Ustawa federalna 114 o przeciwdziałaniu działalności ekstremistycznej definiuje ekstremizm jako ideologię wymagającą ekstremów, w tym środków. Czyny sklasyfikowane w ten sposób mogą być popełniane na podstawie uzależnienia od określonej religii z powodów związanych z narodowością, rasą, przynależnością społeczną, poglądami politycznymi. Ekstremizm zawsze wiąże się z pewną wrogością, może być konsekwencją nienawiści, nienawiści. Niebezpieczeństwo tego zjawiska, zgodnie z prawem, stanowi naruszenie porządku konstytucyjnego. Ponadto zagraża bezpieczeństwu społeczeństwa i porządkowi społecznemu oraz podważa moralność obywateli.
Geografia i niuanse
W naszym kraju dość często wzywa się do działań ekstremistycznych w regionach południowych, a młodzież staje się pierwszą ofiarą i celem ekstremistów. Łatwiej jest przyciągnąć młodych ludzi do wrogości związanej z preferencjami religijnymi i wyborami politycznymi. Nastrój w środowisku młodzieżowym stopniowo staje się coraz bardziej radykalny. Znaczny wpływ wywiera bliskość obszarów, które tradycyjnie charakteryzują się napiętymi sytuacjami.
Często angażują się w ekstremistyczne działania mieszkańców regionów kaukaskich, zwłaszcza północnej części tego obszaru. Wynika to z rozpowszechnienia wahabizmu. Rosyjscy mieszkańcy zaczynają bać się tych, którzy wyznają islam, unikają komunikacji z nimi. Chociaż organy rządowe są zmuszone do lojalności wobec dowolnych grup ludności, jednak wzajemna praca jest znacznie ograniczona z powodu napięć społecznych.
Badania pokazują: w obszarach tradycyjnie niebezpiecznych prawie połowa mieszkańców nie widzi nic złego w radykalizmie i działalności tego rodzaju ruchów. Tak się złożyło, że wielu nazywa odwiedzających winami kłopotów, nieodpowiedniego poziomu życia. Jednak stosunkowo niewielki odsetek obywateli naszego kraju jest przekonany, że bliskość przedstawicieli różnych wyznań, narodowości i narodowości jest kluczem do udanego wzrostu i rozwoju.
Cechy problemu: tło historyczne
Szerokie warstwy ludności naszego kraju dowiedziały się szczególnie o tym, kim byli tacy ekstremiści kilkadziesiąt lat temu. Etniczny nacjonalizm zyskał szczególną moc w regionach kaukaskich, które z czasem zastąpiły czysty islam, główną ideologię ekstremistyczną. Ekstremizm związany z przynależnością do islamu, a także ze względu na narodowość, mają wiele wspólnego, a zjawisko to stało się narodowe, a jednocześnie religijne, prawne i polityczne. Zjawisko to jest kontrowersyjne, złożone, a praca z radykalną populacją jest niezwykle trudna. Jednocześnie imponujący odsetek młodych ludzi dość biernie uciekł z politycznego życia społecznego, dzięki czemu wartości demokratyczne promowane przez władze nie znalazły prawdziwego poparcia. Najbardziej aktywni przedstawiciele młodej grupy okazali się podatni na radykalizm - krytyczne postrzeganie systemu władzy.
Terroryzm i ekstremizm są znane wielu, nie są zaskakujące. Przeprowadzono badania mające na celu określenie poziomu świadomości w społeczeństwie, zgodnie z którymi doszli do wniosku: tylko około 15% populacji kraju uważa, że zasadniczo nie ma ruchów ekstremistycznych. Mniej więcej jeden na pięciu respondentów nie mógł od razu przypomnieć sobie nazwy organizacji, którą można przypisać radykałowi. Mówiąc o działalności ekstremistów, zwykle przywołują przede wszystkim skinheadów, limonitów, wahabistów, salafitów. Nieco rzadziej ludzie wspominają o dżamaatystach, muvahhidunach.Jednak niezależnie od tego, o której grupie mówimy, zwykli ludzie mają negatywne nastawienie do działalności tej kategorii.
Zasady i ograniczenia
Nasz kraj przyjął federalną ustawę o przeciwdziałaniu ekstremistycznym działaniom, a kodeks karny zawiera jednocześnie kilka akapitów, które ujawniają odpowiedzialność za działalność, która odpowiada koncepcji działalności ekstremistycznej. Zjawisko to jest uważane za tajne i zdarza się, że w ciągu kilku lat w odpowiednich artykułach w całym kraju nie odnotowano ani jednego przestępstwa, podczas gdy można popełnić miesiąc lub dwa tysiące takich czynów. Wiele zależy od cech środowiska publicznego.
Federalna ustawa o przeciwdziałaniu ekstremistycznym działaniom nie tylko ujawnia cechy odpowiedzialności, ale także wyjaśnia przyjętą terminologię. To właśnie zobowiązuje nas do interpretowania działalności stowarzyszeń, organizacji, jednostek, a także przedstawicieli mediów jako ekstremizmu, jeśli cel obiektu można nazwać zmianą, podważającą fundamenty systemu elektroenergetycznego, a także naruszającą jego integralność. Ekstremiści prowadzą działania mające na celu eliminację bezpieczeństwa państwa, tworzą zakazane zasady formacji, zbroją swoich członków, zachęcają społeczeństwo do popełniania czynów podważających integralność i bezpieczeństwo kraju, a także finansują takie działania.
Formy, typy i definicje
Obecnie istnieje wiele rodzajów działalności ekstremistycznej i wiele zależy od konkretnych poglądów konkretnego specjalisty. W szczególności dopuszczalny jest podział na działania rasistowskie, związane z przekonaniami i nacjonalistyczne. Taką gradację zaproponował A. Sementsov. Żaliński zidentyfikował legalne, ekstremistyczne rodzaje terroryzmu, a Martynenko mówił o różnorodności politycznej, narodowej, nacjonalistycznej i związanej z religią. W pierwszym przypadku celem ruchu jest ustanowienie dyktatury i nowego porządku, drugi ma na celu ochronę praw i interesów konkretnej kultury, narodu. Ekstremalizm nacjonalistyczny szuka izolacji, podczas gdy ekstremizm religijny ma na celu pozbycie się przedstawicieli innych wyznań.
Można powiedzieć, że obszary działalności ekstremistycznej mają charakter międzynarodowy lub krajowy. Każda z kategorii zawiera ogromną liczbę przypadków, a wśród nich uzasadnione jest już wyróżnienie tych związanych z przynależnością polityczną, rasową, religią i innymi aspektami.
Od skrajności do skrajności
Prawnicy, wyjaśniając, kim są ci ekstremiści, wzywają do oceny działań pewnej grupy ludzi w aspekcie legalnego nihilizmu. Ekstremizm jest dowodzony przez aktywność, poglądy i słowa wskazujące na chęć i wezwanie do podjęcia ekstremalnych środków. Dość często ekstremizm odnosi się do politycznych zwolenników skrajnych poglądów. Pojęcie wieloaspektowe obejmuje dążenie do umocnienia nierówności klasowej, podziału na klasy i na innych podstawach, w tym przynależności do wyznania religijnego. Ekstremizm to termin odnoszący się do przemocy, nielegalnej działalności mającej na celu osiągnięcie tego, co opisano wcześniej.
Terroryzm i ekstremizm spotykane są głównie jako odrzucenie obecnego systemu norm polityki, kultury, moralności, religii, a także procedur zapewniających stabilne życie społeczne. Ludzie, którzy ulegają takim pomysłom, zwykle pozbywają się obecnego rządu i podważają jego władzę. Przedstawiciele ruchów charakteryzują się nietolerancją opinii, które różnią się od ich nieodłącznych. Młodzi ludzie są bardziej skłonni do tego, którego charakterystyczną cechą jest maksymalizm. W ostatnich latach zauważalne są tendencje do niepokoju: pomysły podobne do ekstremizmu można usłyszeć nawet od uczniów. Z historii planety wiadomo, że w niektórych formach i wariantach manifestacja ekstremizmu była charakterystyczna dla każdego ludu, a przy każdej potędze padały ofiarą takiej ideologii.
Polityka: Niuanse
Często odpowiedzialność za działalność ekstremistyczną spoczywa na politykach, których działalność, rozumowanie i apele idą w skrajności, które nie są dozwolone przez prawo. Ekstremalne metody polityczne zwykle mają na celu dostosowanie systemu władzy, reżimu. Ekstremizm społeczny, ekonomiczny, mający na celu wyeliminowanie obecnego systemu panującego w społeczeństwie, w jego gospodarce. Dość typowym i ilustrującym przykładem są lewicowi radykałowie działający w imperialnej Rosji, za pomocą których sił dokonano zamachu stanu w 1917 r. Niektóre kraje na Wschodzie dzisiaj - obszar lokalizacji ekstremizmu religijnego i politycznego. Stosując się do takich prądów, ludzie mogą świadomie inicjować niepokoje, a także są w stanie zorganizować atak terrorystyczny.
Jeśli ekstremizm i ekstremistyczne działania w dziedzinie polityki osiągną ekstremalne środki, zwyczajowo mówi się o terroryzmie. Termin ten oznacza sytuację systematycznego zastraszania, wpływ czynników prowokujących na społeczeństwo i inne sposoby destabilizacji za pomocą instrumentów przemocy. Taką działalnością są akcje separatystyczne, ataki terrorystyczne, w tym ataki na obywateli danego kraju, którzy znajdują się poza swoją ojczyzną. W naszym kraju jednym z najbardziej głośnych aktów terrorystycznych ostatnich czasów było to, co wydarzyło się w Budennovsku.
Rasy i religie
Głównym celem ekstremistycznych działań związanych z narodowością jest zapewnienie pewnej grupie społecznej utworzonej na bazie rasowej najlepszych warunków życia i uprzywilejowanej pozycji społecznej. Dobrym historycznym przykładem znanym każdej wykształconej osobie jest nazizm, który najechał Niemcy w ubiegłym wieku. W ostatnich dziesięcioleciach czystki miały miejsce w niektórych mocarstwach bałkańskich, afrykańskich oraz w regionach Rosji. Na krótko przed rozpadem ZSRR w niektórych regionach Azji i Kaukazu miały miejsce pogromy narodowe.
Ekstremializm i działalność ekstremistów związanych z religią wyrażają się w nie do pogodzenia z uczestnikami innych wyznań, oprócz ich własnych. Ludzie, którzy mają takie poglądy, nie zgadzają się zaakceptować wartości innych wierzących. Tego rodzaju wydarzenia zaobserwowano, gdy zwolennicy katolicyzmu i protestantyzmu przystąpili do walki w Ulsterze, aw niektórych regionach Ukrainy rozpoczęły się konflikty między katolikami i Grekami. Obecnie największe ryzyko wiąże się z islamem.
Ciekawy
W ramach walki z terroryzmem i ekstremizmem należy zwrócić uwagę na codzienne podgatunki tego zjawiska. Zazwyczaj obserwuje się to na tle pewnych zaburzeń psychicznych określonej osobowości. Najczęściej fobia staje się glebą. Według statystyk ksenofobia jest najbardziej rozpowszechnioną podstawą ekstremizmu wewnętrznego.
Czynniki i ich konsekwencje
Ekstremizm i działalność ekstremistów są możliwe na tle kryzysu gospodarki lub struktury społecznej, wraz ze zniszczeniem systemu wartości, który zdominował społeczeństwo, a także na tle intensyfikacji ruchów aspołecznych. Istnieje większe prawdopodobieństwo tego rodzaju manifestacji, gdy władza słabnie, instytucje polityczne tracą siłę, szacunek wśród ludzi, politycy nie mogą rozwiązać problemów, które obecnie panują. Wykonywanie dyscypliny słabnie. Ponadto zbyt agresywna walka z opozycją i poczucie, że naród narusza jego godność, może powodować ekstremizm. Niektóre grupy społeczne mogą, poprzez radykalne podejście, próbować osiągnąć to, czego chcą, zrealizować ambicje menedżerów. Początkowo zjawisko to było charakterystyczne dla kręgów marginalnych, w których dominowała kontrkultura, ale w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci bardziej zamożni obywatele również dążyli do takich ideałów. Ludzie o wysokiej i stabilnej pozycji w społeczeństwie mogą być zarażeni ideami ekstremizmu.
Od momentu powstania na fragmentach Związku Radzieckiego ekstremizm i działalność ekstremistów stały się i pozostają faktycznym problemem w naszym kraju. Sfederowana polityka, programy narodowe z dawnych czasów stworzyły podstawy dla takich trudności, które zostały następnie wzmocnione przez nihilizm mieszkańców i arbitralność rządzących. Reformy nie przyniosły obiecanych rezultatów, a sytuacja gospodarcza nie spełniła oczekiwań większości, jednak nierówności społeczne pogorszyły się. Ekstremizm zaczął aktywnie rozwijać się w warunkach obniżenia poziomu życia, skorumpowanych struktur i obecności przeciwnych grup społecznych. Istotną rolę odegrały pojawienie się nielegalnych formacji z szerokim wyborem broni, a także formacji utworzonych na podstawie przynależności rasowej, narodowej i religijnej. Każdy mieszkaniec naszego kraju żyje w obawie przed byciem celem agresji ze strony tłumu, wszyscy obawiają się masowego zachowania. Wszystkie te czynniki tworzą warunki do dalszego dobrobytu utajonego i jawnego ekstremizmu.
Czy to możliwe czy nie?
Przeciwdziałanie terroryzmowi i ekstremizmowi w naszym kraju odbywa się poprzez zakaz tego rodzaju działalności. Na terytorium kraju mocarstwa nie mają prawa brać czynnego udziału w tworzeniu grup społecznych opartych na religii, handlowych i nie-społecznych, należących do różnych krajów, jeżeli działalność takiej grupy jest oficjalnie nazywana ekstremistą i spełnia kryteria wymienione w prawie. Złożoność problemu polega na tym, że niektóre sformułowania podane w akcie prawnym można interpretować na różne sposoby. Umożliwia to nadużywanie istniejących standardów, co oznacza, że skuteczność stosowania przepisów jest zmniejszona.
W szczególności wspomniane jest prawo: ekstremizm można przypisać takiej działalności, która ma na celu utrudnianie pracy struktur państwowych. Dotyczy to także przypadków, w których osoba wyznająca radykalne idee (grupa ludzi) grozi przemocą lub z niej korzysta. Prawo wzywa do oczernienia oficjalnego urzędnika państwowego za ekstremistycznego, jeśli oszczerca oskarży ministra ekstremizmu. Wreszcie, wśród kontrowersyjnego języka, prawnicy zawierają akapit dotyczący interpretacji przemocy wobec urzędnika będącego członkiem struktur państwowych, a także członków jego rodziny. Rozważane jest również zagrożenie przemocą.
Niuanse zapobiegania
Głównymi zasadami przeciwdziałania działalności ekstremistów jest zapoznanie mas z istotą tego zjawiska, z normami prawnymi określającymi jego zakaz, a także praca socjalna z młodymi ludźmi, którzy są najbardziej podatni na kategoryczne poglądy, w celu uodpornienia się na radykalne ideologie. Działania zapobiegawcze w naszym kraju są powierzone rządowi federalnemu, poszczególnym organom, władzy państwowej podmiotów, a także lokalnym strukturom administracyjnym. Każda instytucja powinna działać ściśle w ramach swoich kompetencji, bez naruszania zasad i przepisów. Zapobieganie obejmuje propagandę, edukację, zapobieganie ekstremistycznym zagrożeniom. W tym celu organizowane są ruchy społeczne i formacje ukierunkowane na młodzież i młodzież.
Najbardziej terminowe i wczesne przyjęcie środków zapobiegawczych jest skuteczną metodą eliminacji nacisku na działalność ekstremistyczną sprzeczną z prawem. Stowarzyszenia, grupy i grupy społeczne powinny prowadzić rozmowy z określoną częstotliwością, w ramach których każdy członek mógłby zrozumieć istotę ekstremizmu i związanych z nim niebezpieczeństw. Środki zapobiegawcze i nieuchronność kary za łamanie prawa stają się podstawą odpowiedniej edukacji, która zostanie przekazana przyszłemu pokoleniu.Osoby prawidłowo wychowane będą miały wyjątkowo negatywne nastawienie do osób popełniających akty ekstremistyczne; same podejmą środki zapobiegające terroryzmowi, nacjonalizmowi i ekstremizmowi.
Anty-ekstremistyczne środki zapobiegawcze obejmują zapobieganie pierwotne, to znaczy wykluczenie zainteresowania zwykłych ludzi z nielegalnych grup. Wymaga to masowej immunizacji poprzez agresję antyfaszystowską i podniesienie poziomu edukacji. Zapobieganie wtórne to środki interakcji z tymi, którzy już zostali członkami takiej formacji. Podstawowe ostrzeżenie jest uważane za najważniejsze, ale oba aspekty zasługują na znaczną uwagę.