Nieletni to słowo o kilku znaczeniach. Główne zostaną rozważone w tym artykule.
Przede wszystkim należy przypomnieć czytelnikowi, że w gramatyce rosyjskiej słowa, które mają podobną pisownię, ale różnią się znaczeniem, nazywane są homonimami. Na przykład koncepcja „warkocza”.
O polisemii
Jak wiecie, słowo to może oznaczać zupełnie inne zjawiska, w zależności od kontekstu, w jakim jest użyte. Tak więc piaskownica na rzece, kobieca fryzura i narzędzie używane w pracach rolniczych są również nazywane kosą. Wśród homonimów jest pojęcie nieletnich.
Starożytny rzymski poeta
Przede wszystkim warto powiedzieć, że taka nazwa była jednym z najbardziej znaczących poetów starożytnego świata. Jego wiersze pozostawiły zauważalny ślad w literaturze światowej. Gdyby nie Juvenal, gatunek satyry, któremu poświęcił swoją twórczość, być może nie istniałby w jego nowoczesnym sensie. A przynajmniej tego rodzaju humorystyczna literatura nie nabrałaby żrącego, aktualnego, cierpkiego odcienia, który ma większość dzieł rzymskiego klasyka.
Wśród zawodowych pisarzy, tak na marginesie, wśród zwykłych znawców starożytnej poezji, nazwa Decim Junius Juvenal od dawna jest znana. Tak często nazywany gorliwym, oburzonym satyrykiem, odsłaniającym wady charakterystyczne dla współczesnych mu ludzi.
Klasyka rosyjskiej poezji o starożytnym geniuszu rzymskim
Już sam fakt, że praca Juniusa Juvenala jest wspomniana w pracach Aleksandra Siergiejewicza Puszkina, sugeruje, że wiersze tego poety zasługują na uwagę. Przede wszystkim w opisie głównego bohatera powieści „Eugeniusz Oniegin” Puszkin podaje następujący szczegół: młody człowiek lubił mówić o pracy satyrysty. Sam Aleksander Siergiejewicz w jednym ze swoich wierszy mówi, że chce, aby jego poezja była jak „miecz Juvenala”.
Inny wielki rosyjski pisarz, Żukowski, przetłumaczył wszystkie swoje satyry. I ten poeta był wyjątkowo wybredny, wybierając dzieła do tłumaczenia na rosyjski. Stworzył własne wersje tylko najwybitniejszych dzieł literatury światowej, takich jak Król Lasu Goethego, wersety Schillera, Southeya i tak dalej.
Warto również wspomnieć, że jeden rosyjski krytyk literacki porównał kiedyś Juvenal, rzymski klasyk poezji satyrycznej, z dwulicową postacią mitologiczną - Janusem. To całkiem dobre porównanie. Młodzieńcze satyry zawierają zarówno krytykę moralności współczesnego autora społeczeństwa, jak i bardziej „pokojowe” dzieła, które dotyczą kwestii moralnych istotnych dla wszystkich epok i narodów.
Satyry są coraz częściej poświęcane wydarzeniom z przeszłości, w których jednak zgaduje się pewne cechy stulecia, w którym żył autor. Dlatego ten rzymski poeta otrzymał porównanie z bóstwem o dwóch twarzach, z których jedna twarz spogląda w ciemną przeszłość, a druga w równie mroczną przyszłość.
Wśród problemów poruszonych przez poetę Juvenala prace z cyklu „satyry” dotyczyły również wychowania młodego pokolenia.
Prawda i fikcja
Do dziś zachowało się niewiele informacji na temat życia tej wybitnej postaci starożytnej kultury. Niemniej jednak o jego biografii napisano kilkadziesiąt książek. Niektóre z tych prac oparte są na niepotwierdzonych faktach dokumentalnych.
Na przykład rozpowszechniła się legenda, że Decim Juvenal został wygnany za swoje satyryczne wersety zawierające wiele ataków na istniejący system polityczny, w Grecji, a nawet w Wielkiej Brytanii.Poeta został zesłany na wygnanie, już w szanowanym wieku, w tym czasie miał ponad osiemdziesiąt lat. Według tej legendy zmarł w obcym kraju. Naukowcy twierdzą, że ten fakt jest niczym innym jak prostym wynalazkiem biografów, którzy nie posiadali wystarczających informacji, aby stworzyć sensowne biografie.
Biografia wielkiego satyryka
Prawdziwie wiadomo, że Juvenal urodził się pod panowaniem Nerona w rodzinie należącej do klasy średniej obywateli rzymskich. Według niektórych doniesień ojciec poety był uwolnionym niewolnikiem. Przyszły pisarz otrzymał doskonałe wykształcenie, naukę oratorium od znanych mistrzów wystąpień publicznych.
Studiował także języki obce i orzecznictwo. Ta ostatnia okoliczność pozwoliła mu zaangażować się w rzecznictwo. Do czterdziestego roku życia zarabiał na życie tym zawodem, a także pisząc przemówienia dla polityków i osób publicznych.
The Age of Satyr
Cesarze Troyan i Andrian, którzy rządzili pod koniec pierwszego - początku drugiego wieku naszej ery, byli jednym z najlepszych mężów stanu tego imperium. Wraz z nimi skończyła się era dyktatury i nieograniczonej autokracji. Nadszedł czas na względną stabilność polityczną, kiedy cesarz rozwiązał problemy państwowe we współpracy z Senatem. Spór między tymi przedstawicielami władz ustał.
Zmiany na lepsze nastąpiły także w życiu kulturalnym kraju. Amnestia została ogłoszona wielu pisarzom i poetom, którzy byli na wygnaniu z powodu swoich opozycyjnych poglądów. Powstrzymały liczne doniesienia obywateli przeciwko sobie, które były powszechne za czasów Nerona i innych władców starożytnego Rzymu.
Niektórzy ludzie znani z fałszywych zeznań w sądzie sami zostali ukarani. Pracownicy kultury zyskali względną swobodę wypowiedzi. Mieli okazję skrytykować rząd bez obawy przed odwetem ze strony władz.
Dwa rodzaje satyry
Wśród najbardziej uderzających poetów starożytności, którzy mówili o wadach współczesnego społeczeństwa, najczęściej nazywani są Juvenal i Horace.
Ten ostatni był zwolennikiem łagodniejszej satyry. Śmiejąc się z ludzkich wad, współczuł ich właścicielom. Poeta próbował wyjaśnić pojawienie się osoby o pewnych negatywnych cechach charakteru okolicznościami życiowymi.
Juvenal jest dokładnym przeciwieństwem Horacego.
Działa tylko jako skazaniec, jego osąd jest bezkompromisowy. Ten poeta, podobnie jak prorok Puszkin, chce „spalić serca ludzi czasownikiem”. Wyraża swoje stanowisko w odniesieniu do sztuki i roli autora dzieł w pierwszej satyrze. Juvenal mówi, że wielu rzymskich poetów zbytnio interesuje się mitologią.
Ich prace są dalekie od życia, a ich nadmierny patos wywołuje obrzydzenie. Według niego, na świecie jest wiele palących problemów, które należy omówić. W jednej z prac Juvenala znajduje się fragment, w którym zawarta jest autoironia autora - zjawisko nietypowe dla twórczości tego poety. Mówi, że w chwilach, gdy dana osoba nie jest odwiedzana przez natchnienie, można ją zastąpić obserwacją negatywnych zjawisk w życiu ludzi.
Prace Juvenala
Zachowało się tylko szesnaście dzieł starożytnego rzymskiego poety, zwanego satyrami. Zazwyczaj wiersze te są zwykle podzielone na dwie grupy: wczesną i późną. Pierwsza obejmuje dziewięć prac, które zawierają ostrą krytykę moralności publicznej, systemu politycznego, niestosownych działań i czynów jednostek.
Te prace Juvenala opisują wydarzenia z przeszłości częściej niż faktyczne incydenty, ale wszystkie te epizody zawierają ślad teraźniejszości. Autor w jednym z satyrów twierdzi, że rozsądniej jest mówić w języku wskazówek niż otwarcie. Niemniej jednak jego wiersze pełne są negatywnych przykładów z jego czasów.
Styl autora
Juvenal jest osobą, która została wykształcona w dziedzinie oratorium, dlatego wiele technik przez niego wykorzystywanych pochodzi z tego obszaru.
Na przykład często zadaje pytania retoryczne, przez które podkreśla ideę, którą chce przekazać publiczności. Również te wersety charakteryzują się licznymi przykładami potwierdzającymi tę czy inną tezę. Juvenal dosłownie pada na czytelnika górę dowodów jego niewinności.
Ponadto autor kilkakrotnie powtarza ten sam pomysł, formułując go inaczej. Wydaje się hipnotyzować ludzi, rzucając zaklęcie kilka razy. Dla czytelnika naszych czasów studiowanie jego dzieł jest zajęciem wymagającym wytrwałości i cierpliwości. Wiele słów w jego tekstach wymaga wyjaśnienia, dlatego z reguły wydawcy przekazują im przypisy. Juvenal często rozmawiał z publicznością czytającą jego prace.
Dlatego możemy założyć, że w wersetach wspomniał o faktach znanych jego współczesnym. Rzymski satyryk zastosował w swoich pracach szeroki zakres technik wpływania na publiczność.
Próbował wpływać zarówno na sferę emocjonalną ludzi (pytania retoryczne, okrzyki), jak i intelektualną (liczne przykłady z historii). Ulubionym narzędziem stylistycznym Juvenala była hiperbola - celowa przesada literacka, przesada.
Błąd
Na niektórych stronach internetowych można znaleźć błędne stwierdzenie, że najsłynniejszym dziełem Juvenal jest „Satyricon”. Autorzy tych notatek mylą tę pracę z satyrami naprawdę należącymi do pióra poety, o czym mowa w tym artykule. „Satyricon” został napisany przez innego pisarza rzymskiego - Petroniusa. Ponadto jego praca należy do gatunku prozaicznego. Jest uważany za pierwszą powieść w historii światowej literatury.
Charakterystyczną cechą tej pracy jest to, że Petronius dostarcza tekstowi prozy poetyckie wstawki napisane w stylu Petrarchy, Horacego i Juvenala. Być może z tego powodu autorstwo Satyriconu jest często błędnie przypisywane temu ostatniemu.
Ponadto te dwie prace mają jeszcze jedno podobieństwo. W nich autor przemawia w imieniu zwykłych ludzi. Krytykuje moralność szlachty. W obu dziełach są elementy potocznej łaciny, która nie jest charakterystyczna dla ówczesnego języka literackiego.
Działka
Przypisany Juvenalowi Satyricon (który tak naprawdę napisał Petronius) jest żywym przykładem powieści przygodowej. Opowiada o wędrówkach Encolpiusa, młodego człowieka o mrocznej przeszłości: wielokrotnie miał problemy z prawem. Ta postać co jakiś czas kłóci się ze swoimi towarzyszami. Centralnym odcinkiem pracy jest święto, na którym Encolpius wypada z przyjaciółmi.
Ten posiłek odbywa się w domu byłego niewolnika, dobrowolnie zwolnionego przez właściciela. Znajdując się na wolności, ten człowiek stał się bardzo bogaty, ale fakt ten nie przyczynił się do jego dobrych manier. Jest przedstawiany ubrany w fantazyjne ubrania z dużą ilością biżuterii. Jego rękawy są celowo podwinięte, a bramy odpięte w celu pokazania biżuterii. Mowa tego bohatera charakteryzuje się mnóstwem analfabetów i wulgaryzmów.
Po uczcie
Opuszczając dom bogatego, ale nieświadomego znajomego, główny bohater kłóci się z Asquilt. W wyniku tego nieporozumienia Enkolpiy i jego przyjaciel (Evmolp) wchodzą na statek w celu odpłynięcia jak najdalej od wroga. Podczas podróży okazuje się, że statek należy do wroga Leah. Aby ich nie rozpoznać, przyjaciele zmieniają wygląd: golą włosy i brwi. Ale pomimo tej sztuczki właściciel statku dowiedział się o ich obecności na jego statku. Nastąpiła walka między intrygującymi a drużyną.
Kiedy wszyscy uczestnicy bójki byli zmęczeni, zawarty został rozejm. Wkrótce statek jest rozbity. Bohaterowie ratują rybaków.Kiedy przyjaciele przybyli do najbliższej wioski, dowiedzieli się, że w tym mieście jest wielu ludzi, którzy marzą o wzbogaceniu się poprzez otrzymanie bogatego dziedzictwa. Jeden z nich postanawia podszyć się pod zamożnego szlachcica, a reszta wciela się w rolę jego sług. Mieszkańcy miasta, licząc na przychylność bogatych, snobzują ich wszystkim, co niezbędne. Powieść rozpoczyna się w odcinku, w którym Eumolpus po raz kolejny postanawia zagrać na chciwych obywatelach i ogłasza, że odziedziczy dziedzictwo po tym, który po zjedzeniu jego ciała.
Los powieści
Roman Petronia nie dotarł do naszych czasów całkowicie. Niektóre z jego fragmentów zaginęły. O opisanych w nich wydarzeniach czytelnik może zgadywać tylko na podstawie niektórych odniesień w pozostałych rozdziałach. Na przykład zaginęła część powieści „Satyricon” (Juvenal nie jest jej autorem), która opowiadała o kryminalnym życiu i konkluzji późniejszego bohatera.
„Satyricon” od momentu powstania rozprzestrzenił się po całym świecie w wielu egzemplarzach. We wszystkich tych rękopisach praca jest prezentowana w niekompletnej formie. Aby połączyć fragmenty w jedną całość, francuski poeta Francois Nodot skomponował brakujące fragmenty i opublikował „kompletny” Satyricon, rzekomo znaleziony przez niego w wyniku długich poszukiwań. Jego oszustwo zostało łatwo ujawnione, ale w tej formie dzieło jest czasami publikowane. Satyricon wpłynął na sztukę przyszłych pokoleń. Moskiewski Teatr Komediowy nosi imię tej książki. Na podstawie tej pracy wystawiono kilka filmów fabularnych, w tym film nakręcony przez wybitnego włoskiego reżysera I Federico Felliniego.
Inne znaczenie
Czas wrócić do głównego tematu artykułu - „Juvenal - co to jest?” Oprócz własnej nazwy słowo to jest również używane jako termin oznaczający grupę wiekową w sportowych tańcach towarzyskich.
Zgodnie z zasadami tego sportu wszystkie osoby w nim uczestniczące są podzielone według wieku na kilka kategorii. Tak więc osoby w wieku od szesnastu do dwudziestu dwóch lat są klasyfikowane jako „Młodzież”. Ponadto z wiekiem są grupy: dorośli i seniorzy.
Dzieci uczęszczające na sekcje tańca towarzyskiego są również podzielone na kategorie. Najmniejsi członkowie kręgów choreograficznych nazywani są „dziećmi”. W tej grupie znajdują się przedszkolaki w wieku od pięciu do siedmiu lat. Kiedy tancerze osiągają siedem lat, zostają przeniesieni do grupy tanecznej Juvenal. Ta kategoria jest podzielona na dwie podgrupy, pierwszą i drugą. Numer jeden oznacza te dzieci, które nie osiągnęły jeszcze jedenastego roku życia.
Przedszkolaki, które przekroczyły tę granicę, ale w wieku poniżej piętnastu lat, nazywane są „Juveniles 2”.
Nawiasem mówiąc, termin ten przyszedł na rosyjski z łaciny i może dosłownie być tłumaczony jako „dziecko” lub „młodszy”. Dzieci starsze niż ten wiek, ale poniżej osiemnastego roku życia, nazywane są „młodszymi”. Ta kategoria jest również podzielona na dwie podgrupy. Główny wniosek, który należy wyciągnąć z tego rozdziału: nieletni to kategoria tańca towarzyskiego.
Pojęcie w sprawiedliwości
Innym ważnym pojęciem, którego nie można zignorować, badając pytanie, kim są nieletni, jest termin prawny wskazany w tytule rozdziału.
Małe odniesienie historyczne: w latach siedemdziesiątych XIX wieku w Stanach Zjednoczonych Ameryki wprowadzono następującą innowację w systemie egzekwowania prawa. Teraz nieletni, którzy popełnili przestępstwo, nie otrzymali kary przewidzianej przez prawo, ale zostali wysłani na studia i życie w specjalnych instytucjach.
Po pewnym czasie w tym kraju pojawiły się tak zwane sądy dla nieletnich, czyli te, które badały sprawy, w których małoletni obywatel działał jako jedna ze stron.
Taki system działał nie tylko w celu kontroli nieletnich przestępców, ale także w celu ochrony praw dzieci. Wymiar sprawiedliwości wobec nieletnich jest również szeroko rozpowszechniony w kilku krajach Europy Zachodniej.Wraz z pozytywnymi konsekwencjami takiej reformy systemu sądowego wprowadzono pewne niedopatrzenia.
W kilku krajach skandynawskich iw Niemczech wielokrotnie odbywały się protesty przeciwko nieletnim sprawiedliwościom. Ich uczestnicy stwierdzili, że takie ustawy dają państwu prawo do swobodnej interwencji w sprawy rodzinne. Rodzice są surowo karani za najmniejsze naruszenia zasad traktowania dzieci.
Znane są przypadki pozbawienia praw rodzicielskich z niewystarczająco dobrych powodów. Ponadto takie przepisy w krajach europejskich z reguły często zawierają artykuły dotyczące praw małoletnich, ale milczą na temat ich obowiązków. Prezydent Władimir Władimirowicz Putin wypowiedział się przeciwko wprowadzeniu w Rosji zachodniej sprawiedliwości dla nieletnich. Sprzeciwili się także wybitni przedstawiciele Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Oprócz tych wartości słowo „nieletni” jest również nazywane jedną z firm budowlanych w Petersburgu. Ta spółka jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Juvenal CJSC - to jest jego oficjalna nazwa.
Wniosek
W artykule przeanalizowano kilka znaczeń słowa „nieletni”. Jest znany zarówno miłośnikom starożytnej poezji, jak i tancerzom. Ponadto jest stosowany jako termin prawny. Pod tą nazwą działa również firma budowlana w Petersburgu.