Obecnie w nowoczesnej strukturze systemu politycznego partie odgrywają jedną z wiodących ról. Teraz trudno nawet wyobrazić sobie państwo, które uznając się za demokratyczne, nie ma organizacji publicznych reprezentujących ich poglądy polityczne. Jednak pomimo tak rozwiniętego pluralizmu zjawisko partii politycznych w strukturze społeczeństwa obywatelskiego pojawiło się stosunkowo niedawno, ale zyskało ogromną popularność na całym świecie, ponieważ w ten sposób możliwy stał się wpływ zwykłych ludzi na sytuację w kraju.
Tło historyczne
Sam termin „partia” pochodzi z czasów starożytnych. Nawet Grecy zaczęli używać tej koncepcji w odniesieniu do grupy lub stowarzyszenia ludzi. W tym czasie było to rozumiane jako przyjęcie mieszkańców równin i gór. W niektórych przypadkach największy myśliciel starożytności Arystoteles, pod tą samą nazwą, zaczął wyznaczać grupy polityków, którzy bezpośrednio weszli do wewnętrznego kręgu władców lub jako ci, którzy bezpośrednio wpłynęli na zarządzanie krajem.
Jednak partie polityczne, ich koncepcja i struktura w nowoczesnym sensie, zaczęły powstawać dopiero w wieku 18–19 lat. Te lata były prawdziwą erą parlamentaryzmu, który wymagał zasadniczo nowych modeli zachowania. Stopniowo zaczęła zachodzić ewolucja w strukturze organizacyjnej partii politycznych: początkowo ich członkowie byli wyłącznie arystokratami, którzy gromadzili koła, stopniowo zaczęli dorastać do klubów politycznych, a następnie bezpośrednio wyrósł na partie masowe, którymi są obecnie.
Takie partie stopniowo zaczęły się rozprzestrzeniać w krajach zachodnich, takich jak Belgia, Niemcy i wiele innych. Zwykle naukowcy utożsamiają swoje dzieło z nową reformą, która miała miejsce w XIX wieku, mianowicie powszechnymi wyborami. Stopniowo partie w politycznej strukturze społeczeństwa zajmowały właściwe miejsce. Teraz trudno jest wymienić przynajmniej jeden kraj, w którym w ogóle ich nie ma. Nie można jednak nie przyznać, że nawet na obecnym etapie wiele osób po prostu nie rozumie struktury i funkcji partii politycznych.
System imprezowy
Każdy kraj ma swój specjalny system partyjny. Aby typologizować, włoski naukowiec Sartori opracował własne kryteria, które są szeroko stosowane we współczesnym życiu:
1. W systemie jednopartyjnym cała władza jest skoncentrowana w rękach jednej ze stron, a wszystkie inne są po prostu zabronione przez prawo. To ta partia podejmuje decyzje polityczne, ponieważ po prostu łączy się z samym państwem. Uderzającym przykładem takiego systemu partyjnego jest ZSRR, jednak w dużej mierze pokazały one swoją porażkę i dlatego są rzadkie. Teraz można go znaleźć tylko na Kubie i w Korei Północnej.
2. Drugi typ to dwufartyzm, to znaczy obecność w państwie od razu dwóch silnych partii, jak w USA. Każda taka partia może niezależnie przejąć władzę i wdrożyć istniejące decyzje polityczne.
Na obecnym etapie rozwoju system ten stał się szerszy, dlatego istnieją systemy wielopartyjne, alternatywne lub jego całkowity brak.
Koncepcja
W tej chwili naukowcy wciąż nie mogą poprzestać na jednej definicji pojęcia partii politycznej ze względu na wiele podejść, które można do niej zastosować.
W większości ta różnorodność jest całkowicie zależna od poglądów, które ludzie mają.Jednak najbardziej popularne jest rozumienie partii politycznej jako szczególnego rodzaju organizacji, która na czele wyznacza zadanie bezpośredniego i możliwego udziału w rządzie lub samorządach lokalnych. Obejmuje aktywną grupę ludzi, którzy organizują swoje interesy w zorganizowany sposób, w zależności od przyjętej zunifikowanej ideologii. Dość często takie partie walczą o władzę polityczną w kraju, dopóki nie zostanie całkowicie zajęty, aby ustanowić swoje reguły w państwie.
Znaki
Niezależnie od struktury i organizacji partii politycznej zawsze wyróżnia ją 4 atrybuty charakterystyczne dla każdej formacji tego rodzaju. Elementy te są bardzo ogólne, ale politolodzy szeroko stosują je do badania obecnego stanu areny politycznej.
1. Pierwszym krokiem jest wzięcie pod uwagę, że każda partia gromadzi osoby o wspólnej ideologii lub, w skrajnych przypadkach, mają podobne poglądy na przyszłość człowieka i świata jako całości.
2. Partia polityczna powinna być także względnie stabilną organizacją, a nie krótkoterminowym zgromadzeniem ludzi.
3. W przesadnym sensie celem utworzenia partii jest przejęcie władzy w celu jej późniejszego wdrożenia. Taki system wielopartyjny we współczesnym świecie jest praktycznie niemożliwy, dlatego obecnie istnieje głównie podobny cel, jeśli chodzi o włączenie go do funkcjonującego systemu politycznego i nieskrępowaną realizację zadań władzy, które mają.
4. Żadna ze stron nie może istnieć bez wsparcia ludzi. Dlatego członkowie starają się zapewnić jak najwięcej wsparcia, co doprowadziło do przyznania członkostwa w nim. Na przykładach można zauważyć, że im więcej ludzi popiera partię, tym więcej głosuje na nią, tym silniej może wywierać wpływ na sytuację polityczną w kraju, ponieważ zajmuje wiele miejsc na najwyższych władzach. W Federacji Rosyjskiej, pomimo systemu wielopartyjnego, przez ostatnie dziesięć lat to Wielka Rosja ma przeważającą większość wspierających ludzi, a zatem może wpływać na kierunek polityki państwa.
Funkcje
Każda partia polityczna ma własny zestaw funkcji, które musi wykonywać. Należą do nich:
- stopniowe kształtowanie opinii publicznej w kraju;
- pełne wykształcenie polityczne części społeczeństwa lub jego całości;
- identyfikacja i zaspokojenie interesów dużych grup społecznych;
- walka o władzę polityczną w kraju, a także określenie form i metod walki, które można zastosować w zależności od stanu rzeczy w państwie;
- przygotowywanie i przeprowadzanie kampanii wyborczych w celu uzyskania mandatów w najwyższych organach władzy i samorządach lokalnych, ciągłe nominowanie kibiców w ich składzie, a także monitorowanie ich działalności w parlamencie;
- rozwój ideologii partyjnej i programu politycznego, a także ich dalsze wdrażanie i propaganda;
- szkolenie dla partii, aparatu państwowego i organizacji publicznych, aż do bezpośredniego formowania elity rządzącej w kraju.
Typologia partii politycznych
W każdym kraju na świecie istnieją różne warunki kulturowe, historyczne i społeczne, które są charakterystyczne tylko dla niej. Dlatego utworzone w nich struktury partyjne wyróżniają się ogromną różnorodnością w ich działalności, funkcjach i wielu innych czynnikach. Obecnie naukowcy stosują różne klasyfikacje, aby je rozdzielić, w zależności od wielu zastosowanych kryteriów.
Ideologia
Najczęściej partie kraju są podzielone na podstawie ich ideologii. Zgodnie z ich ścieżkami rozwoju programy polityczne mogą się bardzo różnić:
1. Partie liberalne uważają, że interwencja samego państwa w życie społeczeństwa, a nawet osoby, powinna być minimalna.
2)Partie demokratyczne wolą oddać całą władzę ludziom.
3. Socjaldemokraci nalegają, aby życie publiczne kraju było regulowane przez państwo.
4. Partie komunistyczne opowiadają się za absolutną równością wszystkich obywateli kraju. Cała własność musi być publiczna, a rząd musi mieć kontrolę nad gospodarką i życiem społecznym.
5. Partie nacjonalistyczne cenią ideologię narodu, a nie jednostki, za kierowanie krajem.
6. Partie duchowne opierają się na prymacie kościoła w kraju, a także na dogmacie religijnym w życiu codziennym.
7. Partie ekologiczne stawiają na czele ideologii politycznej poprawę stanu środowiska i element ekologiczny.
Orientacja polityczna
Inną popularną klasyfikacją jest rozdział partii według orientacji politycznej. Obejmuje:
1. Lewica - są to partie komunistyczne i socjalistyczne, a także te o podobnym nastawieniu.
2. Z prawej strony można przypisać ruchy nacjonalistyczne lub podobne. Obejmują także partie liberalne i konserwatywne.
3. Partie centrowe lub demokratyczne.
W wielu przypadkach naukowcy wyróżniają także partie mieszane, których poglądy opierają się na różnych ideologiach, a nie tylko na jednej.
Struktura partii politycznych
Jeśli przyjrzysz się uważnie, z łatwością zauważysz, że każda ze stron ma wewnętrzną i zewnętrzną strukturę. Cechą charakterystyczną jest struktura organizacyjna partii politycznej. Jego fundamentem jest zawsze na poziomie organu wyborczego, aby mieć ścisły związek z określoną warstwą społeczną społeczeństwa lub klasy, co umożliwia posiadanie bazy społecznej, na której funkcjonuje partia polityczna.
Struktura zewnętrzna
Zewnętrzną strukturę partii politycznej reprezentują ci, którzy obecnie nazywani są elektoratem. Osoby te nie biorą czynnego udziału w zajęciach, chociaż ich ogromna większość. Takie osoby można nazwać „sympatycznymi”, ponieważ są bliskie poglądom politycznym partii. Zapewniają wyborcom, którzy będą popierali samą partię podczas wyborów, zapewniając im głosy niezbędne do objęcia miejsc w parlamencie krajowym, aby wpłynąć na politykę.
Struktura wewnętrzna
Znacznie bardziej złożona jest wewnętrzna struktura partii politycznej. Jest on tworzony bezpośrednio przez kierownictwo partii i jej szeregowych członków. Jednak nawet podobna struktura partii politycznej jest podzielona na kilka poziomów.
Przede wszystkim kierownictwo wyższego szczebla i funkcjonariusze mogą działać jak rozdziały. Najwyższe kierownictwo w nowoczesnej strukturze partii politycznej odnosi się do jej liderów. Są to ideolodzy, doświadczeni i autorytatywni ludzie, którzy stoją bezpośrednio za działaniami partii, jej think tank, który określa kurs polityczny, wybiera cele i środki, które partia może wykorzystać w dążeniu do ich osiągnięcia. Funkcjonariusze nazywani są również aktywistami działającymi na różnych poziomach, zarówno centralnym, jak i lokalnym. Ich praca obejmuje tworzenie działań struktury partii politycznej, organizację jej pracy i promocję linii politycznej.
Z kolei zwykli szeregowi członkowie przydzielani są do pracy w podstawowych organizacjach. Do ich obowiązków należy wypełnianie poleceń wyższych osób, a także postępowanie zgodne z politycznym przebiegiem partii.
Wsparcie finansowe
Po dokładnym zbadaniu struktury partii politycznej można zrozumieć, że uczestniczy w niej ogromna liczba osób zjednoczonych w jednej grupie o wspólnych poglądach. Tak duży organ wymaga jednak ogromnych funduszy na wdrożenie swoich planów. Dlatego kwestia pieniężna jest tak ważna dla rozwoju któregokolwiek z nich. Obecnie zastrzyki finansowe mogą pochodzić z następujących źródeł:
- dobrowolne składki członków partii;
- darowizny od sponsorów lub pieniądze z osobistej działalności członków partii, standardowo taką działalnością jest publikowanie;
- podczas kampanii wyborczych samo państwo może dawać pieniądze partiom;
- w niektórych krajach partie mogą przyjmować fundusze od zagranicznych firm, ale w większości to źródło jest nadal zabronione przez prawo.