Termin „inwestycja” należy rozumieć jako inwestycję kapitału w dowolną branżę w celu osiągnięcia zysku w perspektywie długoterminowej. Praktyczne metody obliczania stosowane do uzasadnienia inwestycji można różnicować.
Metody obliczania skuteczności
Pierwszą grupą metod uzasadniających inwestycje są statystyki. Obejmują porównanie kosztów i nadwyżek (nadwyżek). Druga kategoria metod jest wieloetiodowa. Są one również podzielone na te same dwa typy co statystyczne.
Obliczanie wydajności polega przede wszystkim na udzieleniu odpowiedzi na następujące pytania:
- Czy inwestycja jest opłacalna ekonomicznie (absolutna korzyść), tj. Czy zainwestowany kapitał zwróci się, w tym odpowiedni procent rentowności?
- Która inwestycja ma więcej zalet (względna korzyść z dwiema lub więcej alternatywnymi opcjami inwestycji)?
- Kiedy inwestować (optymalny czas wymiany)?
- Na jaki okres należy zainwestować (optymalny okres użytkowania)?
Aby odpowiedzieć na te pytania, należy wziąć pod uwagę trzy ważne wskaźniki:
- Poziom inwestycji płatniczej.
- Tymczasowa dystrybucja inwestycji.
- Procent kosztów.
Metody statystyczne do obliczania wyników inwestycyjnych
Korzystając z grupy metod statystycznych do ekonomicznego uzasadnienia projektów inwestycyjnych, obiektywne zestawienie trzech wskaźników jest prawie niemożliwe, ponieważ decyzja jest podejmowana niezależnie od faktycznego przepływu płatności na podstawie średnich danych. Obiektywne rejestrowanie danych w okresie przejściowym od rzeczywistej do planowanej sytuacji jest szczególnie trudne. Prowadzi to nie tylko do niewłaściwego uzasadnienia wykonalności inwestycji, ale także do fałszywych założeń dotyczących finansowania.
Metody statystyczne są odpowiednie przede wszystkim w przypadku inwestycji, które występują w pewnym momencie, gdy bieżące koszty i nadwyżki w kolejnych okresach pozostają na tym samym poziomie. Ponadto kategoria metod jest stosowana w praktyce jako przybliżone lub uproszczone obliczenia. Istotną zaletą metod statystycznych jest prostota rozwiązań i zrozumiałość. Osiągnięta dokładność jest jednak niewystarczająca, aby obiektywnie ocenić wyższość ekonomiczną, szczególnie przy ocenie efektywności rozwoju i projektów przedsiębiorstw.
Multiperiodyczne metody obliczania wykonalności inwestycji
Uzasadnienie dla inwestycji wykorzystujących metody okresowe obejmuje:
- Compounding.
- Dyskontowanie
- Obecna wartość.
Stosując metody wielo-okresowego obliczania wydajności, efekt rozkładu płatności w czasie jest odzwierciedlany dokładniej niż w przypadku metod statystycznych. W związku z tym te przeznaczone na wiele okresów są szczególnie odpowiednie do określania wykonalności i ekonomicznej wykonalności inwestycji o nierównomiernym przepływie płatności w kilku okresach (latach). Jest to szczególnie konieczne przy planowaniu przedsięwzięcia lub opracowywaniu projektu rozwojowego, jeśli przedmiotem planowania jest kultura wieloletnia, jeśli technologia zmienia się stopniowo lub gdy trzeba rozważyć zmianę czynników technicznych i pieniężnych w czasie.
Przepływy pieniężne, okresy i przepływ gotówki
Wszystkim transakcjom biznesowym związanym z inwestycjami towarzyszą przepływy płatności. Przepływ płatności związanych z każdą inwestycją służy jako podstawa do opracowania uzasadnienia dla inwestycji i finansowania. Przepływ płatności jest podzielony na kwity i płatności.
Uproszczone płatności obejmują wszystkie dochody pojawiające się w związku z zamierzoną inwestycją, a wszystkie przychody są uwzględniane w przychodach. Ponadto nadal należy brać pod uwagę wyłączenia rzeczowe i wynikające z nich koszty alternatywne (na przykład robocizny) jako wpływy i płatności.
Przy obliczaniu ekonomicznej wykonalności inwestycji przy użyciu metody wielookresowej, która zakłada różnicę między rentownością całego kapitału i kapitału własnego, dochód uznaje się za pożyczone środki, a płatności są spłatą i odsetkami od nich.
Płatności i pokwitowania
Przychody - wszystkie aktywa płynne otrzymane w przedsiębiorstwie w jednym okresie związane z inwestycją w kategoriach pieniężnych, na przykład wypłaty rzeczowe. W kalkulacji inwestycji na wiele okresów, w której wraz ze skutecznością inwestowania w całkowity kapitał określa się również efektywność kapitału własnego, pożyczkę uważa się za dochód. Otwarcie roszczeń o zapłatę (należności) nie stanowi przychodu.
Płatności - wszystkie płynne środki wypłacane od firmy w ciągu jednego okresu związane z inwestycją lub koszty w kategoriach pieniężnych, takie jak na przykład wzrost wykorzystania pracy własnej lub pracy rodzinnej związanej z inwestycją. W metodzie wielookresowej, w której wraz z określaniem efektywności zainwestowanego kapitału całkowitego określa się efektywność kapitału własnego, konieczne jest uwzględnienie płatności z pożyczonych środków (spłata i odsetki). Amortyzacja nie jest brana pod uwagę, ponieważ koszt początkowy jest w pełni uwzględniony w decyzji w okresie przejęcia.
Luki i czasy w kalkulacji inwestycji na wiele okresów
W obliczeniach inwestycyjnych związanych z określonym przedmiotem przychody i płatności są podzielone na okresy, które mogą reprezentować lata lub miesiące, w skrajnych przypadkach nawet dni (na przykład przy finansowaniu pośrednim). Liczba okresów branych pod uwagę w decyzji najczęściej odpowiada czasowi użytkowania głównego produktu inwestycyjnego, na przykład czasowi użytkowania budynku.
Okresy są oznaczone literą tz indeksem. Okres t0 reprezentuje teraźniejszość. Na koniec każdego okresu znajduje się odpowiedni punkt w czasie (z odpowiednim indeksem). Wszystkie płatności, które mają miejsce w dowolnym okresie, podejmowane są na podstawie zwykłych decyzji, tak jakby były na koniec każdego okresu. Oczywiście decyzje są również możliwe, gdy płatności są dokonywane na początku okresu, ale zdarza się to bardzo rzadko. Aby uniknąć błędów w późniejszych decyzjach przy zróżnicowanym rozkładzie płatności w czasie, należy uprościć to uproszczenie.
Równanie wahań płatności
Jeżeli duże wahania płatności w jednym okresie (na przykład krótkoterminowe zapotrzebowanie na aktywa produkcyjne) powinny zostać wyrównane lub płatności występują głównie na początku i na końcu okresu, w takim przypadku konieczne jest wybranie krótszego okresu. Lub prawidłowy rozkład płatności w czasie osiąga się dzięki temu, że płatność jest rozdzielana na dwa okresy, tak aby znajdowała się w połowie pożądanego okresu. Na przykład koszty jednej maszyny, które są niezbędne na początku okresu 2 i na końcu okresu 1, odnoszą się do czasu t1. Jeśli samochód zostanie zakupiony w połowie 2. okresu, zostanie on obiektywnie przypisany w połowie do okresów 1 i 2. Należy pamiętać, że główne aktywa produkcyjne (użytkowanie długoterminowe), na przykład wyposażenie, są przyjmowane po pełnym koszcie w obliczeniach wieloletnich w okresie nabywania .
Dlatego te obliczenia nie uwzględniają amortyzacji, która przy zastosowaniu metod statycznych jest niezbędna do rozłożenia kosztów nabycia na okres użytkowania.Odsetki w rozliczeniach wieloletnich są alokowane jako płatności tylko wtedy, gdy zachodzi potrzeba różnicy między kapitałem własnym a pożyczonym kapitałem, a odsetki powinny być wypłacane od pożyczonego kapitału. Różnica między przychodami i płatnościami każdego okresu daje szereg wartości zwanych CashFlow (płatność-odbiór netto).
Podstawowe zasady wypłaty i obliczania odsetek składanych
Aby uzasadnić skuteczność inwestycji, inwestor ocenia płatności otrzymane dzisiaj, w porównaniu z płatnościami otrzymanymi w przyszłym roku. Skale o wyższej ocenie mogą być:
- Przychody z odsetek, które otrzymano w ciągu roku z inwestycji lub depozytu z dokonanej dzisiaj płatności.
- Odsetki, które mogłyby zaoszczędzić powstające długi poprzez spłatę zadłużenia rok wcześniej.
W obu przypadkach, z powodu otrzymania kapitału rok później, korzyść jest tracona, którą szacuje się na podstawie utraconego zysku (dochodu z odsetek lub zaoszczędzonych odsetek), tj. Kosztów alternatywnych (kalkulacyjnych). Poziom kosztów alternatywnych zależy od wartości procentowej i oddalenia płatności od okresu lub punktu przeglądu. Wynika z tego, że nadwyżka dochodu, która będzie za 10 lat (okres t10) na poziomie 1000 rubli z procentem obliczeniowym 10%, ma taką samą wartość jak obecnie dostępnych 385,54 rubli.
Przeszacowanie nadchodzących płatności (CashFlow) nazywa się obecnie usunięciem odsetek składanych lub dyskontowaniem. Czynniki wykorzystane do uzasadnienia wykonalności inwestycji nazywane są czynnikami dyskontowymi. Podobnie jak w przypadku dyskontowania przy obliczaniu odsetek składanych od przeszłych płatności, istnieją tak zwane czynniki składające (mnożniki).
Zniżki (usunięcie odsetek składanych)
Czynniki dyskontowe służą do uzasadnienia inwestycji i pokazują bieżącą wartość nadchodzących płatności na poziomie 1 rubla. Wystarczy pomnożyć je przez odpowiednią kwotę. Im mniejszy współczynnik, tym większa redukcja wartości, tym większy procent obliczeń i tym bardziej płatność zostanie dokonana w przyszłości.
Płatności w terminie T0 (okres t0) są wyceniane według współczynnika 1 (nie przeszacowane). Im dalej przyszła płatność i im wyższy procent, tym niższa wartość dzisiaj T0.
Składanie (naliczone odsetki składane)
W procesie uzasadniania inwestycji stosuje się czynniki złożone, aby zapewnić, że płatności, które miały miejsce w przeszłości, zostały ponownie oszacowane w teraźniejszości; lub że płatności są obecnie przeszacowywane w określonym momencie w przyszłości.
Podobnie jak współczynnik dyskontowy, współczynniki złożone mnożą się przez odpowiednią sumę. Płatność w przeszłości, w porównaniu z płatnościami, jest obecnie szacowana na wyższą, ponieważ przychody z odsetek są nadal uwzględniane w płatnościach dzisiaj. Współczynnik złożony jest odwrotnością współczynnika dyskontowego, więc jest większy niż 1. Im dalej płatność odbywa się w przeszłości i im wyższy procent, tym wyższa jest jego wartość w czasie T0.
Obecna wartość
Jeśli zsumujemy wszystkie płatności złożone lub zdyskontowane w określonym momencie określonego CashFlow, otrzymamy rzeczywistą wartość szeregu płatności. Wartość bieżącą można ustalić dla każdego momentu (t0) w ramach serii płatności.
Moment, w którym wszystkie płatności są łączone i dyskontowane (CashFlow), jest momentem bazowym. Wartość bieżąca zmienia się wraz ze zmianą punktu bazowego w czasie. Na płatności w t1 nie mogą mieć wpływu decyzje w t0. Dlatego wartości bieżącej nie można uznać za kryterium decyzyjne dla nowych inwestycji.