Kanały dostarczania wody należą do najczęstszych obiektów komunikacji inżynierskiej. Rurociągi nie tylko zaspokajają domowe potrzeby konsumentów w zimnej i ciepłej wodzie, ale także pełnią rolę źródeł cieczy w infrastrukturze produkcyjnej. Ponadto nie ma mniej znaczącej komunikacji, przez którą produkty naftowe i gazowe są transportowane z miejsca produkcji do rafinerii. I w każdym przypadku podstawą takich kanałów jest główny rurociąg. Są to linie przesyłowe docelowego zasobu ciekłego lub gazowego, łączące źródło produkcji lub treści z konsumentem.
Skład rurociągu
Podstawę infrastruktury tworzą bezpośrednio metalowe rury, ale bez zaworów hydraulicznych ich działanie jest niemożliwe. Prawie wszystkie linie transportu wody, gazu i ropy naftowej mają pętle i odgałęzienia w różnych konfiguracjach, których urządzenie umożliwia włączenie armatury, regulatorów i kranów. W punktach połączenia z pompowniami zwykle instaluje się oprzyrządowanie, takie jak czujniki przepływu i manometry. W związku z tym za ich pomocą monitorowane są wskaźniki ciśnienia w obwodzie i ilość pompowanych zasobów. Środki czyszczące są również powszechnym rozkładem rurociągów magistralnych. Na przykład funkcjonowaniu kanałów zaopatrujących konsumentów w wodę pitną towarzyszy dokładne czyszczenie. W tym celu stosuje się filtry z efektami jonizacji i napowietrzania. Przemysłowe sieci rafinacji gazu i ropy wykorzystują również kolektory kondensacyjne i jednostki do wprowadzania metanolu.
Główne cechy rur
Nowoczesne konstrukcje rurociągów z tworzyw sztucznych nie są stosowane w liniach magistralnych z powodu ich niskiej żywotności. Z reguły stosuje się segmenty ze stali nierdzewnej połączone za pomocą spawania elektrycznego lub szwu spiralnego. SNiP w sekcji 2.05.06-85 stwierdza, że rury ze stali węglowej powinny być stosowane do kanałów o grubości do 500 mm. Gdy średnica wzrasta do 1020 mm, zaczynają być stosowane ciche stopy niskostopowe. Jeśli mówimy o grubości większej niż 1400 mm, wówczas instalacja jest wykonana z elementów, których metal jest w stanie utwardzonym termomechanicznie. Jak wskazuje ten sam SNiP, główne rurociągi podczas połączenia muszą być utrzymywane pod względem wielkości krzywizny. Na każdym odcinku miernika odchylenie standardowe nie przekracza 1,5 mm. Całkowita wartość krzywizny powinna mieścić się w zakresie 0,2% całej długości kanału.
Klasyfikacja bagażnika
Rurociągi są podzielone według rodzaju obsługiwanego zasobu, metody układania i wskaźników operacyjnych. Jeśli chodzi o pierwszą klasyfikację, zauważono już możliwość wykorzystania komunikacji do transportu zarówno płynnych mediów (olej, woda, olej itp.), Jak i mieszanin gazowych. Ponadto w drugiej grupie zastosowano podział na klasy według poziomu ciśnienia: zakresy 2,5–10 MPa i 1,2–2,5 MPa. Rafinerie ropy naftowej stosują klasyfikację według średnicy głównego rurociągu - jest to spektrum od 300 do 1200 mm, w którym granice podziału można rozróżnić w punktach 500 i 1000 mm. W odniesieniu do metody układania łączności zwykle bierze się pod uwagę metody naziemne i podziemne. W związku z tym w jednym przypadku zakłada się, że instalacja będzie otwarta z bezpośrednim dostępem do konserwacji kanału, aw drugim przypadku uszczelniona rura z pełnym zasypem i długotrwała eksploatacja.
Cechy przybrzeżnych kanałów rurociągów
Jest to również jeden ze sposobów układania sieci miejskich do transportu zasobów gazu i płynów, ale jest on rzadziej wykorzystywany. Podmorska linia rurociągowa znajduje się pod wodą po kompleksowej analizie warunków lokalnego obszaru wodnego. W szczególności zaprojektowanie projektu poprzedza określenie prędkości prądu dennego, parametrów inżynieryjnych i geologicznych, topografii wybrzeża i temperatury otoczenia, w której będzie zlokalizowany główny rurociąg. Reguły określają również szczegółowe wymagania dotyczące bezpieczeństwa. Ściany rur na zewnątrz muszą mieć izolację termiczną, powłokę betonową i katodową ochronę antykorozyjną. Struktury stali niskostopowych i niskowęglowych są wykorzystywane jako główny materiał dla kanałów podwodnych. Z reguły rury spawane elektrycznie ze szwem prostym lub walcowane na gorąco bez szwu.
Projekt bagażnika
Na etapie tworzenia projektu opracowywany jest zestaw dokumentów technicznych, który opisuje parametry projektowe, schematy, rysunki i ogólny plan urządzenia do transportu rurociągów. Ponadto studium terenu do układania kanału. Oceniane są warunki geodezyjne, geologiczne i środowiskowe, a także dane ekonomiczne wspierające projekt. Podstawą dokumentacji są informacje o charakterystyce głównego rurociągu - mogą to być informacje o przepustowości, ciśnieniu, liczbie stacji przejściowych i odgałęzień. Uwzględniono inżynierów i perspektywę operacyjną infrastruktury. Zależy od tego możliwość przyszłej modernizacji, reorientacji lub rozbudowy sieci zgodnie z nowymi warunkami jej użytkowania.
Układanie rur
Budowa rurociągu odbywa się zgodnie z rozwiązaniami technicznymi przyjętymi w projekcie, z uwzględnieniem szczególnych warunków instalacji. Z reguły układanie odbywa się za pomocą nasypów lub podpór gruntowych, które działają jako podstawa nośna lub fundament. Ponadto rury o różnych celach mogą być układane jednocześnie w jednym korytarzu technologicznym sieci - w ten sposób powstają połączone lub przyległe trasy. Minimalny poziom penetracji podczas budowy rurociągów głównych wynosi 80 cm dla średnicy mniejszej niż 1000 mm i 100 cm dla kanałów o grubości większej niż 1000 mm. Głębokość wzrasta na niestabilnych glebach, jeśli podstawa podporowa jest położona na nawadnianych lub gruntach ornych.
Ochrona rurociągów
Podstawowe wymagania dotyczące izolacji są określone przez potrzebę zapobiegania uszkodzeniom korozyjnym. Osłona ochronna musi zapewniać właściwości dielektryczne, a także być ciągła, wodoodporna i trwała. Specjalne farby, powłoki z polichlorku winylu i polietylenu, masy bitumiczne i silikonowe mogą spełniać te wymagania. W zależności od charakterystyki strefy sejsmicznej może być konieczne specjalne rozmieszczenie nasypów, aby zapobiec skutkom ruchu gleby na głównym rurociągu - w szczególności wspólne przedsięwzięcie pod numerem 14.13330 z 2011 r. Wskazuje na potrzebę zmniejszenia naprężeń spowodowanych luźnymi nasypami piasku, glinami piaszczystymi i glinami. Podczas pracy taka podstawa będzie działać jak podkładka tłumiąca, minimalizując wibracje i wibracje.
Konserwacja sieci
Już w dokumentacji projektu należy podać harmonogram działań zapobiegawczych mających na celu utrzymanie optymalnego stanu technicznego rurociągu. Zespół serwisowy sprawdza szczelność obwodu, stan węzłów łączących, urządzenia pomiarowe i stacje przejściowe.Ponadto na etapie uruchomienia infrastruktury ustanawia się strefę ochronną dla rurociągów pnia, w której zabrania się prowadzenia prac gruntowych, układania innych sieci transportowych, środków budowlanych itp. Średni promień tego obszaru wokół kanału wynosi 25-100 m.
Wniosek
Nowe technologie znacznie zmieniły podejście do organizacji centralnych sieci rurociągów, ale pod względem strukturalnym zasady ich rozmieszczenia pozostały w dużej mierze takie same. Obecnie stosuje się te same stopy, elementy wzmacniające i konfiguracje połączeń, jakie były 15–20 lat temu, jeśli nie uwzględniono indywidualnych ulepszeń w strukturze materiałów. Jednak pod względem zarządzania nowoczesny rurociąg magistralny jest wirtualnie zautomatyzowaną infrastrukturą komunikacyjną, którą może w pełni obsługiwać stacja zdalnego sterowania. Kontrolery z czujnikami do rejestrowania wskaźników wydajności zapewniają operatorom pełną ilość bieżących informacji o stanie rurociągu. Ponadto narzędzia programowania przemysłowego pozwalają organizować autonomiczne tryby sieci na długie okresy operacyjne. Postęp nie kończy się na tym, rozszerzając możliwości korzystania z linii miejskich.