W niektórych przypadkach podmiot popełnia nie jeden, ale kilka przestępstw jednocześnie. Niewątpliwie powinno to znaleźć odzwierciedlenie w kwalifikacjach jego działań, gdy postawiono go przed wymiarem sprawiedliwości. 
Wielość
Ma to miejsce, gdy podmiot popełnia dwa lub więcej przestępstw o charakterze niezależnym. Ponadto każdy z tych aktów zachowuje swoje znaczenie prawne. To ostatnie oznacza, że obywatel nie był zwolniony z odpowiedzialności, a przedawnienie nie wygasło lub jego rejestr karny nie został cofnięty i nie został unieważniony. Obecne ustawodawstwo rozróżnia dwie formy wielu aktów:
- Zbiór przestępstw (art. 17 kodeksu karnego).
- Nawrót
Rozważ bardziej szczegółowo pierwszą kategorię.
Zestaw przestępstw
Federacja Rosyjska, będąc demokratycznym państwem, gwarantuje poprzez przyjęte przepisy ochronę praw osób będących jej obywatelami. Kodeks karny działa jako jeden z aktów normatywnych ściśle regulujących odpowiedzialność podmiotów naruszających ludzkie interesy. Kodeks karny uznaje ogół przestępstw za popełnienie dwóch lub więcej czynów. Ponadto osoba winna nie została skazana za żaden z odcinków. Istnieją wyjątki od tej definicji. Popełnianie dwóch lub więcej aktów może być przewidziane w przepisach Części Specjalnej jako okoliczność, która pociąga za sobą surowszą odpowiedzialność. Pojęcie kombinacji przestępstw obejmuje popełnienie jednego działania / bezczynności podlegającego co najmniej dwóm normom karnym.
Specyfika
Na podstawie powyższej definicji możemy wyróżnić następujące oznaki kombinacji przestępstw:
- Obecność dwóch lub więcej aktów. Ten znak oznacza, że każde przestępstwo ma charakter niezależnego, odrębnego naruszenia prawa.
- Brak karalności za czyny i jednoczesne przypisanie. Oznacza to, że ogół przestępstw stanowi tylko te ataki, które nie straciły jeszcze swojego znaczenia prawnego. Mają oni legalną okazję, aby stać się przedmiotem sporów sądowych.
Podmiot nie może być pociągnięty do odpowiedzialności, jeżeli wygasł termin przedawnienia, jest on anulowany dekretem o amnestii. Nie można rozpocząć ścigania w przypadku braku skargi od ofiary, po osiągnięciu pojednania ofiary i sprawcy. Postępowanie nie może mieć miejsca, jeżeli podmiot został zwolniony z odpowiedzialności z innych powodów przewidzianych w normach. 
Charakterystyczne cechy
Całość przestępstw stanowi, że zawarte w nich akty mogą być różnorodne lub jednorodne, identyczne. Innymi słowy, mogą kwalifikować się do jednej lub różnych nor kryminalnych. Całość przestępstw należy odróżnić od konkurencji w zakresie kompozycji lub przepisów. Ten ostatni dotyczy przypadków, w których czyn obejmuje zarówno kompozycje objęte różnymi normami karnymi lub ich części. W takich sytuacjach należy zająć się kwestią kwalifikacji. Można tego dokonać zgodnie ze wszystkimi normami karnymi, zgodnie z którymi czyn podlega, lub zgodnie z jedną z nich, w której oznaki przestępstwa są najlepiej odzwierciedlone. O kwestii przezwyciężenia konkurencji decyduje trzecia część art. 17. Mówi się, że jeśli czyn objęty jest specjalnymi i ogólnymi normami, wówczas całość przestępstw jest nieobecna, a odpowiedzialność wchodzi w zakres szczególnych. normalne
Klasyfikacja
Całość przestępstw Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej jest podzielona na rzeczywistą i idealną. Pierwszy ma miejsce, gdy:
- Każdy popełniony czyn uznaje się za zakończony.
- Jedna z tych zbrodni stanowi przygotowanie do ataku o szczególnie poważnej lub poważnej naturze. Może to być na przykład kradzież broni i popełnienie aktu terrorystycznego.
- Podmiot w jednym przypadku działa jako wykonawca, a w drugim lub obu, jako podżegacz, organizator lub wspólnik.
Idealna kombinacja to jedna bezczynność / akcja, w której występują oznaki przestępstw objętych co najmniej dwoma normami karnymi. W takim przypadku nie będzie miało znaczenia, czy takie ataki są przewidziane przez jeden czy więcej postanowień Specjalnej Części Kodeksu. Na przykład kontakt seksualny dokonany przez osobę dorosłą, która wiedziała, że ma chorobę przenoszoną drogą płciową z osobą poniżej 16 roku życia, która spowodowała infekcję ofiary, zostanie uznana za idealną populację. W tych okolicznościach atak musi zostać zakwalifikowany przez Art. 134 i h. 2 łyżki. 121. Wyrok za kombinację przestępstw nastąpi podczas aborcji kilku kobiet w tym samym miejscu i jednocześnie przez osobę nieposiadającą wykształcenia medycznego o niezbędnym profilu. Samokwalifikacja podlega bezprawnemu przerwaniu ciąży u każdej kobiety. 
Inna forma mnogości
W praktyce przypadki popełnienia czynów przez osoby skazane nie są rzadkie. Przestępstwa mogą mieć miejsce w trakcie odbywania kary zgodnie z poprzednim zdaniem lub z warunkowym skazaniem / odroczeniem na podstawie art. 82 w okresie próbnym. Nielegalne czyny popełniane są również w niewykonanym czasie podczas zwolnienia warunkowego. W teorii prawa karnego kombinacja wyroków zwykle nie jest uważana za wiele przestępstw. Ona z kolei jako kategoria prawna z takim podejściem do pewnego stopnia jest zubożała. Definicja zestawu wyroków nie jest ujawniona w prawie karnym. Ta kategoria nie jest wyjaśniona decyzjami Sił Zbrojnych. Według niektórych autorów taki stan rzeczy wynika z faktu, że w praktyce kryminalnej przez wystarczająco długi czas agregat wyroków był identyfikowany z nawrotem. Ponadto zasady odpowiedzialności za powtórzenie rozważanego przestępstwa, mimo że były obecne w części ogólnej, nie miały nazwy kategorii.
Wiele aktów oskarżenia
Wszystkich zdań, jak zauważają niektórzy eksperci, nie należy utożsamiać z nawrotem. Te kategorie są łączone (lub pokrywają się) tylko częściowo. Całość zdań - w swojej treści - jest szerszą definicją niż nawrót. Nie łączy się z nim w przypadkach, gdy po wydaniu aktu oskarżenia nowy akt jest popełniony przez nieletnich lub przez zaniedbanie.
Obecnie określenie całości wyroków obejmuje nie tylko nawroty, czyli umyślne napady, które miały miejsce wcześniej spłata z rejestru karnego przez wcześniejsze akty oskarżenia brane pod uwagę przy uznawaniu tej formy wielości. Ta kategoria obejmuje popełnienie innych aktów. Na przykład te, które miały miejsce przed odbyciem kary przez osobę z kryminalną przeszłością, co nie jest brane pod uwagę przy rozpoznawaniu nawrotu, a także po ogłoszeniu (ogłoszeniu) wyroku, ale przed jego wejściem w życie. W tym drugim przypadku dana osoba nie ma jeszcze skazanych za popełnione przestępstwa. 
Kara za łączne przestępstwa i wyroki
Przewiduje się określone limity i procedurę pociągania do odpowiedzialności w ramach różnych form wielości. Plenum sił zbrojnych w paragrafie 34 rezolucji z 11 stycznia 2007 r. Wyjaśnia kilka ważnych kwestii. W związku z art.70, który reguluje procedurę karania winnych zgodnie z całością wyroków, zasady tej reguły mają zastosowanie w przypadkach, gdy podmiot, po wydaniu aktu oskarżenia, ale przed całkowitym odejściem od przypisanej mu kary, popełnił nowy napad. Przepis ten został rozwinięty w pkt 36 wspomnianego rozporządzenia.
W szczególności Sąd Najwyższy wyjaśnia, że jeżeli podmiot podejmie nową czynność po wydaniu orzeczenia w sprawie przestępstwa z przeszłości, sąd powinien wyjść z faktu, że w związku z faktem, że wydanie wyroku kończy się jego ogłoszeniem, procedura ustanowiona na podstawie art. 70, stosuje się również w przypadkach, gdy w momencie stwierdzenia faktu nowego przestępstwa poprzednia decyzja o wyroku nie weszła w życie. Takie podejście ma jednak przeciwników. W szczególności wielu autorów argumentuje, że jeśli nowy akt miałby miejsce po wydaniu wyroku skazującego i wejściu w życie, kara jest sumą wyroków, ale jeśli nastąpił zanim akt nabrał mocy, jest to kombinacja przestępstw. 
Połączenie
Całość wyroków można połączyć z nawrotem lub kombinacją przestępstw. Pierwszy jest rozpoznawany, jeśli:
- Skazany popełnia nowy cel o średniej, specjalnej grawitacji lub grobie po wejściu w życie aktu oskarżenia dotyczącego poprzedniego napadu, ale przed końcem środka zapobiegawczego.
- Przestępstwo w pierwszym zdaniu zostało popełnione po osiągnięciu 18 litrów.
- Zgodnie z pierwotną decyzją, która zyskała na sile, podmiot został skazany za umiarkowany, poważny, a szczególnie poważny czyn umyślny.
- Nie ma innych okoliczności, które wykluczałyby nawrót.
Brak połączenia ma miejsce w przypadkach, gdy:
- Nowy atak zostaje popełniony po ogłoszeniu wyroku, ale zanim wejdzie w życie.
- Podmiot został skazany za wstępny akt oskarżenia za czyn, który miał miejsce, gdy nie miał 18 lat.
- Osoba ta była wcześniej skazana w związku z pociągnięciem jej do odpowiedzialności poza Rosją.
- Istnieją inne okoliczności, które wykluczają rozpoznanie nawrotu choroby.
Łącząc całość wyroków z ogółem przestępstw, zasady przypisywania kary mają wiele cech. Procedurę tę wyjaśniono w pkt 33 wyżej wspomnianej decyzji sił zbrojnych. Tak więc w toku sprawy może zostać ujawnione, że skazany był również winny innych czynów, z których niektóre popełnił wcześniej, a innych - po wydaniu pierwszej decyzji sądu. Zgodnie z drugim aktem oskarżenia kara jest najpierw naliczana za sumę przestępstw, które miały miejsce przed pierwszym orzeczeniem. Następnie wybiera się środek zapobiegawczy zgodnie z zasadami piątej części art. 69. Po tym następuje wyrok za sumę przestępstw popełnionych po wydaniu pierwszej decyzji. Ostateczny środek naliczany jest zgodnie z art. 70
Kontynuowanie i kontynuowanie czynów
Nałożenie kary na ogół przestępstw różni się od wyboru sankcji w ramach naruszenia, które składa się z kilku czynów połączonych wspólnym celem. Z prawnego punktu widzenia takie epizody stanowią jedną całość. Tworzą ciągłe przestępstwo. Ta kategoria obejmuje na przykład systematycznie powtarzane codzienne kradzieże popełniane przez kierownika magazynu, doprowadzające żonę do męża do samobójstwa poprzez ciągłe zastraszanie i tak dalej.
Trwałość nazywa się stanem przestępczym. Wyraża się to w postaci bezczynności, która może rozpocząć się od działania. Na przykład dezercja jest porzuceniem posterunku lub jednostki wojskowej. Wyraża się w działaniu. Następnie kontynuuje się bezczynności podmiotu. Kończy się zeznaniem lub zatrzymaniem. Jednocześnie trwały akt może być wyrażony przez brak działania od samego początku.Na przykład takie przestępstwa obejmują złośliwe uchylanie się od alimentów na rzecz dzieci lub niepełnosprawnych rodziców. 
Wniosek
Mnogość przestępstw w praktyce w wielu przypadkach stwarza szereg problemów dla organów dochodzeniowych i prokuratorskich, a także dla sądów. Jak widać z powyższych przepisów, ustawodawstwo zawiera szereg luk, które są niezwykle ważne do usunięcia. Jeden z nich dotyczy w szczególności rozpatrywania spraw i nakładania wyroków na wszystkie orzeczenia sądowe. W takim przypadku odpowiedzialność za właściwe stosowanie przepisów prawa spoczywa w całości na organach sądowych. Warto zauważyć, że wyjaśnienia podane w orzeczeniu Sądu Najwyższego nie obejmują wszystkich trudności, które mogą powstać przy rozpatrywaniu spraw w postępowaniu karnym.
W związku z tym niezwykle ważne jest przeanalizowanie istniejącej praktyki w takich przypadkach, uogólnienie rozwiązań i znalezienie wspólnych podejść do rozwiązywania problemów. Niewątpliwie ważna jest także dokładna interpretacja pojęć przez prawodawcę. W niektórych przypadkach brak niektórych definicji stwarza przeszkody w dalszym stosowaniu przepisów. Niemniej jednak istniejąca praktyka pokazuje, że na podstawie obecnych przepisów Kodeksu karnego można rozpatrywać zbrodnie popełnione bez szczególnych trudności i podejmować świadome decyzje dotyczące wszystkich epizodów.
