Το κόστος αγαθών και υπηρεσιών συνίσταται πάντοτε σε ορισμένες δαπάνες, οι οποίες χωρίζονται σε ξεχωριστές ομάδες ανάλογα με το σκοπό. Οι δαπάνες που αποστέλλονται για τη συντήρηση των εργαστηρίων της κύριας παραγωγής ονομάζονται γενική παραγωγή και οι δαπάνες που δεν εμπλέκονται στην κατασκευή προϊόντων θεωρούνται γενικές δραστηριότητες.
Ο ρόλος των γενικών εξόδων των επιχειρήσεων στη διαμόρφωση της αξίας των αγαθών
Μια γραμμή παραγωγής δεν μπορεί να υπάρχει ξεχωριστά από τις οικονομικές υπηρεσίες, αφού το τελικό προϊόν πρέπει να αποθηκευτεί, να συσκευαστεί και να πωληθεί κάπου. Από την άποψη αυτή, η παραγωγή είναι υπερτιμημένη με διάφορα βοηθητικά τμήματα, για τη διατήρηση των οποίων κατευθύνονται τα γενικά επιχειρησιακά έξοδα.
Με τη σειρά τους, το κόστος που δεν εμπλέκεται στη διαδικασία παραγωγής μπορεί να χωριστεί σε εμπορική και διαχείριση.
Από πού προέρχονται τα επιχειρηματικά έξοδα;
Γενικά επιχειρηματικά έξοδα που συνδέονται με την πώληση, τη μεταφορά και τη συσκευασία των προϊόντων, είναι απαραίτητο να συσσωρευθούν στους λογαριασμούς των εμπορικών δαπανών. Περιλαμβάνουν επίσης προμήθειες που καταβάλλονται στους αντισυμβαλλομένους, τις διαφημιστικές εταιρείες, τα έξοδα φιλοξενίας.
Τα ποσά των επιχειρηματικών εξόδων ελέγχονται συνεχώς από οικονομικές και λογιστικές υπηρεσίες. Η κερδοφορία της εταιρείας και το τελικό κόστος των πωληθέντων προϊόντων εξαρτώνται από το πόσο καλά οργανώνεται ο οικονομικός μηχανισμός.
Ποιος δημιουργεί έξοδα διαχείρισης
Τα έξοδα νοικοκυριού που αποσκοπούν στη διατήρηση της διοικητικής και διαχειριστικής συσκευής, καθώς και η απόσβεση μη παραγωγικών περιουσιακών στοιχείων, το ενοίκιο, οι νομικές και λογιστικές συμβουλές αφορούν το τμήμα διαχείρισης.
Κατά τον σχηματισμό μιας τέτοιας ομάδας δαπανών, η κύρια δυσκολία είναι να διαχωριστεί το κόστος παραγωγής από το μη παραγωγικό κόστος όσο το δυνατόν πιο σωστά. Για παράδειγμα, αν ληφθούν υπόψη οι μισθοί των εργαζομένων, το ποσό των δεδουλευμένων ποσών που οφείλονται στον επικεφαλής του εργαστηρίου θα πρέπει να αφορά την παραγωγή και ο μισθός του αποθεματοποιητή θα πρέπει να σχετίζεται με γενικά οικονομικά έξοδα. Μια τέτοια εμπεριστατωμένη ανάλυση πραγματοποιείται σε όλα τα δαπανηρά αντικείμενα.
Τα έξοδα διαχείρισης περιλαμβάνονται στο κόστος ανάλογα με τις διάφορες ομάδες αγαθών. Ένα τέτοιο σύστημα διανομής συμβάλλει στην ακριβέστερη απεικόνιση του πραγματικού κόστους ενός προϊόντος και αποτελεί ένα είδος μόχλευσης για τη μείωση των τιμών.
Ανάλυση κόστους για τη μείωση του κόστους
Τα γενικά έξοδα είναι έμμεσες και αφορούν υπό όρους σταθερά ποσά. Στη διαδικασία οικονομικής δραστηριότητας, οι οικονομικές υπηρεσίες παρακολουθούν διαρκώς τις μεταβολές του κόστους και αναλύουν τους λόγους για τη μείωση ή την ανάπτυξη τέτοιων δεικτών. Πολύ συχνά, η αύξηση του κόστους συνδέεται με την επέκταση της ποικιλίας της κύριας παραγωγής. Προκειμένου να υπολογιστεί η μεταβολή των δαπανηρών αντικειμένων λόγω της αύξησης της παραγωγής, οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν έναν υπολογισμένο συντελεστή, ο οποίος καθορίζεται εμπειρικά και αντανακλά τον βαθμό εξάρτησης.
Γενικές δαπάνες, λογαριασμός 26
Στο λογιστικό σχέδιο των λογαριασμών, παρέχεται ειδικός λογαριασμός στον οποίο συγκεντρώνονται όλα τα επαγγελματικά έξοδα που δεν σχετίζονται με την παραγωγή. Στην αρχή της περιόδου, ο λογαριασμός 26 δεν έχει ισορροπία, αφού στο τέλος του μήνα κλείνει και όλα τα ποσά κατανέμονται στην κύρια παραγωγή.
Εάν τα εμπορεύματα κατασκευάζονται σε διάφορα στάδια, τότε ανοίγονται επιπρόσθετοι υπολόγοι στον λογαριασμό 26, στον οποίο συλλέγονται δεδομένα για κάθε εργαστήριο ξεχωριστά.Η λογιστική των γενικών εξόδων επιχειρήσεων βασίζεται στην πρωταρχική τεκμηρίωση που παρέχεται από τους διαχειριστές παραγωγής.
Ο ρόλος των γενικών εξόδων στη φορολογία
Τα έξοδα νοικοκυριών υπό την άμεση και έμμεση έννοια συμμετέχουν στη φορολογία της επιχείρησης. Οι εποπτικές αρχές παρακολουθούν στενά τα στοιχεία κόστους που μειώνουν τη φορολογική βάση.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, οι γενικές επιχειρηματικές δαπάνες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την περίοδο κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν. Οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών μπορούν να διαγράψουν πλήρως το κόστος κατά την τρέχουσα περίοδο χωρίς πρόσθετη κατανομή. Ένα σημαντικό σημείο είναι ότι όλα τα έξοδα πρέπει να είναι οικονομικά δικαιολογημένα και να επιβεβαιώνονται με έγγραφα.
Σε περίπτωση παραβίασης ροής εγγράφων, οι φορολογικές αρχές μπορούν να κηρύξουν το κόστος άκυρο και να χρεώσουν πρόσθετο φόρο εισοδήματος. Η εγκυρότητα του παραγόμενου κόστους ελέγχεται σύμφωνα με τον κατάλογο των επιλέξιμων δαπανών, ο οποίος καθορίζεται από το νόμο. Σε περίπτωση αμφιβολίας σχετικά με την αξιοπιστία της συμβατικής σχέσης και των υποβληθέντων εγγράφων, η φορολογική επιθεώρηση μπορεί να κινήσει αντιπαραβολή.
