Od urodzenia wszyscy obywatele mają określone możliwości prawne. Tworzą zdolność prawną. Podatność oznacza, że dana osoba ponosi odpowiedzialność za szkody spowodowane przez jej nielegalne działania / zaniechania. Zasadniczo występuje od 16 lat. Jednocześnie w Kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej znajdują się artykuły przewidujące odpowiedzialność od 14 lat. Przyjrzyjmy się szczegółowo koncepcji czynu niedozwolonego. 
Ogólna charakterystyka
Przysmak jest elementem, który ma pewne cechy, dzięki którym ustala się jego obecność i objętość. Twierdzenie, że wszyscy obywatele mają takie same kryteria, będzie fałszywe. Wynika to z faktu, że stopień świadomości odpowiedzialności różnych podmiotów jest różny i zależy od wielu czynników.
Znaki
Przysmak to stan występujący w określonym wieku i stanie psychicznym. Pierwszy znak jest uważany za klucz. Osoby prawne również mają czyn niedozwolony. Jego cechami w tym przypadku będą cel działania i normatywna struktura odpowiedzialności. Zależą od formy organizacyjnej osoby prawnej.
Wiek
Odpowiedzialność prawna dotyczy pewnej kategorii obywateli. Ustawodawstwo obejmuje osoby, które osiągnęły określony wiek. Granice wieku ustalone przez normy są określone przez inny zakres możliwości, który zależy od psychologicznej dojrzałości obywatela. Jak wspomniano powyżej, wiek, w którym dana osoba może być torturowana, wynosi 16 lat. Jednak w przypadku niektórych przestępstw obywatele w wieku 14 lat mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności. Są klasyfikowane jako ciężkie lub szczególnie ciężkie. Ich pełna (wyczerpująca) lista znajduje się w art. 20, część 2 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej. 
Wyjątki
Tymczasem zdarzają się przypadki, w których nawet przy ustaleniu wieku prawnego odpowiedzialność prawna nie występuje. Na przykład kara kryminalna nie dotyczy obywateli z upośledzeniem umysłowym, które nie jest spowodowane załamaniem nerwowym. Zatem nawet jeśli doszło do czynu niedozwolonego, nie oznacza to, że dana osoba może zostać pociągnięta do odpowiedzialności za przestępstwo.
Opinia naukowców
W związku z powyższym powstaje pytanie dotyczące interpretacji sformułowania użytego w prawie jako „opóźnienia rozwojowego niezwiązanego z zaburzeniem psychicznym”. Według psychologów przepisy art. 20 część 3 i art. 22 Kodeksu karnego nie są uzgodnione.
W praktyce zdarzają się przypadki, gdy nastolatek jest zwolniony z odpowiedzialności w przypadku braku zaburzenia psychicznego, ale w przypadku opóźnienia rozwojowego związanego z zaniedbaniem społecznym i pedagogicznym. Jednocześnie osoba dorosła cierpiąca na oligofrenię, która ma głęboką remisję procesu schizofrenicznego, jest uznawana za odpowiedzialną, ale nie może w pełni zrozumieć niebezpieczeństwa i faktycznego charakteru swoich działań, jest ścigana. W tym drugim przypadku nie ma czynu niedozwolonego. Nie stanowi to jednak przeszkody w zastosowaniu kary wobec obywatela. Tak więc problem pozostaje nierozwiązany. 
Dorosłość
Zdaniem ekspertów niemożliwe jest jednoznaczne przypisanie osoby w wieku 18-20 lat osobom dorosłym.Teraz jest jasne, że do czasu osiągnięcia wieku światopogląd nie został jeszcze tak uformowany, że można go w pełni porównać z postrzeganiem osoby dorosłej. Stała okazja do przeciwstawienia się negatywnym zjawiskom świata zwykle pojawia się w wieku 21 lat. W tym wieku, według ekspertów, można w pełni rozważyć moment nadejścia czynu niedozwolonego. Wniosek ten znajduje odzwierciedlenie w przepisach różnych krajów.
Stan psychiczny
To drugi znak, który składa się na czyny tego podmiotu. Kryterium to wyróżnia się w związku z obecnością winy w każdym przestępstwie. Jest to uważane za psychiczne podejście naruszającego do jego nielegalnych działań / zaniechań, a także ich konsekwencji. W związku z tym odchylenia w stanie osoby znajdują odzwierciedlenie w jej zdolności do bycia odpowiedzialnym za własne zachowanie. 
Główne zaburzenia psychiczne
Z reguły wśród przestępców cierpiących na zaburzenia stwierdza się pacjentów ze schizofrenią i mających organiczne uszkodzenia mózgu. U niektórych osób rozwijają się przemijające zaburzenia psychiczne. Z reguły wyrażają się w psychozach i stanach reaktywnych z zespołem depresyjno-paranoidalnym. Do tej grupy należą również pacjenci cierpiący na oligofrenię z wyraźnym stopniem osłabienia.
Dzięki różnorodnym wariantom zaburzeń wszyscy obserwowani obywatele wyraźnie ujawniają patologiczną motywację do popełniania czynów niebezpiecznych społecznie. Przestępstwa są przez nich popełniane z bolesnych powodów lub w stanie sfrustrowanej świadomości. 
Sprzeczności w interpretacji
Są one identyfikowane poprzez analizę przepisów istniejących kodów. W szczególności, zgodnie z kodeksem cywilnym, czyn niedozwolony jest związany ze zdolnością do czynności prawnych. W związku z tym osoba, która nie ma tego drugiego, również nie ma pierwszego. W tym przypadku obecność zaburzenia psychicznego działa jako kryterium medyczne, które nie pozwala obywatelowi zrozumieć znaczenia swojego zachowania i zarządzać nim. Prawo przewiduje również delikty administracyjne. Jego brak jest związany z obecnością przewlekłego lub przejściowego zaburzenia psychicznego, bolesnego stanu psychicznego lub demencji.
Kodeks podatkowy w art. 111 podaje definicję szaleństwa. Norma wyjaśnia, że jest to rozumiane jako stan, w którym obywatel nie może być świadomy działań i kontrolować swoje zachowanie w związku z chorobą. Zgodnie z powyższym ustanowienie kryteriów niedziałania powinno przewidywać jedno kryterium dla wszystkich aktów normatywnych. Niektórzy eksperci uważają, że wystarczy użyć tylko terminu „zaburzenie psychiczne”. Tymczasem ten punkt widzenia jest uważany za bardzo kontrowersyjny. Wynika to z faktu, że obecność tylko zaburzenia psychicznego nie pozwala na uznanie pacjenta za niekwalifikowalnego. W takim przypadku naruszenia mogą objawiać się na różne sposoby. Niektóre osoby obiektywnie tracą zdolność kontrolowania własnego zachowania, podczas gdy inne są okresowe. 
Kryteria prawne
Analiza tego ujawnia również pewną niepewność. Na przykład, zgodnie z kodeksem podatkowym, kryterium prawnym wyróżnia się brak umiejętności zrozumienia i zarządzania własnym zachowaniem. Ponadto, zgodnie z ogólnymi zasadami stosunków obywatelskich, osoba musi również zrozumieć społeczne zagrożenie, szkodliwość, nielegalność bezczynności / działania. Wskazuje na to kodeks karny.
W Kodeksie cywilnym nazywa się jedynie brak możliwości uświadomienia sobie wartości własnego zachowania i kierowania nim. Kodeks administracyjny wskazuje na nieporozumienie co do faktycznego charakteru i niezgodności z prawem działań. Biorąc powyższe pod uwagę, możemy stwierdzić, że świadomość bezprawia ma miejsce tylko wtedy, gdy istnieje możliwość rozpoznania zagrożenia dla społeczeństwa.W związku z tym niejasne sformułowania zawarte w kodeksie podatkowym pozwalają na złagodzenie wszelkich odchyleń, nie tylko zaburzeń psychicznych.