Inwestowanie to zaawansowane funkcjonalne podejście do pieniędzy. Możliwość inwestycji finansowych zrewolucjonizowała podstawowy model generowania dochodu - aby zarobić więcej, potrzebujesz więcej i lepszej pracy. Zwiększeniu finansów sprzyja także ich właściwa redystrybucja i długoterminowe inwestycje.
Na rynku finansowym rozróżnij między inwestowaniem bezpośredni lub portfolio. Bezpośrednie implikuje udział w kapitale zakładowym przedsiębiorstwa w celu generowania zwiększonego dochodu w przyszłości. Najczęściej inwestorami bezpośrednimi są: aparat zarządzania, pełnomocnicy prowadzeni przez założyciela. Kiedy firma zaczyna generować dochód, zostaje rozdzielona między inwestorów bezpośrednich proporcjonalnie do wkładu każdego z nich.
Inwestycja portfelowa obejmuje zakup papierów wartościowych. Każda z nich ma pewien początkowy koszt i atrakcyjność inwestycyjną i zaczyna generować dochód dla właściciela zgodnie z wcześniej opracowanym harmonogramem otrzymywania dywidend.
Inwestycje portfelowe są uważane za bardziej zaawansowany i bezpieczniejszy sposób długoterminowych inwestycji, dlatego należy je rozważyć bardziej szczegółowo.
Co to jest portfel papierów wartościowych? Koncepcja, tworzenie, metody zarządzania inwestycjami portfelowymi
Portfel papierów wartościowych zapewnia takie cechy inwestycji, których nie można uzyskać z pozycji posiadania jednego papieru wartościowego.
Zasadniczo portfel jest inwestowany w aktywa, które powinny być rentowne, ale potencjalnie ryzykowne. Przy niewystarczającym lub nieracjonalnym zarządzaniu zmniejsza się odsetek dochodów, a prawdopodobieństwo ryzyka i dużych strat finansowych wzrasta.
Portfel papierów wartościowych może być zarządzany bezpośrednio przez jego właściciela lub powierzony zarządzaniu biegłemu pośrednikowi giełdowemu. Jest to powszechna praktyka, często specjaliści w środowisku konsultingowym i finansowym organizują całe fundusze inwestycyjne, fundusze powiernicze i fundusze hedgingowe, a zwykli przedsiębiorcy, którzy tylko patrzą na inwestycje, nie mogą odpowiednio ocenić ryzyka i premii związanych z inwestycjami portfelowymi, ponieważ nie są kocioł. ”
W kwestii wyboru pośrednika giełdowego kluczową rolę odgrywa organ agencji giełdowej, wielkość prowizji za usługi i zaufanie do konkretnego konsultanta.
Zarządzanie portfelem: koncepcja, strategie, ryzyko
Proces zarządzania portfelem inwestycyjnym można opisać jako sumę zasobów inwestycyjnych właściciela, narzędzi analizy i prognozowania, a także strategii reagowania na zmiany na giełdzie.
Obecnie w krajach europejskich powszechną praktyką jest dawanie na weselu lub porodzie nie zabawek, sprzętu, gotówki, ale papierów wartościowych. W stosunkowo stabilnej gospodarce pakiet inwestycyjny jest uważany za najbardziej niezawodny sposób na zapewnienie regularnego dochodu pasywnego w przyszłości.
Najpopularniejszym sposobem ograniczania ryzyka bez uciekania się do inwestycji drugiego poziomu lub zabezpieczeń jest właściwa dywersyfikacja. Dywersyfikacja - inwestowanie w różne aktywa. Podejście to opiera się na fakcie, że zarządzanie pakietem papierów wartościowych może rozpocząć się od prawidłowego podziału inwestycji w różnych dziedzinach i branżach. Rynek wszystkich towarów i usług nie może się załamać w tym samym czasie. Ta zróżnicowana dystrybucja akcji pomaga zapewnić zwrot z portfela w każdej nieprzewidzianej sytuacji rynkowej.
Definicja celów inwestycyjnych
Jest to pierwszy etap zarządzania portfelem, poprzedza zakup akcji, opcji, obligacji. Cele inwestycyjne korelują z określeniem znaczenia każdego kryterium zarządzania portfelem. Pod uwagę brane są główne kryteria zarządzania portfelem rentowność, płynność i ryzyko.
Rentowność i bezpieczeństwo inwestycji to główne kluczowe cele zarządzania portfelem papierów wartościowych. Jednak proporcja bezpieczeństwa i rentowności często redystrybuuje podstawowe cele inwestowania i kategorię inwestora.
Najczęściej osiągnięcie „nietykalności” zainwestowanego kapitału zapewnia zakup inwestycji o niskim zysku.
Oczekiwany zwrot z portfela jest obliczany na podstawie zwrotu ze wszystkich jego aktywów.
Ważna jest również płynność portfela inwestycyjnego. Zależy to od tego, jak szybko, w razie potrzeby, można zamienić papiery wartościowe na prawdziwe pieniądze, czy możliwe jest odzyskanie ustawowego udziału lub odsprzedaż papierów wartościowych.
Papiery wartościowe, które można zamienić na ekwiwalenty środków pieniężnych przez okres do dwóch tygodni, uważa się za wysoce płynne. Czasami w przypadku papierów o niskiej płynności (o okresie płynności dłuższym niż sześć miesięcy) obliczana jest najwyższa stopa dochodu lub „premia za płynność”. Oznacza to, co następuje: w przypadku inwestycji, której nie można odzyskać, obliczany jest najwyższy procent dochodu.
Tworzenie portfela inwestycyjnego
Po ustaleniu celów inwestycyjnych możesz rozpocząć tworzenie i zarządzanie portfelem papierów wartościowych.
Portfel papierów wartościowych można łączyć z aktywami różnych branż w różnych proporcjach:
- Nowi inwestorzy często tworzą czysto konserwatywny pakiet akcji, który prawie w 100% gwarantuje zachowanie kapitału, ale nie zapewnia wymiernych zysków. Są to głównie obligacje rządowe lub „niebieskie żetony” dużych korporacji. Te ostatnie to akcje wiarygodnych, wysoce płynnych spółek o wysokiej reputacji i stabilnym harmonogramie wypłaty dywidendy. Termin migrował do środowiska giełdowego z kasyna, w którym niebieskie żetony mają najwyższą wartość w grze.
- Bardziej ryzykowna, ale także zyskowna wersja portfela jest zrównoważona z wysoce płynnych, niezawodnych akcji i papierów wartościowych drugiego poziomu.
- Trzecia opcja jest najbardziej odpowiednia dla inwestycji krótkoterminowych, polega na zakupie raczej ryzykownych papierów wartościowych, ale z prawdopodobieństwem gigantycznych zwrotów. Taki portfel, oprócz klasycznych akcji i obligacji, często obejmuje opcje i swapy na zwłokę.
Strategie portfela
Na giełdzie użyj wyrażenia: „Inwestycje mają miejsce, gdy pieniądze nie działają, ale walczą, a strategia zarządzania portfelem papierów wartościowych decyduje, czy zwrócić pieniądze z wygraną, czy umrzeć na zawsze”.
Wiele osób nie docenia fundamentalnego znaczenia właściwego zarządzania portfelem inwestycyjnym. Ale ważne jest, aby zrozumieć, że inwestowanie nie jest loterią ani grą losową. Bardzo rzadko ryzykowne inwestycje w rzeczywistości przynoszą prawdziwe super-zyski. Ale historia zna takie szczęśliwe wypadki: jako optymalny przykład możemy przypomnieć kultowego bohatera filmu, Forest Gumpa i jego, wraz z kapitanem, inwestycję w firmę Apple. Jednak w prawdziwym świecie finansowym wiarygodność inwestycji najczęściej wyraźnie koreluje z ich niskim zwrotem i odwrotnie.
Rozróżnij strategie aktywne i pasywne. Nadal istnieje lista alternatywnych strategii, ale można je przypisać do jednej z tych głównych kategorii.
Aktywna strategia - Najlepsza opcja zarządzania na dynamicznym, czasem niestabilnym rynku. Najczęściej aktywne zarządzanie należy do pośredników giełdowych lub samych inwestorów, którzy są w stanie jasno przeanalizować dane indeksowe agencji ratingowych oraz przeprowadzić odsprzedaż operacyjną lub zakup papierów wartościowych.
Styl pasywny zarządzanie jest dozwolone w mniej lub bardziej stałych segmentach rynku.Podstawową zasadą strategii pasywnej jest kupowanie i trzymanie. Horyzont inwestycyjny inwestorów pasywnych nie obejmuje analiz SWAP lub obejmuje je tylko w momencie zakupu, nie oznacza zakupu dodatkowych instrumentów finansowych.
Główne formy aktywnego zarządzania portfelem
Podstawą aktywnego zarządzania jest jego częsta rewizja, odrzucenie akcji, które nie spełniają już określonych wymagań dotyczących zwrotu. Kluczem do aktywnego zarządzania jakością jest umiejętność dokładnego przewidywania prawdopodobieństwa zmian na rynku akcji i cen instrumentów finansowych. Jeśli uczestnikami aktywnych strategii są najczęściej banki, fundusze inwestycyjne, maklerzy giełdowi i inne „duże ryby” na giełdzie, często stosują metody prognostyczne, partyzanckie, a czasem manipulacyjne.
Często aktywne zarządzanie portfelem wymaga zastosowania metody „swap”. Swap to transakcja, która obejmuje zakup gotówki i sprzedaż aktywów z jednoczesnym przeprowadzeniem kontr-operacji na określonej linii. Jest to metoda złożona z wielu narzędzi. Istnieją zarówno swapy walutowe, jak i złote. Ale to nie neguje faktu, że dzięki zamianie stało się możliwe wielomilionowe oszustwo, które jednak zostało przeprowadzone w ramach prawa. Rozważ aktywne zarządzanie portfelem papierów wartościowych na przykładzie. Menedżer ma, powiedzmy, 40% udziałów w małej spółce przemysłowej Shurupchik. Planuje je porzucić. Może je odsprzedać lub odebrać swoją część stolicy. Oblicza ryzyko, które może stworzyć „śrubokręt”, biorąc udział w kapitale. Załóżmy, że przewiduje spadek wartości pozostałych akcji firmy o ponad 8%. Przed rezygnacją z akcji menedżer wysyła agenta do jakiegoś banku, aby kupił swapy na określoną kwotę, oczekując, że w ciągu najbliższych sześciu miesięcy akcje Shurupchika spadną o mniej niż 5%.
Jeśli mówimy o zarządzaniu portfelem papierów wartościowych banku, możemy mówić tylko o aktywnej strategii. Po pierwsze, sam sektor bankowy oznacza udział wszystkich jego dealerów w aktywnej działalności finansowej. Polityka inwestycyjna wielkich banków opiera się na zwiększaniu zysków i eliminowaniu ryzyka.
Powszechnym zabezpieczeniem w sektorze bankowym jest obligacja. Jest to rodzaj pokrycia długu bankowego. Bank emituje obligacje, klienci wykupują je i oczekują spłaty ich wartości wraz z odsetkami we wskazanym terminie. Bank może ubezpieczać się od strat finansowych w towarzystwie ubezpieczeniowym, ale oznacza to miesięczne płatności ubezpieczeniowe, czyli dodatkowe straty finansowe. Ponadto - w czasach rozkwitu rynku kredytowego, przy rosnącym ryzyku niespłaconych pożyczek - zarządzanie portfelem papierów wartościowych banku obejmuje coraz więcej instrumentów zabezpieczających przed niepożądanym ryzykiem.
Tutaj na arenę wchodzą syntetyczne obligacje CDO lub obligacje drugiego poziomu. To jest papier o prawdopodobieństwie. Bank emituje również pakiet obligacji, które są sprzedawane między inwestorami drugiego rzędu. Posiadacze obligacji syntetycznych otrzymują okresowe płatności od banku lub innego właściciela ochrony kredytowej za zgodę na przejęcie ryzyka kredytowego banku.
W 2000 r. Rynek syntetycznych obligacji zawyżał się do tego stopnia, że banki emitowały obligacje piątego poziomu.
Główne formy pasywnego zarządzania portfelem
Pasywny styl zarządzania ma zastosowanie tylko na rynkach o poziomie niezawodności powyżej średniej oraz na rynkach, na których aktywa mają wysoki stopień wydajności. Wysoka efektywność aktywów oznacza, że szybko i wyraźnie reagują na zwykłe zmiany w otoczeniu rynkowym, a sam inwestor może je zrozumieć bez pomocy pośredników finansowych.
Inwestor pasywny nie może polegać na podwójnych super-zyskach, ale przy prawidłowej analizie zakupionych aktywów można oczekiwać uczciwego zwrotu z kapitału własnego. Chociaż pasywne modele zarządzania portfelem papierów wartościowych nie pociągają za sobą wysokich dochodów, nie wiążą się one również z dodatkowymi stratami: prowizjami dla pośredników, wydatkami na notariuszy, przedstawicieli, kosztami transportu, co jest nieuniknione przy aktywnych strategiach.
W inwestycjach długoterminowych bardzo wskazana jest pasywna metoda zarządzania. Metody zarządzania portfelem papierów wartościowych w ramach strategii pasywnej często obejmują indeksowanie. Jest to jedno z najbardziej kompetentnych narzędzi zarządzania pasywnego. Jak wiecie, rynek inwestycyjny nie jest tajemną bramą; przejrzystość informacji jest zapewniona na odpowiednim poziomie. Indeksowanie jest rodzajem odzwierciedlenia rynku papierów wartościowych. Na podstawie analizy danych agencji ratingowych inwestor zestawia portfel akcji spółek o płaskim indeksie. Ta prosta strategia nazywa się „kupowaniem rynku”
Najczęściej małe firmy lub osoby prywatne wybierają strategie pasywne, aby gromadzić i zwiększać swoje oszczędności.
Ocena związku między rentownością a ryzykiem inwestycyjnym
Rentowność portfela inwestycyjnego zależy od zawartych w nim papierów wartościowych i ich udziału w strukturze portfela. Zasadniczo zwrot z portfela i ryzyko to średnia arytmetyczna zwrotu i ryzyka związanych z nim papierów wartościowych.
Ryzyko to definicja wszelkiego rodzaju odchyleń od oczekiwanego zdarzenia. Wskaźniki, które są głównymi miarami ryzyka, to odchylenie standardowe i wariancja. Pierwszy nazywa się również „zmiennością”. Miarę ryzyka można ustalić na podstawie danych o poprzednich zwrotach z inwestycji. Jeśli weźmie się pod uwagę kwestię inwestowania w aktywa świeżo utworzonego przedsiębiorstwa (gdy nie ma danych dotyczących poprzednich okresów rentowności), wówczas ryzyko takich papierów wartościowych jest prawie niemożliwe do ustalenia.
Ale właściwe zarządzanie ryzykiem portfela papierów wartościowych zaczyna się od ich dywersyfikacji. Jeśli ryzyko jest nadal wysokie, możesz wydać część pieniędzy na zabezpieczenie lub ubezpieczenie.
Modele tworzenia portfela
Model Markowitza koncentruje się na uzyskiwaniu wyższych stóp zwrotu. Główną metodą przeciwdziałania ryzyku w ramach tego modelu jest zasada dywersyfikacji, czyli podziału inwestycji w różnych dziedzinach.
Zarządzanie portfelem dla Harry'ego Markowitza opiera się na analizie wariantów zmiennych losowych i oczekiwanych średnich. Ten model został wynaleziony pół wieku temu, ale nadal jest aktualny. Wadą jest to, że do wykonywania obliczeń według modelu potrzeba wielu istotnych i wiarygodnych informacji.
Model CAPM własnością amerykańskiego ekonomisty Jamesa Tobina. Jego model zarządzania portfelem koncentruje się bardziej na strukturze rynku niż na strukturze portfela. Tobin pozwala na korzystanie bez ryzykownych, krótkoterminowych aktywów, nawet opcji syntetycznych. Ale ich autor modelu zaleca łączenie go z długoterminowymi, niezawodnymi papierami wartościowymi, takimi jak obligacje lub blue chipy. Obliczenia ryzyka Tobin zaleca przeprowadzanie inwestycji krótkoterminowych z wątpliwą wiarygodnością.
Stosuje również indeks Model Sharpe. Zasady zarządzania portfelem papierów wartościowych za modelem Sharpe'a są rozpatrywane pod nieco innym kluczem. Model pochodzi również z Ameryki, uważany jest za najnowszy. Dziś największe banki i spółki akcyjne stosują ten model do oceny efektywności swojego portfela inwestycyjnego. Jeśli przed Sharpe specjaliści od zarządzania inwestycjami próbowali skomplikować modele, to Sharpe odważył się maksymalnie uprościć obliczenia, nie zaniedbując jednak dokładności prognoz.Zasugerował zastosowanie indeksowej metody analizy regresji, aby zmniejszyć złożoność procesu analizy portfela.
Praktyka zarządzania zaufaniem inwestycji w USA i Rosji
Zarządzanie portfelem powierniczym obejmuje uczestnictwo w procesie wyboru, zakupu i zarządzania papierami wartościowymi kwalifikowanego pośrednika finansowego.
Fundusze powiernicze, fundusze inwestycyjne, maklerzy giełdowi itp. Prowadzą zakrojone na szeroką skalę badania rynku giełdowego, rozwijają umiejętności przez lata do przewidywania trendów wzrostu lub spadku poszczególnych segmentów, doskonalą profesjonalną intuicję, aby mogli jak najlepiej wdrożyć odpowiednie metody zarządzania portfelem papierów wartościowych.
Oprócz osób fizycznych pomoc pośredników w inwestowaniu jest również zlecana przez duże firmy, które również mają własnych specjalistów finansowych, ale w przypadku kompetentnej inwestycji wolą uzyskać pomoc od osoby ze środowiska eksperckiego.
W krajach angloamerykańskiego systemu gospodarczego i prawnego główną formą mediacji między inwestorami a klientami jest ufa (z angielskiego. Zaufanie - zaufanie). W Ameryce oprócz funduszy fundusze są również prowadzone przez duże banki.
W naszym kraju zarządzanie zaufaniem portfela papierów wartościowych klienta jest również prowadzone przez niektóre banki posiadające licencję Banku Rosji. Zarządzanie trustami jest prawnie regulowane przez ustawę o rynku papierów wartościowych oraz rozdział 53 Kodeksu państwowego Federacji Rosyjskiej.
Strategie zarządzania portfelem papierów wartościowych obejmują inwestowanie na najwyższym poziomie. Zarządzanie portfelem jako kategoria pojawiło się prawie jednocześnie z pojawieniem się inwestycji. W ciągu setek lat istnienia zarządzania inwestycjami pojawiło się kilkadziesiąt strategii, modeli i zasad zarządzania. Rozwój inwestycji korporacyjnych, publicznych i prywatnych nie byłby tak szybki bez odpowiednich technologii zarządzania.