Możliwość zapewnienia wsparcia finansowego osobom starszym, które przestały pracować z powodu starości, stała się istotna w ostatnich latach nie tylko w krajach WNP. Coraz częściej pojawiają się pytania dotyczące podniesienia wieku otrzymywania płatności państwowych i potrzeby modernizacji systemu w danym stanie. Pytanie o to, jaki rodzaj emerytury znajduje się w Kazachstanie, jest interesujące również dla obywateli, ponieważ republika ta była pierwszą spośród państw poradzieckich, która podniosła swój wiek i przeprowadziła radykalną reformę.
ZSRR
Kazachstan odziedziczył po Związku Radzieckim wspólny system emerytalny z niezwykle hojnymi płatnościami w tym czasie. Stopa zastąpienia wyniosła 75% wynagrodzeń na ostatnim stanowisku z pełnym doświadczeniem. Za każdy rok okresu pracy przekraczającego ustawowy okres wzrastał o jeden procent. Maksymalna wielkość emerytury była ograniczona do 132 rubli.
Wiek emerytalny, który nie zmienia się od 1932 r., Wynosił 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn. Ponadto system przewidywał szereg preferencyjnych kategorii pracowników, którzy mieli prawo do wcześniejszego przetwarzania płatności. Istniała duża grupa osób starszych, które otrzymywały emeryturę indywidualną przekraczającą maksymalną siłę roboczą trzy lub więcej razy. W przypadku niewystarczającego doświadczenia zawodowego wypłacono kwotę w wysokości płacy minimalnej.
System emerytalny Związku Radzieckiego zaczął doświadczać trudności finansowych na początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy ceny ropy zaczęły spadać na rynku międzynarodowym. W 1986 r., Po przyjęciu ustawy o indywidualnej aktywności zawodowej, sytuacja stała się jeszcze bardziej godna pożałowania.
Kazachstan w przeddzień reformy emerytalnej
Do czasu rozpadu Związku Radzieckiego sytuacja demograficzna w Kazachstanie była w punkcie krytycznym. Wzrost liczby osób starszych, spadek liczby urodzeń, emigracja osób pełnosprawnych w połączeniu ze słabymi wskaźnikami gospodarki, bezrobociem, niepełnym zatrudnieniem i nieformalnym zatrudnieniem oraz ostry deficyt budżetowy doprowadziły do konieczności pilnej reformy systemu emerytalnego.
W warunkach załamania gospodarczego tamtych lat był to niezwykle niepopularny i rewolucyjny środek jak na swoje czasy.
Reforma z 1998 r
Prototyp kazachstańskiego modelu emerytalnego został wybrany jako chilijski, zachowując jednocześnie system solidarnościowy na okres przejściowy. Motto reform tego okresu można podsumować następująco: „Pracuj dłużej, wydawaj mniej, oszczędzaj więcej”.
Utworzyły się trzy poziomy systemu:
- obowiązkowe państwa solidarnie - w celu minimalnego świadczenia emerytów;
- emerytura akumulacyjna - z obowiązkowymi potrąceniami z wynagrodzeń i prowadzeniem indywidualnych kont w zarządzaniu prywatnymi funduszami emerytalnymi;
- dobrowolnie finansowany - z prowadzeniem indywidualnych kont w zarządzaniu tymi samymi funduszami.
Następnie, po raz pierwszy w przestrzeni poradzieckiej, wiek emerytalny wzrósł: etapami, sześć miesięcy w okresie sześciu lat, do 58 lat dla kobiet i 63 lat dla mężczyzn.
Prawo do wcześniejszego zakończenia pracy (pięć lat wcześniej) było zastrzeżone dla osób dotkniętych próbami nuklearnymi w poligonie Semipalatinsk oraz dla kobiet, które urodziły i wychowały pięcioro dzieci.
Minimalna emerytura w Kazachstanie została ustalona na 2440 tenge.
Poziom podstawowy
W 2005 r. Wprowadzono uniwersalną i bezwarunkową płatność, zwaną społeczną, która była wypłacana w równych kwotach wszystkim posiadanym emerytom i nie była zależna od stażu pracy i wynagrodzenia.Ten rodzaj emerytury w Kazachstanie, a także w Rosji, przeznaczony jest dla najbardziej wrażliwych grup ludności. Jego wielkość określa się jako procent kosztów utrzymania. W 2005 r. Do obliczeń wykorzystano stawkę 40%, która pod względem pieniężnym wyniosła 3000 tenge (23 dolary).
Podstawowa wypłata emerytury wzrasta rocznie średnio o 5% i zależy od wielkości minimum socjalnego ustalonego przez budżet na bieżący rok. De facto jest indeksacja inflacji.
W 2011 r. Wysokość emerytury podstawowej zwiększono do 50% poziomu utrzymania.
Od 2005 r. Wielkość płatności z budżetu państwa składa się z dwóch elementów: podstawowej emerytury i wspólnej płatności otrzymywanej przez obywateli Kazachstanu, którzy mieli co najmniej sześciomiesięczne doświadczenie zawodowe od 1 stycznia 1998 r.
Regulacja i źródła finansowania
Minimalna emerytura w Kazachstanie ustalana jest corocznie na poziomie rządowym, podobnie jak wszystkie inne wskaźniki. W 1998 r. Wynosił 2440 tenge. (19,7 USD).
Źródłem finansowania płatności państwowych, w tym emerytur dla osób niepełnosprawnych, w Kazachstanie jest podatek socjalny nakładany na wszystkie podmioty gospodarcze. Stawki i podstawa opodatkowania były wielokrotnie weryfikowane przez rząd. Rekordowo wysoki poziom 33% listy płac pod koniec XX wieku do 2018 r. Spadł do 9,5%.
Idea finansowanego systemu emerytalnego
Podczas prezentacji systemu, w którym populizm był sprawiedliwy, zaplanowano, że przez czterdzieści lat pracy, z miesięcznym odliczeniem 10% wynagrodzeń i dochodów z inwestycji w wysokości 8-10% rocznie, biorąc pod uwagę metodę wybraną przez urzędników państwowych, kwota na indywidualnym rachunku deponenta będzie wystarczające do zapewnienia godnego poziomu życia w starszym wieku. A jeśli dodamy do tych 10% również dobrowolne składki, które zapłacą obywatele, życie stanie się lepsze.
Jednak dobrowolne składki, pomimo indywidualnego zwolnienia z podatku dochodowego, ludności nie spieszyło się z przeniesieniem do utworzonej organizacji finansowej.
Początkowo utworzono jedną prywatną fundację. Do 2013 r. Na rynku Kazachstanu było ich więcej niż dziesięć. Wszystkie miały status niepaństwowy. Wymagania dotyczące uzyskania licencji były surowe, ponieważ zadaniem funduszy było nie tylko gromadzenie funduszy, ale także inwestowanie ich w zyskowne aktywa rynkowe, a następnie dystrybucja środków na rachunki obywatelskie. Narodowy Bank Republiki Kazachstanu stał się regulatorem działalności prywatnych funduszy emerytalnych.
System oszczędnościowy - realia
Jak się okazało z czasem, liczy się nie tyle model systemu, ile warunki jego wdrożenia. Podjęte środki nie pozwoliły na inwestycje w szereg instrumentów rynkowych, ale zawierały zalecenia dotyczące inwestowania środków w gospodarkę Kazachstanu. Jest to logiczne i zrozumiałe, ponieważ główną funkcją Narodowego Banku Polskiego jest zapewnienie stabilności waluty i gospodarki kraju. W takich warunkach inwestowania aktywów emerytalnych rząd uzyskał dostęp do źródła finansowania projektów długoterminowych.
Nieefektywna polityka funduszy emerytalnych, galopująca inflacja, prowizje funduszy oszczędnościowych i firm zarządzających aktywami w sytuacji niestabilności gospodarczej nie były w stanie zapewnić rentowności nawet na poziomie inflacji. Niektóre fundusze były nierentowne. Kazachstan stanął przed koniecznością wypłaty odszkodowania deponentom zgodnie z państwową gwarancją oszczędności emerytalnych zadeklarowanych na początku reformy.
W 2008 r. Dokonano zmian na poziomie legislacyjnym i podpisano dekret z 15 maja 2009 r., Który reguluje metodykę obliczania i wypłacania gwarancji państwowych odbiorcom emerytur kapitałowych w Kazachstanie.
Takie ramy regulacyjne faktycznie stworzyły system zwrotu za nieskuteczne zarządzanie w prywatnych funduszach emerytalnych.Niewątpliwie przyjazny dla ludzi, nie rozwiązał problemów nieefektywnego zarządzania majątkiem emerytalnym obywateli, ale stworzył dodatkowe obciążenie dla budżetu republiki.
Kwota gwarancji państwowej, popularnie zwanej funduszami „inflacyjnymi”, jest wypłacana w momencie ubiegania się o emeryturę. Jego wielkość zależy od czasu trwania uczestnictwa w finansowanym systemie, wielkości oszczędności i jest bardzo zróżnicowana.
Reforma emerytalna w 2013 r
Zdecydowano o utworzeniu Unified Accumulative Pension Fund (UAPF), którego jedynym udziałowcem i założycielem jest rząd Republiki Kazachstanu. Przy wszystkich niedociągnięciach administracji państwowej jest to oczywisty plus: taki właściciel nie będzie dbał o uzyskanie tu i teraz maksymalnego zysku, ponieważ bankructwo całkowicie zniszczy gospodarkę kraju.
Dziś fundusz jest jednym administratorem i operatorem wszystkich przepływów finansowych i informacyjnych w finansowanym systemie emerytalnym. Wszystkie wcześniej działające organizacje w tym obszarze zostały zlikwidowane, a aktywa i zobowiązania przeniesione do UAPF, które na koniec 2018 r. Wynosiły około 10 bilionów tenge.
Narodowy Bank Kazachstanu zajmuje się zarządzaniem inwestycjami funduszy. Polityka funduszy UAPF dotycząca inwestycji koncentruje się na projektach infrastrukturalnych, dlatego nie należy oczekiwać wysokich zwrotów.
Utworzenie monopolistycznej organizacji na rynku zarządzania aktywami emerytalnymi wyjaśniono zmniejszeniem kosztów administracyjnych i możliwością bardziej efektywnego zarządzania.
Od marca 2014 r. Fundusze wypłacane przez pracodawcę w wysokości 5% funduszu płac są dodawane do obowiązkowych składek emerytalnych. Dokładna nazwa tego podatku jest profesjonalnym składnikiem kapitałowego systemu emerytalnego z obowiązkowymi składkami dla pracowników wykonujących zawody wysokiego ryzyka.
Podwyższenie wieku emerytalnego w 2018 r. - tylko dla pięknych pań
Od stycznia 2018 r. Kazachstan ponownie podniósł poprzeczkę pod kątem możliwego zaprzestania pracy. Tym razem tylko dla kobiet, etapami, pół roku w ciągu następnych dziesięciu lat. Od 2027 r. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety będą mieli prawo do świadczeń emerytalnych po ukończeniu 63 roku życia. Nie ma dyskryminacji ze względu na płeć ani męskiego szowinizmu, a jedynie dokładne obliczenia oparte na danych statystycznych: w republice średnia długość życia mężczyzn wynosi 67,5 lat, czyli o 9 lat mniej niż w przypadku płci pięknej.
W 2019 r. Kobiety w Kazachstanie przejdą na emeryturę w wieku 59 lat. W 2020 r. Wiek ten wyniesie 59,5 lat itp.
Wzrost emerytury w Kazachstanie
Jubileuszowy dwudziesty rok reformy systemu to kolejne ważne wydarzenie. Od 1 lipca 2018 r. Zmieniła się metodologia obliczania emerytur w Kazachstanie. Teraz płatność socjalna lub podstawowa nie jest obliczana jako procent poziomu utrzymania, ale zależy od całkowitej długości usługi. Z doświadczeniem 10 lat lub mniej, jego wielkość stanowi 54% kosztów utrzymania. Z każdym rokiem pracy w ciągu dziesięciu lat jego wielkość wzrasta o dwa procent. Maksymalna wypłata wynosi 100% minimum egzystencji.
Pełna kalkulacja emerytury w Kazachstanie
Uwzględnia ustalone podstawowe i szacunkowe wskaźniki budżetowe na 2019 r. Wystarczy po prostu obliczyć wysokość emerytury w Kazachstanie w kategoriach pieniężnych.
- Minimalna łączna emerytura wynosi 36 108 tenge.
- Minimum społeczne - 16 037 tenge.
- Wysokość świadczeń emerytalnych z UAPF w 2019 r. Wynosi 16 037 tenge.
Podsumowując liczby, otrzymujemy całkowitą kwotę 68.182 tenge.
Ponieważ tajemnica oszczędności emerytalnych jest chroniona przez prawo, informacje na temat maksymalnej emerytury nie są dostępne.