Eksperci obliczyli, że współczesny człowiek przetwarza dwa do trzech razy więcej informacji dziennie niż jego przeciętny przodek z XIX wieku. Jaki był powód tak szybkiego wzrostu konsumpcji produktu intelektualnego? Odpowiedzi na to i inne powiązane pytania zostaną przedstawione w tym artykule.
Co to są media?
Wydaje się, że to pytanie nie powinno powodować trudności. Większość ludzi prawdopodobnie odpowie na to w ten sposób: media to każda publikacja, która wychodzi z dowolną częstotliwością i jest przeznaczona dla określonej grupy odbiorców. Jednak taka definicja nie jest wyczerpująca. W 2012 r. Najnowsza wersja ustawy o mediach ujrzała światło dzienne. Jakie źródło można oficjalnie przypisać mediom?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami za takie można uznać wyłącznie publikacje, które są wydawane w obiegu w co najmniej 1000 egzemplarzy i publikowane co najmniej raz w roku.
Jeśli gazeta, czasopismo lub inne media drukowane spełniają te dwa wymagania, należy je zarejestrować w specjalnej organizacji państwowej odpowiedzialnej za takie wydania. Nazywa się Roskomnadzor.
Jeśli chodzi o nadawanie, aby uzyskać prawo do nadawania na określonych częstotliwościach, musisz uzyskać licencję.
Gazety ścienne
Ten format prasy, choć jest bardzo popularny w różnych instytucjach edukacyjnych, a także w niektórych przedsiębiorstwach, wciąż nie można zaliczyć do mediów. Dlaczego Po pierwsze, obieg takich publikacji jest zwykle ograniczony do jednego egzemplarza, a po drugie, niezwykle trudno jest wziąć pod uwagę liczbę czytelników takich biuletynów. Dlatego gazety ścienne nie podlegają obowiązkowej rejestracji.
Nowoczesne media
Sytuacja jest znacznie bardziej skomplikowana w przypadku Internetu. Od momentu pojawienia się do niedawna debata na temat tego, czy można ją porównać do tradycyjnego rodzaju mediów, nie zakończyła się.
Specjaliści, którzy byli skłonni klasyfikować internet jako media, zwykle argumentowali w ten sposób: informacje dostarczane przez Internet nie różnią się od informacji publikowanych w mediach analogowych. Osobliwość polega tylko na metodzie jej przenoszenia.
Ta opinia często budziła następujące zastrzeżenia:
- Nie wszystkie materiały opublikowane w Internecie są przeznaczone dla masowego odbiorcy. Na przykład są strony poświęcone działalności stosunkowo małych formacji społecznych (kolektywów firm handlowych, grup szkoleniowych na uniwersytetach itp.).
- Drugi zarzut polega na tym, że nawet strony należące do redaktorów dużych mediów drukowanych i kanałów telewizyjnych w większości nie stanowią niezależnego źródła informacji. Materiały na nich często kopiują tylko te artykuły i programy, które pojawiają się w głównych mediach.
Status Internetu
W 2014 r. Zapadła ostateczna decyzja. Teraz witryny w sieci mają prawo do posiadania statusu mediów, ale mogą nie być z nimi powiązane.
Obowiązkowa rejestracja podlega blogom, których frekwencja przekracza 3000 osób dziennie. Tak zwane „trzy tysięczne” muszą zostać włączone do rejestru krajowego. Po rejestracji założyciele i pracownicy dużej witryny otrzymują prawa i obowiązki wraz z przedstawicielami reszty prasy.
Blogerzy, których witrynę odwiedza ponad 3000 osób dziennie, mogą liczyć na akredytację różnych wydarzeń, podobnie jak inni dziennikarze.
Tak więc pytanie, na co można odpowiedzieć w mediach, brzmi następująco: są to publikacje skierowane do tysięcy osób i wychodzące z określoną częstotliwością. Jeśli chodzi o częstotliwość aktualizacji materiału, nie ma jeszcze szczegółowych zasad na ten temat. Wiadomo, że w przeciwieństwie do gazet i czasopism, blogi informacyjne publikują nowe artykuły nie z częstotliwością, ale z nagromadzeniem informacji.
Rosyjska prasa w faktach i liczbach
Może się to wydawać dziwne, ale dziś liczba mediów internetowych nie jest tak duża - około siedemset. Dla porównania możemy przytoczyć liczby związane z mediami drukowanymi. W naszym kraju zarejestrowanych jest około 20 000 różnych gazet i ponad 10 000 czasopism. Najpopularniejsze cotygodniowe publikacje. Maksymalną liczbę Rosjan przyciągają gazety i czasopisma dotyczące kinematografii i telewizji, a także publikujące różne artykuły o gotowaniu i modzie, czyli o sprawach kobiecych.
Plusy i minusy
Wśród pozytywnych trendów ostatnich czasów można nazwać gwałtowny wzrost mediów drukowanych. Tak więc od końca lat dziewięćdziesiątych XX wieku do chwili obecnej liczba gazet i czasopism wzrosła o kilka tysięcy pozycji. Jednak przy tak szybkim wzroście tego wskaźnika jakość prasy wciąż pozostawia wiele do życzenia. Wielu badaczy w dziedzinie komunikacji masowej twierdzi, że rosyjskie media prawie całkowicie ignorują żądania odbiorców, dla których są przeznaczone. Prawie wszystkie gazety i czasopisma nie przekazują swoim czytelnikom informacji zwrotnych. Publikowane są w nich materiały na podstawie subiektywnej opinii założycieli i poszczególnych autorów.
Klasyfikacja mediów
Istnieje kilka kryteriów, według których można podzielić całą prasę na podgrupy. Jedną z takich pozycji jest finansowanie. Na tej podstawie zwykle klasyfikuje się media jako państwowe lub komercyjne. Udział tego ostatniego obecnie przewyższa w naszym kraju.
W sumie w Rosji jest około 10 państwowych gazet i czasopism oraz około 20 kanałów telewizyjnych.
Obszar dystrybucji
Kolejnym kryterium jest terytorium, które obejmuje określone media. Na tej podstawie wszystkie media można podzielić na:
- Ogólnokrajowe, czyli te, które są publikowane w dużych ilościach i dystrybuowane w całym kraju. Przykładem tego rodzaju mediów może być Rossiyskaya Gazeta.
- Drugi rodzaj mediów terytorialnych ma charakter regionalny. Są to gazety, czasopisma i inne publikacje przeznaczone dla mieszkańców określonego obszaru. Region zasięgu nie musi pokrywać się z oficjalnymi granicami danego regionu. Istnieją na przykład różne publikacje przeznaczone dla mieszkańców Uralu. Dotyczy to także gazet i czasopism dla jednej lub drugiej mniejszości narodowej mieszkającej na terytorium Federacji Rosyjskiej.
- Trzecią grupą tej odmiany są media skierowane do małych odbiorców, na przykład pracowników dużego przedsiębiorstwa.
- Również klasyfikacja może odbywać się tematycznie. Istnieje ogólnie przyjęty podział mediów na popularną naukę, rozrywkę, poświęcony sztuce, różne hobby i inne.
Historia terminu media
Fakt, że takie media jak zestaw czasopism po raz pierwszy dyskutowano w Związku Radzieckim na początku lat siedemdziesiątych. Termin ten pojawił się w naszym języku jako dosłowne tłumaczenie z francuskiego.Warto wspomnieć, że w ojczyźnie tego pojęcia wyrażenie „środki masowego przekazu” z lat siedemdziesiątych XX wieku prawie całkowicie przestało być używane. Dlatego możemy powiedzieć, że sowieccy socjologowie zapożyczyli nazwę, która we Francji w tym czasie była już przestarzała.
Co to są media z punktu widzenia Europejczyków? I z jakiego powodu termin ten był używany przez długi czas w języku francuskim, który nie był używany?
Dialog zamiast monologu
W latach 60. europejscy dziennikarze mocno zakorzenili opinię, że prasa powinna ściśle współpracować z publicznością i zamiast prezentować informacje na podstawie monologu, prowadzić dwustronną komunikację, czyli dialog. Ponadto szeroko stosowane były nowe formy interakcji mediów ze sobą.
Komunikacja z widzem, czytelnikiem i słuchaczem
Dlatego w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych pojawił się nowy termin - środki masowego przekazu. To zdanie, zdaniem ekspertów, znacznie dokładniej wyraża interaktywny charakter współczesnej prasy.
Komunikacja z osobami, które były przeznaczone do materiałów opublikowanych przez daną publikację, mogła być otwarta za pomocą listów, a także wywiadów telefonicznych i wywiadów, które specjalni korespondenci otrzymywali od słuchaczy radia i widzów. Informacje zwrotne zostały również przekazane pośrednio. Jedną z technicznych innowacji, z jaką miało to miejsce, było urządzenie do pomiaru ludzi. To urządzenie było zintegrowane z pilotem telewizyjnym i wysyłało dane o programach telewizyjnych oglądanych przez widzów do biura analizującego statystyki.
Media w służbie biznesu i polityków
Pomiary opisane powyżej zostały przeprowadzone nie tylko w celu poprawy jakości materiału. Zmierzyli również ocenę każdego konkretnego programu i wyznaczyli najbardziej obiecujący czas na publikację reklam.
Nie jest też wielką tajemnicą, że media często działały jako narzędzie propagandy politycznej.
Technologia opinii publicznej
Jakie media wpływają na myśli i nastroje we współczesnym społeczeństwie?
W odpowiedzi na to pytanie możemy podać interesujące dane dotyczące jednej z teorii dotyczących prasy.
Hipotezę tę nazywa się „fenomenem agendy”. Według niej media nie zawsze mogą narzucać swoje opinie ludziom, ale potrafią skupić uwagę na określonych problemach. Rzeczywiście, można śmiało powiedzieć, że bez względu na to, jak ważne jest to lub inne wydarzenie, ale jeśli nie ma o nim wzmianki w prasie, zjawisko to może pozostać niezauważone przez większość ludności kraju. Przeciwnie, jeśli kilka nieistotnych tematów zostanie wspomnianych kilka razy w biuletynach informacyjnych, wówczas wiele osób zacznie myśleć o tym problemie z powodu bezwładności. Ta technika jest szeroko stosowana i jest używana do odwracania mas od problemów o charakterze globalnym i do zwracania uwagi na drobne lub nieistniejące zjawiska.
Historia rosyjskiej prasy
Wiadomo, że pierwsze krajowe gazety pojawiły się natychmiast po wynalezieniu druku przez Iwana Fiodorowa.
Wraz z publikacjami rosyjskimi przedstawiciele elity minionych wieków często subskrybowali prasę zagraniczną. W niektórych szlachetnych rodzinach gazeta „Times”, gromadzona od dziesięcioleci, jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Radiofonia w Związku Radzieckim pojawiła się w pierwszych latach rządów nowego rządu. Na początku lat dwudziestych ustanowiono regularną transmisję pierwszego kanału. Po ponad 20 latach, po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, pojawił się drugi program, który później stał się znany jako „Latarnia morska”. Pierwszy kanał telewizyjny został otwarty na początku lat trzydziestych XX wieku. Taki był rozwój mediów w Rosji.
Interakcje mediów ze sobą
Oprócz informacji zwrotnych przeprowadzanych na podstawie ankiet wśród odbiorców, a także przy użyciu różnych urządzeń technicznych, nawiązywane są również kontakty między samymi mediami. Taka współpraca może być tak prosta, jak wtedy, gdy poszczególni pracownicy zgadzają się na pokrycie tego samego problemu z różnych punktów widzenia, a także bardziej złożonego, ustanowionego na podstawie różnych umów.
Na przykład, taka interakcja może być wykorzystana do pokrycia ważnych wydarzeń politycznych i sportowych. Podczas Igrzysk Olimpijskich ludność kraju otrzyma o wiele pełniejsze informacje na temat zawodów, jeśli telewizja i radio podejmą transmisję na żywo z wydarzeń, a bardziej subtelna analiza wydarzeń, wywiady z trenerami, sportowcami itp. Zostaną opublikowane w formie drukowanej.
Wniosek
Media mają długą historię. Od czasu do czasu pojawiają się nowe rodzaje mediów. Jednak tradycyjne gazety i czasopisma są nadal bardzo poszukiwane.