Współczesne przepływy informacji są tak różnorodne i często sprzeczne, że prawie niemożliwe jest ustalenie, kto jako pierwszy stworzył utwór, a kto tylko zremiksował lub napisał historię „na podstawie motywów”. Walka o prawo do bycia „pionierami” stała się popularną działalnością wielu autorów i ich prawników.
Źródła praw autorskich są dość jasno uregulowane i zdefiniowane. To prawda, że jak we wszystkich normach prawnych, aby zrozumieć niuanse, zajmie to więcej niż jeden dzień.
Treści chronione prawem autorskim
Dlaczego właściwie potrzebujemy praw autorskich? A co dają twórcy dzieła? Prawa niemajątkowe są następujące:
- uznanie autorstwa;
- wykorzystanie i pozwolenie na korzystanie utworzone pod pseudonimem lub prawdziwym imieniem; czasami anonimowo;
- publikacja pracy;
- nienaruszalność dzieła.
Istotną kwestią jest prawo autora do przywołania swojej pracy. Oznacza to, że po zezwoleniu na opublikowanie swojego dzieła, autor może zmienić zdanie i odmówić. Zasada ta nie dotyczy tworzenia programów komputerowych, części dzieła złożonego i dzieł urzędowych.
Definicja
W rzeczywistości można argumentować, że ochrona praw autorów dzieł (literatury, kultury, sztuki i nauki) jest prowadzona przez instytut prawa cywilnego. Pojęcie prawa autorskiego, jego źródeł i systemu jego ochrony jest dokładnie kontrolowane przez prawo cywilne.
Wydaje się, że nie ma potrzeby podawania jasnej definicji praw autorskich. Każda osoba rozumie, że twórca dzieła uważany jest za jego wyłącznego właściciela. W końcu nie kwestionujemy praw Puszkina do linii „Lukomorye ma zielony dąb, złoty łańcuch na tym dębie ...” i wiemy na pewno, że cytujemy Lermontowa, gdy mówimy w rozmowie z przyjacielem: „Powiedz mi wujku, to nie bez powodu ...” .
Ale we współczesnych warunkach, gdy współautorami książek, odkrycia naukowe są dokonywane przez całe laboratoria, a nawet instytuty, istnieje potrzeba sformułowania koncepcji prawa autorskiego (jego źródła są bardzo różnorodne). Subiektywnie mówimy zatem o prawie autora (lub właściciela praw autorskich) do korzystania z dzieła sztuki lub literatury. Mówiąc obiektywnie, mówiąc o prawie autorskim, mamy na myśli zestaw różnych zasad, które definiują i kontrolują uznanie autorstwa i ochronę dzieł. Ponadto autorzy są wyposażeni w prawa majątkowe i niemajątkowe do swoich dzieł.
Formularz prezentacji
Istnieje kilka warunków koniecznych do uznania istnienia praw autorskich do czegoś. Dzieło nauki, sztuki lub literatury musi istnieć w obiektywnej formie. Źródła praw autorskich można przedstawić w następujący sposób:
- na piśmie (na przykład rękopis lub notacja muzyczna);
- ustnie (przemówienie publiczne, wykonywane prace muzyczne);
- w formie nagrań audio lub wideo;
- w postaci modelu przestrzennego (rzeźba, model, konstrukcja, instalacja).
To nie jest pełna lista obiektywnych form istnienia dzieł chronionych prawem autorskim. Społeczeństwo stale się rozwija i pojawiają się nowe formy prezentacji ich pracy.
Inną rzeczą jest to, że każda materializacja odbywa się kosztem nośników materiałów. Najczęściej są to papier, płótno, płyta CD itp.
Czym jest kreatywność
Drugim najważniejszym warunkiem, który muszą spełniać międzynarodowe źródła praw autorskich, jest to, że nowo utworzone dzieła są wynikiem działalności twórczej. W terminologii prawnej nie ma jasnej definicji działalności twórczej. Zakłada się, że jeśli jakikolwiek proces myślowy zakończy się stworzeniem całkowicie niezależnej pracy, nazywa się to kreatywnością.
To prawda, że rozróżniamy rodzaje kreatywności i ich cechy. Tak więc działalność literacka zakłada obecność nowości i oryginalności dzieła. W praktyce prawnej postępowania arbitrażowe są bardziej powszechne w odniesieniu do oryginalności pisma niż w odniesieniu do ustalenia autorstwa.
W klauzuli 1 art. 1259 kodeksu cywilnego wymieniono najczęstsze źródła praw autorskich w Federacji Rosyjskiej. W szczególności wyróżniono:
- dzieła literackie;
- produkcje teatralne (scenariusze, muzyka, choreografia, pantomima itp.);
- nagrania audiowizualne;
- dzieła sztuki i rzeźba (w tym komiksy i narracje graficzne);
- Przedmioty sztuki i rzemiosła;
- projekty i ich realizacja w dziedzinie architektury, urbanistyki, projektowania krajobrazu;
- Zdjęcia
- badania geologiczne i odkrycia geograficzne (zmaterializowane w postaci map).
Należy pamiętać, że prawo autorskie powstaje niezależnie od ogłoszenia o jego dostępności. Od momentu pierwszego publicznego pokazu (performance, publikacja) mówiliśmy o publikacji dzieła literackiego lub artystycznego, a zatem o dostępności praw do jego prowadzenia.
Prace złożone i pochodne
System źródeł praw autorskich uznaje również taką koncepcję za dzieła pochodne. Instrumenty pochodne są uważane za niezależne, ale połączone (i, oczywiście, z głównymi). Najpopularniejsze formy to tłumaczenia, adnotacje, aranżacje i dramaty.
Jeśli chodzi o dzieła złożone, rozpoznali oni wszelkiego rodzaju zbiory i almanachy, słowniki i encyklopedie, antologie i bazy danych. Podsumowując, można argumentować, że dzieło złożone jest twórczym dziełem jednej lub więcej osób przy wyborze i systematyzacji dowolnych materiałów.
Czego nie obejmuje prawo autorskie
Należy pamiętać, że oficjalne dokumenty i symbole państwowe (nie tylko godło i flaga, ale także banknoty, nagrody itp.) Nie są uważane za źródła praw autorskich. To samo oświadczenie dotyczy dzieł sztuki ludowej, komunikatów informacyjnych o wydarzeniach itp. (Sekcja 6, art. 1259 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej).
Ponadto w ust. 5 art. 1259 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej stwierdza, że idee, zasady, metody, koncepcje oraz odkrycia naukowe i fakty również nie mogą być uważane za źródła praw autorskich. Jest to konieczne, aby zrozumieć, że przedmiotem prawa autorskiego jest forma utworu i jego elementy. Elementy treści - fabuła, tematyka - nie mogą rościć żadnych specjalnych praw. Znaczenie tego postulatu polega na tym, że autor nie jest jedynym właścicielem fabuły dzieła lub jego tematu. Inni autorzy mogą równie dobrze pracować nad tym samym tematem, aby świat rozpoznał różnorodność możliwych scenariuszy.
Geografia praw autorskich
Oczywiście prawa autorskie nie dotyczą „całego białego światła”. Ochrona dzieł sztuki i literatury zależy od obywatelstwa autora i miejsca wydania samego dzieła.
Zgodnie z art. 1256 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej źródłami praw autorskich są wszystkie dzieła znajdujące się w Rosji. W takim przypadku obywatelstwo autora lub jego następców nie ma znaczenia. Podobnie jak nie ma znaczenia publikacja dzieła.
Jeśli dzieła znajdują się poza granicami Federacji Rosyjskiej, wówczas prawa do nich są uznawane tylko przez autorów - obywateli Rosji.Dla wszystkich innych obywateli świata istnieją dwustronne umowy międzypaństwowe o ochronie własności intelektualnej. Warto jednak wiedzieć, że jeśli w ciągu miesiąca kalendarzowego po opublikowaniu utworu za granicą w Rosji pojawi się publikacja lub publiczny występ, wówczas autor rozpozna prawa własności intelektualnej w Federacji Rosyjskiej.
Na przykład unijne źródła praw autorskich są całkowicie podobne do rosyjskich. Dlatego prawie wszystkie kraje UE mają umowy w sprawie ustanowienia krajowego systemu prawnego w odniesieniu do praw autorskich.
Tematy
Wszyscy niezależni autorzy lub ich grupy (współautorzy), a także ich następcy podmioty prawa autorskiego. Ponadto wszystkie osoby fizyczne i prawne, które uzyskały prawo do dziedziczenia dzieł sztuki zgodnie z prawem, są uznawane za podmioty.
Źródła praw autorskich na Ukrainie, podobnie jak w większości innych krajów, nie wymagają rejestracji ani rejestracji. Zakłada się, że sam fakt stworzenia dzieła jest podstawą do stworzenia prawa autorskiego. Ale nikt nie będzie się sprzeciwiał, jeśli autor dobrowolnie zarejestruje swoją pracę w kancelarii notarialnej. Często znacznie upraszcza to powstanie sporów. Oprócz notariusza możesz skontaktować się z rosyjskim stowarzyszeniem autorów lub organizacją publiczną świadczącą takie usługi.
Prace złożone i prawa autorskie
Autorzy zbiorów mają również prawa do swojej pracy. W tym przypadku jest to uporządkowanie informacji zgodnie ze specyficzną logiką twórcy. Zgodnie z ust. 2 art. 1260 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, kompilatorzy wykonują swoje prawa pod warunkiem przestrzegania przez nich praw autorów niektórych części zbioru. Ci sami autorzy mogą samodzielnie wykorzystywać owoce swojej pracy; jednak tylko wtedy, gdy nie przewidują tego specjalne warunki umowy.
Warto zauważyć, że każdy inny kompilator ma prawo do korzystania z tych samych informacji i ustawiania ich zgodnie z innymi zasadami. W takim przypadku nie zostaną naruszone żadne prawa autorskie.
Źródła praw autorskich i pokrewnych obejmują również publikację encyklopedii, słowników, okresowych zbiorów tematycznych, gazet, czasopism itp. Wydawnictwo posiada wszelkie wyłączne prawa do korzystania z takich utworów (sekcja 7, art. 1260). Ponadto autorzy poszczególnych niezależnych dzieł, które składają się na te encyklopedie (słowniki), mogą korzystać z ich dzieł niezależnie od kogokolwiek.
Prace pochodne i prawa autorskie
Autorzy wszelkich prac pochodnych (tłumaczenia, ustalenia, skrypty itp.) Mają prawo do ochrony własności intelektualnej. Dotyczy to tylko owoców ich działalności. W takim przypadku należy przestrzegać praw autora oryginalnego dzieła.
Analogicznie do dzieł kompozytowych obecność jednego tłumaczenia (zmiany) utworu nie uniemożliwia innym specjalistom angażowania się w tę samą działalność. Z przyjemnością czytamy tłumaczenia sonetów Szekspira, wykonane zarówno przez Marshaka, jak i Pasternaka. Wygrywa tylko oryginalna praca.
Prawa autorskie i dramat
Podobnie jak na całym świecie, źródła praw autorskich na Białorusi obejmują tworzenie dzieła audiowizualnego. Inną rzeczą jest to, że istnieje wiele autorów takich prac: scenarzysta, kompozytor, reżyser itp.
Jeżeli takie dzieło powstaje na zamówienie, zawarcie umowy najczęściej pociąga za sobą przeniesienie wszystkich praw na producenta. Przez wszelkie prawa rozumie się tu nie tylko tworzenie, ale także powielanie, przekazywanie i powielanie (w tym napisów) dzieła. Producent (określany w umowach jako „wykonawca”) nie jest zobowiązany, ale może podać swoje imię i nazwisko (lub nazwę osoby prawnej) we wszystkich komunikatach informacyjnych związanych z dziełem.Dotyczy to nawet publikacji w czasopismach i reklamach.
Znak praw autorskich
Ikona w postaci łacińskiej litery „C” zamknięta w okręgu jest znana wszystkim („© Copyright”). Może, ale nie jest wymagane do korzystania, posiadacza wyłącznych praw do utworu.
Ikona ta sama w sobie powiadamia czytelników (najczęściej spotykamy ją na okładkach książek) o istnieniu właściciela praw autorskich i dacie pierwszej publikacji dzieła. Są to informacje wskazane po symbolu praw autorskich.