Prawdziwy sektor gospodarki to agregat wszystkich gałęzi produkcji materialnej i niematerialnej, z wyjątkiem usług finansowych. Jest to dziś klasyczna definicja w ekonomii. Jednak termin ten ma wielu przeciwników.
Alternatywna definicja
Oczywiście sektor finansowy gospodarki jest powiązany z rzeczywistością, bez której nie byłoby to możliwe dla drugiej. Na przykład, jak zbudować potężny zakład bez dużych inwestycji gotówkowych? Niemniej jednak w nauce rozdzielenie tych dwóch pojęć nie budzi kontrowersji. Jednak „realny sektor gospodarki” jest terminem, który jest niejednoznacznie interpretowany przez wielu finansistów i bankierów. Blokadą jest produkcja niematerialna, tj. branże usługowe. Wielu opowiada się za oddzieleniem, powiedzmy, produkcji towarów od konsultacji na temat ich działania, ponieważ w tym drugim przypadku faktycznie powstaje fizycznie namacalny produkt. W prostym „języku kuchennym” prawdziwym sektorem gospodarki jest wytwarzanie towarów, które można trzymać w rękach. Jednak ten punkt widzenia nie znajduje odpowiedzi wśród większości polityków i ekonomistów.
Koncepcja
Prawdziwym sektorem gospodarki są sektory realnej produkcji towarów (przemysł lekki, rolnictwo itp.), Infrastruktura i sektor usług (w tym świadczenie usług finansowych bez rzeczywistego kredytu). Przejdźmy do branż.
Branże
Prawdziwy sektor gospodarki jest dość szeroko reprezentowany przez różne sektory gospodarki. Nie można wymienić wszystkiego w ramach jednego artykułu, ale niektóre z nich są nadal nazywane:
- Przemysł gazowy.
- Przemysł węglowy.
- Sektor rolny.
- Transport (obejmuje to również system transportu gazu).
- Przemysł torfowy.
- Budownictwo (produkcja materiałów i świadczenie usług).
- Przemysł spożywczy.
- Kultura, opieka zdrowotna, edukacja - z reguły łączy je koncepcja „usług niematerialnych” itp.
Cechy prawdziwego sektora rosyjskiej gospodarki
Sektory rosyjskiej gospodarki mają swoje własne cechy:
- Brak sektora publicznego w rolnictwie.
- Dominacja przemysłów wydobywczych zorientowanych na rynek globalny.
- Zależność sektora usług od rynku krajowego.
Przeanalizujmy każdy element bardziej szczegółowo.
Państwo opuściło sektor rolny
W naszym kraju prawie nie ma sektora publicznego w rolnictwie. Państwo całkowicie go porzuciło po rozpadzie ZSRR i przekazało prywatnym rolnikom. Wielu nadal istniało w oparciu o dawny państwowy system kołchozów, zmieniając jedynie formę ekonomiczną i modernizując produkcję. Niektórzy rolnicy rozpoczęli rozwój zgodnie z amerykańskim modelem drobnego rolnictwa.
Rosja o „igle olejowej”
W Rosji od wielu dziesięcioleci obserwuje się dominację branż wydobywczych surowców i paliw zorientowanych na rynek zagraniczny. Bez względu na to, co mówią nam politycy o potrzebie pozbycia się „igły naftowej”, w rzeczywistości w ciągu ostatnich dziesięcioleci zależność budżetu federalnego od przemysłu surowcowego tylko się nasiliła. Wynika to z faktu, że od początku 2000 r. Ceny węglowodorów i innych zasobów gwałtownie wzrosły, co negatywnie wpłynęło na inne sektory gospodarki. W rzeczywistości budżet został przepełniony petrodollarami, co doprowadziło do dużej inflacji i wzrostu cen. To z kolei nie pozwoliło na rozwój innych sektorów rosyjskiej gospodarki, ponieważ wszystkie inwestycje zostały zainwestowane w „sektory tłuszczowe”, a także przeznaczone na wsparcie projektów społecznych.
Przez długi czas władze rosyjskie zapewniały ludność, że rozwój sektorów gospodarki jest złożony i nie jesteśmy już uzależnieni od gazu i ropy. Ale gdy ceny energii na świecie spadły o połowę, natychmiast pojawił się ogromny deficyt w budżecie, który był w stanie pokryć dodatkowymi emisjami pieniężnymi. To z kolei doprowadziło do spadku rosyjskiej waluty i podwojenia cen.
Emisja i dewaluacja to dodatkowe narzędzia, które państwo ma w swoich rękach. Wynagrodzenia dla pracowników państwowych i emerytury można wypłacać w tej samej wysokości i na czas, ale w supermarketach można kupić o połowę mniej. Jest to równoznaczne ze zmniejszeniem o połowę pensji i emerytur.
Sektor usług koncentruje się na rynku krajowym
Jak wspomniano powyżej, realny sektor gospodarki obejmuje również sektor usług. W Rosji ma na celu zaspokojenie potrzeb krajowego konsumenta. Ostatnie wydarzenia pokazały, że taki model rozwoju jest daleki od ideału: sankcje, kontr-sankcje, globalny kryzys energetyczny uderzył w krajowego konsumenta. W rezultacie popyt krajowy spadł i nikt nie był zorientowany na rynek zagraniczny. W rezultacie mamy ogromny kryzys na całym rynku usług konsumenckich. Ludzie zaczęli się myć w wolnym czasie, relaksować się bez uszczerbku dla własnego budżetu itp.
Ekonomia sektora publicznego
Przez sektor publiczny rozumie się przede wszystkim sektor publiczny. Tj. gospodarka sektora publicznego ma służyć interesom całego społeczeństwa. Jego główne obszary obejmują:
- dostarczanie dóbr publicznych;
- redystrybucja dochodów i wydatków przez podatki, usługi społeczne itp.;
- produkcja i sprzedaż towarów i usług do celów komercyjnych w przedsiębiorstwach państwowych.
Ostatni akapit może powodować pytania czytelników, więc postaramy się to wyjaśnić. Faktem jest, że zyski przedsiębiorstw państwowych trafiają w całości do budżetu państwa. Teraz mówimy o tym, jak powinno być w teorii, nie uwzględniając aspektu korupcji tego problemu. Cały zysk nie idzie na zakup jachtów, willi, drogich samochodów, ale na rozwój opieki zdrowotnej, edukacji, nauki, kultury, tj. przynosi korzyść publiczną. Dlatego zysk z działalności komercyjnej przedsiębiorstw państwowych zaliczany jest do kategorii gospodarki sektora publicznego (sektora publicznego).
Cechy sektora publicznego w Rosji
Powiedzieliśmy już trochę o tym, że państwo całkowicie porzuciło rolnictwo. Nie odmówił jednak udziału w gospodarce. Przeciwnie, ostatnio udział państwa w gospodarce tylko rośnie. Z reguły objawia się to zakupem pakietu kontrolnego w największych przedsiębiorstwach kraju, od którego czasami zależy bezpieczeństwo całego społeczeństwa. Są to wiodące banki w kraju (Sberbank, VTB, Gazprombank), najwięksi producenci ropy i gazu (Gazprom, Rosnieft, Lukoil itp.), Przedsiębiorstwa obronne i strategiczne (Koleje Rosyjskie, Instytut Badawczy Odczynników Chemicznych) a szczególnie czyste chemikalia itp.).
Przed sektorem publicznym stoi jednak wiele wyzwań. Najważniejsze z nich to brak dobrego zarządzania i nadmiernej biurokracji. Na przykład sektor publiczny na Zachodzie był obecny przez długi czas tylko w zaawansowanych, niezbadanych sektorach gospodarki, w których zwykli inwestorzy bali się inwestować. Państwo działało jako lokomotywa dla rozwoju nauki i technologii, pokazując nowe etapy rozwoju. Przeciwnie, w naszym kraju państwo przeznacza pieniądze na „sprawdzone obszary”, które nie mają długoterminowych perspektyw rozwoju.