Alternatywy strategiczne: co to jest?

Każda organizacja, która myśli o udanym długoterminowym rozwoju, powinna pomyśleć o tym, jak go osiągnąć. W tym celu opracowywana jest strategia przedsiębiorstwa (firmy, instytucji), która zawiera główne punkty do osiągnięcia ustalonych celów.

Informacje ogólne

Ale nie takie proste. Nie ma prostego uniwersalnego planu, dzięki któremu każdy może pracować. W praktyce istnieją strategiczne alternatywy i konieczne jest dokonanie wyboru na korzyść jednej z nich. To, co dokładnie należy zrobić, zależy od tego, jaka konkretna sytuacja rozwinęła się dla konkretnej organizacji. Na szczęście istnieją ogólne podejścia do ich rozwoju i formułowania:

1. Strategia ograniczonego wzrostu. Za tą alternatywą podąża większość istniejących organizacji. Charakterystyczne jest dla niej ustalanie celów na podstawie już osiągniętego poziomu przy zastosowaniu korekty uwzględniającej inflację. Dlaczego strategia rozwoju tej organizacji jest tak popularna? Faktem jest, że dla wielu o wiele łatwiej jest podążać utartym szlakiem, co wiąże się również z minimalnym ryzykiem.
2. Strategia wzrostu Istotą tego podejścia jest coroczne podnoszenie poziomu celów krótko- i długoterminowych w porównaniu z rokiem ubiegłym. Z reguły jest stosowany w dynamicznie rozwijających się branżach, w których technologie szybko się zmieniają. W takim przypadku wzrost może być wewnętrzny lub zewnętrzny. Jako przykład pierwszego przypadku możemy przytoczyć rozszerzenie oferty oferowanych towarów. W drugim przypadku oznaczają związek kilku organizacji, przejęcie przez jedno przedsiębiorstwo drugiego i tak dalej.
3. Strategia redukcji. Zostaje w najgorszym przypadku. Jego istotą jest ustalanie celów poniżej poziomu osiągniętego w przeszłości. Jako przykład można podać redukcje, reorientację, odcięcie nadmiaru.
4. Strategia kombinacji Polega na połączeniu powyższych opcji. Duże i stabilne finansowo przedsiębiorstwa, które rozpoczęły działalność w kilku branżach, lubią z niego korzystać.

Jak widać, istnieją strategiczne alternatywy i jest ich całkiem sporo. A to tylko najbardziej ogólne przepisy! Jak dokonać wyboru na korzyść czegoś konkretnego?

Podejście M. Portera

Na co się zakładać? Możesz odnieść się do opinii M. Portera, jednego z wiodących teoretyków i specjalistów w tej dziedzinie. Twierdzi, że należy wziąć pod uwagę trzy kluczowe kwestie. Zalety proponowanego przez niego systemu obejmują dość wysoki poziom specyficzności. Krótko mówiąc:

1. Konieczne jest zajęcie wiodącej pozycji w minimalizowaniu kosztów produkcji. Firmy, które polegają na opracowaniu tego rodzaju strategii, powinny mieć dobrą organizację produkcji i dostaw, sprawdzoną technologię i wysokiej jakości bazę inżynierską. Nie powinniśmy zapominać o skutecznym systemie dystrybucji produktów.
2. Konieczne jest poleganie na specjalizacji w produkcji produktów. Jakie powinny być warunki, aby wyznaczyć takie strategiczne cele? Przede wszystkim firma powinna prowadzić wysoce wyspecjalizowaną produkcję, nie zapominając o reklamie i promocji produktu. Celem jest zdobycie pozycji lidera w produkcji naszych produktów. To się opłaca, ponieważ często kupujący polegają na marce wysokiej jakości, nawet jeśli ma dość wysoką cenę.
3. Konieczne jest ustalenie pewnego segmentu rynku i skoncentrowanie na nim wysiłków przedsiębiorstwa. W tym przypadku organizacja nie stara się uchwycić wszystkiego i wszystkiego.Celem jest zdobycie pozycji lidera w pewnym segmencie rynku, dokładnie określając zapotrzebowanie na produkty określonego rodzaju. Taka strategia przedsiębiorstwa może obejmować redukcję kosztów, zasady specjalizacji, a nawet ich kombinację. Ale absolutnie konieczna jest analiza żądań klientów w określonym segmencie rynku.

Inne podejście

Istnieje wiele alternatyw strategicznych. Na podstawie ustalonych celów priorytetowych możemy wyróżnić:

1. Strategia reklamowa i promocyjna. Polega ona na elastycznym dostosowaniu przedsiębiorstwa do istniejących warunków rynkowych, które uwzględnia pozycję produktu na rynku, poziom kosztów jego badań, zestaw środków służących realizacji sprzedaży i tak dalej.
2. Strategia innowacji (znana również jako polityka innowacji). Polega na połączeniu różnych aspektów działalności, które łącznie pozwalają na wprowadzenie nowych technologii i rodzajów produktów.
3. Strategia inwestycyjna. Polega ona na określeniu poziomu inwestycji na podstawie obliczenia skali produkcji niektórych rodzajów produktów i / lub działalności całego przedsiębiorstwa jako całości.
4. Strategia inwestycji zagranicznych. Polega ona na tworzeniu własnych przedsiębiorstw produkcyjnych za granicą.
5. Strategia rozwoju. Ma na celu realizację i osiągnięcie ustalonych celów, a także stałe tempo rozwoju i pomyślne funkcjonowanie firmy jako całości, a także jej spółek zależnych i oddziałów.

Jak widać, jeśli chodzi o strategiczne alternatywy, jest wiele do wyboru. Najważniejsze, aby nie popełnić błędu.

Jak dokonać wyboru?

Logicznie bardziej uzasadnione byłoby rozpoczęcie rozważania od opracowania własnych alternatyw, ale istnieją pewne powody, zgodnie z którymi lepiej jest zmienić kolejność prezentacji materiału. Podczas tworzenia długoterminowej strategii rozwoju organizacji najwyższe kierownictwo przedsiębiorstwa odgrywa kluczową rolę w jego tworzeniu. W końcu to ona dokonuje wyboru na korzyść pewnej opcji, która ma na celu zwiększenie efektywności organizacji. Podjęta decyzja ma znaczący wpływ na całą organizację. Należy o tym pamiętać. Proces selekcji obejmuje analizę wcześniej przyjętych strategii, portfolio produktów i podejmowanie decyzji. Czym oni są

Analiza przeszłych (i obecnych) strategii

Opiera się na zasadzie oceny czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Pierwsze obejmują:

1. Zakres przedsiębiorstwa.
2. Różnorodność produktów.
3. Charakter i ogólny charakter organizacji oraz jej sprzedaż.
4. Przedmiot i struktura firmy.
5. Stosunek do zewnętrznych zagrożeń.

Czynniki wewnętrzne:

1. Cele przedsiębiorstwa.
2. Stosunek do ryzyka finansowego ze strony kierownictwa.
3. Kryteria podziału zasobów i istniejąca struktura inwestycji w wytwarzane produkty.
4. Stopień i poziom koncentracji wysiłków w dziedzinie badań i rozwoju.
5. Strategie poszczególnych obszarów funkcjonalnych (produkcja, finanse, personel).

Wszystko to należy wziąć pod uwagę nie tylko dla przedsiębiorstw, które z powodzeniem pracują na rynku przez pewien czas, ale także dla tych organizacji, które dopiero zdobywają swoje miejsce. To prawda, że ​​w drugim przypadku dane będą hipotetyczne i nie będą oparte na doświadczeniach z poprzednich lat. Ale analiza strategicznych alternatyw dla rzeczywistości i wykonalności nie powinna zostać odrzucona. W końcu, nawet jeśli nie ma prawdziwych danych, zastanowić się, co i jak będzie zbędne.

Analiza portfolio produktów

Pozwala wizualnie ocenić sposób połączenia poszczególnych części firmy. Co więcej, portfel jest ważniejszy dla przedsiębiorstwa niż jego poszczególne części. Dzięki jego analizie można wyważyć wiele ważnych czynników biznesowych: ryzyko, odnowienie, przepływy pieniężne i tak dalej.W takim przypadku zawsze zakłada się porównanie udziału firmy (jako opcji - jej produktów) w rynku ze stopą wzrostu aktywności gospodarczej.

Jako studium przypadku możemy przypomnieć matrycę Boston Consulting Group. Składa się z wyboru różnych kombinacji strategii, inwestycji i cyklu życia produktu. Dlaczego ta matryca jest konieczna? Ma to na celu pomóc w wyborze najlepszej strategii. Na przykład istnieje produkt (usługa) firmy, która zajmuje duży udział w rynku i charakteryzuje się wysoką stopą wzrostu. W takim przypadku przy użyciu matrycy łatwo jest stwierdzić, że najbardziej optymalna jest strategia wzrostu. Lub jeśli produkt (usługa) zajmuje zbyt mały udział, a jego wzrost albo się nie opłaca, albo ma niski priorytet, możesz odciąć nadwyżkę.

W nowoczesnych warunkach podejście do tworzenia strategii zmienia się. Tak więc, na przykład, jeśli wcześniej uważano, że powinien być znany tylko wąskiemu kręgowi przywódców, teraz proces jego formowania jest z reguły otwarty. Co więcej, pozycja, według której strategia powinna zajmować nie tylko menedżerów, ale także bezpośrednich wykonawców, staje się coraz bardziej rozpowszechniona.

Jak wygląda alternatywny proces rozwoju?

Ale aby wybrać, musisz mieć określony zestaw, z którego można zrobić. W tym celu konieczne jest wdrożenie rozwoju strategicznych alternatyw. W rzeczywistości proces ten polega na ich tworzeniu, ocenie i selekcji. Kluczem do sukcesu jest dostępność szerokiego i różnorodnego wyboru, który stopniowo zawęża się pod wpływem zaawansowanych kryteriów. Ostatnim punktem jest ostateczny wybór podstawowej strategii. Przed rozpoczęciem procesu należy ustalić obszary graniczne dla poszukiwania możliwych rozwiązań. Ustawiają go dwa składniki:

1. Kryteria oceny alternatyw.
2. Ograniczenia wykonania decyzji.

Ich połączenie pozwala nam określić pole przyszłych decyzji. Takie podejście usprawnia ukierunkowanie opracowanych alternatyw. Ale jednocześnie, jeśli zostaną wybrane błędne kryteria oceny, powstanie tylko pozór właściwej decyzji. Dlatego podczas opracowywania strategii konieczne jest staranne i poważne potraktowanie tego procesu.

O różnicy podejść

Strategiczne alternatywy oferują różnorodne narzędzia i możliwości. Ponieważ realizowane cele obejmują, w pewnym stopniu, rozwój organizacji, w oparciu o wybrane podejście, możemy wyróżnić następujące grupy:

1. Alternatywy dla stopniowej poprawy. Są to opcje kontynuacji i / lub dostosowania wcześniej przyjętych strategii. Zdecydowana większość zmian należy do tej grupy.
2. Alternatywy dla aktualizacji. W oparciu o istniejącą strategię organizacji. Ale jednocześnie znacząco zmieniają kierunek działania, zapewniając wprowadzenie istotnych zmian w celach, wyglądzie i skali strategii. Ponadto można wprowadzić krytyczny przegląd dominujących pomysłów rynkowych i istniejących sposobów prowadzenia działalności.
3. Innowacyjne alternatywy. Przedstawiciele tej grupy wyróżniają się radykalną zmianą przyjętej strategii organizacji, o którą wykorzystują nowe przełomowe produkty (lub niespotykane dotąd sposoby konkurowania). Ich rozwój wymaga nowego podejścia do myślenia i analizy.

Należy zauważyć, że w praktyce alternatywy dla aktualizacji są często całkowicie nierozsądnie ignorowane. Ale mogą zupełnie nieoczekiwanie doprowadzić do powstania nowego sposobu myślenia, pokazać działania organizacji z innej perspektywy i przyczynić się do rozwoju.

O podejmowaniu decyzji

Jaka będzie strategia? Strategiczne alternatywy zapewniają różne opcje, ale to, co dokładnie zostanie zaakceptowane i zastosowane, zależy od decyzji.Wygląda to mniej więcej tak:

1. Najwyższe kierownictwo opracowuje wiele możliwych alternatyw dla menedżerów średniego szczebla. Takie podejście minimalizuje ryzyko pominięcia potencjalnie lepszej opcji.
2. Strategiczne zmiany są finalizowane i udoskonalane pod względem wpływu środowiska zewnętrznego i możliwych zmian w samej organizacji. Rezultatem jest „struktura zagnieżdżania” dla każdej alternatywy. Ponadto ma kilka poziomów hierarchii.
3. Oceniane są strategiczne alternatywy zaproponowane do rozważenia. Zwrócono uwagę na osiąganie celów. A także ograniczenia na drodze do osiągnięcia celów strategicznych.
4. Dokonano wyboru, który najlepiej pasuje do obecnej sytuacji.

Kilka słów należy powiedzieć osobno o „strukturze zagnieżdżania”. Reprezentuje pewną kombinację możliwych rozwiązań. Kolejnym oznaczeniem jest portfel strategii. Konwencjonalnie wyróżniają się tutaj:

1. Poziom korporacyjny. Zawiera strategie inwestycyjne lub portfelowe firm specjalizujących się w dużej liczbie produktów.
2. Poziom poszczególnych firm. Jest to strategia rozwoju dla poszczególnych przedsiębiorstw.
3. Poziom funkcjonalny. Oto strategie głównych podsystemów organizacji, a także poszczególnych wyspecjalizowanych obszarów.

Aby odnieść sukces, wszystkie trzy poziomy muszą być skoordynowane i ściśle ze sobą współpracować.

Jak zbudowany jest system formacyjny?

Wspólną strategię można utworzyć przy użyciu następujących metod:

1. Od góry do dołu. W takim przypadku kierownictwo wyższego szczebla rozpoczyna proces tworzenia strategii i upoważnia jednostki funkcjonalne do proponowania najlepszych praktyk.
2. Od dołu do góry. W tym przypadku proces formacji rozpoczyna się od propozycji jednostek funkcjonalnych i biznesowych.

W przypadku obu podejść ważne jest, jak skuteczna jest interakcja różnych poziomów. W końcu jeśli proces zatwierdzania zakończy się niepowodzeniem, wiąże się to ze znacznymi problemami. W takiej sytuacji można argumentować, że funkcje zarządzania nie są wykonywane. Należy pamiętać, że głównym celem jest uzyskanie pożądanego rezultatu. Poza tym nie należy zapominać o stałej obecności czynników zewnętrznych i wewnętrznych. W końcu mogą znacząco wpłynąć na zarządzanie przedsiębiorstwem. W takim przypadku konieczne jest nie tylko określenie ich aktualnego stanu, ale także prognozowanie zmian w okresie planowania. Rozważ mały przykład. Rozważając taki czynnik, jak „technologia”, należy nie tylko przeanalizować istniejące zmiany, ale także spróbować ustalić, co nowego może się pojawić w dającej się przewidzieć przyszłości, w którą stronę pójdzie ich rozwój. Innym przykładem jest czynnik regulacji stanu. W takim przypadku możesz spróbować przewidzieć możliwe działania władz, a także ich konsekwencje dla organizacji. I tutaj dużą rolę odgrywa prognozowanie.

Jak przewidzieć przyszłość?

Niestety, jest to niemożliwe. Ale stworzenie realistycznego scenariusza, który z dużym prawdopodobieństwem zostanie zrealizowany, nie pochodzi z królestwa fantazji. Aby przeprowadzić pomoc w prognozowaniu:

1. Metoda słabych i silnych sygnałów. Nacisk kładziony jest tutaj na problemy. Jeśli nie ma względnie kompletnych i / lub wiarygodnych informacji na ich temat, są one nazywane słabymi sygnałami. Ale kiedy problem jest już wyraźnie zamanifestowany i zrozumiały, oznacza to, że musisz poradzić sobie z silnymi. Wskazane jest odpowiadanie na połączenia, gdy są one nadal w stanie słabych sygnałów.
2. Metody ekstrapolacji. Odpowiedni do badań naukowych, dla których wnioski uzyskane z obserwacji pewnej części procesu zostaną rozszerzone na całą populację. Innymi słowy, metody te oparte są na założeniu, że przyszłe zdarzenia są w pełni zależne od przeszłości.Jeśli sytuacja zewnętrzna jest stabilna i przewidywalna, jest to całkiem dobre do zarządzania firmą. Ale w warunkach niepewności i niestabilności ekstrapolacja nie działa dobrze. Służą do określania trendów i wahań sezonowych.
3. Metody przyczynowe. Na podstawie identyfikacji relacji. Mianowicie przyczynowy. Ich praktyczne zastosowanie obejmuje stosowanie regresywnych metod matematycznych, sieci neuronowych i innych złożonych narzędzi.
4. Metody subiektywne. Jako podstawę wykorzystują szacunki i opinie ekspertów, specjalistów i innych podobnych osób uzyskane za pomocą specjalnych algorytmów.

Wniosek

Pełniąc funkcje kierownicze, najwyższe kierownictwo organizacji musi stale radzić sobie z sytuacjami, w których należy podejmować różne decyzje. Proces ich rozwiązywania zostanie znacznie ułatwiony, jeśli opracowana zostanie starannie zaprojektowana i przygotowana strategia. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy zebrane zostaną prawdziwe i dokładne informacje, zostaną z nich wydobyte niezbędne dane i przeprowadzone zostanie ich niezawodne przetwarzanie. I już na podstawie dostępnych tablic wskaźników można stworzyć pewien wybór strategicznych alternatyw (nie jest to możliwe w przypadku organizacji, które istnieją od dłuższego czasu, w przypadku nowo tworzonych struktur).