Art. 150 Kodeks postępowania cywilnego wskazuje listę działań, które musi podjąć sędzia w celu zapewnienia legalności i kompletności procesu. Co dokładnie te działania są opisane poniżej.
Rozporządzenie legislacyjne
Faza przygotowawcza procesu stanowi poważne wyzwanie dla sędziego i stron, które po rozwiązaniu problemu mogą osiągnąć proces w pełnej zgodności z prawem.
Procedura przygotowania do rozprawy jest wymieniona bezpośrednio w art. 150 GIC. Jego postanowienia są ściśle powiązane z innymi punktami prawa, które należy wziąć pod uwagę, aby uzyskać prawidłowe zrozumienie.
Aby pomóc sędziom, wydano rezolucję Plenum Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej w sprawie procedury przygotowawczej. Niemniej jednak każdy sędzia je prowadzi, kierując się własnym zrozumieniem i doświadczeniem. Tutaj, podobnie jak gdzie indziej, teoria i praktyka stosowania prawa są ze sobą ściśle powiązane.
Rozpocznij przygotowania do procesu
Proces cywilny można podzielić na dwa główne etapy - przygotowawczy i rozpatrzenie sporu co do istoty.
Przygotowanie do procesu rozpoczyna się po przyjęciu pozwu lub wniosku do przedstawienia i wydaniu orzeczenia sądu o wszczęciu postępowania.
Art. 150 GIC to długa lista działań, które mogą wydawać się niesystematyczne, ale tak nie jest.
Spotkanie wstępne
Przygotowanie sprawy cywilnej do rozprawy odbywa się w przeważającej części w ramach rozprawy wstępnej. Wyjątkiem jest wstępna dystrybucja definicji z komunikatem o otwarciu produkcji i rozwiązaniu problemu środków tymczasowych. Sędzia ma prawo zastosować je w dowolnym momencie postępowania, rozstrzygając sprawę poza sesją sądową na podstawie oświadczenia zainteresowanej osoby.
Celem spotkania wstępnego jest rozwiązanie problemów, przed którymi stoi sąd w ramach przygotowań do rozprawy.
Wyzwania stojące przed sędzią
Można je rozróżnić w kilku punktach:
- poinformować uczestników procesu o czasie i miejscu spotkania;
- wyjaśnić stronom ich prawa i obowiązki;
- wyjaśnić wymagania powoda, poznać opinię pozwanego;
- wskazać stronom na potrzebę dodatkowych dowodów;
- podjąć decyzję w sprawie udziału innych osób;
- żądać dowodów i zlecić badanie;
- prawidłowa kwalifikacja stosunków między stronami pod względem prawnym.
Etap przygotowawczy procesu w postępowaniu cywilnym zapewnia szeroki zakres możliwości, które otwierają się przed sądem i uczestnikami procesu.
Przetwarzaj komunikat startowy
Wszyscy uczestnicy procesu otrzymują kopię orzeczenia sądu o wszczęciu postępowania w sprawie roszczenia. Dokument zawiera podsumowanie wymagań, miejsce i datę spotkania wyznaczonego przez sędziego.
Każdy sędzia na swój sposób formułuje decyzję o otwarciu sprawy. Niektóre kosztują minimalną ilość informacji, inne odwrotnie. Na przykład w dokumencie wymieniono prawa i obowiązki oraz działania, które należy wykonać (przedstawić dokumenty świadków). Sędziowie, zauważając, że najprawdopodobniej nie będzie reprezentatywnego prawnika, bezpośrednio wskazują, jakie dokumenty są potrzebne. Art. 150 Kodeksu postępowania cywilnego nie zachęca, ale nie zabrania.
Na przykład sędzia, który przyjął oświadczenie o zakończeniu postępowania egzekucyjnego w związku z zapłatą długu, wskazuje na potrzebę oświadczenia komornika o kwocie długu i potwierdzenia jego spłaty, ponieważ pokwitowanie wystawione przez poborcę nie wystarczy.
Dalsze działania sądu
Wszystkie czynności wykonywane w biurze sędziego są częścią wstępnego spotkania. Sędzia ogłasza początek spotkania, przedstawia się, sekretarz, rekordzista. Prawa i obowiązki są wyjaśnione (odbywa się to automatycznie). Prawo do odwołania się od sędziego lub sekretarza jest koniecznie zgłaszane.
Wyjaśnienie roszczenia jest konieczne, jeśli jest niekompletne. Na przykład nie podano dokładnej kwoty roszczenia powoda lub nie przedstawiono jednego z roszczeń, bez których orzeczenie sądu nie ma sensu. Na przykład powód prosi o uznanie praw do nieruchomości bez anulowania praw poprzedniego właściciela w rejestrze praw.
Sędzia może zadawać pytania wyjaśniające dotyczące okoliczności procesu.
Pozwany może zadawać pytania, w szczególności czy wnosi pisemny sprzeciw wobec roszczenia.
Inne osoby
Istnieje koncepcja niewłaściwego powoda, gdy roszczenia są przedstawiane niewłaściwej osobie, na przykład w dziale zabezpieczenia społecznego zamiast oddzielania funduszu emerytalnego. Sędzia ma prawo zaproponować zastąpienie pozwanego. Nie można tego zrobić bez zgody powoda, a następnie sędzia jest zobowiązany do dalszego rozpatrywania sprawy. Najczęściej odmowa zastąpienia strony powodowej kończy się stratą sądową. Jednakże prawo do działania przeciwko właściwemu powodowi pozostaje.
Strony trzecie są zaangażowane z własnej inicjatywy lub na wniosek sądu. Nawiasem mówiąc, czy może ich przyciągnąć tylko z własnej woli, art. 150 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej nie zgłasza się, pozostawiając zatem lukę w prawie.
Sędziowie rozwiązują problem w następujący sposób: ponieważ osoba musi uczestniczyć, należy również dostarczyć jej komplet dokumentów. Jeśli to nie wystarczy, pozew pozostaje nieruchomy, a powódowi wysyłane są instrukcje dotyczące konieczności poprawienia tekstu pozwu i przygotowania zestawu dokumentów dla innych osób.
Podejmowanie decyzji w sprawie dowodów
Sędzia może wyjaśnić, jakie dokumenty są nadal potrzebne. Na przykład cenę roszczenia potwierdza raport rzeczoznawcy. Na przykład dokumenty potwierdzające pokrewieństwo w sporach rodzinnych. Jeśli nie można ich dostarczyć, sąd wskazuje inne możliwe dowody. Jest to z grubsza interpretowane jako art. 150 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej oraz sędziowie i prawnicy praktykujący.
Jeśli uczestnik procesu nie jest w stanie samodzielnie uzyskać informacji, sędzia oferuje pomoc i zwraca się o nią na pisemny wniosek strony potrzebującej.
Zasadniczo roszczenie sądu jest dopuszczalne w dwóch przypadkach: organ lub osoba posiadająca dokumenty odmawia ich dostarczenia lub sąd ma do nich dostęp wyłącznie na mocy prawa (na przykład informacje chronione tajemnicą notarialną).
Niektórzy sędziowie proszeni są o uzasadnienie potrzeby ich pomocy w uzyskaniu dowodów oraz o udowodnienie faktu pisemnego wniosku lub pisemnej odmowy.
Jeśli wymagane jest przeprowadzenie badania dowodów materialnych w celu przesłuchania świadków znajdujących się w innym regionie, wysyłane jest orzeczenie sądowe. Jest on wykonywany przez sąd w miejscu dowodu lub świadków.
Art. 150 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej z komentarzami zawiera inne praktyczne przykłady.
Powołanie ekspertów
Egzamin jest wyznaczany albo z inicjatywy stron, albo na mocy decyzji sądu. Zwykle ten problem rozwiązuje się na etapie przygotowania sprawy cywilnej do rozprawy.
Potrzeba specjalistycznych badań może pojawić się później, gdy spór jest już rozpatrywany co do istoty. Na przykład przedłożono nowy dokument, a druga strona twierdzi, że jest fałszywy, a sędzia musi dowiedzieć się z pomocą eksperta, czy jest on autentyczny, czy nie.
Decyduje się, do którego eksperta lub instytucji zlecić badanie, kto za nie zapłaci i jakie pytania zadać ekspertowi.
Wyniki wstępnego spotkania
Czynności sędziego związane z przygotowaniem sprawy do rozprawy kończą się ustaleniem przejścia do rozpatrzenia sprawy co do istoty po rozstrzygnięciu wszystkich innych oświadczeń stron związanych z przygotowaniem. Jeśli coś można zrobić od razu, jest to zrobione, wtedy spotkanie zostaje odroczone. Gdy tylko sąd ma niezbędne materiały, proces jest wznawiany.
Na przykład sąd przesłuchuje świadków, bada dowody, które są już w jego dyspozycji, a następnie odracza rozprawę w związku z wyznaczeniem przesłuchania i zebraniem dowodów oraz przesłaniem instrukcji.
Uproszczony współczynnik produkcji
Rozpatrzenie sprawy w procedurze uproszczonej odbywa się na podstawie dostarczonych dokumentów, strony nie są zwoływane. Sędzia przygotowujący sprawę do przedstawienia może zaproponować rozpatrzenie jej w uproszczony sposób, bez zwoływania stron.
Pełne przygotowanie do próby nie jest przeprowadzane, aw takich przypadkach z reguły nie ma sensu. Ważne jest, aby prawnik, który przygotował dokumenty, miał wystarczającą wiedzę.
Określenie okoliczności wykluczających rozpatrywanie spraw w uproszczonym postępowaniu nakazuje sędziemu rozpoczęcie rozprawy w sposób ogólny. Wszystko zaczyna się od fazy przygotowawczej w ramach spotkania wstępnego.
Należy zauważyć, że procedura uproszczona rodzi pytania, a sędziowie upraszczają przebieg procesu, stosując procedurę decyzyjną dotyczącą nieobecności. Inna opcja - po zebraniu wystarczającej ilości materiałów z udziałem powoda proszony jest o napisanie oświadczenia o decyzji bez jego udziału, co oszczędza czas na pełnym spotkaniu. Po pewnym czasie stronom wysyłane jest orzeczenie sądowe.
Przy starannym przygotowaniu roszczenia i szybkości sądu sprawa może zostać rozstrzygnięta w ciągu jednej sesji. Czas spędzony jest zatem znacznie mniej niż na rozpatrywaniu sprawy w kolejności uproszczonej.