Prawidłowa rachunkowość w zakresie wynagrodzeń przypisana jest głównemu księgowemu przedsiębiorstwa i odpowiedzialnym wykonawcom. W tym celu stosuje się prawnie ustanowioną metodologię. Księgowy, który jest zaangażowany w tę pracę, powinien przestudiować wszystkie niuanse obliczania funduszy na wypłatę urlopu. W tym celu powstaje specjalny fundusz rezerwowy. Po spłacie odpowiednie kwoty funduszy są odliczane od niego przez cały okres sprawozdawczy. Jak powstanie rezerwa na urlop, omówimy później.
Ogólna definicja
Wielu księgowych ma do czynienia z procedurą tworzenia rezerwy na urlop. W aktach regulacyjnych fundusz ten nazywany jest również obowiązkiem wyceny. Proces ten jest regulowany przez PBU 8/2010.
Zgodnie z tym zleceniem fundusz rezerwowy ujmuje się w trakcie rachunkowości w następujących przypadkach:
- Spółka określa obowiązki, które powstały w poprzednich okresach sprawozdawczych w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku organizacja nie może uniknąć ich spłaty. Nawet jeśli firma ma wątpliwości co do takich zobowiązań, ale istnieje prawdopodobieństwo ich istnienia, należy oszacować zobowiązania szacunkowe.
- Jest prawdopodobne, że przy spłacie takiego długu spadnie korzyść ekonomiczna firmy.
- Kwotę funduszu rezerwowego można rozsądnie obliczyć.
Wszystkie trzy warunki są spełnione w związku z ustanowieniem szacunkowych zobowiązań dotyczących płatności przyszłych wakacji. Dlatego ten typ rezerwy jest tworzony przez prawie każdą organizację. Istnieją jednak wyjątki. Tak więc rozliczanie rezerwy na urlop nie jest wymagane w przypadku przedsiębiorstw korzystających z uproszczonego systemu księgowego. Organizacje te obejmują:
- małe podmioty gospodarcze;
- organizacje non-profit;
- firmy, które uzyskały status uczestników projektu, podczas których prace rozwojowe i badawcze prowadzone są zgodnie z obowiązującym prawem.
Wymienione podmioty mogą nie prowadzić ewidencji rezerwy na urlop, ponieważ stosują uproszczoną formę generowania sprawozdań finansowych. W przypadku innych organizacji tworzenie szacunkowych zobowiązań odbywa się zgodnie z określoną metodologią. W procesie kalkulacji stosowana jest nie tylko kwota naliczonego wynagrodzenia, ale także składki na fundusze emerytalne i ubezpieczeniowe. Bierze również pod uwagę ilość środków, które pozostają w przedsiębiorstwie na niewykorzystany urlop pracowników.
Częstotliwość tworzenia
Biorąc pod uwagę procedurę tworzenia rezerwy na wynagrodzenia urlopowe, należy zauważyć, że ustawodawstwo nie określa częstotliwości wypełniania tego funduszu. Decyzję o przeprowadzeniu takich prac podejmuje firma samodzielnie.
Na dzień sprawozdawczy należy utworzyć rezerwę. Dlatego rezerwa na pokrycie urlopów w księgowości tworzona jest z pewną częstotliwością ustaloną przez firmę niezależnie. Proces ten regulowany jest odpowiednią dokumentacją wewnętrzną firmy. Istnieją następujące opcje ustalania częstotliwości tego procesu:
- raz w miesiącu (ostatniego dnia okresu);
- raz na kwartał (ostatnie 3 miesiące);
- raz w roku (31 grudnia).
Odpowiednia dokumentacja wewnętrzna rejestruje, które zasady rachunkowości organizacja wybierze, aby spełnić wymogi prawne.
Metody obliczania szacunkowych zobowiązań
Utworzenie rezerwy na przyszłe wydatki na wynagrodzenia urlopowe odbywa się na różne sposoby. Procedura przeprowadzania takich operacji nie jest ustalona w rachunkowości.
Dlatego każda firma jest zobowiązana wybrać metodologię spełniającą wymagania prawa. Wybrany algorytm jest zapisywany w polityce rachunkowości. Metodologia zapisana w odpowiedniej dokumentacji najczęściej obejmuje następujące działania:
- oblicza się średnie zarobki pracownika na zmianę;
- brane są pod uwagę średnie dzienne zarobki określonej grupy pracowników organizacji;
- obliczenia obejmują sumę wyników ostatniego okresu sprawozdawczego.
Utworzenie rezerwy na wynagrodzenie za urlop jest odnotowane w odpowiedniej dokumentacji organizacji. W takim przypadku określa się, którzy pracownicy należą do określonej kategorii. Jest to ważne, ponieważ dla każdej grupy fundusze gromadzone są w specjalny sposób. W grę mogą wchodzić następujące konta:
- pracownicy produkcji podstawowej - konto 20;
- ogólne koszty produkcji - konto 25;
- wydatki ogólnej grupy biznesowej - konto 26;
- wydatki poniesione w związku ze sprzedażą towarów lub usług - konto 44;
- finansowanie środków trwałych - konto 08;
- inne rzeczy.
Komentarze
Księgowy musi odzwierciedlić w odpowiedniej dokumentacji szereg postów dotyczących utworzenia rezerwy na wynagrodzenie za urlop. W tym celu kierują się Instrukcjami korzystania z Planu kont. W celu odzwierciedlenia skumulowanej kwoty szacowanego zobowiązania stosuje się konto 96. Zostało ono utworzone specjalnie w celu utworzenia rezerw na przyszłe wydatki.
Aby dokonać księgowania rezerwy na poczet wynagrodzenia urlopowego zgodnie ze standardami rachunkowości, stosuje się odpowiednie konto zgodnie z kategorią pracownika. Aby zrozumieć cechy takiej procedury, należy ją traktować jako przykład. W tym celu zostaną przekazane środki na wypłatę urlopu pracownikom głównej produkcji. W takim przypadku aktywowane jest konto 20. Jeśli musisz wykonać tę procedurę dla pracowników w innych obszarach, stosowane są konta 25, 26, 44 itd.
Utworzenie rezerwy na wynagrodzenia urlopowe znajduje odzwierciedlenie we wpisie:
Dt 20 Ct 96.
Pozwala to odzwierciedlić utworzenie rezerwy na płatności w przyszłym okresie urlopowym. W dniu, w którym zostaną obliczone średnie zarobki pracowników, potrąceń na fundusz rezerwowy dokonuje się w następujący sposób:
Dt 96 Ct 70.
Takie przekazanie odzwierciedla efekt obciążenia kwoty wypłaconego wynagrodzenia za urlop z wcześniej utworzonego funduszu.
Dt 96 Ct 69.
Dzięki temu wpisowi możesz odpisać składki na fundusze pozabudżetowe z rezerwy.
Firma może mieć sytuację, w której utworzony fundusz był niewystarczający, aby spłacić urlop. W takim przypadku dług organizacji odzwierciedla się przy użyciu następującego zapisu:
Dt 20 Ct 70.
Jest to kwota, która nie wystarczy, aby firma spłaciła swoje zobowiązania do wypłaty wynagrodzenia urlopowego i składek na fundusze ubezpieczeniowe.
Na koniec roku porównuje się kwotę zgromadzonego funduszu rezerwowego i faktyczne wydatki za okres sprawozdawczy na wypłatę wynagrodzenia urlopowego, składki na fundusze ubezpieczeniowe. Ta akcja nazywa się ekwipunkiem.
Ja tak
Utworzenie rezerwy na wynagrodzenie za urlop można wykonać na jeden z trzech wymienionych sposobów. W pierwszym przypadku firma wykonuje tę procedurę, biorąc pod uwagę średnie zarobki pracownika na zmianę. W zasadach rachunkowości należy odzwierciedlić odpowiedni napis, w którym firma wyraża chęć zasilenia funduszu w przedstawiony sposób.
Zasady rachunkowości szczegółowo opisują algorytm dokonywania odpowiednich opłat. W dniu sprawozdawczym, który firma wybiera również niezależnie, księgowy będzie musiał dokonać rozliczeń międzyokresowych dla każdej grupy pracowników, korzystając z danych wymaganych kont rozliczeniowych.
Po pierwsze, obliczana jest liczba dni w okresie, które nie były wykorzystywane przez pracowników każdej kategorii na wakacje. Musisz także obliczyć liczbę dodatkowych dni, w których już powstały prawa pracowników organizacji.
Następnie określane są średnie zarobki każdego pracownika w odpowiedniej kategorii.Księgowy musi zastosować zwykłą metodę ustalania średnich zarobków, która jest stosowana przy wypłacaniu wynagrodzenia urlopowego i rekompensaty w przypadku niewykorzystanych dni urlopu.
Wielkość wynagrodzenia urlopowego należy ustalić z uwzględnieniem składek ubezpieczeniowych. Ich ilość jest ustalana na tym etapie obliczeń. W tym celu stosuje się wzór:
OS = NDO * SDZ * (1 + T / 100%), gdzie OS to składki urlopowe i pastwiskowe, NDO to liczba dni urlopu, które nie zostały wykorzystane przez pracowników, SDZ to średnie zarobki pracownika na dzień, T to stawka składki ubezpieczeniowej dla pracownika .
Obliczenie rezerwy na urlop płatny dla całej grupy pracowników. Dane są zbierane dla wszystkich kategorii w celu uzyskania całkowitej wartości szacowanego zobowiązania.
Przykład
Utworzenie rezerwy na poczet wynagrodzenia urlopowego za pomocą przedstawionej metody jest proste. Aby zrozumieć, jak zastosować tę technikę w praktyce, musisz rozważyć ją na przykładzie. Na przykład w departamencie stanu jest 2 pracowników. Pracownik A na dzień 31 marca bieżącego roku ma prawo do urlopu w wysokości 6,99 dni. Pracownik B ma datę 4,66 dnia.
Następnie księgowy musi obliczyć średnie dzienne zarobki pracowników A i B. Na dzień 31 marca bieżącego roku pierwszy pracownik otrzymuje 752 ruble dziennie, a drugi - 674 ruble. Firma, w której pracują reprezentowani pracownicy, dokonuje potrąceń w wysokości 30%. Na dzień rozliczenia ani pierwszy, ani drugi pracownik nie mieli prawa do opodatkowania według obniżonej stawki. Ponadto księgowy musi dokonać potrącenia z tytułu ubezpieczenia od obrażeń w wysokości 0,2%.
Ogólna stawka za wypłaty ubezpieczenia wyniosła 30,2% dla reprezentowanych pracowników. Teraz możesz obliczyć szacunkowe zobowiązanie. Dla pracownika A wygląda on tak:
6,99 * 752 * (1 + 30,2% / 100%) = 5272,35 rubla.
Obliczenia dla pracownika B są następujące:
4,66 * 675 * (1 + 30,2% / 100%) = 3154.99 rubli.
W rezultacie całkowity fundusz rezerwowy dla działu sprzedaży w dniu rozliczenia wyniósł 8427.34 rubli.
II metoda
Tworzenie rezerwy na wynagrodzenie za urlop zgodnie z drugą metodą odbywa się nieco inaczej. Jednocześnie brane są pod uwagę średnie dzienne zarobki dla każdej grupy. Ta metoda jest prostsza niż poprzednia technika.
Nie ma potrzeby obliczania średniego dochodu pracowników na dzień. Wielkość rezerwy dla każdego pracownika również nie jest wymagana. Obliczenia będą musiały zostać wykonane dla całej grupy. Po wskazaniu w polityce rachunkowości, że zastosowana zostanie ta metoda naliczania szacunkowych zobowiązań, spółka musi również ustalić algorytm przeprowadzania odpowiednich rozliczeń międzyokresowych.
Księgowy wykonuje kilka kolejnych działań w dniu rozliczenia. Po pierwsze, obliczana jest liczba dni urlopu, których pracownicy (w tym dodatkowe) nie wykorzystali dla całej grupy. Średnie zarobki na zmianę określa się jako całość dla całej grupy. W tym celu stosuje się prostą formułę:
SZG = SZG / D / KR, gdzie SZG - średnie zarobki na zmianę dla całej grupy, SZG - kwota wynagrodzeń naliczonych pracownikom w szacowanym dniu bieżącego okresu, D - liczba dni w okresie, KR - liczba pracowników wchodzących w skład ta grupa.
Następnie określa się kwotę rezerwy, która jest przeznaczona na późniejszą wypłatę urlopu:
P = (SPG + SPG * T) * NDO.
Następnie sumuje się wyniki uzyskane dla wszystkich grup pracowników. Pozwala to obliczyć całkowitą kwotę zobowiązań.
Przykład
Na przykład istnieje firma, w której pracują 2 działy. Pierwszy to administracja (2 pracowników), a drugi to dział handlowy (3 pracowników). W marcu pierwszy dział otrzymał wynagrodzenie w wysokości 75 tysięcy rubli, a drugi - 70 tysięcy rubli.
Firma płaci składki ubezpieczeniowe w wysokości 30% i nie ma pracowników uprawnionych do obniżonej taryfy. Opłata ubezpieczeniowa za obrażenia jest również potrącana. Całkowita stawka podatku wynosi 30,2%. W dziale administracyjnym niewykorzystane dni urlopu to 9,32, aw dziale sprzedaży 11,65.Następnie możesz obliczyć średnie zarobki na dzień dla każdego działu. W przypadku administracji obliczenia wyglądają następująco:
75000/31/2 = 1299,68 rubli.
Obliczenia dla działu sprzedaży wyglądają następująco:
70 000 / 31/3 = 752,69 rubla.
Następnie możesz obliczyć kwotę funduszu rezerwowego dla działu administracyjnego:
(1209,68 + 1299,68 * 30,2%) * 9,32 = 14697,09 rubli.
Dział sprzedaży tworzy następujący fundusz rezerwowy:
(752,69 + 752,69 * 30,2%) * 11,65 = 11417 rubli.
Łączna kwota funduszu powierniczego dla przedsiębiorstwa wyniosła 36 096,09 rubli.
Metoda III
Trzeci sposób obliczenia rezerwy na nadchodzące płatności urlopowe polega na zastosowaniu danych z ubiegłego roku. W tym przypadku księgowy stosuje stawkę potrącenia, która jest ustalana na dzień 31 grudnia poprzedniego okresu. Oblicza się go według wzoru:
Н = СОО / РО, gdzie Н jest normatywnym wskaźnikiem odliczeń, СОО - suma kosztów wypłacania funduszy na wakacje i odszkodowania, RO jest sumą kosztów pracy bez składek na fundusze ubezpieczeniowe za poprzedni okres sprawozdawczy.
Standard pozostanie niezmieniony w bieżącym okresie. Na dzień sprawozdawczy księgowy oblicza dwa wskaźniki. Składki dla każdej grupy pracowników do funduszu rezerwowego:
СО = (СЗт.п. + СС) * Н, gdzie СО - suma odliczeń dla całej grupy w bieżącym okresie, СЗт.п. - wynagrodzenie dla grupy pracowników w bieżącym okresie, SS - wysokość składek ubezpieczeniowych dla grupy pracowników.
Następnie dodaj wyniki dla wszystkich grup. Będzie to kwota funduszu rezerwowego.
Rachunkowość podatkowa
Rezerwa na urlopy w rachunkowości podatkowej jest również naliczana przez przedsiębiorstwo zgodnie z ustaloną przez niego metodą. Powinno to znaleźć odzwierciedlenie w odpowiedniej dokumentacji. Podatnik określa maksymalną kwotę odliczeń i procent miesięcznych przelewów, co stanowi szacunkowe zobowiązanie.
W tym celu sporządza się specjalny szacunek, który odzwierciedla kwotę miesięcznej płatności na fundusz rezerwowy. W takim przypadku brana jest pod uwagę szacunkowa kwota składek na fundusz ubezpieczeniowy. Transfer środków odbywa się w postaci stosunku tego wskaźnika do szacunkowej kwoty kosztów wynagrodzeń pracowników. Firma zapisuje w danych zasad rachunkowości metodę tworzenia szacunkowych zobowiązań, maksymalną liczbę odliczeń, procent odliczeń za każdy miesiąc. Ten ostatni jest obliczany w następujący sposób:
PO = PROO / PROT, gdzie PROO to szacunkowa kwota wydatków na wynagrodzenie za urlop w okresie rozliczeniowym, PROT to szacunkowa kwota potrąceń z tytułu wynagrodzenia za pracę (w tym opłat ubezpieczeniowych).
W rejestrze podatkowym księgowy musi wykazać kwotę miesięcznego dochodu dla określonego funduszu. Pokazuje również wydaną rezerwę podczas płatności wakacji, jej saldo w dniu obliczeń.
Na koniec okresu sprawozdawczego odpowiedzialny pracownik dokonuje inwentaryzacji rezerwy na poczet wynagrodzenia urlopowego. 31 grudnia rezerwa jest korygowana w rachunkowości podatkowej organizacji.
