Wszyscy doskonale wiedzą o istnieniu ropy naftowej i produktów wytwarzanych na jej podstawie. Jednocześnie nawet uczeń ma świadomość, że wydobywanie czarnego złota odbywa się z trzewi ziemi. Na całej planecie, jak pokazuje rzeczywistość, nie ma tak wielu państw, na których terytorium wydobywana jest ropa. Większość z nich nazywana jest krajami należącymi do OPEC. Rozważymy je w tym artykule.
Podstawowe informacje
Przed ujawnieniem tego tematu najpierw dowiadujemy się, o co chodzi w OPEC. Skrót przetłumaczony z języka angielskiego oznacza „Organizacja krajów eksportujących ropę naftową”. W rzeczywistości jest to światowy kartel, którego głównym celem było uregulowanie produkcji ropy, a także kontrola jej ceny.
Kluczowe punkty
Kraje wchodzące w skład OPEC kontrolują obecnie około dwóch trzecich wszystkich światowych rezerw ropy. Stany tej organizacji stanowią 40% całkowitej światowej produkcji czarnego złota. Warto zauważyć, że Kanada i OPEC nie przekroczyły szczytu ropy naftowej w epoce nowożytnej, której skład krajów zostanie podany poniżej. Z kolei w Federacji Rosyjskiej szczyt naftowy był już daleko od nas w 1988 roku. Skład OPEC początkowo był nieco inny niż obecny. Sama organizacja powstała podczas konferencji w Bagdadzie, która odbyła się w dniach 10–14 września 1960 r. Pierwszymi członkami nowo utworzonej struktury były takie państwa jak Kuwejt, Irak, Iran, Arabia Saudyjska i Wenezuela. Nawiasem mówiąc, to ta ostatnia zapoczątkowała utworzenie kartelu.
Ciekawy fakt. Wielka Brytania, Oman, Norwegia, Meksyk, Brunei, a nawet nieistniejący obecnie Związek Radziecki nigdy nie były częścią OPEC.
Tło historyczne
Do czasu powstania pierwszego OPEC na rynku światowym istniały znaczne nadwyżki ropy oferowanej do sprzedaży. Nadmiar ten powstał głównie z powodu faktu, że rozpoczął się aktywny rozwój po prostu kolosalnych źródeł ropy na Bliskim Wschodzie. Związek Radziecki również aktywnie wkroczył na scenę światową, która w latach 1955–1960 podwoiła ilość czarnego złota wydobytego z trzewi ziemi. Taki stan rzeczy doprowadził do znacznego wzrostu konkurencji na rynku światowym, co dość logicznie zapewniło stały spadek cen.
Należy pamiętać, że w tym czasie światowy rynek ropy był całkowicie kontrolowany przez siedem międzynarodowych korporacji, które działały w interesie finansowym wyłącznie mocarstw zachodnich. W celu jasnej koordynacji spraw firmy te utworzyły Międzynarodowy Kartel Ropy Naftowej, który utrzymywał ceny ropy w przedziale 1,5-3 USD za baryłkę.
Tak więc utworzenie OPEC opierało się przede wszystkim na tym, że wiodący eksporterzy ropy byli w stanie koordynować tak skutecznie, jak to możliwe, aby zapobiec spadkowi światowych cen produktów naftowych. Cóż, ponieważ w latach 60. XX wieku rynek światowy był nasycony ropą, podstawowym zadaniem OPEC była koordynacja ograniczeń produkcji ropy w celu ustabilizowania cen.
Tło
Zanim dowiemy się, które kraje są częścią OPEC, zwracamy uwagę na fakt, że pierwsze oznaki utworzenia tej organizacji pojawiły się w latach 30. XX wieku, kiedy zaczęto rozwijać pola naftowe na Bliskim Wschodzie. Bagdad był prawie pierwszym na liście źródeł ropy. W 1934 r. Rozpoczęto produkcję przemysłową w Bahrajnie, w 1936 r. W Kuwejcie, w 1938 r. W Arabii Saudyjskiej, a po drugiej wojnie światowej w innych stanach.
Ze względu na fakt, że mocarstwa te nie miały własnych zasobów finansowych i ludzkich do wydobycia ropy naftowej, cudzoziemcy byli zaangażowani w rozwój zasobów mineralnych. Pięć amerykańskich firm wyprzedziło wszystkich w tej sprawie: Exxon Mobile, Texaco, Mobile Oil, Standard Oil Company of California, Gulf Oil. Dołączyli także Brytyjczycy w obliczu British Petroleum.
Bezczelność tak zwanych inwestorów była tak wielka, że ci ludzie otwarcie ignorowali wymagania i prawa krajów, na których terytorium wydobywali ropę. Co więcej, Amerykanie i Brytyjczycy zaczęli kontrolować zasoby naturalne i działalność gospodarczą mocarstw posiadających ropę na ich ziemi. A w 1960 roku miało miejsce pierwsze poważne zwycięstwo państw, które otworzyły swoje wnętrzności dla obcokrajowców, odkąd powstało OPEC. Na ten zwrot wydarzeń w dużej mierze wpłynęła zarówno sytuacja bezpośrednio na Bliskim Wschodzie, jak i międzynarodowa sytuacja gospodarcza.
Co więcej, w większości krajów produkujących ropę naftową ropa jest głównym źródłem przyciągania waluty obcej. Ze względu na wyjątkowo zacofaną strukturę gospodarki operacje handlu zagranicznego tych państw oparte są tylko na jednej ropie. Na przykład w ZEA, Libii i Arabii Saudyjskiej udział produktów naftowych w eksporcie własnym wynosi 100%. W Iraku odsetek ten wynosi 99%, Katar - 98%, Kuwejt, Iran, Nigeria - 93%, Algieria - 85%, Gabon - 77%, Indonezja - 69%.
Walka o niepodległość
Kraje, które są częścią OPEC dzisiaj, pół wieku temu, były państwami zależnymi i dlatego starały się w każdy możliwy sposób pozbyć się jarzma zagranicznego. Ta sytuacja oczywiście przyczyniła się do znacznej konwergencji ich interesów. Niezależnie jednak żaden z państw naftowych nie był w stanie pokonać tak zwanych inwestorów. W szczególności w 1951 r. Iran podjął próbę nacjonalizacji Anglo-Iranian Oil Corporation na swoim terytorium, ale natychmiast padł pod szaloną presją ekonomiczną ze strony Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i międzynarodowego kartelu naftowego, który był w tym czasie bardzo silny.
Nieśmiałe kroki
W 1949 roku z inicjatywy Wenezueli doszło do pewnego zbliżenia krajów produkujących ropę naftową. Ta władza nawiązała kontakt z państwami Bliskiego Wschodu i zaproponowała znalezienie sposobów na dalszą wzajemnie korzystną współpracę. Ale niestety to przedsięwzięcie się nie powiodło, ponieważ partnerzy arabscy nie byli jeszcze naprawdę niezależni i mieli różne reżimy monarchiczne, które nie były zbyt skłonne do pełnego dialogu. Z tego powodu inicjatywa Wenezueli zawiodła.
W 1959 r. Koncerny naftowe jednostronnie obniżyły cenę surowców. I dlatego tylko jedna Wenezuela straciła w tym czasie ogromne pieniądze - 140 milionów dolarów. Ten stan sprawił, że eksporterzy ropy zebrali się i zorganizowali Pierwszy Arabski Kongres Naftowy, który odbył się w Kairze. Przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji dotyczącej kosztów jej uczestnicy zażądali ostatecznej rezolucji od firm przed obowiązkowymi konsultacjami z przywódcami mocarstw produkujących ropę naftową. Zaproponowano również utworzenie komisji doradczej ds. Ropy naftowej.
Nowy gracz
14 września 1960 r. Utworzono OPEC w Bagdadzie. Organizacja początkowo składała się tylko z pięciu krajów, ale z biegiem lat powiększyła się do 12. Każde państwo w ramach OPEC uzyskało prawo do niezależnej kontroli swoich zasobów naturalnych i eksploatacji ich, uwzględniając wyłącznie interesy krajowe. 1 września 1965 r. Sekretariat tej międzynarodowej organizacji zaczął działać w Wiedniu.
Jak to działa
Skład OPEC zmieniał się kilkakrotnie w ciągu lat, w których istniała ta struktura. Jednak do dziś głównymi organami zarządzającymi organizacji są zawsze:
- Konferencja
- Wskazówka
- Sekretariat
Konferencja jest najbardziej wpływowym organem, a najwyższym stanowiskiem jest Sekretarz Generalny.Dwa razy w roku odbywają się spotkania biznesowe ministrów energii i innych odpowiednich specjalistów. Ale w każdym razie głównym zadaniem tych spotkań jest określenie stanu międzynarodowego rynku ropy. Ponadto członkowie kartelu opracowują przejrzysty plan utrzymania stabilności sytuacji. Szczególną uwagę zwraca się również na prognozowanie przyszłej sytuacji na rynku ropy.
Należy pamiętać, że OPEC, składający się z 12 krajów, posiadał większość światowych pól naftowych. W erze lat 90. Gabon opuścił organizację, a Ekwador samodzielnie zdecydował o zawieszeniu członkostwa w tym sojuszu do października 2007 r. Federacja Rosyjska otrzymała status obserwatora w 1998 roku.
W kartelu istnieje coś takiego jak „koszyk” OPEC. Krótko mówiąc, termin ten oznacza średnią arytmetyczną cen tych gatunków ropy naftowej, które są wytwarzane na ziemiach państw członkowskich organizacji.
Podajemy kraje, które tworzą OPEC. Lista tych uprawnień do tej pory jest następująca:
- Iran
- Irak
- Kuwejt
- Algieria
- Angola
- Gabon
- Libia
- Katar
- Nigeria
- Ekwador
- Arabia Saudyjska.
- ZEA
- Gwinea Równikowa
Ostatnie spotkania
Na początku 2016 r. Członkowie OPEC zebrali się, aby osiągnąć porozumienie, które może zadowolić wszystkich uczestników. Saudyjczycy nawet nie ukrywali, że nawet nie planowali dyskutować o zmniejszeniu własnej produkcji ropy. Iran był tego samego zdania.
W ostatnim dniu listopada 2017 r. Odbyło się kolejne spotkanie organizacji, ale z drugiej strony nie było możliwe osiągnięcie optymalnego porozumienia. W związku z tym eksperci są zdania, że jest mało prawdopodobne, aby ceny ropy ustabilizowały się w 2018 r.
W 2015 r. Federacja Rosyjska została zaproszona do przystąpienia do OPEC jako pełnoprawny członek, ale dawne państwo poradzieckie zdecydowanie odmówiło.