Ukraiński politicum bardziej przypomina arkę Noego ze Starego Testamentu niż parlament. Większość posłów dąży do osiągnięcia własnych celów i zawsze je osiąga, kwestia sukcesu dotyczy wyłącznie pieniędzy i ich ilości. Rabinovich Vadim jest ptakiem o jasnym upierzeniu, manierach biznesmena z lat 90. i twierdzi, że jest ukraińskim hetmanizmem.
Od urodzenia do pierwszego lądowania
Rabinovad Vadim Zinovievich (według wersji izraelskiej - David Rabinovich) urodził się 4 sierpnia 1953 r. W mieście Charków (Ukraina). Ojciec jest wojskowym, matka miejscowym terapeutą. W rodzinie oprócz Vadima było jeszcze troje dzieci. Pod koniec szkoły, w 1970 r., Wstąpił do KhAI (Kharkov Automobile and Road Institute), skąd został wydalony ze skandalu z czwartego roku. Według samego Rabinowicza przyczyną wydalenia ze ścian placówki edukacyjnej była kompilacja krzyżówki z odrobiną satyry politycznej na temat Chin i prezerwatyw. Oprócz wydalenia z uniwersytetu został pozbawiony członkostwa w Komsomolu i poszedł do służby w siłach zbrojnych.
Po złożeniu hołdu ojczyźnie w armii Rabinowicz Wadim wrócił do rodzinnego miasta, gdzie dostał pracę w dziale budowlanym jako brygadzista. W styczniu 1980 r. Został oskarżony o kradzież trzech rolek tapety, za co otrzymał pierwszą kadencję. Rzeczy nie trafiły do więzienia; całe zdanie kosztowało dziewięć miesięcy bullpen, skąd został zwolniony z powodu braku corpus delicti.
Pracownik podziemny
Po spróbowaniu życia w lochach więziennych i uwolnieniu z czystym sumieniem nowy świat Rabinowicz Wadim Zinowiewicz pojawił się przed światem. Jego biografia zaczęła być zdobiona nowymi metodami podziemnego wzbogacenia. Uświadomił sobie, że jeśli zostanie złapany, to za bardziej ambitne „zasługi”, żeby było coś do spłacenia. W czasach radzieckich prywatny biznes był dochodowym i niebezpiecznym zajęciem, jak ostrzegali autorzy Złotego Cielca. Decydując się nie skupiać na jednej rzeczy podczas szoku warsztatowego, Rabinovich w 1980 roku rozpoczął produkcję drewnianych drzwi, szkła kryształowego, kalendarzy. Nielegalne interesy można było ukryć przed państwem do 1982 r., Kiedy został złapany i skazany na 14 lat więzienia.
Rabinowicz Wadim Zinowiewicz nie czuł się winny i nie uznał swoich czynów za przestępcze. W związku z tym zachowaniem strażnicy Themis umieścili go na rok w szpitalu psychiatrycznym, gdzie według niego z powodzeniem symulował szaleństwo. Do 1990 roku spędził osiem lat w celi. Więzień handlowy został zwolniony dekretem Gorbaczowa.
Uwięzienie przyniosło Rabinowiczowi pierwsze dywidendy polityczne. Społeczność żydowska Izraela aktywnie opowiadała się za jego uwolnieniem, przynosząc mu sławę jako dysydent i otoczka męczennika reżimu.
Kosmopolityczny biznesmen
Kilka dni po uzyskaniu wolności Rabinowicz Wadim wraz z byłym szefem swojego więziennictwa tworzy prywatne przedsiębiorstwo „Pinta”. Społeczność miłośników hobby próbowała podbić rynek ukraiński włoskimi meblami i brytyjskimi kosmetykami dekoracyjnymi. Działalność trwała od 1991 r. Do początku 1992 r., Po czym działalność handlowa nabrała zasięgu międzynarodowego. Obszar zainteresowań obejmował walcowanie metali i dostawy eksportowe.
Niektóre źródła podają, że w tym samym okresie V. Rabinowicz miał rękę i pieniądze w tworzeniu pierwszego niekomercyjnego kanału telewizyjnego w Charkowie, a także brał udział w kampanii wyborczej Wiaczesława Chernovola, który kandydował na prezydenta.
W 1993 r. Rabinowicz Wadim znalazł się pod skrzydłem ówczesnego prezydenta Ukrainy L. Kuchmy i został przedstawicielem spółki Nordex.Firma zajmowała się wyłącznymi dostawami produktów naftowych z Federacji Rosyjskiej na Ukrainę; dokonywano rozliczeń z towarami ukraińskimi. Zaangażowanie w Nordex spowodowało, że Rabinovich odmówił wjazdu do Stanów Zjednoczonych, ponieważ firma była powiązana z rosyjską mafią.
Od 1995 r. Rabinovich V.Z. przenosi swoją główną działalność poza Ukrainę i otwiera najpierw w Genewie spółkę Ostex AG, a następnie RC-Group. Zostaje współzałożycielem kanału „1 + 1”, który zyskuje popularność w krótkim czasie.
W 1997 r. Rabinowicz Wadim został laureatem prestiżowej ukraińskiej nagrody „Osoba roku” jako najlepszy biznesmen. W tym samym roku został wybrany na prezydenta w organizacji „Wszech ukraiński kongres żydowski”. V. Rabinovich przekazał milion dolarów na zorganizowanie ruchu społecznego. Jako obywatel Izraela inicjuje utworzenie Ukraińsko-Izraelskiej Izby Handlowo-Przemysłowej. W tym samym roku sprzedał swoje udziały w kanale 1 + 1.
Media Tycoon
Doceniając wszystkie zalety biznesu informacyjnego, Rabinovich Vadim w 1998 roku stworzył własne narzędzie medialne. Ukraińska firma nosi nazwę wydawnictwa „CN - Capital News”. W 2000 roku tworzy następujący projekt, obecnie międzynarodowy - Media International Group, który obejmuje:
- wydawnictwo „CN - Capital News”;
- MIG - gazeta informacyjna, Ukraina;
- drukuj gazetę MIGnews, Izrael;
- cotygodniowa edycja „Business Week”.
W 2003 r. Sprawa została uzupełniona dziennikiem „Nowe rosyjskie słowo” (USA), aw 2005 r. Publikacja „Moscow News” (Rosja) została włączona do grupy medialnej. Z biegiem lat firma nabyła kilka stacji radiowych, kanałów telewizyjnych, publikacji i zasobów internetowych.
Od 2001 do 2014 roku Radinowicz Wadim Zinowiewicz posiadał część akcji żydowskiego kanału telewizyjnego Jewish News One (JN1). W 2013 roku stworzył telewizyjny projekt informacyjny News Network, w którym jest inwestorem i właścicielem jednej osoby.
W 2014 r. Rabinowicz dokonał kolejnej rotacji zasobów informacyjnych i sprzedał Evgeny Muraev (ukraińskiemu biznesmenowi i politykowi) portal News One i portal MIGnews.com.ua. W tym samym roku otworzył nową stację radiową o „skromnej” nazwie „Rabinovich FM”.
Kandydat na prezydenta i poseł
Po zamachu stanu w 2014 r. W przedterminowych wyborach nominował się na stanowisko prezydenta Ukrainy. Aby uzyskać możliwość udziału w wyścigu, stworzył imprezę Center. Ku zaskoczeniu wielu ekspertów i stałych „mieszkańców” ukraińskiego parlamentu, zdobył znaczną liczbę głosów (2,5%), wyprzedzając przywódców Majdanu, takich jak Jarosz, Tyagnibok i inni, którzy byli na szczycie popularności. Miał najwyższą ocenę we wschodnich regionach Ukrainy, gdzie otrzymał prawie 5% głosów.
W wyborach parlamentarnych, które odbyły się w tym samym roku, został wybrany na zastępcę Rady Najwyższej z „bloku opozycyjnego”, partia „Centrum” weszła w koalicję opozycyjną. W 2016 roku skandalem ogłosił wycofanie się z frakcji. W wywiadzie dla jednej z lokalnych publikacji powiedział, że opozycja nie spełnia swoich funkcji: „Wierzę, że dziś musimy przejść do bardziej radykalnej opozycji, która wyjaśni ludziom, co się naprawdę dzieje i umożliwi wyjście z kryzysu”.
Impreza „Życie”
26 lipca 2016 r. Dwóch byłych członków partii Bloku Opozycyjnego Rabinowicz Wadim i Jewgienij Muraew otworzyli pierwszy kongres utworzonej przez nich ukraińskiej partii Życie. Według Rabinowicza po prostu zmienili nazwę partii centralnej, jak napisał na stronie w sieci społecznościowej: „Poszedłem na kongres partii, który został wczoraj przemianowany i otrzymałem nową nazwę - partię polityczną Życie. Na tę większość. Wszyscy głosowali na życie normalne życie ludzkie ”.
Nowy projekt polityczny nie ma programu, ale ogłoszono orientację centrolewicową. Jeden z liderów partii, Jewgienij Murajew, skomentował brak spójnego programu: „Vadim Rabinovich i ja postanowiliśmy zrobić to, co robi każda osoba opiekuńcza: wziąć i zrobić.Dziesiątki, setki projektów politycznych nie miały normalnych programów? Napiszemy to. Nie możesz założyć żadnej firmy bez normalnego projektu. Zwłaszcza jeśli jest to projekt wspólnego domu, w którym każdy powinien mieć wygodne i ciepłe życie. ”
Stan cywilny
Vadim Rabinovich ożenił się tylko raz, jego żona ma na imię Irina Igorevna. Rodzina wychowuje troje dzieci: dwóch synów i córkę. Pomimo całego szokującego i otwartego posła, prawie nic nie wiadomo o jego życiu osobistym. To intryga wspierana przez Rabina Vadima Zinowiewicza. Rodzina, której zdjęcia czasami pojawiają się w prasie, jest zamkniętym tematem w rozmowach z reporterami.
Biznesmen, obywatel Izraela i poseł Ukrainy - jego nazwisko i działania są popularne wśród pewnej części ludzi. Zdolność mówienia i obiecywania tego, co głosujący chce usłyszeć, to karta atutowa, którą Radinowicz Wadim Zinowicziewicz po mistrzowsku zajmuje się. Biografia, dzieci i biznes tworzą pozytywny wizerunek „bohatera narodowego”.
Widzisz oszczercze więzi?
Skandal zbrojeniowy, który wybuchł w 2002 r. Wraz ze złożeniem magazynu Der Spiegel, jest związany z imieniem Vadima Rabinowicza. Publikacja informowała o dostawie 150-200 czołgów przez Vadima Rabinowicza dla talibskiej organizacji terrorystycznej. Zaprzeczył tej informacji. „Jeśli coś zostało utracone na Ukrainie, skradzione lub zaginęło, Rabinovich jest winny” - powiedział w wywiadzie dla gazety Ukrainska Prawda. To były jedyne „fakty” w ich obronie.
Według wielu ukraińskich mediów Rabinovich jest głównym sponsorem skandalicznego ruchu FEMEN. Do jakich celów go potrzebował - nie jest jasne.
