Wspólne przedsięwzięcie to cały kompleks różnych form działalności gospodarczej i przemysłowej partnerów dwóch lub kilku państw. Jego treść to współpraca w różnych dziedzinach: handlu, produkcji, w dziedzinie naukowej i technicznej, a także w obszarach usług i inwestycji. Forma wspólnego przedsięwzięcia może być zarówno publiczna, jak i prywatna. Na przykład współpraca w programach kosmicznych.
Znaki
Wspólne przedsięwzięcie ma wspólną cechę w różnych i specyficznych formach działalności. Jest to obowiązkowa koordynacja interesów ekonomicznych wszystkich uczestników przedsiębiorstwa, ponieważ podstawą partnerstwa jest umowa w sprawie polityki personalnej, handlowej lub produkcyjnej, wynagrodzeń, metod zarządzania i tak dalej. Taka sytuacja przy braku konfliktów zapewni przepływ usług lub towarów do konsumentów od producentów. Z zastrzeżeniem tych warunków wspólne przedsięwzięcie zakończy się sukcesem.
Konsorcjum
Konsorcjum, łącząc wysiłki, zasoby finansowe, zasoby materialne, udział w zyskach i ryzykach, działa. Wszystko to jest niezbędne do sukcesu, niezależnie od formy, w jakiej realizowane jest wspólne przedsięwzięcie. Jest to jedna z form, która jest dość powszechna na świecie. Konsorcjum („partnerstwo”, „współudział” w tłumaczeniu z łaciny) jest stowarzyszeniem dobrowolnym i tymczasowym w celu rozwiązania pewnych problemów. Na przykład formami joint venture są takie stowarzyszenia umowne, które są przeznaczone do realizacji dużych projektów lub ukierunkowanych programów. Po zakończeniu zadania konsorcjum przestaje istnieć. Podczas działalności podmioty wspólnego przedsięwzięcia zachowują własną niezależność ekonomiczną. Mogą uczestniczyć w innych stowarzyszeniach, wspólnych przedsięwzięciach i konsorcjach. I tutaj wykorzystywane są fundusze i nieruchomości, które zostały specjalnie przeznaczone na ten program docelowy przez założycieli lub inne źródła.
Z reguły konsorcjum w swojej działalności nie ma zysku i nie jest osobą prawną. Organizacja wspólnych przedsięwzięć jest sformalizowana w prostej umowie, a działania uczestników są koordynowane przez lidera konsorcjum, który otrzymuje za to pewne potrącenia od innych uczestników. Lider musi reprezentować interesy konsorcjum, ale działa ściśle w ramach uprawnień otrzymanych od innych członków organizacji. Zazwyczaj każdy z uczestników przygotowuje własną propozycję udziału w zaopatrzeniu, następnie jedna z indywidualnych propozycji zostanie uzupełniona jedną, ogólną. Konsorcjum ponosi wspólną odpowiedzialność wobec klienta, ponieważ ma on wspólny interes.
Międzynarodowy biznes
Są to międzypaństwowe i międzyrządowe organizacje gospodarcze, międzynarodowe stowarzyszenia przedsiębiorców utworzone na podstawie umów i porozumień między założycielami. Tutaj, oprócz konsorcjum, formami joint venture są: spółka akcyjna, joint venture (rosyjsko-zagraniczne), organizacje gospodarcze i wolne strefy ekonomiczne. W przypadku organizacji międzypaństwowej utworzonej na zasadach ekonomicznych główną funkcją jest koordynacja wszystkich działań państw członkowskich mających na celu współpracę w zakresie działań naukowych, przemysłowych lub innych.
Organizacja gospodarcza utworzona na szczeblu międzynarodowym jest zaangażowana we wspólne działania gospodarcze i koordynacyjne w dziedzinie produkcji i nauki. Wolne strefy ekonomiczne będą wymagały osobnego artykułu, ponieważ istnieje wiele różnorodnych modyfikacji i dość skomplikowany mechanizm relacji. Wspólne przedsięwzięcie jest tworzone, jak wspomniano powyżej, przez różne kraje z udziałem kapitału zagranicznego i rosyjskiego. Jest to koncepcja dość szeroko interpretowana przez współczesną światową praktykę biznesową, łączącą umowy między firmami z określonymi wymogami dotyczącymi udziału w kapitale własnym i bez takich wymagań. Te formy joint venture wymagają osobnej dyskusji.
Wspólne przedsięwzięcie
W praktyce światowej zdefiniowano już pojęcia oddzielnych wspólnych przedsięwzięć akcyjnych i umownych, czyli umownych. Spółka akcyjna jest tworzona jako spółka akcyjna przez dwóch lub więcej dwóch uczestników, w których każdy posiadany partner ma określony udział w kapitale zakładowym. Firma kontraktowa nie tworzy nowej firmy do prowadzenia wspólnych działań. Tutaj, pod wszystkimi względami między stronami, stosowana jest umowna metoda prowadzenia działalności gospodarczej. Rozważając takie zjawisko jak wspólne przedsięwzięcie w Rosji, należy koniecznie wziąć pod uwagę pozycję partnerów.
Jeśli firma chce znaleźć źródło finansowania, najczęściej jest to mała firma, która zawiera partnerstwo z większą firmą o szerszych możliwościach operacyjnych i finansowych. A w przypadku małej firmy, której celem jest rozwój działalności, pieniądze są często mniej ważne niż możliwości operacyjne. Duża firma partnerska jest zainteresowana nie tylko i nie tyle pieniędzmi, co tym lub innym produktem lub usługą, które mogą zapewnić zagraniczne inwestycje i wspólne przedsięwzięcia. Dlatego inwestowanie w konkretny produkt lub usługę wytwarzaną przez partnera lub w konkretny segment rynku, który ten partner posiada, jest bardziej skuteczne niż inwestowanie w zwykły pakiet akcji. Rodzaje wspólnych przedsięwzięć są dość zróżnicowane. Niektóre z nich są reprezentowane przez EKG ONZ (Europejską Komisję Gospodarczą).
Obowiązki partnera
1. Przede wszystkim powinna istnieć umowa między partnerami dotycząca długoterminowych celów tego biznesu.
2. Partnerzy muszą łączyć aktywa (gotówkę, środki trwałe, doświadczenie w zarządzaniu, prawa własności intelektualnej i inne środki), aby osiągnąć długoterminowe cele.
3. Inwestycja partnerów, to znaczy ich połączone aktywa, powinna być uważnie rozważona i oceniona.
4. W ramach wspólnego przedsięwzięcia należy utworzyć niezależne organy zarządzające, które kierują wszystkimi działaniami wyłącznie w celu osiągnięcia wspólnych celów.
5. Partnerzy uczestniczą w zyskach i dzielą ryzyko proporcjonalnie do procentu udziału każdej ze stron we wspólnych inwestycjach.
Aby stworzyć wspólne przedsięwzięcie, potrzebne są jasne motywy dla wszystkich uczestników, należy opracować strategię, aby osiągnąć wspólny cel. Aby to zrobić, konieczne jest zwiększenie wydajności produkcji, zmniejszenie nakładów inwestycyjnych, ale stworzenie nowych urządzeń i mocy produkcyjnych. Ugruntowany marketing i sprzedaż produktów, dobry dostęp do taniej energii, siły roboczej i surowców. Oszczędności w wydatkach na zasoby, które zapewniają nową organizację pracy i technologii, zwiększą rentowność. Partnerzy muszą wymieniać się dostępną wiedzą, licencjami i patentami. Jeśli wszystkie te warunki zostaną spełnione, rozwój joint venture zakończy się sukcesem.
Inne partnerstwa
Rozszerzenie możliwości operacyjnych może nastąpić z powodu takich czynników, jak otwarcie nowego pola działalności lub rozwój nowego rynku konsumenckiego, pozyskanie nowych kanałów marketingu lub bazy produkcyjnej. Możliwe jest rozszerzenie i dywersyfikacja istniejącej produkcji poprzez uwolnienie innych towarów lub przejście do innego sektora gospodarki. Jednak wszystkie te ścieżki są dość ryzykowne. Ryzyko można zmniejszyć, uzyskując nie tylko niezbędne, ale wyczerpujące informacje. Dodatkowe inwestycje to najprostszy sposób.
Możliwe jest również rozwinięcie wspólnego przedsięwzięcia poprzez przyciąganie technologii, podnoszenie kwalifikacji pracowników, zwiększanie eksportu i zastępowanie importu. Motywy utworzenia wspólnego przedsięwzięcia między partnerami mogą się jednak znacznie różnić, ale zawsze będą opierać się na jednej z głównych strategii (dzięki której, nawiasem mówiąc, powstało wspólne przedsięwzięcie). Jest to albo strategia mająca na celu poprawę wydajności przedsiębiorstwa, albo rozszerzenie działalności, albo ograniczenie ryzyka przy przechodzeniu na nowe rodzaje produktów, lub strategia ma na celu rozwój poprzez przyciąganie inwestycji (nowe technologie i wysoko wykwalifikowani pracownicy są tu potrzebni do rozwijania opóźnionych branż lub obszary działalności).
Prawo
W Rosji istnieje ustawa o inwestycjach zagranicznych, zgodnie z którą utworzenie wspólnego przedsiębiorstwa jest możliwe w naszym kraju na dwa sposoby: poprzez utworzenie nowego przedsiębiorstwa lub w przypadku nabycia udziałów przez zagranicznego inwestora, udział - udział w istniejącym przedsiębiorstwie. Również kapitał zagraniczny może go w pełni przejąć. Procedura przewidziana w przepisach Federacji Rosyjskiej ma tutaj zastosowanie. Jeśli powstanie przedsiębiorstwo z inwestycjami zagranicznymi, które będzie zaangażowane w budowę lub przebudowę na dużą skalę, wymagana jest odpowiednia wiedza specjalistyczna. Istnieje wiele przypadków, w których utworzenie wspólnego przedsięwzięcia wymagało zawarcia działań sanitarno-epidemiologicznych i środowiskowych.
Dokumenty założycielskie sporządzone przez przedsiębiorstwo z inwestycjami zagranicznymi określają przedmiot działalności i cele nowo utworzonego przedsiębiorstwa, ze szczegółowym wykazem składu uczestników, wielkości i procedury generowania kapitału, wielkości udziałów partnerów, struktury, składu i kompetencji organów zarządzających, procedury decyzyjnej oraz listy zagadnień, które wymagają jednomyślności, a także należy podkreślić działania związane z likwidacją przedsiębiorstwa. Dokumenty założycielskie mogą zawierać wszelkie inne klauzule i postanowienia, które odzwierciedlają specyfikę działania tego wspólnego przedsięwzięcia, ale nie powinny być sprzeczne z prawem rosyjskim.
IP
Indywidualna przedsiębiorczość jest prowadzona przez osoby niezwiązane z osobami prawnymi, i jest to jedyny rodzaj działalności przedsiębiorczej, gdy utworzenie osoby prawnej nie jest konieczne. W latach 90. ubiegłego wieku nastąpił boom - poszczególne przedsiębiorstwa wyglądały jak grzyby po lekkim deszczu. Jednak taka ścieżka dla większości przedsiębiorców nie była dostępna. Tylko w 2013 roku ponad pięćset tysięcy indywidualnych przedsiębiorców zaprzestało działalności. Co więcej, w większości przypadków odpowiadanie na zobowiązania (pożyczki i tym podobne) za pomocą własnej nieruchomości.
Poszczególne wspólne przedsięwzięcia mają dosłownie izolowane przykłady. Taka praktyka rozwinęła się, że firmy o indywidualnych rozmiarach nie chcą współpracować z indywidualnymi przedsiębiorcami. Jest tego wiele przyczyn, z których główną jest brak korzyści. Indywidualny przedsiębiorca działa z reguły na uproszczonym systemie podatkowym, a zatem nie płaci podatku VAT do budżetu ani z tytułu towarów, ani ze świadczenia usług. Partner musi to zrobić, co jest wyjątkowo niekorzystne, szczególnie przy optymalizacji opodatkowania.Indywidualny przedsiębiorca praktycznie nie nadaje się do wspólnego biznesu.
Zlecenie pracy
Rejestrując wspólne przedsięwzięcie, partnerzy wnoszą każdą część kapitału docelowego we wcześniej ustalonym terminie. Zdarza się, że inwestorzy zagraniczni nieco spowalniają realizację takiego obowiązku, podczas gdy samo przedsiębiorstwo już działa. Jeśli w ciągu roku nie zostaną wypłacone żadne pieniądze, zgodnie z prawem Federacji Rosyjskiej dotyczącym inwestycji zagranicznych wspólne przedsięwzięcie zostanie uznane za nieważne.
Jeśli to działa, nie otrzymawszy pełnego wkładu zagranicznego uczestnika do kapitału docelowego, zbierają zarząd i decydują, czy zlikwidować spółkę, czy szukać innego partnera, który przekaże mu lub sprzeda tę część. Jeżeli nie byłoby możliwe osiągnięcie porozumienia, decyzję podejmie Państwowy Sąd Arbitrażowy Federacji Rosyjskiej. Możesz złożyć wniosek do Międzynarodowego Trybunału w Wiedniu lub Sztokholmie. Będąc początkowo winny, partner zagraniczny poniesie koszty prawne. Nawiasem mówiąc, w dokumentach ustawowych należy podać takie przypadki.
Korzyści
Wspólnego przedsięwzięcia nie można nazwać dominującą formą współpracy. Świadczą o tym akty prawne, które zaczęły przyjmować zintegrowany kod dopiero w 1999 r. Dopiero w 1998 r. Powstał jego centralny dokument - Prawo inwestycji zagranicznych, który zapewnił długą serię korzyści inwestorom zagranicznym.
Jest to immunitet przedsiębiorstw, któremu udzielana jest gwarancja państwowa (jeżeli w kapitale zakładowym spółki ponad dwadzieścia pięć procent należy do inwestora zagranicznego). Jeśli realizowane są priorytetowe projekty inwestycyjne, stawki celne przywozowe w urzędach celnych pozostają niezmienione dla inwestorów, to samo dotyczy płatności, które pozostają w państwowych funduszach pozabudżetowych i federalnych stawkach podatkowych.