Consument, of, zoals het ook wordt genoemd, de consumentenvraag is een manifestatie van de behoeften van mensen aan bepaalde goederen. Op de goederenmarkt wordt de vraagvraag gezien als een systeem van relaties tussen degenen die de goederen verkopen en degenen die bereid zijn ze te kopen. Het is vermeldenswaard dat de vraag van de consument, naast prijs en aanbod, de belangrijkste component van het marktmechanisme is.
Dit artikel bespreekt de belangrijkste soorten vraag, de factoren die de vraag beïnvloeden, basismethoden zullen worden beschreven aan de hand waarvan op een exacte manier de vraag van de consument in de markt kan worden beoordeeld en voorspeld.
Bepaalde vormen van relaties komen tot uiting in de kwalitatieve en kwantitatieve relaties van marktelementen. De impact van deze elementen vormt de noodzakelijke proporties van de productie van goederen en hun consumptie.
In de verhouding tussen de vraag van consumenten en het aanbod van consumenten vormen en bepalen de uiteindelijke prijs van de goederen. De vraag naar goederen is een belangrijk onderdeel van de markt, omdat op basis daarvan de behoefte aan mensen in goederen en diensten wordt onthuld.
De vraag wordt uitgedrukt in geldvorm, evenals in de bereidheid van mensen om producten te kopen tegen een bepaalde bestaande prijs. Het volume van de consumentenvraag wordt gekenmerkt door de bereidheid van mensen om een bepaald product voor een bepaalde periode tegen een gerealiseerde prijs te kopen.
Vraagomgeving
Bij het bestuderen van de vraag is het belangrijk rekening te houden met de omgeving waarin marktprocessen plaatsvinden. De vraag van consumenten op de markt kan worden uitgevoerd in een open, gesloten, concurrerende en gereguleerde omgeving.
In een open omgeving betreden fabrikanten vrijelijk de handelsmarkt. In een open omgeving worden commerciële activiteiten uitgevoerd zonder obstakels voor fabrikanten.
In een gesloten omgeving worden de activiteiten van fabrikanten bepaald door een aantal voorschriften (vergunningen, quota, douanebarrières), die vaak een obstakel vormen voor nieuwe fabrikanten om de markt te betreden.
In een competitieve omgeving is er vrije concurrentie tussen kleine en middelgrote producenten. Deze voorwaarden maken het mogelijk het juiste evenwicht tussen vraag en aanbod van de consument te handhaven. Het is vermeldenswaard dat deze omgeving het meest optimaal en gunstig is voor de activiteiten van commerciële ondernemingen.
Om het milieu door de staat te reguleren, wordt een strikte controle van het aan- en verkoopsysteem uitgevoerd, waarbij alle activiteiten van ondernemingen worden bepaald door de regelgeving.
Soorten mate van tevredenheid van de vraag
Er zijn graden die het niveau van de consumentenvraag bepalen.
De reële vraag is een indicator van de omvang van de verkochte goederen voor een bepaalde tijd, uitgedrukt in kosten of in natura.
De gerealiseerde of tevreden vraag wordt bepaald door het grootste deel van de vraag naar oplosmiddelen.
Onvrede consumentenvraag is de presentatie van de vraag naar verhandelbare producten waaraan om welke reden dan ook niet wordt voldaan (productprijs is te hoog, producttekort, kwaliteit komt niet overeen met prijs). Een dergelijke vraag kan zijn:
- verborgen, manifesteert zich wanneer een persoon een product koopt dat een ontbrekend product niet volledig vervangt;
- expliciet, vanwege het feit dat een persoon het juiste niet kan verwerven om subjectieve of objectieve redenen;
- uitgesteld, zorgt ervoor dat een persoon om een of andere reden een aankoop uitstelt.
Typen van vraag naar frequentie
Elke dag is de vraag die elke dag wordt gepresenteerd.Het kunnen voedsel- en hygiëneproducten zijn.
Periodiek - vraag die bij mensen ontstaat na enige tijd. Het kunnen kleding of schoenen zijn.
Incidenteel is een vraag die uiterst zelden ontstaat. Het kunnen delicatessen of sieraden zijn.
Vraag gekenmerkt door klantintenties
De bedoelingen van klanten vormen de vraag naar verschillende producten. De vraag van de consument kan niet anders dan bestaan, maar het kan op verschillende manieren worden uitgedrukt. Afhankelijk van de bedoelingen worden deze soorten vraag onderscheiden:
- stabiel (hard, conservatief);
- alternatief (compromis);
- impulsief (spontaan).
De afhankelijkheid van de vraag van de prijs
Elastische en inelastische vraag kan worden onderscheiden. Deze formulieren worden individueel of in geaggregeerde marktomstandigheden gevormd.
Elastische vraag - een veranderende consumentenvraag als gevolg van veranderingen in productprijzen of klantinkomsten.
Onelastische vraag - onveranderlijke vraag. Inelastische vraag omvat een groep goederen die zijn opgenomen in de consumentenmand.
Vraagvorming
De vraagvorming vindt plaats onder invloed van verschillende factoren, zoals:
- economische;
- demografie;
- sociale;
- natuurlijke;
- politiek.
Wijziging van de vraag
Veranderingen in de consumentenvraag kunnen niet alleen worden veroorzaakt door de invloed van de prijs van een bepaald product, maar ook door een aantal factoren, zoals:
- verandering van het inkomen van de bevolking;
- prijsfluctuatie voor een vervangend product;
- verandering van voorkeuren;
- veranderingen in de politieke koers op het gebied van economie.
Vraagschattingstechniek
Voor elke fabrikant is het erg belangrijk om de consumentenvraag te bestuderen voordat producten worden vrijgegeven of om de effectiviteit van activiteiten te evalueren. Fabrikanten, hun managers, proberen nauwkeurige gegevens te verkrijgen met behulp van de volgende reeks methoden voor vraagbeoordeling.
Er zijn een aantal van de meest nauwkeurige methoden om de consumentenvraag te beoordelen:
- extrapolatiemethode voor het schatten van de vraag;
- consumptie niveau methode;
- lead indicator methode.
Extrapolatiemethode voor het schatten van de vraag
Deze methode is gebaseerd op extrapolatie van indicatoren voor de afgelopen periode en bestaat uit het vaststellen van trends en hun parameters. Het gebruik van deze methode omvat noodzakelijkerwijs een beoordeling van de prestaties in het verleden gedurende ten minste vijf jaar en op voorwaarde dat er gedurende deze periode geen abnormale schommelingen waren. Als de vraagprognose wordt uitgevoerd op gegevens van een kortere periode, zijn de berekeningen niet nauwkeurig.
Consumptieniveau methode
Deze methode voor het schatten van de vraag is acceptabel als het gaat om directe consumptie van goederen, het is gebaseerd op gegevens van standaardcoëfficiënten. De consumentenvraag naar auto's of apparatuur kan bijvoorbeeld worden berekend door het bedrag van dit product per 1000 mensen in het algemeen of in een specifieke groep mensen met een bepaald inkomen te identificeren. Met de reeds bekende totale vraagvolumes wordt de werkelijke hoeveelheid goederen afgetrokken van de totale vraag; als gevolg hiervan zijn er gegevens over de nieuwe consumentenvraag. Bij het maken van een voorspelling kan rekening worden gehouden met de behoeften voor het bijwerken van auto's.
Een belangrijke factor die het consumptieniveau van deze goederen bepaalt, is het inkomen van de consument, wat een aanzienlijke invloed heeft op de toewijzing van middelen uit het gezinsbudget voor de aankoop van een product. Het inkomensniveau is een sleutelfactor die de intensiteit van het verbruik van verschillende goederen beïnvloedt.
Deze methode houdt ook rekening met de studie van de elasticiteit van de vraag naar prijs en inkomen. De omvang van de verandering in de vraag, als gevolg van verschillende inkomensniveaus van de bevolking, verschilt niet alleen in specifieke producten, maar ook in groepen kopers met verschillende inkomensniveaus, evenals in regio's van de staat.
Wanneer het mogelijk is om het verschil in inkomen per hoofd van de bevolking in specifieke groepen te bepalen, moet de analyse uitgebreid zijn en niet beperkt tot de gemiddelde indicator per persoon in de totale economie van de staat. Er moet onderzoek worden verricht naar groepen die afhankelijk zijn van beroepen, geografische en sociaal-economische situatie.
Als de fluctuaties onbeduidend zijn, moet de inkomenselasticiteitscoëfficiënt worden gebruikt.Dus als wordt onthuld dat met een stijging van het inkomen van de staat met twee procent, het verbruik van een product met twee procent is toegenomen, wordt de vraag naar dit product in de komende jaren geschat door de elasticiteitscoëfficiënt van het inkomen.
Deze verhouding wordt bepaald door de onderstaande formule.
Eindgebruiksmethode
Deze methode wordt bepaald door de consumptiecoëfficiënt en wordt gebruikt om de vraag naar industrieproducten te identificeren. De essentie ligt in het bepalen van opties voor het verbruik van een bepaald product en het vaststellen van een specifieke coëfficiënt. Als u de ontwikkelingsplannen voor bepaalde gebieden en industrieën kent, kunt u de behoefte aan een bepaald product vinden door het productievolume te vermenigvuldigen met een bepaalde coëfficiënt die overeenkomt met het consumptieniveau van het product.
Toonaangevende indicator methode
Deze methode is van toepassing wanneer er een bepaald (geïdentificeerd) patroon is dat een kwantitatieve of tijdelijke afhankelijkheid van het verbruik van goederen uitdrukt. Als de fabrikant weet dat de vraag naar elektrische apparatuur afhankelijk is van een bepaalde schaal en tijd van inbedrijfstelling van productie-, woon- en kantoorgebouwen, dan kan de vraag naar deze goederen en het tijdstip van manifestatie ervan met grote nauwkeurigheid worden bepaald als informatie over civiele bouwplannen bekend is.
Naast de bovenstaande methoden zijn er ook:
- selectieve methode;
- vragenlijsten;
- economische en wiskundige methode.
Een vergelijkende evaluatie van deze methoden bewijst dat ze vanwege een aantal tekortkomingen niet zo effectief zijn, maar kunnen worden toegepast, zoals deskundigen op het gebied van economische statistieken opmerken, alleen onder bepaalde voorwaarden. De steekproefmethode is bijvoorbeeld zeer eenvoudig en redelijk nauwkeurig, maar op voorwaarde dat de beoordeling op betrouwbare gegevens is gebaseerd. Vragen stellen is alleen mogelijk dan is de groep respondenten zeer onbeduidend. De economische en wiskundige methode, zelfs als het geen grootschalige berekeningen vereist, maar de specificiteit ervan ligt alleen in het berekenen van de normen voor consumptie van goederen en de normen voor het leveren van de bevolking.