Upowszechnianie edukacji ekologicznej jest obecnie jednym z najpilniejszych zadań dla wszystkich cywilizowanych państw. W końcu jego rozwiązanie jest niezbędnym warunkiem eliminacji problemów niestabilności środowiska naturalnego. Ponadto edukacja ekologiczna, edukacja i świadomość społeczna mogą zapewnić zrównoważony rozwój społeczeństwa jako całości.
Globalny problem naszych czasów
Obecnie na całym świecie istnieje potrzeba pilnego rozwiązania problemu środowiska. Wielu badaczy pracujących w różnych dziedzinach nauki dosłownie dzwoni, próbując przekazać pilność problemu tym, którzy mają prawo do podejmowania decyzji na szczeblu państwowym. Ale niestety tylko niewielka część urzędników zdaje sobie sprawę z niebezpiecznego opóźnienia w tej dziedzinie.
Ale każda zła decyzja podjęta przez męża stanu może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji, które doprowadzą do naturalnego upadku.
Poziom edukacji ekologicznej
Co mamy w tej chwili? Wielu uczonych uznaje fakt, że edukacja ekologiczna, niezależnie od tego, czy jest rozważana na poziomie polityka, czy zwykłego obywatela, nadal pozostaje dość niska. Jednocześnie ludzkość jeszcze nie zdała sobie sprawy z całej tragedii, która wyraża się w szybkim zniszczeniu bogactwa naturalnego.
Tylko badacze, którzy są bezpośrednio zaangażowani w ten problem, w pełni rozumieją pełny zakres zbliżającego się kryzysu, a także jego możliwe konsekwencje. Dlatego edukacja ekologiczna jest tak istotna na wszystkich poziomach społecznych warstw społeczeństwa.
Trochę historii
Kwestie środowiskowe interesują ludzi od czasów starożytnych. Jednak dopiero w XX wieku. rzecznictwo w zakresie ochrony środowiska zyskało praktyczne znaczenie.
Edukacja ekologiczna w przeszłości przeszła kilka etapów. Pierwszy z nich rozpoczął się pod koniec II wojny światowej. W 1948 r. Powstała nowa organizacja - IUCN (Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych). Jednym z jego głównych zadań było upowszechnianie wiedzy o przyrodzie, przywracanie i ochrona jej bogactwa, czyli edukacja ekologiczna ludności. Statut IUCN w tej kwestii stanowi, że Unia zachęca i zaleca wszelkie działania międzynarodowe i krajowe, które przyczyniają się do ochrony przyrody we wszystkich częściach świata i we wszystkich środowiskach (w wodzie, glebie i lasach). Jednocześnie IUCN ma na celu rozpowszechnianie najnowszych osiągnięć technicznych i naukowych w dziedzinie ochrony środowiska, a także wykorzystywanie i szerokie rozpowszechnianie rozległych programów propagandy i edukacji ekologicznej ludności, tak aby opinia publiczna głęboko rozumiała ideę potrzeby ochrony przyrody. W latach 70. ubiegłego wieku podobne działania zaczęły obejmować nie tylko rozwinięte, ale także inne kraje.
Drugi etap edukacji ekologicznej i świadomości społecznej rozpoczął się po tym, jak organizacje takie jak UNEP i UNESCO zatwierdziły międzynarodowy program przewidujący opracowanie systemu pozyskiwania wiedzy o środowisku. Stało się to w połowie lat siedemdziesiątych.
Trzeci etap wprowadzania kultury środowiskowej i oświecenia mas rozpoczął się w latach 80. W tym czasie idea ciągłej powszechnej edukacji ekologicznej coraz aktywniej zaczęła przenikać do świadomości różnych grup ludności.Jednocześnie zaczął się on rozprzestrzeniać w krajach rozwijających się, gdzie do niedawna edukacja w tym obszarze była raczej sceptyczna, wierząc, że problemy związane z ochroną przyrody istnieją tylko w krajach o wysokim poziomie ekonomicznym.
Strategia edukacji ekologicznej
Jakie cechy są charakterystyczne dla zdobywania wiedzy w tej dziedzinie? Edukacja ekologiczna i oświecenie powinny być prowadzone przez całe życie ludzkie. Ponadto dzisiaj stanowią integralną część ogólnego programu edukacyjnego.
Głównymi zadaniami edukacji ekologicznej jest skupienie populacji na problemach praktycznych. Ponadto mają one na celu uświadomienie wartości środowiska, promowanie zbiorowego dobrobytu, koncentrując się na kwestii przetrwania ludzi.
Edukacja w tej dziedzinie nie powinna być formalna. Należy go jednak łączyć z innymi programami edukacyjnymi.
Odmiany edukacji ekologicznej
W latach 70. i 80. Nastąpiło utworzenie struktury edukacji ekologicznej. Tak więc istniała formalna edukacja ekologiczna, która była ograniczona programem nauczania instytucji edukacyjnych i pozaformalna, obejmująca całe społeczeństwo jako całość.
Drugi z tych dwóch systemów przewiduje rozpowszechnianie wiedzy na temat ochrony środowiska naturalnego planety, ich propagandę i rozpowszechnianie poza szkołami i uniwersytetami. Głównym celem edukacji pozaformalnej w dziedzinie środowiska jest objęcie wszystkich sektorów społeczeństwa w celu zmiany stosunku ludności do środowiska. Zwiększy to odpowiedzialność ludzi w ich interakcji z naturą, a także zapewni każdemu wiedzę, która zminimalizuje szkody wyrządzone ludzkości przez planetę.
Poziomy edukacji pozaformalnej
Ten rodzaj edukacji w zakresie postaw ludzi wobec środowiska jest ograniczony przez pewne etapy. Są to poziomy edukacji nieformalnej, które są ze sobą ściśle powiązane, dlatego upowszechnianie wiedzy w dziedzinie środowiska wśród dzieci w różnym wieku oraz rozwój pełnego szacunku stosunku do zwierząt i roślin w nich łączy się z otwarciem odpowiednich ośrodków edukacyjnych, publikacją literatury środowiskowej itp.
Poziomy edukacji formalnej
Jak działa edukacja ekologiczna w placówkach edukacyjnych? W edukacji formalnej wyróżnia się 4 poziomy. Na pierwszym z nich propagowana jest wiedza, której przedmiotem są relacje między ludźmi a przyrodą. Wszystko to dzieje się w ramach edukacji przedszkolnej. W tym okresie dzieci otrzymują niezbędną wiedzę w formie gry, jednocześnie zdobywając umiejętności niezbędne do opieki nad żywymi.
Drugi poziom edukacji ekologicznej przeznaczony jest dla studentów. Uczniowie poznają przyrodę na specjalnych lekcjach, a także podczas wykonywania powiązanych dyscyplin. W tym okresie uwaga koncentruje się na badaniach praktycznych, które wzmacniają badany materiał.
Edukacja ekologiczna w ramach trzeciego poziomu realizowana jest w szkołach średnich i wyższych. W nich:
- studenci uczęszczają na specjalne kursy;
- powstają wyspecjalizowane wydziały;
- Wzmacniane są tematy środowiskowe tradycyjnych kursów;
- specjalizuje się w badaniu różnych aspektów problemu dotyczącego relacji człowieka z jego środowiskiem naturalnym (naukowym, technicznym, politycznym, społeczno-ekonomicznym itp.).
Na trzecim poziomie uczniowie zaczynają zdawać sobie sprawę z konieczności wyeliminowania analfabetyzmu środowiskowego osób podejmujących decyzje polityczne.
Czwarty poziom edukacji formalnej dotyczy wszystkich osób, które podnoszą swoje kwalifikacje na odpowiednich kierunkach kierunków specjalnych.
Główne zadania
Edukacja ekologiczna, niezależnie od jej rodzaju, ma na celu:
- edukować takich członków społeczeństwa, którzy dobrze rozumieją relacje między przyrodą a człowiekiem, a także uznają potrzebę zachowania równowagi ekologicznej zarówno na poziomie regionalnym, jak i globalnym, i stale przyczyniają się do tego;
- zapewnić otrzymywanie dokładnych danych o stanie środowiska, co pozwoli społeczeństwu na podejmowanie najbardziej optymalnych decyzji w sprawie jego zastosowania;
- promowanie rozpowszechniania umiejętności, umiejętności i wiedzy potrzebnych do eliminacji istniejących problemów środowiskowych, a także zapobiegania im w przyszłości;
- Ukierunkuj ludzi na fakt, że podejmując jakąkolwiek decyzję w dziedzinie środowiska, szczególnie ważne jest, aby nie zapominać o potrzebie równowagi między zaspokajaniem potrzeb społeczeństwa dzisiaj a możliwymi konsekwencjami takich działań w przyszłości;
- uświadomić każdemu członkowi społeczeństwa jego zaangażowanie w ochronę przyrody.
Kultura ekologiczna
Co pozwala nam osiągnąć świadomość skali i dotkliwości problemów środowiskowych, a także określić ich globalny charakter? Wraz z systemem odpowiedniej edukacji stwarza doskonałe warunki do kształtowania kultury ekologicznej wśród ludzi. Pozwala wyobrazić sobie związek człowieka z naturą w postaci problemu moralnego.
Kultura ekologiczna jest połączeniem wartości duchowych i materialnych, a także metod działania ludzi, które determinują zgodność procesów społeczno-kulturowych w celu ochrony środowiska.
Rola aspektów politycznych
Afirmacja struktury ekologicznej niezmiennie prowadzi do przejścia od nabytej wiedzy do świadomości. Stanie się głównym czynnikiem motywującym determinującym aktywność dowolnej osoby.
Szczególną rolę w nadchodzącym kryzysie środowiskowym przypisują struktury wykonawcze społeczeństwa ludzkiego, zwłaszcza instytucje polityczne. W tym przypadku aspekty polityczne, które są bezpośrednio związane z globalną dynamiką naturalnych zmian, podlegają przede wszystkim badaniu. Tworzona jest specjalna edukacja. Nazywa się to nauką ekologiczną i polityczną. Głównym celem takiej edukacji jest rozstrzyganie decyzji podejmowanych przez władze, które mają wpływ na wzrost światowych problemów środowiskowych.
Rola biblioteki w pogłębianiu wiedzy o środowisku
Niestety, duża liczba ludzi wciąż nie jest w pełni świadoma problemów, które istnieją na naszej planecie w związku ze środowiskiem. Dowodem na to są wydarzenia, które miały miejsce w ostatnich latach. Wśród nich wylesianie, zanieczyszczenie powietrza itp. Wszystko to doprowadziło do podjęcia decyzji o edukacji ekologicznej ludności w bibliotece. Jego rola w tym przypadku jest trudna do przecenienia.
Dlaczego dokładnie biblioteka? Tak, ponieważ jest to cały zbiór baz informacji, których nie ma w żadnej instytucji kultury. Ponadto biblioteka zatrudnia wykształconych ludzi, którzy otrzymali wyższe wykształcenie i są gotowi promować idee środowiskowe. Wszystkie te elementy razem sprawiają, że instytucja ta jest niezbędnym elementem systemu edukacji ekologicznej.
Główne działania
Plan edukacji ekologicznej biblioteki obejmuje:
- Partnerstwo z tymi organizacjami, które są zainteresowane rozwojem edukacji ekologicznej, uznając taki kierunek za prestiżowy i pozwalając na kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy;
- Praca nad zintegrowanymi programami i ukierunkowanymi projektami;
- prowadzenie ciągłej edukacji ekologicznej z kształtowaniem obywatelskiej pozycji przy stosowaniu indywidualnych i masowych form pracy;
- realizacja działań naukowych i metodologicznych, w trakcie których badane są potrzeby informacyjne populacji.
Trwające działania
Pomimo problemów praca bibliotek w dziedzinie edukacji ekologicznej ludności jest ukierunkowana i różnorodna. Jest to możliwe dzięki działaniom programowym, które obejmują wycieczki edukacyjne, gry intelektualne dotyczące relacji człowieka z przyrodą, specjalne zajęcia na ten temat, udział w uroczystościach ludowych i spotkania z interesującymi ludźmi.
Działania w zakresie edukacji ekologicznej w bibliotekach stają się najbardziej skuteczne dzięki ścisłej współpracy i relacjom z organizacjami ekologicznymi, osobami prywatnymi i przedsiębiorstwami. Dlatego wszystkie prace są koordynowane z różnymi specjalistami. Są to inżynierowie środowiska i specjaliści z działu kultury oraz pracownicy organizacji zajmujących się zasobami naturalnymi i ochroną środowiska itp.
Lista działań na rzecz edukacji ekologicznej ludności obejmuje:
- prezentacje wideo;
- wystawy fotograficzne;
- poznawcza podróż na odległość;
- działania środowiskowe i wykłady;
- otwarte poglądy na dokumenty i literaturę związane z zagadnieniami środowiskowymi;
- Prowadzenie rozmów i okrągłych stołów, wystaw i przeglądów dotyczących kwestii środowiskowych.
Różnorodność form wykorzystywanych podczas wydarzeń pozwoli ludności poważniej potraktować istniejące problemy środowiskowe.