Kraje Unii Europejskiej mają obecnie jedną wspólną walutę zwaną euro. Jednak przed pojawieniem się tego banknotu każde państwo używało swojej waluty krajowej. W każdym kraju miał nazwę i funkcje.
Wiele osób może zadawać pytania o to, jakie pieniądze znajdowały się w obiegu w danym kraju przed wspólną europejską walutą. Na przykład ludzie, którzy nie są obojętni na Rzym, mogą być zainteresowani pytaniem, jaka była włoska waluta przed wprowadzeniem euro. Zanurzmy się w historię.
Historyczna waluta Włoch
Przed pojawieniem się oficjalnej europejskiej waluty we Włoszech przez długi czas używali zupełnie innych pieniędzy, zwanych lirami. Pierwsza wzmianka o tej walucie pojawiła się pod koniec VIII wieku. Jednak wtedy koncepcja ta została użyta po prostu jako oznaczenie jednostek liczących, monety o tej nazwie nie zostały wybite.
Lira włoska: historia pojawienia się
Lira we Włoszech jest uważana za najstarszą jednostkę monetarną w Europie. Swój wygląd zawdzięcza reformie cesarza Karola Wielkiego, którą przeprowadził w latach 780-790. Jego rezultatem było zastąpienie rzymskich złotych solidas srebrnymi dinariami i wprowadzenie srebrnego monometalizmu w całym imperium karolińskim. Jedyną wybitą monetą był dinar karoliński, zawierający czyste srebro o wadze około 1,67 g. Bryła zaczęła teraz równać się 12 dinarom, a jedna lira składała się z 20 brył.
Dlaczego Lira Ponieważ samo to słowo powstało z łacińskiej wagi funta, która wynosi około 410 g. Łatwo obliczyć, że srebro w 240 dinarach (ile było w 1 lira) jest prawie takie samo.
I choć w wyniku tych przemian lira nie stała się fizycznym pieniądzem, w życiu codziennym nazwa ta była używana prawie zawsze. Na przykład, 2429 dinarów w życiu codziennym można by powiedzieć w następujący sposób: 10 lirów, 2 stałe i 5 dinarów.
Powstanie lira jako prawdziwej waluty
Przez 100 lat po reformie Karola Wielkiego moneta, którą wprowadził do obiegu, nie uległa zmianie. Jednak wtedy srebrny dinar zaczyna tracić na wadze, a zatem lira traci na wartości. Później wiele monet o różnej wadze zaczyna pojawiać się na wielu terytoriach Cesarstwa Karolińskiego, a lira każdego regionu ma swoją wartość, która różni się od pierwotnej wartości.
Gdy nadszedł XVIII wiek, w miastach kraju krążyła bardzo różnorodna moneta i trudno było jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, która waluta znajduje się we Włoszech. Na przykład w Mediolanie zastosowano 29 rodzajów srebrnych monet i 22 rodzaje złotych monet. Dzięki procesowi zjednoczenia pieniędzy, który rozpoczął się spontanicznie w tym okresie, lira w końcu wkracza na scenę.
Ta waluta, w której w wielu miejscach istniała jako symboliczna jednostka, a jednocześnie łączyła różne systemy walutowe. A teraz miała okazję stać się prawdziwą jednolitą walutą, której stworzeniem w wielu włoskich krajach są ukierunkowane reformy z XVIII wieku.
Wreszcie włoska waluta zwana lirą zaczęła obowiązywać po zjednoczeniu królestwa dynastii Sabaudzkiej. Moneta pojedynczej włoskiej liry, w której zawartość czystego srebra wynosiła 4,5 g, rozpoczęła się w 1861 r.
Lyra i Centesimo
Nowa wspólna waluta Włoch zawdzięcza swoje wprowadzenie do ustawy, podpisanej 24 sierpnia 1862 r. Mennice wybijane monety o 5, 1, 2 lirach ze srebra oraz 20 i 10 lirów ze złota.
Stworzono również wymienialną monetę o nazwie centesimo, która stanowiła 1/100 lira. Monety te o nominałach 2, 5 i 1 sztuk zostały wykonane z miedzi, 50 sztuk srebra.Nieco później pojawiło się centesimo 10 jednostek (z miedzi) i 20 jednostek (najpierw ze srebra, następnie ze stopu miedzi z niklem), a także 5 lirów ze złota.
Różne monety włoskiej liry
Przez długie lata istnienia dawna waluta Włoch kilkakrotnie traciła na wartości, a działo się to głównie podczas wojen.
Po zakończeniu I wojny światowej wartość jednostek monetarnych we Włoszech spadła. Bicie monet z 2 i 1 lirami, a także 50 centyminów, zostało wykonane z niklu. W latach po II wojnie światowej zaczęto wytwarzać małe liry ze stali nierdzewnej, a większe (20, 5 i 10) - ze srebra. W tym okresie wydanie karty przetargowej przestało być bardzo rozsądne, ponieważ nastąpiła silna inflacja. Zdecydowano również, że banknoty powinny być emitowane o wartości nominalnej co najmniej 1000 lirów.
W 1951 r. Wszystkie monety zostały zastąpione nowymi, których rozmiar stał się mniejszy. Nominały 2, 10, 5 i 1 lira są wykonane z aluminium. Nieco później wprowadzono monety 100 i 50 lirów, wykonane ze stali nierdzewnej, 20 lirów ze stopu aluminium i brązu, 500 lirów srebra. Na początku lat 80-tych. W XX wieku we Włoszech pojawiają się pierwsze monety bimetaliczne o nominałach 500 lirów.
Nowa lira
W marcu 1979 r. Kraj przystąpił do europejskiego systemu walutowego. Następnie, w 1986 r., Włoska waluta podlegała denominacji, a jedna nowa lira została wymieniona na 1000 starych.
Monety pozostały w użyciu, tylko ich najmniejsze nominały zaczęły wynosić 5 lirów, a największe - 1000 lirów. To prawda, że prawie nigdy nie były używane w handlu i były popularne tylko wśród numizmatyków i kolekcjonerów. Jednocześnie banknoty w obiegu miały wysokie nominały: od 1000 do 500 000 lirów.
Pojawienie się starej włoskiej waluty
Waluta Włoch przed wprowadzeniem euro została uznana za bardzo piękną. To były pieniądze papierowe który przedstawiał różnych wspaniałych ludzi tego kraju.
Na przykład włoski filozof, nauczyciel i naukowiec Maria Montessori obnosił się z banknotem o wartości 1000 lirów, a kompozytor z Włoch Vincenzo Bellini został przedstawiony na rachunku 5000. Banknoty o największych nominałach zdobią portrety znanych mistrzów sztuki. Giovanni Lorenzo Bernini można zobaczyć na rachunku 50 000 lirów, Michelangelo na rachunku 100 000 lirów, a na 500 000 lirów jest obraz Rafaela Santi.
Nowoczesna waluta Włoch
Na początku 2002 r. Waluta Włoch zaczęła się radykalnie zmieniać. Stało się tak, ponieważ w obiegu pojawiła się zupełnie nowa jednostka monetarna - euro.
Włoskie euro niewiele różnią się od tych samych walut innych krajów europejskich. Ale wciąż mają swoje własne cechy. Po pierwsze, banknoty mają swoją własną unikalną serię, dzięki której można natychmiast stwierdzić, że zostały wydane we Włoszech. Po drugie, rewers żelaznego euro bezpośrednio wskazuje kraj, do którego należą, za pomocą symbolicznych obrazów. Na przykład na włoskiej monecie o nominale 1 euro „Zharmonizowany człowiek” jest przedstawiony na odwrocie - rysunek słynnego Leonarda da Vinci.
Do marca 2003 r. Zapytani o walutę we Włoszech można było mówić zarówno o lira, jak i euro, ponieważ były one używane równolegle w całym kraju. Następnie lira została całkowicie wycofana z obiegu i przez kolejne 10 lat można było je wymienić tylko na euro.
Dlatego teraz nikt, kto jedzie na Półwysep Apeniński, nie musi myśleć o tym, jaką walutę zabrać do Włoch. Jeśli turysta będzie miał euro w swoim portfelu, nie będzie miał problemów z płaceniem za towary i usługi w tym kraju.
