Każdy obywatel Rosji ma prawo chronić siebie i innych, a także interesy społeczeństwa i państwa przed niebezpiecznymi ingerencjami innych osób. Często takie działania wiążą się z użyciem siły fizycznej w stosunku do sprawcy. Podczas walki jego zdrowie może być zagrożone z różną intensywnością. Art. 114 Kodeksu karnego Rosji rozważa rodzaje kar w przypadkach, w których działania strony broniącej są uznawane za nadmiernie agresywne.
Konsekwencje działań obronnych
Każdy obywatel od urodzenia ma prawo do życia. W przypadku zagrożenia ze strony innych może się chronić za pomocą dogodnych środków. Ale prawo z kolei ustanawia pewne granice dopuszczalnej obrony, przechodząc przez które sam obywatel staje się przestępcą. Jeśli jego działania nie doprowadziły do poważnych konsekwencji, a sprawca doznał jedynie niewielkich obrażeń, wówczas kroki takie są uznawane przez prawo za dopuszczalne i uzasadnione. W przeciwnym razie art. 114 Kodeksu karnego Rosji.
Podkreśla dwa główne punkty:
- Przekroczenie granic dopuszczalnej obrony przez obywatela, w wyniku czego sprawca wyrządza poważną i umiarkowaną szkodę dla zdrowia (część 1).
- Działania funkcjonariuszy organów ścigania wobec osób bezpośrednio winnych określonego przestępstwa. W tym przypadku mamy na myśli sytuację, w której pracownik przekroczył środki niezbędne do zatrzymania (część 2).
Ponadto odpowiedzialność na podstawie art. 114 Kodeksu karnego Rosji powstaje właśnie wtedy, gdy zostanie udowodnione, że działania te były zamierzone. To znaczy, broniąc się przed przestępcami lub próbując ich zatrzymać, osoba celowo działała tak surowo, jak to możliwe, rozumiejąc, jakie mogą być tego konsekwencje. Zgodnie z prawem takie działania są uznawane za nieuzasadnione, pomimo wszystkich okoliczności łagodzących sprawy.
Corpus delicti
Aby lepiej zrozumieć wszystkie okoliczności określone w art. 114 Kodeksu karnego Rosji, konieczne jest jasne wyjaśnienie składu tego przestępstwa:
- Przedmiotem są bardzo społeczne stosunki, których celem jest zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa zdrowia publicznego. Nie chodzi tylko o cywili. Gwałciciel, będąc obywatelem swojego kraju, ma takie samo prawo do takiej ochrony.
- Uznaje się, że strona obiektywna wyrządza szkodę, w której wybrany charakter obrony lub środków pozbawienia wolności wyraźnie nie odpowiada poziomowi zagrożenia sprawcy.
- Podmiotem może być każda osoba, która osiągnęła wiek 16 lat w chwili popełnienia tego przestępstwa. Oznacza to, że jest w stanie w pełni przestrzegać prawa w odniesieniu do wszystkich popełnionych czynów.
- Subiektywną stroną takiego przestępstwa w obu przypadkach jest zamiar obecny w działaniach sprawcy. Co więcej, może być bezpośredni lub pośredni.
Aby podjąć właściwą decyzję dotyczącą winy, każde tego rodzaju przestępstwo należy najpierw podzielić na powyższe elementy. Tylko wtedy można podjąć ostateczną decyzję.
Uczciwy odwet
Za każde przestępstwo sprawca musi ponosić odpowiedzialność prawną, jeśli jego wina zostanie udowodniona. Za spowodowanie szkody średniej i szczególnej grawitacji, zgodnie z art. 114 Kodeksu karnego, stoi wobec:
- W przypadku przekroczenia samoobrony, praca naprawcza przez okres do 1 roku. Ponadto na mocy orzeczenia sądu można do niego zastosować szczególne środki wpływu w postaci pracy przymusowej, a także całkowite pozbawienie lub ograniczenie wolności na ten sam okres.
- W przypadku umyślnego wyrządzenia takiej szkody zdrowiu przestępcy w okolicznościach, gdy środki niezbędne do jego zatrzymania zostały przekroczone, winny obywatel (pracownik) może zostać ukarany więzieniem lub czasowym ograniczeniem wolności na okres nieprzekraczający 2 lat.
Ostateczną decyzję dotyczącą wyboru miary wpływu podejmuje sąd. Podczas procesu musi wziąć pod uwagę powagę wyrządzonej szkody oraz wszystkie możliwe okoliczności łagodzące i obciążające. Na przykład, jeśli podczas zatrzymania obywatel wyrządził przestępcy takie obrażenia, od których zmarł, tutaj porozmawiamy o dłuższym wyroku. Ponadto zostanie zainstalowany zgodnie z art. 108 Kodeksu karnego Rosji.
Istota koncepcji
W przypadku, gdy zostanie uznane za przestępstwo spowodowanie poważnego lub umiarkowanego uszczerbku na zdrowiu, jeśli zostaną przekroczone granice niezbędnej obrony, musisz mieć jasny obraz tej koncepcji.
Wszelkie działania mające na celu własną obronę powinny być uzasadnione. Kwestie niezbędnej obrony zostały szczegółowo omówione w artykule 37 Kodeksu karnego Rosji. Na przykład w części 1 powiedziano, że uzasadnienie takiej szkody może być uzasadnione tylko wtedy, gdy sprawca zastosował przemoc, która jest naprawdę niebezpieczna dla życia osoby broniącej się i otaczających ją osób. Ponadto obywatel mógłby chronić nie tylko siebie, ale także interesy społeczeństwa lub państwa. Dotyczy to także przypadków, w których nie doszło do przemocy, ale istniała groźba jej użycia. W części 2.1 wyjaśniono, że działania obywatela, który wyrządził krzywdę sprawcy, nie będą uważane za przekroczenie dopuszczalnych granic niezbędnej obrony, jeżeli naruszenie przez przestępcę było dla niego nieoczekiwane. W takiej sytuacji osoba nie mogła obiektywnie ocenić natury i stopnia niebezpieczeństwa ataku, który został na nią popełniony. W wyjątkowych przypadkach klauzulę tę można uznać za częściowo okoliczność łagodzącą.