Niepisane i niepisane zasady postępowania w zbiorowej pracy są często ustalane dla optymalnej interakcji między kierownictwem a podwładnymi, a także dla właściwej komunikacji między pracownikami. Jeśli masz podstawową wiedzę w tej dziedzinie, możesz uniknąć wielu błędów i nieporozumień, które niestety często zdarzają się w zespole.
Zadanie władz
Jakie jest zadanie szefa? Każdy lider, znając podstawowe zasady zachowania w zespole, musi przede wszystkim wymagać od siebie i dawać przykład podwładnym. Musi jasno i kompetentnie ustalać zadania dla swoich podwładnych, a także wyjaśniać, jaki powinien być wynik. Jeśli młodszy kolega w serwisie poradzi sobie z zadaniem bez komentarza i zgodnie z harmonogramem, kierownik musi wynagrodzić pracownika. Co więcej, im więcej zasług - tym więcej satysfakcji.
Jeśli podwładnemu nie uda się wykonać zamierzonego zadania, a następnie go krytykować, nie należy go przekazywać jednostce. Rozsądna krytyka powinna dotyczyć wyłącznie spraw biznesowych; nie wolno ingerować w życie osobiste pracownika.
Szef ma jeszcze jedno zadanie - chronić swoich pracowników przed wyższymi władzami. O ile to możliwe, musi chronić swoich podwładnych zarówno przed zarządem firmy, jak i przed atakami z zewnątrz.
Zachowanie pracowników i szefa
Zasady postępowania w zespole nakazują szefowi następujące ważne umiejętności: musi poprawnie wydawać rozkazy. Jak iw jakiej formie to zrobić? Najważniejsze jest, aby wziąć pod uwagę naturę, osobowość podwładnych i okoliczności. Należy go zamawiać tylko w skrajnych przypadkach, gdy sytuacja wymyka się spod kontroli lub pracownik nieuczciwie wykonuje swoje obowiązki.
Wskazane jest wydawanie zamówień w formie miękkiej, w formie zapytania. Stworzy to przyjazną atmosferę w zespole, a pracownicy szybko i sumiennie wykonają zadanie.
Jak odnosić się do szefa
Zasady postępowania pracowników w zespole są prawie zawsze takie same. Po pierwsze, każdy członek zespołu, mając nad sobą bossa, nie powinien traktować go jak osobistego wroga. Po drugie, pracownik musi stworzyć w społeczeństwie, w którym spędza cały dzień, przyjazną atmosferę - ale nie narzucać swojego punktu widzenia innym. Jeśli opinia jednego pracownika nie zgadza się z opinią drugiego, wówczas stanowisko osobiste należy wprowadzić elastycznie i delikatnie, nie pochlebiając i nie podobając się szefom.
Aby bronić własnej opinii, konieczne jest przestrzeganie interesów organizacji. W żadnym wypadku nie omijając opinii szefa, należy zwrócić się o pomoc do wyższego kierownictwa. W ten sposób pracownik kwestionuje kwalifikacje zawodowe lidera i ogranicza opinię kierownictwa na jego temat.
Relacje między kolegami
Każdy pracownik musi szanować innych członków zespołu. Aby to zrobić, musisz znaleźć odpowiedni ton komunikacji. Musi być przyjazny, przyjazny, inaczej związek zostanie zerwany. Reguły ludzkich zachowań w zespole, zwłaszcza u pracownika, powinny przede wszystkim mieć na celu owocne, kreatywne podejście do biznesu i przyjazną atmosferę.
Rozważ niektóre przypadki, gdy nowy lider przychodzi do zespołu.Ile uda mu się zarządzać nowym społeczeństwem i czy uda mu się uniknąć irytujących błędów?
Jaki powinien być lider?
Wiadomo, że szanse na sukces są większe dla tych, którzy są obdarzeni urokiem lub, jak mówią teraz, charyzmą. W przypadku bossa pod charyzmą możemy wskazać:
- przyjemny, imponujący wygląd i głośny głos;
- energia, najlepiej nawet zwiększona;
- obecność jakichkolwiek charakterystycznych umiejętności;
- urok osobisty, życzliwość;
- umiejętność kierowania zespołem, kierowania ludźmi.
Zasady postępowania w zespole są różne, dlatego po przybyciu do nowego zespołu szef musi uważnie monitorować reakcję każdego pracownika. Im szybciej zrozumie, kto jest formalnym i nieformalnym liderem zespołu, który kształtuje opinię publiczną i pełni rolę „szarego kardynała”, tym łatwiej będzie mu w przyszłości wypełniać swoje obowiązki.
Budowanie relacji
Rozsądny szef z wyczuciem spojrzy zarówno na tych, którzy spotkają się z nim ciepło i życzliwie, jak i tych, którzy przeciwnie, zachowają się wyobcowani. A wraz z „ciepłym” i „zimnym” powinien zbliżyć się jak najszybciej. Zwłaszcza w przypadku tych ostatnich, aby złagodzić nieprzyjemne wrażenie z pierwszego spotkania.
Przy pierwszej okazji wskazane jest, aby lider zgromadził wszystkich na imprezie firmowej i obserwował zachowanie pracowników. Często ludzie w stanie podniecenia relaksują się i mówią prawdę. Jednocześnie szef zrozumie, kto jest mniej lub bardziej narażony na „zielonego węża”.
Choć nowy lider nie rozumie istoty relacji między kolegami, lepiej nie zmieniać radykalnie zasad zachowania w zespole. Konieczne jest ustanowienie dobrych relacji z zespołem kobiet, ponieważ to kobiety kształtują opinię publiczną.
Oczywiście szef musi być kompetentny w swojej pracy, ale na początku namiętne pragnienie pokazania się w całej okazałości musi zostać radykalnie wyeliminowane. W ugruntowanym społeczeństwie wszystkie „role” są rozdzielone, a złamanie ustalonego systemu jest tym samym, co tworzenie wrogów dla siebie. W takim przypadku możesz przypadkowo zamrozić głupotę i zdobyć odpowiednią etykietę, którą z trudem trzeba będzie oderwać.
Zasady postępowania w zespole w pracy, w którym wszyscy nowoprzybyli to jedyny przypadek, w którym warto postawić wszystkie punkty na ja i wyznaczyć swoje miejsce pod słońcem.
Jakie jest zadanie przywództwa?
Aby przystosować się w nowym społeczeństwie, każda osoba, czy to szef, czy pracownik, potrzebuje trochę czasu. Zwykle trwa około trzech miesięcy. Po (przede wszystkim do wodza) konieczne jest pokazanie się z najlepszej strony i podjęcie zdecydowanych działań. Jeśli tak się nie stanie, ludzie nie będą go traktować poważnie i szanować. Skromność zyskała przywództwo od pewnego czasu.
Nowy lider łatwiej jest zauważyć wady w nowym miejscu. Wydając rozkazy, nie powinien siedzieć bezczynnie. To gwałtownie podniesie go w oczach kolegów. Zasady zachowania i komunikacji w uformowanym zespole nakazują szefowi, aby nie odcinał wszystkiego od jego ramienia, nie spieszył się, aby zmienić i ustanowić swoje „prawa”.
Głównym zadaniem lidera jest przyciągnięcie podobnie myślących ludzi, którzy są gotowi poświęcić coś, aby osiągnąć wspólny cel. Czasami tacy mogą kłócić się z chrypką, popełniać błędy, ale iść do zamierzonego. I należy unikać ludzi, którzy patrzą w usta przywódcy i starają się zadowolić go na wszelkie możliwe sposoby. Z reguły ich działania mają na celu osiągnięcie własnego ruchu w górę.
Normy i zasady postępowania w zespole, w którym są „dziwni” pracownicy
W każdym zespole gromadzą się ludzie o różnych postaciach. Znając niektóre cechy zachowania, możesz uniknąć wielu nieprzyjemnych sytuacji. Tradycyjnie ludzie, którzy podważają chęć wypełniania swoich obowiązków przez innych, pochłaniając cenny czas kolegów, dzielą się na cztery typy:
- awanturnicy;
- plotki;
- skarżący
- mówcy.
Skandaliści to ludzie, którzy szukają powodów do sprzeczek pod każdym względem. Wkurza je każda drobiazg, w tym wysadzona żarówka lub zepsuty ekspres do kawy. Jeśli tacy ludzie zaczną denerwować, to ten, do kogo skierował swoją energię, nie powinien podążać za swoim przykładem i przeklinać w odpowiedzi. W rzeczywistości tacy ludzie prowokują innych do kłótni i zawsze wychodzą „zwycięzcy” z podobnej sytuacji. Przyjaźni robotnicy, którzy nie są przyzwyczajeni do takich skandali, zostaną pokonani o prawie sto procent. Dlatego rozsądniej będzie nie zwracać uwagi na prowokację awanturnika, słuchać wszystkich jego oskarżeń, a nawet sympatyzować z nimi. To ostudzi żar sprzeczki.
Jeśli jeden z pracowników zacznie odczuwać dziwne zachowanie kolegów, kiedy się pojawi, zauważa zakłopotane spojrzenia, musi zrozumieć, że stał się ofiarą plotek. W takiej sytuacji należy obliczyć osobę, która rozpowszechnia pogłoski, aw przyszłości w każdy możliwy sposób unikaj komunikacji z nim.
Skarżący można rozpoznać po tym, że „zawsze mają wszystko źle”. A w pracy iw domu zarówno dzieci, jak i rodzice są chorzy, biedni w szkole i tak dalej. Nie mogą zakończyć swojej działalności, czy to napraw, czy czytania książek. Musisz wiedzieć, że gdy warto pomóc takim osobom w rozwiązywaniu problemów, stanie się to stałą działalnością. Dlatego skarżący musi współczuć, wysłuchać jego skarg - a następnie opowiedzieć o swoich.
Chatterboksy to najbardziej irytujący typ ludzi, którzy praktycznie pochłaniają czas innych ludzi w pracy. Poprzez swoje rozmowy uniemożliwiają innym skupienie się na najbardziej podstawowych sprawach. Jedynym ocaleniem od mówców jest dobry regał na książki, aw najgorszym przypadku barierę można zbudować z kwiatów lub zwykłych skanerów.