Jedną z aktywnych nisz w postępowaniach cywilnych są spory pracownicze. Powodem tego jest duża liczba konfliktów i sporów między pracownikiem a pracodawcą. Ten rodzaj sporu, w który zaangażowany jest pracownik z jednej strony, a pracodawca z drugiej strony, dotyczy indywidualnych sporów pracowniczych.
Przedmiot indywidualnych sporów pracowniczych
Większość sporów sądowych w sporach pracowniczych wiąże się z kwestiami pieniężnymi dotyczącymi naliczania i wypłaty wynagrodzeń, premii, opłat manipulacyjnych, rekompensat, odsetek, zwolnień lekarskich, wynagrodzenia za urlop, zatrzymywania grzywien, nieuzasadnionych roszczeń, niezgodności z umową i kwestii zwolnienia.
Takie nieporozumienia można rozstrzygać w drodze negocjacji, ale w przypadkach, w których nie przyniosły one rezultatów, strony zwracają się do sądu.
Jaki jest termin przedawnienia sporów pracowniczych w dokumentach regulacyjnych? Rozważmy to pytanie bardziej szczegółowo.
Krótko o koncepcji
Termin przedawnienia służy do wskazania okresu ochrony praw, które zostały naruszone. W tym czasie strona poszkodowana ma prawo złożyć pozew i domagać się przywrócenia swoich praw. Upływ tego terminu nie pozbawia osoby możliwości wniesienia pozwu, ale pozwany w tym przypadku nie będzie zobowiązany do wypełnienia swoich obowiązków.
Ogólnie przyjęty okres przedawnienia wynosi trzy lata, na przykład okres przedawnienia dla transakcji i innych stosunków cywilnoprawnych. Ale istnieją specjalne warunki inne niż trzy lata, określone dla niektórych rodzajów sporów. Takie specjalne terminy są określone dla sporów pracowniczych.
Jeszcze jedna rzecz do zrozumienia: przedawnienie nie działa automatycznie. Zainteresowana strona musi wszcząć kwestię przedawnienia w tej sprawie przed ostateczną decyzją sądu. Jeśli tego nie zrobiła i zastosowała się do roszczenia, nie ma możliwości zwrotu zapłaconego zwrotu.
Jaki jest przedawnienie dla pracownika
Prawo określa różne terminy przedawnienia dla stron sporu - pracownika i pracodawcy. Normy te zostały określone w artykule 392 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, który opisuje kilka warunków składania pozwu przez strony sporu.
Artykuł 392 akapit pierwszy Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej stanowi, że w przypadku pracowników termin przedawnienia dla sporów pracowniczych wynosi:
- 3 miesiące - wszystkie spory pracownicze, z wyjątkiem zwolnienia;
- 1 miesiąc - spory o zwolnienie.
Podczas tych warunków ma on prawo do wniesienia roszczenia i ochrony naruszonych praw w sądzie. Jeśli chodzi o okres 3 miesięcy, odliczanie rozpoczyna się od momentu, gdy pracownik był świadomy naruszenia jego praw pracowniczych.
W odniesieniu do nielegalnego zwolnienia z pracy możemy powiedzieć, że pracownik ma tylko jeden miesiąc na ochronę swoich praw pracowniczych od momentu, w którym otrzymał kopię nakazu zwolnienia lub od dnia otrzymania książki pracy.
Jak widać, terminy dla pracownika są bardzo krótkie i wielu nieświadomie je dotrzymuje. Upływający termin przedawnienia może zostać przywrócony, ale tylko z ważnego powodu, dla którego nie dotrzymano terminu. Taką przyczyną może być choroba, śmierć bliskiego krewnego lub inne przyczyny przytoczone w sądzie.
Ale nawet w przypadku przekroczenia ustalonych terminów sąd jest zobowiązany do wszczęcia postępowania. Jednak pracodawcy zdają sobie sprawę z krótkich terminów i na pewno skorzystają z okazji, aby oświadczyć, że termin ten został przekroczony. Sąd zapyta powoda o przyczyny przekroczenia terminu i je rozpatrzy. Jeśli strona powoda nie przedstawi dowodów uzasadnionego powodu, sprawa zostanie odrzucona.
Jaki jest przedawnienie dla pracodawcy
Daty dla pracodawcy są wskazane w art. 392 akapit drugi Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej. Termin przedawnienia wynosi 1 rok od momentu stwierdzenia przez pracownika szkody majątkowej (zaniedbania). Ponadto dotyczy to tych pracowników, którzy obecnie pracują, a także zwolnionych z firmy.
Pozornie wprowadzono długie terminy dla pracodawcy i krótkie dla pracownika, aby chronić prawa pracodawcy i stymulować pracownika do bezzwłocznej ochrony jego praw.
Pracodawca, który nie dotrzyma ustalonych terminów, musi również udowodnić, że istnieje ku temu uzasadniony powód.
Jak odzyskać spóźniony termin?
Warto zauważyć, że żaden dokument regulacyjny nie określał, jakie konkretne okoliczności terminu można uznać za uzasadnione powody. Oznacza to, że sąd decyduje o tych kwestiach według własnego uznania.
Ale orientacyjną listę można znaleźć w piątym akapicie rezolucji Plenum Sił Zbrojnych Rosji z 17 marca 2004 r. Nr 2. Dokument ten podaje dobry powód jako taki, który naprawdę uniemożliwił stronie złożenie pozwu. Ten sam dokument zawiera przykłady takich sytuacji:
- Choroba z wydanym zwolnieniem chorobowym.
- Leczenie szpitalne.
- Podróż służbowa do innego miasta.
- Opieka nad poważnie chorym bliskim krewnym.
W przypadku choroby lub podróży służbowej stosuje się zawieszenie terminu przedawnienia - oznacza to, że okres, w którym powód nie był w stanie wnieść pozwu, nie zostanie potrącony w terminie ogólnym.
Te i inne uzasadnione powody będą musiały zostać udokumentowane poprzez przedstawienie konkretnych faktów.
Często zdarza się, że pracownik nie podał określonego terminu bez ważnego (możliwego do udowodnienia) powodu, wówczas nie można zastosować zawieszenia terminu przedawnienia. Ale ochrona praw obywateli w jakiejkolwiek dziedzinie nie ma przedawnienia. W tej sprawie możesz skontaktować się z inspekcją pracy, pisząc tam skargę.
Trudności w ustaleniu terminu
Jak już wspomniano, okres przedawnienia dla sporów o charakterze ogólnym trwa 3 miesiące. Ale w takich przypadkach nie można z całą pewnością stwierdzić, kiedy pracownik dowiedział się, że jego prawa zostały naruszone. Jeśli istnieje konkretna udokumentowana data sporów dotyczących zwolnienia, pozostałe spory są bardziej rozmyte.
Na przykład pracownik może dowiedzieć się o naruszeniu jego praw sześć miesięcy temu, a w sądzie ogłosić termin 2 miesiące. W takich przypadkach sąd użyje tylko faktów, które można udowodnić, takich jak dzień wypłaty wynagrodzenia, dzień określonego postanowienia itp.
Ponadto w przypadku płatności gotówkowych ustalenie, który punkt uważa się za początek obliczania terminu przedawnienia, nie jest tak proste. Można wziąć pod uwagę kilka punktów: dzień opóźnienia w płatnościach, dzień odmowy płatności, dzień zwolnienia, dzień, w którym pracownik odmówił otrzymania nieuczciwej płatności itp.
Trwające zaburzenia
Wspomniana wcześniej rezolucja Plenum Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej zawiera procedurę rozpatrywania spraw w trwających stosunkach pracy. Dotyczy to tych przypadków, w których umowa o pracę nie jest zerwana, a wynagrodzenie za pracę jest naliczane (zdeponowane), ale nie wypłacane - przedawnienie nie ma tutaj znaczenia. Oświadczenia pracodawcy dotyczące przekroczenia terminu przez pracownika zostaną uznane za nieposiadające podstaw do niezadowolenia z roszczeń. Obowiązek płacenia naliczonych i opóźnionych wynagrodzeń spoczywa na nim w trakcie obowiązywania umowy o pracę.
Dokumenty wyjaśniające wskazują, że utrzymujący się charakter naruszenia można rozpoznać tylko w przypadku zdeponowanej, ale niewypłaconej pensji (lub innych płatności gotówkowych). Oznacza to, że pracodawca wypełnił swoje zobowiązania memoriałowe, ale opóźnił płatność.
Z tego powodu termin przedawnienia dla naliczonych i opóźnionych wynagrodzeń w przypadku ważnej umowy o pracę po prostu nie ma znaczenia.
W przypadku niedocenianych wynagrodzeń należy odnieść się do art. 392 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej.
Odmowa zapłaty przez pracodawcę - początek sporu?
Jeśli weźmiemy pod uwagę te same kwestie dotyczące opóźnienia w wynagrodzeniach, to moment naruszenia prawa nie zaczyna się od daty opóźnienia, ale od daty odmowy zapłaty przez pracodawcę. Dokładniej, gdy pracownik zwrócił się do pracodawcy o naliczone wynagrodzenie, ale odmówiono mu. Ten moment można uznać za datę rozpoczęcia konfliktu pracy.
Jeśli pracodawca nie odmawia zapłaty, ale nie może jej w tej chwili zrobić, to zasadniczo nie ma podstaw do sporu pracowniczego. Ponieważ prawo nie ogranicza ram czasowych wypłaty biernych rozliczeń międzyokresowych, jeżeli pracodawca odmówi wypłaty, pracownik ma prawo wystąpić do sądu. A jeśli warunki określone w art. 392 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej zostaną spełnione, a mianowicie trzymiesięczny termin nie upłynął, sąd podejmie decyzję spełniającą pozew. Przedawnienie charakter za trzy lata będzie decydujący. Innymi słowy, fakt opóźnień w wynagrodzeniu nie może być starszy niż trzy lata (zgodnie z listem Federalnej Służby Podatkowej z 6 października 2009 r. Nr 3-2-06 / 109).
Krótkie terminy - szybka reakcja
Podsumowując, warto podkreślić, że pracownik jest najczęściej zainteresowany sporami pracowniczymi, dlatego ustawodawcy uważają, że tak krótki okres jest wystarczający, aby pracownicy mogli chronić swoje prawa. Ponadto zachęca to do szybkiego i skutecznego działania, ponieważ jeśli dotrzymasz terminu, trudno będzie udowodnić istnienie dobrego powodu.
Termin przedawnienia sporów pracowniczych musi być znany, ponieważ praktyka pokazuje, że większość takich sporów skutkuje odmową sądową w związku z nieterminowymi terminami.
