Δανεισμός κεφαλαίου στον ισολογισμό: τύπος, γραμμή

Οι σύγχρονες επιχειρηματικές συνθήκες χαρακτηρίζονται από την επιθυμία πολλών εταιρειών να ξεπεράσουν την κρίση και να αναπτύξουν καλές προοπτικές ανάπτυξης της πολιτικής χρέους, καθώς ο δανεισμός αποτελεί μέρος των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων οποιασδήποτε εταιρείας που σας επιτρέπει να διατηρήσετε τη δομή κεφαλαίου, την οικονομική κατάσταση και την πιστοληπτική σας ικανότητα. Ένα απαραίτητο στοιχείο μιας τέτοιας πολιτικής είναι η παροχή μιας βάσης πληροφοριών για τον προσδιορισμό της ανάγκης προσέλκυσης δανεισμένων πηγών με την ανάγκη να διατηρηθεί η οικονομική ευελιξία της εταιρείας και να διαφοροποιηθούν οι πηγές χρηματοδότησης.

Η εκπλήρωση των καθηκόντων αυτών είναι δυνατή μόνο εάν η επιχείρηση διαθέτει λογιστική και αναλυτική βάση, η οποία επιτρέπει την καταγραφή των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της εταιρείας που σχετίζονται με τις υποχρεώσεις χρέους, αντανακλώντας το κόστος προσέλκυσης πηγών χρέους.

Η ουσία της έννοιας

Το δανεισμένο κεφάλαιο αντιπροσωπεύει διάφορες οφειλές της εταιρείας, οι οποίες σχηματίζονται από εξωτερικές πηγές χρηματοδότησης.

Η αύξηση του δανειακού κεφαλαίου είναι εύλογα κερδοφόρα, αφού το κόστος εξυπηρέτησης (τόκοι που καταβάλλονται) είναι δαπανηρό, δηλαδή μειώνει το φορολογητέο εισόδημα.

Η αύξηση του μεριδίου του δανειακού κεφαλαίου στη δομή των πηγών χρηματοδότησης συνεπάγεται αύξηση του χρηματοοικονομικού κινδύνου που χαρακτηρίζει αυτή η εταιρεία, μείωση του αποθεματικού δανεισμένου κεφαλαίου και αύξηση του μέσου σταθμισμένου κόστους κεφαλαίου της εταιρείας.

Ταξινόμηση

Τα κύρια χαρακτηριστικά για την κατανομή των τύπων δανειακού κεφαλαίου αντανακλώνται στον παρακάτω πίνακα.

Πώς αντανακλάται στον ισολογισμό;

Το δανεισμένο κεφάλαιο στον ισολογισμό αντικατοπτρίζεται χρησιμοποιώντας τα τμήματα 4 και 5 του ισολογισμού. Το τμήμα 4 αφορά τις μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις και 5 τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις.

Μια ξεχωριστή γραμμή που αποκαλύπτει την αξία των περιουσιακών στοιχείων που προσελκύονται από το εξωτερικό για κέρδη δεν παρέχεται με τη μορφή υπολοίπου. Ωστόσο, βάσει των δεδομένων της αναφοράς, μπορείτε να υπολογίσετε το συνολικό ποσό του δανειακού κεφαλαίου.

Δεδομένου ότι το δανειακό κεφάλαιο είναι η συνολική έκφραση του 4ου και του 5ου τμήματος του ισολογισμού, ο τύπος για τον υπολογισμό του μπορεί να εκπροσωπείται ως εξής. Το δανεισμένο κεφάλαιο και ο τύπος του ισολογισμού μοιάζουν με αυτό:

ZK = ρ. 1400 + σ. 1500

όπου:

• ZK - δανειακό κεφάλαιο, t.
• σ. 1400 - μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις, t.
• σ. 1500 - τρέχουσες υποχρεώσεις, t.

Έτσι, το δανειακό κεφάλαιο νοείται ως η νομισματική μορφή των χρεωστικών υποχρεώσεων, η οποία μπορεί να υπολογιστεί ως το άθροισμα των 4 και 5 τμημάτων του ισολογισμού. Ο δείκτης αυτός αντικατοπτρίζεται στον ισολογισμό με άρθρα σχετικά με τις πηγές χρηματοδότησης.

Το ποσό του δανεισθέντος κεφαλαίου στον ισολογισμό στις γραμμές 1400 και 1500 αντιπροσωπεύει το ποσό των χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων που μπορεί να σχηματιστεί υπό την ακόλουθη μορφή:

• συμβάσεις δανείου ·
• συμβάσεις δανείου ·
• συμφωνίες επί εμπορευμάτων.

Αυτός ο τύπος κεφαλαίου είναι ένας ισχυρός πόρος που μπορεί να είναι απαραίτητος για την εταιρεία σε κάθε περίπτωση.

Το δανεισμένο κεφάλαιο στον ισολογισμό χωρίζεται σε κατηγορίες και γραμμές:

• σελίδαΤο 1410 αντικατοπτρίζει τα εκκρεμή δάνεια μακροπρόθεσμου χαρακτήρα.
• σ. 1420 αντανακλά τις αναβαλλόμενες οφειλές του ΦΠΑ.
• σ. 1430 διατηρεί αρχείο των εκτιμώμενων υποχρεώσεων.
• σ. 1450 λαμβάνει υπόψη και άλλες μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις.
• σ. 1510 λαμβάνει υπόψη τα βραχυπρόθεσμα δανειακά κεφάλαια, τα οποία αντικατοπτρίζουν το σύνολο του δανείου και τους τόκους.
• σ. 1520 διατηρεί αρχεία βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων.
• σ. 1530 διατηρεί αρχείο χρεών για υποχρεώσεις προς τα μέλη της επιχείρησης.
• σ. 1540 διατηρεί τα στοιχεία των εκτιμώμενων υποχρεώσεων για λιγότερο από 12 μήνες.
• σ. 1550 αντικατοπτρίζει βραχυπρόθεσμες πληρωτέες χρεωστικές υποχρεώσεις που δεν είχαν προηγουμένως αναλογιστεί στις σελίδες 1510-1540.

Αναλυτικοί δείκτες

Μεταξύ των πληροφοριακών δεικτών που λαμβάνονται υπόψη κατά την αξιολόγηση του δανεισμένου κεφαλαίου στον ισολογισμό, μπορούμε να διακρίνουμε:

• αναλογία χρέους. Ο υπολογισμός αυτής της τιμής αντιστοιχεί στον τύπο:

Cdn = D / EBTIDA,

όπου:

• Δ - το ποσό των υποχρεώσεων χρέους, t.
• Το EBTIDA είναι ένας αναλυτικός δείκτης που ορίζεται ως η διαφορά μεταξύ του όγκου των κερδών μιας εταιρείας πριν από την αφαίρεση των εξόδων για τόκους, φόρους και αποσβέσεις, δηλ.

Ο κανόνας αυτού του συντελεστή ορίζεται στο εύρος 2-2,5. Τα μακροπρόθεσμα δάνεια και τα δάνεια (σε διεθνή πρακτική), τα βραχυπρόθεσμα δάνεια και τα δάνεια (στη ρωσική πρακτική) μπορούν να θεωρηθούν ως χρέη.

• ο δείκτης χρηματοοικονομικής μόχλευσης (δείκτης δανειακού κεφαλαίου στον ισολογισμό), ο οποίος καθορίζεται από τον τύπο:

FR = (DO + KO) / SK,

όπου:

• TO - μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις, t.
• KO - βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις, t.
• SK - ίδια κεφάλαια, δηλ.

Το συνιστώμενο πρότυπο είναι 0,25-1. Με τιμή 0,25, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η εταιρεία έχει ευνοϊκή επιβάρυνση του χρέους, γεγονός που υποδηλώνει μια θετική εκτίμηση της φερεγγυότητάς της. Με τιμή κοντά στο 1, το φορτίο θεωρείται μέγιστο. Εάν η αξία του συντελεστή δανεισμένου κεφαλαίου σύμφωνα με τον τύπο του υπολοίπου υπερβαίνει το 1, τότε η πιστοληπτική ικανότητα αξιολογείται αρνητικά.

• το μερίδιο χρηματοδότησης των πάγιων στοιχείων ενεργητικού που οφείλονται σε «μακροχρόνια» δάνεια:

D = DO / VA,

όπου VA - μη κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία, δηλ.

Η προσέλκυση δανείων για τη χρηματοδότηση παγίων περιουσιακών στοιχείων είναι δικαιολογημένη, διότι τα ποσά αυτά εξαλείφονται περαιτέρω από τις ταμειακές ροές που δημιουργούνται από αυτά τα πάγια περιουσιακά στοιχεία.

• ο λόγος των κυκλοφορούντων περιουσιακών στοιχείων και των βραχυπρόθεσμων δανείων καθορίζεται από τον τύπο:

SOB = ΟΑ / ΚΟ,

όπου OA - τρέχοντα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας, δηλ.

Ο κανόνας αυτού του δείκτη κυμαίνεται από 1,5 έως 2.

Ως αποτέλεσμα της ανάλυσης αυτών των δεικτών σχετικά με την εφαρμογή των χρεωστικών υποχρεώσεων της εταιρείας, μπορούμε να συμπεράνουμε την πιστοληπτική της ικανότητα. Η βάση πληροφοριών που προκύπτει από τον υπολογισμό των παρουσιαζόμενων δεικτών επιτρέπει επίσης στη διοίκηση να αναπτύξει μια σειρά μέτρων που αποσκοπούν στην αύξηση της πιστοληπτικής ικανότητας της εταιρείας.

Η αλληλεπίδραση του μετοχικού κεφαλαίου και του δανειακού κεφαλαίου

Η σχέση μεταξύ αυτών των δύο διαρθρωτικών στοιχείων αντιπροσωπεύει το ρόλο της χρηματοοικονομικής μόχλευσης που υπάρχει στις εταιρείες που δεν διαθέτουν το απαραίτητο ποσό χρηματοδότησης για τη διεξαγωγή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ή την επέκτασή της. Σε αυτή την περίπτωση, τα δανειακά κεφάλαια παρέχουν τις ανάγκες της εταιρείας στην τρέχουσα περίοδο και αποκομίζουν κέρδος. Όμως, το μέγεθος της σχέσης μεταξύ ιδίου και δανειακού κεφαλαίου στον ισολογισμό διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και επηρεάζει την οικονομική σταθερότητα της εταιρείας.

Με σημαντική υπέρβαση του ποσού των δανειακών κεφαλαίων έναντι των ιδίων κεφαλαίων, είναι δυνατή η πτώχευση. Την ίδια στιγμή, η επικίνδυνη πολιτική δανεισμού είναι η πιο κερδοφόρα.

Οι ακόλουθες επιλογές μόχλευσης είναι διαθέσιμες:

• θετική εφαρμογή: στην περίπτωση αυτή, τα έσοδα από δανειακά κεφάλαια υπερβαίνει το τέλος για τη χρήση τους, η εταιρεία πραγματοποιεί κέρδος?
• ουδέτερη εφαρμογή: τα έσοδα από δανειακά κεφάλαια ισούνται με το κόστος συντήρησης τους ·
• αρνητική χρήση: εδώ η εταιρεία υφίσταται ζημιές, η χρήση της πίστωσης δεν αποδίδει.

Τομείς βελτιστοποίησης του δανεισμένου κεφαλαίου

Προκειμένου να αυξηθεί η πιστοληπτική ικανότητα της εταιρείας μέσω της βάσης πληροφοριών για τις οφειλές, προτείνεται να βελτιωθούν οι μεθοδολογικές προσεγγίσεις που θα αντικατοπτρίζουν και θα αξιολογούν τις δραστηριότητες της εταιρείας με δανειακά κεφάλαια. Προκειμένου να διαχειριστεί τις υποχρεώσεις του χρέους και να διασφαλίσει την πιστοληπτική ικανότητα της εταιρείας, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν δεδομένα με διαφορετικούς βαθμούς γενίκευσης: ενοποιημένα και λεπτομερέστερα.

Για να αυξηθεί το πληροφοριακό περιεχόμενο των δεδομένων, συνιστάται να αναθεωρηθεί η οργάνωση της αναλυτικής λογιστικής των χρεωστικών υποχρεώσεων της εταιρείας μεταβάλλοντας τους λογαριασμούς δεύτερης τάξης και τον διαχωρισμό του τρίτου (και ακόμη και τέταρτου) λογαριασμού.

Προτάσεις βελτιστοποίησης λογιστικής

Η προτεινόμενη διάρθρωση των λογαριασμών για τη λογιστικοποίηση των δανειακών κεφαλαίων της εταιρείας με σκοπό την αύξηση της πιστοληπτικής της ικανότητας έχει ως εξής:

• λογαριασμούς πρώτης τάξης, που συνδυάζουν όλα τα πιθανά δεδομένα σχετικά με την κατάσταση των δανειακών κεφαλαίων της εταιρείας (μακροπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα) ·
• λογαριασμούς δεύτερης τάξης, οι οποίοι είναι σε θέση να αντικατοπτρίζουν λογιστικές πληροφορίες σχετικά με γενικευμένους τύπους χρεωστικών υποχρεώσεων, όπως: δάνεια και δάνεια ·
• οι λογαριασμοί τρίτης τάξης είναι σε θέση να αναφέρουν λεπτομερώς πληροφορίες σχετικά με έναν πιο συγκεκριμένο τύπο υποχρέωσης, για παράδειγμα εμπορική πίστωση, σύμβαση δανείου κ.λπ.
• λογαριασμούς τέταρτης τάξης που είναι σε θέση να συλλέγουν πληροφορίες για διάφορους τύπους οικισμών, για παράδειγμα, χρέος, τόκοι, πρόστιμα κ.λπ.

Μια τέτοια ομάδα λογαριασμών για την εταιρεία θα επιτρέψει μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη αναλυτικής λογιστικής για όλους τους τύπους χρεωστικών υποχρεώσεων της εταιρείας. Είναι επίσης σε θέση να βελτιώσει τον έλεγχο σε αυτόν τον τομέα, να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης του χρέους της εταιρείας, να ενισχύσει την πιστοληπτική ικανότητα. Συνιστάται η βελτίωση του συστήματος ελέγχου με την εισαγωγή εσωτερικών εκθέσεων στην εταιρεία, καθώς και η δυναμική και η δομή των δανειακών κεφαλαίων. Τέτοιες εκθέσεις μπορούν να ετοιμάζονται κάθε μήνα και να υποβάλλονται στη διοίκηση μέχρι το 25ο. Θα επιτρέψουν στη διοίκηση να παρακολουθεί τις έγκαιρες αρνητικές τάσεις στη δομή των δανειακών κεφαλαίων και του κεφαλαίου της εταιρείας, να τις εξαλείφει εγκαίρως, αυξάνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης του χρέους και της φερεγγυότητας της εταιρείας.

Αποτελεσματικότητα διαχείρισης

Για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της διαχείρισης του χρέους, είναι δυνατόν να εισαχθεί ένα χρονοδιάγραμμα ροής εργασιών, η εισαγωγή ενός θέση λογιστή για τις υποχρεώσεις του χρέους. Τα καθήκοντα ενός τέτοιου λογιστή μπορεί να περιλαμβάνουν:

• έλεγχος της ορθής επεξεργασίας πρωτογενών εγγράφων για τα χρέη της εταιρείας,
• επαλήθευση του ορθού υπολογισμού των τόκων ·
• τον έλεγχο της ορθότητας της ανάλυσης των πράξεων για τη λογιστικοποίηση των οφειλών της εταιρείας.

Η εφαρμογή αυτών των διαδικασιών συμβάλλει στη μείωση του ποσοστού των σφαλμάτων και των ανακριβειών στη λογιστική.

Συμπέρασμα

Η εφαρμογή όλων των προτεινόμενων μέτρων θα επιτρέψει στην εταιρεία να παρακολουθεί με σαφήνεια τη διάρθρωση και τη σύνθεση των χρεωστικών υποχρεώσεων, να ελέγχει τις αρνητικές τάσεις και να τις μειώνει προς την κατεύθυνση της αύξησης της πιστοληπτικής ικανότητας της εταιρείας και να αναπτύσσει θετική αναπτυξιακή δυναμική.