Czy przynajmniej raz słyszałeś w wiadomościach, że prezydent zawetował ustawę uchwaloną przez parlament? Z pewnością to zdanie wydaje się wielu wyjątkowo znane, choć nie zawsze jasne. Ogólnie rzecz biorąc, sytuacja jest jasna - posłowie coś zaakceptowali, a główna osoba w kraju wyraziła sprzeciw wobec propozycji. Nawet uczniom szkół średnich mówi się, że prezydent ma weto. Jednak daleko od każdego obywatela wie, jak działa ten niezwykle ważny mechanizm państwowy służący tworzeniu sprawiedliwych przepisów. Niewiele osób wie, do jakich praw weta Prezydenta nie ma zastosowania, jakie są cechy zakazu i jak można go znieść.
Informacje ogólne
Jakie jest weto Prezydenta? Termin ten ukrywa prawo pierwszej osoby w państwie zadeklarowanym przez obecną Konstytucję. Dotyczy to takiej sytuacji, kiedy Zgromadzenie Federalne postanowiło przyjąć projekt ustawy, ale prezydent uważa, że projekt powinien zostać sfinalizowany. W tej sytuacji pierwsza osoba w stanie odrzuca projekt i przekierowuje go do izb, aby dokument przeszedł dodatkowe procedury przeglądu. Taki mechanizm weta Prezydenta Federacji Rosyjskiej jest przewidziany w aktualnych fundamentalnych aktach prawnych naszego państwa.
Nawiasem mówiąc, terminologia jest inna. Jeśli niektórzy wolą nazywać tę okazję „prawem weta”, inni uważają, że bardziej właściwe jest użycie terminu „prawo do kontroli negatywnej”. Jednak esencja nie zmienia się od wyboru konkretnego sformułowania, wpływ na przepisy jest taki sam, a mianowicie, projekt jest przesyłany do przeglądu i przetwarzania.
Weto Prezydenta w sprawie prawa jest ważne
Z Konstytucji i ogólnej koncepcji praw, możliwości i obowiązków Prezydenta wynika, że weto jest jedną z najważniejszych preferencji, którymi dysponuje główna osoba w Federacji Rosyjskiej, przynajmniej z punktu widzenia procesu formowania prawnej podstawy prawnej kraju. Co więcej, zgodnie z prawem możliwe jest przezwyciężenie weta Prezydenta, jeżeli spełnionych zostanie szereg warunków określonych w przepisach Konstytucji.
Z punktu widzenia orzecznictwa weto stanowi szansę dla głównego męża stanu na ocenę, jak dobrze działały organy ustawodawcze, jak skuteczne, użyteczne i produktywne były do podpisu. Prezydent ocenia, czy projekt spełnia oczekiwania zarówno prawników, ekspertów prawnych, jak i zwykłych obywateli. Ponadto pierwsza osoba w kraju studiuje formę prawną, sprawdza jej doskonałość i może znaleźć weto, gdy znajdzie wady.
Prawa i obowiązki: wszystkie zadeklarowane
O tym, jak działa system praw i obowiązków Prezydenta, można dowiedzieć się ze 107. artykułu Konstytucji naszego kraju, który opisuje weta Prezydenta i drugi przegląd prawa. Wynika z tego, że w naszym stanie pierwsza osoba ma prawo do zawieszającego, zawieszającego weta.
Zakaz nałożony przez Prezydenta dotyczy tylko takich ustaw federalnych, które zostały już przyjęte przez Dumę i przeszły procedurę uzyskania zgody członków Rady Federacji. Jednocześnie można zawetować tylko w momencie wejścia w życie ustawy, ale nie później.
A jeśli łatwiej?
Jakie jest weto Prezydenta (koncepcja i znaczenie)? W rzeczywistości ma prawo odrzucić projekt ustawy, który został już przyjęty przez deputowanych niższego szczebla odpowiedzialnych za stanowienie prawa. Z Konstytucji wynika, że można skorzystać z tego prawa na etapie, w którym projekt jest wysyłany do podpisania, czyli na ostatnim etapie.
Ze 107. artykułu wynika również, że prawo to ma charakter zawieszający. Jeśli prezydent zastosuje weto, Zgromadzenie Federalne ponownie dokona przeglądu projektu dokumentu. W tym samym czasie posłowie mogą pozostawić projekt bez zmian po wynikach wydarzenia. Podczas zawetowania prezydent formułuje pewne argumenty, oświadczając, dlaczego nie jest zadowolony z ukierunkowanego projektu. Deputowani niższego poziomu mogą nie zgodzić się z tymi argumentami, które zostaną wyrażone w zachowaniu poprzedniego brzmienia.
To jest interesujące!
Nawiasem mówiąc, w latach 1993–1999 prawie jedna trzecia wszystkich projektów ustaw została „zapakowana” przez prezydenta za pomocą weta.
Prawa, zasady, zamówienia
Weto Prezydenta może zostać nałożone do 14 dni. Ten okres jest określony przez Konstytucję. Odliczanie rozpoczyna się od dnia przedstawienia projektu ustawy do rozpatrzenia. Zdarzają się przypadki, w których w wyznaczonym terminie Prezydent nie wydał opinii w sprawie wskazanej kwestii. Z Konstytucji wynika, że w takiej sytuacji projekt jest przesyłany do publikacji w sposób oficjalny.
W 1996 r. Na tę sytuację dodatkowo zwrócił uwagę Trybunał Konstytucyjny, w wyniku czego decyzję podjęto 22 kwietnia. Wyraźnie stwierdza, że decyzja o odrzuceniu projektu ustawy, podjęta po 14 dniach, nie stanowi weta Prezydenta i nie ma żadnego skutku.
Prawo jest „zawinięte”: co dalej?
Oczywiście, w idealnym przypadku, projekt ustawy przesłany prezydentowi bez wahania jest podpisany, ponieważ jest on prawnie kompetentny i poprawny, w istocie sprawiedliwy. Ale ta idealna sytuacja w praktyce nie zawsze zdarza się zawsze, dzięki czemu weto Prezydenta jest naprawdę istotne i pozwala na wystarczająco wysoki stopień, aby zagwarantować zachowanie praworządności w naszym społeczeństwie, sprawiedliwość standardów prawnych.
Jeśli Prezydent skorzysta z przysługującego mu prawa, projekt zostanie przekierowany do ponownego rozpatrzenia. Ta procedura jest dość skomplikowana i ma wiele subtelności prawnych. W szczególności zaczyna się od wystąpienia przedstawiciela prezydenta. Jego głównym zadaniem jest informowanie posłów wchodzących w skład Parlamentu, z jakiego powodu dokument został „zapakowany”, jakie poprawki należy w nim wprowadzić. Głównym celem przedstawiciela jest jasne, jasne i racjonalne sformułowanie punktu widzenia pierwszej osoby w kraju, aby udowodnić słuchaczom zasadność „nit-pickingu”.
Co dalej
Kiedy Parlament został jasno wyjaśniony, na czym polega niedoskonałość projektu ustawy, a także zaoferowano im sposoby rozwiązania problemu, rozpoczyna się kolejny etap - głosowanie. Przedmiotem rozważań jest dokument opracowany pod osobistą kontrolą Prezydenta, czyli zmieniony projekt ustawy ze zmianami, poprawki wprowadzone przez główną osobę państwa.
Na podstawie wyników głosowania staje się jasne, czy wymagane będą dodatkowe prace nad dokumentem, czy też został on przygotowany wystarczająco, aby stać się obowiązującym prawem federalnym. Decyzję podejmuje się poprzez głosowanie w parlamencie i obliczenie jej wyników. Jeśli w wersji przygotowanej przez prezydenta ponad połowa parlamentarzystów zagłosuje, to dokument został przyjęty. Jeśli liczba głosów za okaże się mniejsza, konieczne będzie kontynuowanie prac nad spornym dokumentem.
Jak to działa
Posłowie, którzy uważają, że wersja Prezydenta jest mniej odpowiednia niż oryginalny tekst dokumentu głosują na tę opcję.Przyjęcie projektu jest możliwe, gdy zgromadzą się co najmniej dwie trzecie całkowitej liczby członków Dumy. Z Rady Federacji połowa lub więcej uczestników powinno wypowiadać się za starą wersją.
Procedura ta ma jednak zastosowanie do ogólnych przypadków przyjmowania aktów normatywnych, ale nie każde potencjalne prawo spełnia ogólne kryteria. Dość często zdarzają się specjalne, specjalne przypadki. W szczególności, jeśli mówimy o kwestiach, które zostały szczegółowo uregulowane w obecnej Konstytucji, wówczas wejdzie w życie specjalna procedura w odniesieniu do tych aktów ustawodawczych. Przepisy przyjęte w ramach tej procedury stają się federalne. Ich głównym zadaniem jest zagwarantowanie stabilności Konstytucji poprzez wzmocnienie systemu istniejącego w państwie. Takie przepisy mogą zostać przyjęte w szczególności w przypadku stanu wyjątkowego: jego wprowadzenie, zakończenie. Ponadto takie akty ustawodawcze są przyjmowane w przypadku wprowadzenia stanu wojennego lub przyjęcia nowych regionów do państwa.
Siła: z jakiegoś powodu
Federalne przepisy konstytucyjne kraju mają największą moc prawną, można je bezpiecznie nazwać najważniejszym, fundamentalnym. Ale taka moc prawna nie jest taka, procedura przyjmowania takich standardów jest bardzo skomplikowana, różni się znacznie od ogólnego porządku.
Aby prawo weszło w życie, odbywa się głosowanie. Spośród kwalifikowanych głosów co najmniej 3/4 członków Rady Federacji powinno opowiedzieć się za projektem. Duma Państwowa przyjmuje projekt 2/3 głosów pozytywnych. Prezydent musi podpisać ten dokument również 14 dni po jego otrzymaniu do rozpatrzenia. Zaraz po podpisaniu artykułu uruchamiają mechanizm publikowania przyjętego aktu normatywnego. Prezydent kraju może nie zgodzić się z proponowanym aktem, jednak podpisać go, po czym zostanie opublikowany oficjalny dokument. Konstytucja kraju mówi o takim mechanizmie.
Weto: jak to niemożliwe?
Z powyższego wynika, że w sytuacji, gdy pojawia się pytanie o przyjęcie federalnej ustawy konstytucyjnej, prezydent jest pozbawiony prawa weta. Rzeczywiście tak jest. Możliwe jest jedynie zawetowanie projektu obejmującego przyjęcie prostej ustawy federalnej.
Jeśli chodzi o FKZ, musi być podpisany ściśle w brzmieniu opracowanym przez przedstawicieli Rady Federacji, żadne zmiany w projekcie nie są dozwolone, a daty podane w Konstytucji służą jedynie do podpisania i upublicznienia dokumentu, bez dodatkowej debaty i wątpliwości. Główną ideą takiego mechanizmu legislacyjnego jest to, że organy ustawodawcze mają prerogatywy, które obejmują rozwiązywanie problemów krajowych.
Przeniesienie do prezydenta: co stanie się wcześniej?
Fakt, że takie prawo weta Prezydenta zostało już opisane powyżej wystarczająco szczegółowo. Ale przez jakie etapy i „próby” powinien przejść papier, aby dostać się na stół do pierwszej osoby w naszym kraju? Procedura jest dość skomplikowana. Najpierw Duma Państwowa sporządza dokument i podejmuje decyzję w jego sprawie, a następnie przekierowuje go dalej i tylko z udanym połączeniem okoliczności, często z poprawkami, które mogą potrwać lata lub nawet dekady (tak, takie przypadki są znane!) Wreszcie dociera do głównego polityka i zastępcy.
Kiedy członkowie Dumy Państwowej przyjęli projekt ustawy, muszą przekazać go Radzie Federacji. Zgodnie z prawem mają na to tylko pięć dni roboczych. Gdy tylko gazeta dotarła do Rady Federacji, rozpoczyna się odliczanie czasu przeznaczonego na rozpatrzenie dokumentu. Przepisy prawne sugerują, że 14 dni wystarczy na przestudiowanie i ocenę proponowanej pracy. Jednak Rada Federacji może powstrzymać się od rozważenia.Ta sytuacja jest równoznaczna z pozytywnym rezultatem, tzn. Dokument można wysłać do prezydenta w nadziei na jego podpis.
Wyjątki: zawsze są
Artykuł 106 Konstytucji nakłada pewne ograniczenia na ustawy, które mogą być wysyłane do Prezydenta bez wystarczającej uwagi Rady Federacji. Chodzi o to, że niektóre kategorie przepisów federalnych są zbyt ważne, aby pozwolić im „przeciekać” przez system biurokratyczny.
Tak więc potencjalnym przepisom federalnym związanym z budżetem federalnym, poborem podatków, cłami i emisją banknotów przyznano specjalne podejście. Jeśli Federacja Rosyjska bierze udział w publikacji, ratyfikacji traktatów działających na poziomie międzynarodowym, Rada Federacji jest zobowiązana do rozważenia takiego dokumentu i sformułowania opinii na jego temat. Na szczególną uwagę zasługują przepisy federalne dotyczące granicy stanu - jego status i środki ochronne. Oczywiście stan wojenny i pokój są również kwestiami o szczególnym znaczeniu, dlatego też prawa związane z deklaracją takiego prawa zawsze przechodzą z uwagą przez Radę Federacji.
Nieosiągnięty: czy to możliwe?
W przypadku każdego projektu ustawy prawdopodobnie Rada Federacji uzna ten dokument za „surowy” i odeśle go do Dumy Państwowej w celu przeglądu. W takim przypadku papier nie zostanie wkrótce podpisany przez pierwszą osobę w kraju.
Nieporozumienia, które powstały podczas prac nad projektem ustawy między przedstawicielami Dumy i członkami Rady Federacji, można przezwyciężyć na różne sposoby. Na przykład utwórz specjalną komisję pojednawczą. Obejmuje przedstawicieli obu instancji. Głównym zadaniem komisji jest stworzenie tekstu, który zadowoliłby wszystkich zainteresowanych. Alternatywną opcją jest jednak powrót do tekstu oryginalnego, którego przyjęcie będzie konieczne, aby zebrać co najmniej 2/3 głosów pozytywnych. Jeśli można to osiągnąć, prawo uznaje się za przyjęte i niezwłocznie przekierowuje do prezydenta, omijając Radę Federacji.
Etap końcowy
Niezależnie od tego, czy Rada Federacji zatwierdziła przedłożony projekt, czy też dokument przejrzał drugą recenzję Dumy, a następnie trafił do stołu prezydenta, omijając Radę Federacji, kolejnym krokiem jest uzyskanie podpisu głównej osoby w kraju. Zgodnie z prawem przewidziano na to 14 dni, podczas których poseł i polityk mają prawo zarówno zaakceptować i podpisać projekt, jak i odłożyć go, czyli skorzystać z weta.
Powtarzające się głosowanie pomaga pokonać weto. W tym celu większość Rady Federacji lub uczestnicy Dumy powinni wyrazić swoją opinię na korzyść tekstu obecnej wersji. Jeśli Rada Federacji lub Duma zachowały się w ten sposób, nie ma wyboru: będziesz musiał podpisać dokument w ciągu siedmiu dni, opublikować go, to znaczy wprowadzić w życie. W niektórych przypadkach powołuje się komisję pojednawczą w celu opracowania tekstu ustawy, który zadowoli w równym stopniu prezydenta, jak i organy ustawodawcze państwa.