Een jongen genaamd Nikanor Leonardo Quinteros is slechts 12 jaar oud. Hij is als elk ander kind van zijn leeftijd. Nikanor, of zoals hij liefdevol Niko wordt genoemd, woont bij zijn grootmoeder Ramona, volgt lessen en houdt van melk en koekjes. Hij zou een gewone tiener zijn als hij niet de school Patria Unity School had opgericht, waarin hij naburige kinderen onderwijst en deeltijds het werk van de directeur uitvoert.
Hoe kwam je op het idee om een school te openen
De jonge weldoener realiseerde dit project vier jaar geleden. Nico besloot de inwoners van zijn stad Las Piedratas (Argentinië) te helpen. In het disfunctionele gebied waar zijn familie woont, verdwijnt het onderwijs naar de achtergrond. De dichtstbijzijnde school bevindt zich in een naburige stad, die niet gemakkelijk bereikbaar is. Veel van zijn collega's konden het zich niet veroorloven om naar school te gaan, omdat hun ouders niet in staat waren om de kosten van het transport te dekken. Anderen stopten met school vanwege een gebrek aan tijd of een eenvoudig misverstand over het programma.
Dus zeer jonge kinderen die geen onderwijs hebben genoten, worden gedwongen geld te verdienen of rond te lopen op straat. Kijkend naar alles wat om hem heen gebeurde, wilde de jongen de situatie veranderen en het leven van zijn kameraden voorspoediger maken.
De implementatie van gewaagde ideeën
Toen Nikanor negen jaar oud was, vroeg hij zijn grootmoeder om hem te helpen een school te bouwen voor iedereen in nood in de achtertuin van hun huis. De vrouw steunde het initiatief van haar kleinzoon. Ze gebruikten geïmproviseerde materialen om een soort onderwijsinstelling te bouwen. Stokken en zeilen kwamen omhoog om klaslokalen te creëren, en grootmoeder en kleinzoon besloten om stoelen en schoolbanken te vervangen door fruitkratten. Ze vonden ook een voldoende aantal vellen uit notitieboekjes zodat de studenten iets hadden om op te schrijven.
De buren steunden het initiatief van de jongen en deden hun best om hem te helpen. Dankzij de hulp en investeringen van de stadsbewoners slaagde Nikanor erin om in vier jaar tijd nog twee klaslokalen te bouwen, een bord op te zetten, een EHBO-kit te kopen en zelfs een bel op te hangen die studenten op de hoogte brengt van het begin en het einde van de lessen. Nu is er in zijn huis een kantoor van een schooldirecteur.
De jonge leider doet er alles aan zodat zijn particuliere onderwijsinstelling niet anders is dan alle andere. De school heeft een kleine bibliotheek, samengesteld door lokale bewoners, en aan het begin van de schooldag wordt een volkslied gespeeld.
Voorbeeld voor iedereen
Maar het meest indrukwekkend in de school van Leonardo Nikanor Kinteros is de kwaliteit van het onderwijs en zijn trouwe verlangen om anderen te helpen. Elke dag reist Nicanor Kinteros vier kilometer met de fiets om naar de school te gaan, waar hij zelf is opgeleid. Vervolgens neemt hij, in alle weersomstandigheden, zijn tweewielig voertuig en pedalen naar de zijkant van het huis om lessen te geven in verschillende disciplines, zoals schrijven, lezen en wiskunde. Soms, wanneer zijn studenten overdag geen lessen kunnen volgen, brengt hij ze 's nachts door om ervoor te zorgen dat zijn studenten niet achter het programma zitten. Zijn thuisschool heeft verschillende instapcursussen en zelfs een kleuterschool. Naast Nikanor zelf, gaven enkele stedelingen die in de buurt wonen en onderwijs volgen, evenals vrienden van de jongen, vrijwillig les.
Het is nooit te laat om te leren
Momenteel volgen 36 mensen lessen op school. De meesten van hen zijn natuurlijk kinderen. Onder de studenten zijn er echter ook volwassenen die om de een of andere reden niet in de kindertijd hebben kunnen leren lezen, schrijven en rekenen. Nu zijn ze blij de achterstand in het instituut in te halen onder begeleiding van een jonge held en mentor.
Onzelfzuchtige altruïst
Ondanks het feit dat de geïmproviseerde school van Leonardo er erg krap en onopvallend uitziet, wordt deze elke dag beter. Kinteros zelf is blijkbaar een wonderkind, omdat hij anderen een leerliefde kan bijbrengen op het niveau van een bekwame volwassen leraar.
Nico bespaart vaak zijn eigen zakgeld om zijn studenten een warme lunch te geven. Het jongenshuis heeft altijd melk en koekjes voor kleine afdelingen. Zijn belangrijkste droom op dit moment is het bouwen van een openbare kantine op zijn privéschool.
Het nieuws van het initiatief van Nikanor Kinteros kwam in de media met de lokale journalisten. Vervolgens werd de gebouwde school verlicht via verschillende kanalen in verschillende landen. Nico is nog een kind. En dit is precies wat de aandacht van het publiek over de hele wereld heeft getrokken. Een ongelooflijk niveau van bewustzijn op zo'n jonge leeftijd hielp de jongen begrijpen dat onderwijs zijn voorrecht is, ontoegankelijk voor veel van zijn andere leeftijdsgenoten.
Maar Nico koesterde zijn eigen ambities niet met deze gedachte, maar wilde zijn kennis delen. Nu leert de jongen kinderen uit arme gezinnen en geeft hen een kans om meer succes in het leven te bereiken. De onbaatzuchtigheid van de jonge weldoener inspireert de inwoners van de hele planeet om goede daden te doen ten behoeve van de ontwikkeling van de wereld.
