Kto jest kupującym? Każda osoba stale działa w tej roli. Może to być nie tylko osoba fizyczna, ale także osoba prawna, czyli organizacja lub przedsiębiorstwo. Możesz kupić zarówno towary, jak i usługi. Szczegóły na temat tego, kto jest kupującym, zostaną omówione w artykule.
Definicja
Kupujący to osoba (osoba fizyczna) lub organizacja będąca osobą prawną, która kupuje towary lub usługi od sprzedawcy. Jednocześnie są wypłacane gotówką.
Innymi słowy, kupujący to podmiot, który zamawia, nabywa lub zamierza nabyć towary lub usługi, których potrzebuje, aby zaspokoić określone potrzeby pieniężne.
Jednym z kluczowych punktów w charakterystyce tej koncepcji jest nabycie na zasadzie zwrotu, czyli za pieniądze. Jednocześnie płatność może obejmować zarówno gotówkę, jak i bezgotówkę.
Ochrona praw
W trakcie zakupów mogą wystąpić różne niekorzystne okoliczności, na które może cierpieć kupujący. Aby uchronić go przed nieuczciwymi działaniami ze strony sprzedawcy i przed nabywaniem towarów niespełniających norm, istnieje specjalne prawo. Jego nazwa to „Ustawa o ochronie praw konsumentów”. O tym, jak konsument różni się od kupującego, omówimy poniżej.
W tym miejscu należy przypomnieć dobrze znane powiedzenie. Często można usłyszeć te słowa: „Kupujący ma zawsze rację”. Odzwierciedlają istotę relacji między stronami obecnymi podczas zawierania umowy sprzedaży. Głównym ogniwem w tym systemie jest ten, który płaci pieniądze za towary i usługi.
Następnie zbadane zostaną słowa, które mają znaczenie zbliżone do przedmiotu.
Synonimy
Przez słowo „kupujący” możesz wybrać takie jak:
- nabywca;
- klient
- kontrahent;
- konsument;
- klient
- nabywca;
- Kupiec
- Kupujący
- manceps;
- Franczyzobiorcy
- przepis;
- licytujący;
- odbiór;
- podżegacz;
- klientela;
- dawca;
- (do) poświadczenie;
- pacjent
- gość
- klientela
- subskrybent;
- na wojnie.
W razie potrzeby możesz wybrać inne powiązane warunki.
Aby lepiej zrozumieć, kim jest ten nabywca, wskazane byłoby poznanie pochodzenia badanego obiektu językowego.
Etymologia
Słowo powstało z czasownika „kup, kup”, który z kolei pochodzi od kuposłowiańskiego słowiaństwa. Z tych ostatnich pochodzą także:
- Staroruski i starosłowiański „kѹpiti”;
- Staro-rosyjski, rosyjski kościół słowiański „kpiti”;
- Rosyjski „kup”;
- Ukraiński i serbsko-chorwacki „kup”;
- Białoruski „kupiec”;
- Bułgarskie „kupowanie”;
- Słoweński kúpiti;
- Czeski koupit;
- Słowacki kúpiť;
- Polski i Górny Łużk kupić;
- Dolny Łużski kupiś.
Stąd pochodzą rzeczowniki „kupiec” i „zakup”. Zakłada się, że przedsłowiański czasownik kupiti został zapożyczony z języka gotyckiego, utworzonego z czasownika kaupōn, którego znaczenie to „handlować z handlem” lub z czasownika kaupjan w tym samym znaczeniu.
Porównywany jest do staroangielskiego cypanu. Uważa się, że rzeczownik staropruski kāupiskan, który jest tłumaczony na rosyjski jako „handel”, również pochodzi z tego samego źródła. Podobnie jak fiński rzeczownik kauppa, co oznacza to samo. Według etymologów gotycki kaupōn powstał z łacińskiego rzeczownika caupō - „karczmarz, sklepikarz”.
Następnie zostaną rozważone przykłady propozycji ze słowem „kupujący”.
Przykłady zastosowania
Jako takie można przytoczyć:
- W czarterach sklepów zakazano umieszczania przyciągających wzrok towarów w witrynach wystawowych, a także nie można było wzywać kupujących.
- Cena hurtowa to ta, w której producent udostępnia produkty, które wytwarzają nabywcy hurtowemu.
- Gdziekolwiek się odwrócisz, wszędzie zobaczysz wiele plakatów reklamowych, billboardów, ogłoszeń, które są różnorodne i przyciągają uwagę kupujących.
- Marketerzy uważają, że czas potrzebny na zaprojektowanie i zainstalowanie znaku nie zostanie zmarnowany z powodu ciągłego przepływu zainteresowanych kupujących.
- Pod pojęciem rynku zagranicznego rozumie się takie relacje gospodarcze, które rozwijają się w wyniku tego, że część rynku krajowego zostaje przekierowana na zagranicznego nabywcę.
- Zgodnie z zasadami rachunkowości, gdy przedstawiciel nabywcy ma pełnomocnictwo w swoich rękach, pieczęć nabywcy może nie być obecna w dokumencie.
Ponadto badany leksem będzie rozpatrywany z punktu widzenia jego morfologii i części składowych.
Przetwarzanie słowa „kupujący”
- Morfologiczny. Słowo to rzeczownik, rzeczownik pospolity, oznacza ożywiony przedmiot, odnosi się do rodzaju męskiego, jest nachylony zgodnie z drugim typem.
- Analiza słowa „kupujący” według składu. Badany leksem składa się z prefiksu „przez”, pierwiastka „kup” oraz dwóch sufiksów „a” i „tel”.
Aby zrozumieć, kim jest ten kupujący, powinieneś zapoznać się z jednym z pojęć ściśle z nim związanych.
Kto jest konsumentem?
Kupującego należy odróżnić od konsumenta, chociaż w niektórych przypadkach może to być ta sama osoba.
Konsument to osoba, która chce kupować, zamawiać, kupować i zamawiać lub korzystać z towarów, usług, dzieł o określonym celu. Mianowicie, cel ten dotyczy wyłącznie potrzeb osobistych, społecznych, rodzinnych, domowych i innych, które nie są związane z działalnością przedsiębiorcy.
W 1962 r., 15 marca, podczas Kongresu Amerykańskiego, D.F. Kennedy, 35. Prezydent Stanów Zjednoczonych, powiedział, że wszyscy jesteśmy konsumentami. Później, na podstawie tego przemówienia, ustanowiono Światowy Dzień Ochrony Praw Konsumentów. Po raz pierwszy świętowano go w 1983 r.
Cała gospodarka światowa opiera się na zasadzie, że ostatecznym ogniwem łańcucha pieniądza-towaru-pieniądza jest z reguły zwykły konsument. W końcu to jego potrzeby i naturalne potrzeby są przedmiotem pracy wszystkich branż, wszystkich aspektów branży rozrywkowej i usług na świecie. Jedynym wyjątkiem jest kompleks wojskowo-przemysłowy.
Zatem konsument jest najważniejszym ogniwem w każdej branży gospodarczej. Każdy producent, który stracił konsumenta, zostanie skazany na bankructwo. W związku z tym możemy stwierdzić, że ochrona interesów konsumenta i jego praw jest jednym z głównych kierunków działań każdego państwa.
Jaka jest różnica?
Kupujący to ten, kto kupuje produkt i płaci za to pieniądze. A konsument jest tym, który używa go do zaspokojenia swoich potrzeb. Czy te twarze zawsze pasują? Okazuje się, że nie.
Przykładem jest przypadek, gdy towary lub usługi są kupowane na użytek własny. Na przykład mężczyzna kupuje maszynę do golenia. W tym przypadku jest zarówno kupującym, jak i konsumentem.
Przykład niedopasowania - jeśli mężczyzna kupuje ubrania dla dziecka, nie będzie już konsumentem. W tym drugim przypadku ojciec płaci, a dziecko z niego korzysta.
Innym przykładem niedopasowania jest sytuacja, gdy organizacja lub indywidualny przedsiębiorca działa jako kupujący i kupuje towary w celu odsprzedaży, takie jak artykuły biurowe.
Konsument będzie tym, który kupi ten produkt na użytek własny. Ponadto będzie jednocześnie kupującym.
Możemy zatem wyciągnąć następujący wniosek. „Kupujący” i „konsument” to dwie różne koncepcje, ale w niektórych przypadkach pokrywają się - wszystko zależy od konkretnej sytuacji.