Co to jest obywatelstwo? Jaka jest różnica od instytucji obywatelstwa? Jakie zmiany w ustawodawstwie Rosji na przestrzeni wieków nastąpiły w związku z obywatelstwem? Czy cudzoziemcy, którzy go otrzymali, mieli takie same prawa jak Rosjanie? To, podobnie jak inne kwestie obywatelstwa w Rosji, zostaną omówione w artykule.
Ogólna koncepcja
Badając pytanie, czy jest to obywatelstwo, nie można nie dotknąć innej definicji. Dlatego łatwiej będzie zrozumieć tę koncepcję. Chodzi o obywatelstwo. Obywatelstwo i obywatelstwo są z natury bardzo bliskie, ale mają istotne różnice. Zastanówmy się, z czego się składają. Ale najpierw podajemy esencję każdego terminu.
Obywatelstwo to znacznie wcześniejsza instytucja prawna, która powstała wraz z ustanowieniem systemu monarchistycznego. Opiera się na relacji między człowiekiem a monarchą (królem, królem, cesarzem), wyrażonej w tym, że pierwszy jest zobowiązany służyć drugiemu i być mu w pełni posłusznym.
Obywatelstwo jest również rodzajem powiązania prawnego, ale już między jednostką a państwem. Zakłada istnienie wzajemnych zobowiązań między rządem a jednostką. Oznacza to, że dana osoba spełnia prawa państwa i chroni swojego obywatela i organizuje swoje życie zgodnie z tymi prawami.
Podobieństwa i różnice
Na podstawie powyższych definicji można zobaczyć podobieństwa i różnice rozważanych instytucji prawnych. Ich podobieństwo polega na tym, że oba dotyczą relacji między jednostką a strukturami najwyższej władzy, które są obecnie na czele państwa. Różnice są następujące:
- W odniesieniu do jednostki terytorialnej, reprezentowanej przez władcę indywidualnie dominującego (obywatelstwo) lub przez organ kolegialny, państwo (obywatelstwo).
- W strukturze relacji. Obywatelstwo pociąga za sobą istnienie obowiązków jednostronnych, nie pociąga za sobą odpowiedzialności po drugiej stronie. Obywatelstwo obejmuje istnienie wzajemnych praw i obowiązków.
- Uczestnicząc w sprawowaniu władzy. Obywatelstwo stawia ludzi mieszkających na wsi w sytuacji bezwarunkowych wykonawców dekretów królewskich. Obywatelstwo daje im możliwość uczestniczenia w wyborze organów władzy poprzez głosowanie i podejmowanie historycznych decyzji poprzez uczestnictwo w referendach.
Należy zauważyć, że nie we wszystkich językach, podobnie jak w języku rosyjskim, pojęcia te są wyrażane za pomocą różnych słów. Tak więc w języku angielskim różnią się nie z definicji, ale kontekstem, w którym są używane. Na podstawie powyższego możemy stwierdzić, że mówienie o obywatelstwie w języku rosyjskim nie będzie poprawne, z wyjątkiem mowy potocznej.
Z historii obywatelstwa w Rosji
W Rosji legalna konstrukcja obywatelstwa została ostatecznie opracowana w okresie cesarstwa (październik 1721 - luty 1917). Ale jednocześnie jeden akt prawny, który to opisuje, istniał dopiero w 1917 r.
Charakterystyczną cechą obywatelstwa jest (zarówno w Rosji, jak i w innych krajach) jego stałość, działanie bez względu na czas. Nie dotyczą go żadne zastrzeżenia dotyczące przedawnienia. Ponadto obywatelstwo jest ważne bez względu na terytorium, na którym dana osoba mieszka w danym okresie.
Zgodnie z prawem ludność Imperium Rosyjskiego obejmowała z natury podmioty rosyjskie, cudzoziemców i cudzoziemców. W ogólnym sensie badanymi byli zarówno pierwsza, jak i druga grupa.Ale nazywano ich inaczej, ponieważ mieli różne prawa osobiste, co nie uniemożliwiło im, z punktu widzenia prawa międzynarodowego, wejścia do tej samej kategorii obywateli rosyjskich.
Złożenie przysięgi
Za cesarza Piotra Wielkiego ostateczną formę w sensie prawnym uzyskało obywatelstwo Rosji, a od jego panowania cała ludność kraju była zobowiązana złożyć przysięgę wierności każdemu kolejnemu monarchowi. Ta forma była praktykowana w państwie moskiewskim, ale w oddzielnych okresach. Najczęściej kolejny Zemsky Sobor, zatwierdzając nowego władcę, podpisał odpowiednią ustawę o przyjęciu obywatelstwa przez ludność.
Później Paweł I wydał dekret o złożeniu przysięgi na nowego władcę przez wszystkich mieszkańców imperium, począwszy od 12 lat. Był jeden wyjątek, zgodnie z którym od 1740 r. Sprowadził go właściciel ziemski, który był ich właścicielem dla poddanych. Ale od 1861 r., Po zniesieniu pańszczyzny w Rosji, dekret o utraconej sile i wszyscy chłopi dołączyli do reszty kraju. Cudzoziemcy musieli również przysiąc wierność suwerenowi, jeśli chcieli uzyskać obywatelstwo.
Podstawy przyjęcia obywatelstwa
Przyjęcie obywatelstwa w Rosji może nastąpić z jednego z trzech powodów:
- Z urodzenia. Jeśli matka i ojciec byli podmiotami Rosji, ich dziecko uważano za podmiot rosyjski. Kolejny taki porządek nazywa się „zasadą krwi”. Miał szeroką interpretację, polegającą na tym, że obywatel rosyjski był także osobą urodzoną za granicą lub na obcym statku. Jedynym wymogiem była obowiązkowa rejestracja aktu urodzenia w zagranicznym biurze przedstawicielskim.
- Po ślubie. Jeśli cudzoziemiec poślubił rosyjskiego obywatela, automatycznie otrzymał obywatelstwo rosyjskie bez złożenia przysięgi. Po rozwiązaniu małżeństwa jego status został utrzymany. Gdy obywatel rosyjski poślubił obcokrajowca, została obcokrajowcem. Ich dzieci mogą być przyjmowane w rosyjskich podmiotach w uproszczony sposób. Podczas adopcji obywatelstwo nie zmieniało się automatycznie.
- Z naturalizacją lub zrootowaniem. Do 1864 r. Wystarczyło, aby cudzoziemiec złożył petycję do kancelarii prowincji i złożył przysięgę. Po 10 lutego 1864 r. Wymagany był stały pobyt na pięć lat w kraju. Petycja musiała zostać złożona do Ministra Spraw Wewnętrznych.
Poza obywatelstwem
Niezależne wycofanie się z obywatelstwa rosyjskiego było zabronione i zostało uznane przez prawo za zdradę stanu, która była poważnym przestępstwem. Jeśli obywatel Rosji przebywał za granicą, powinien, na pierwszy wniosek władz, wrócić do swojej ojczyzny.
W przypadku „suwerennego” pobytu za granicą przez ponad pięć lat, osobę uznano za zaginioną, a jej majątek został aresztowany. W wyjątkowych przypadkach praktykowano zwolnienie z obywatelstwa. Przeprowadzono go na najwyższym szczeblu na podstawie sprawozdania organu ministerialnego i miał on moc prawną.