Ekspercki punkt widzenia na temat skuteczności amerykańskiego ustawodawstwa dotyczącego opodatkowania rachunków zagranicznych różni się niespójnością i biegunowością szacunków. Niektórzy uważają, że na świecie powstaje postępowy i skuteczny system międzynarodowej współpracy podatkowej. Prawie wszystkie kraje rozwinięte zawierają umowy międzyrządowe w sprawie poboru podatków z zagranicznych rachunków podatników. To, co rozpoczęło się w 2010 roku jako część amerykańskiej ustawy FATCA, trwa w innych procesach na całym świecie.
Finansowa okupacja świata?
Przeciwnicy mają inną ocenę tego, co się dzieje. Przeciwnicy prawa FATKA uważają, że w ciągu ostatnich kilku lat Stany Zjednoczone miały niewypowiedzianą cichą okupację finansową świata.
Ich argumenty: współczesne prawa amerykańskie wyróżniają się terytorialnym „globalizmem”. Ich wdrożenie jest często powierzane obywatelom i firmom z innych krajów. Najbardziej uderzającym przejawem takiej eksterytorialności jest potrącanie podatku FATCA.
Kontekst prawa
Rozmowa o stosowności nowego prawa trwa już od dłuższego czasu; pomysł narodził się ponad jeden dzień. Tłem dla przyjęcia ustawy była bezprecedensowa walka państwa o pełny pobór podatków.
W trakcie debaty w Kongresie USA liczby strat finansowych były niesamowite. Z powodu tworzenia błotnistych programów offshore straty budżetowe wyniosły około stu miliardów dolarów rocznie.
„I ukryj pieniądze za granicą” - zdanie to stało się klasyczne nawet w serialu o miłości. Ale według detektywów podatkowych i ekspertów pieniądze były ukryte nie tylko na morzu, ale po prostu w innych krajach świata. Obywatele amerykańscy mają zły zwyczaj trzymania pieniędzy w zagranicznych bankach i innych biurach finansowych. Nie pasowało to do amerykańskiego prawa podatkowego, zgodnie z którym obywatele USA powinni płacić podatki tylko do budżetu swojego kraju, niezależnie od tego, gdzie otrzymano główny dochód.
Niezależny gracz finansowy na boisku
Stany Zjednoczone są jedynym krajem, który nie zwraca najmniejszej uwagi na czynnik terytorialności w kwestiach podatkowych. Jak tylko dana osoba otrzyma paszport obywatela USA (a nawet zieloną kartę), natychmiast staje się przedmiotem szczególnej uwagi urzędu skarbowego.
Jeśli na przykład amerykański specjalista zajmuje wysokie stanowisko w rosyjskiej firmie i otrzymuje wysokie konkurencyjne pensje z różnymi płatnościami i premiami korporacyjnymi, będzie zmuszony płacić amerykańskiemu skarbowi więcej niż znaczne podatki.
Jak to się zaczęło?
Słynna FATKA to rosyjska wersja angielskiego skrótu FATCA - ustawy o sprawozdawczości podatkowej na rachunkach zagranicznych. Ta ustawa ma prawie dziesięć lat; została przyjęta w 2010 roku jako metoda walki z unikaniem podatków. W USA przestępstwa podatkowe są tradycyjnie uważane za ciężkie artykuły o bardzo nieprzyjemnych warunkach i karach.
Ale jeśli wcześniej te cechy były wyłącznie sprawą wewnętrzną, to od 2010 roku zagraniczne organizacje finansowe były zaangażowane w ten cykl. Teraz zostali zmuszeni do zgłaszania przepływów pieniężnych swoich klientów, którzy byli amerykańskimi podatnikami, do US Internal Revenue Service.
Unikając tego rodzaju raportów, zagraniczni finansiści ryzykowali surowe sankcje, w tym grzywny, a nawet zamykanie kont korespondencyjnych w amerykańskich bankach.
Szwajcaria poddała się pierwsza
Wszystko zaczęło się od walki o odkrycie tajemnicy, która była nietykalna od stuleci. Była to informacja o depozytach Amerykanów w szwajcarskich bankach, które Waszyngton uważał za oszustów podatkowych. Okazało się, że w tym czasie tylko jeden szwajcarski bank UBS posiadał wolne od podatku pieniądze będące własnością 52 000 amerykańskich obywateli.
W odpowiedzi na prośbę Departamentu Sprawiedliwości USA UBS został zmuszony do zapłaty grzywny w wysokości 780 milionów dolarów. Jednocześnie bank ujawnił cztery tysiące nazwisk swoich amerykańskich inwestorów. To był początek zwycięskiej ścieżki organów podatkowych, ich skrzydła wzrosły. Na tym tle powstał projekt FATKA - amerykańska ustawa o opodatkowaniu rachunków zagranicznych.
Szok w społeczności
Organy państwowe i banki różnych krajów zareagowały negatywnie na przyjęcie ustawy FATKA. Co więcej, możemy powiedzieć, że był to szok związany z bezprecedensowym wzrostem zależności od Stanów Zjednoczonych, w których banki europejskie były przez długi czas i nie wprowadziły nowego prawa.
Cały ten punkt był jedną z cech funkcjonowania globalnego systemu finansowego, umożliwiając USA jego kontrolę. To monopol dolara amerykańskiego, który jest walutą międzynarodową. Zdecydowana większość rozliczeń międzynarodowych odbywa się w dolarach amerykańskich i za pośrednictwem amerykańskiego systemu bankowego. Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych jest ulubionym miejscem do lokowania papierów wartościowych głównych firm i banków z całego świata.
Niektórzy eksperci finansowi uważają, że obecna sytuacja z amerykańskim dyktatem finansowym powstała w wyniku ukierunkowanych działań Stanów Zjednoczonych przy pomocy słynnego Systemu Rezerwy Federalnej. Działania te nazywane są tworzeniem „systemu finansowego zorientowanego na dolary”. Są też przeciwnicy spiskowej wersji teologicznej, która zostanie opisana poniżej.
Ale chociaż przed wprowadzeniem ustawy FATKA banki były pod pośrednim wpływem Stanów Zjednoczonych, nowy program walki z amerykańskimi oszustami podatkowymi doprowadził do bezpośredniej kontroli banków światowych przez amerykańskie organy podatkowe. Jeśli spojrzeć, to niezależne systemy finansowe różnych krajów w przeszłości zaczęły odgrywać rolę oddziałów podatkowych i innych agencji amerykańskich.
Woda ostrzy kamień
Jedną rzeczą jest uchwalenie prawa we własnym kraju. Zupełnie innym jest uzgodnienie jego wykonania przez obce państwa, zwłaszcza na tle ogólnego negatywnego i strumienia krytycznych artykułów w mediach. Departament Stanu USA podjął się tego trudnego zadania. Rozpoczął negocjacje w sprawie nowych umów międzynarodowych w sprawie tzw. Sprawozdawczości transgranicznej.
Amerykańskie organy podatkowe zaproponowały dwa modele interakcji do wyboru. Pierwsza opcja obejmowała zgłaszanie się do lokalnych organów podatkowych, które z kolei przesyłały skonsolidowane dokumenty do Stanów Zjednoczonych. Drugi model obejmował raportowanie bezpośrednio do organów podatkowych USA.
Przysłowie „kamień do ostrzenia wody” jest idealne do ciężkiej i cierpliwej pracy Departamentu Stanu USA z każdego kraju na świecie. Przed wejściem w życie ustawy w lipcu 2014 r. Nie wszystkie kraje podpisały standardowe umowy FATCA.
Aby nie podlegać karom w 2014 r., Wynaleziono kompromis: „główną umowę” podpisaną przez niektóre kraje w sprawie przyszłych zamiarów.
Trzy lata później podpisano umowę (lub umowę „główną”) w 113 krajach świata.
Konsekwencje
Nieprzestrzeganie wymagań ustawy FATKA stanowi poważne ryzyko dla banków w dowolnym kraju, w tym w Rosji. Charakter tych ryzyk związany jest zarówno z reputacją banku, jak i z karami pieniężnymi w postaci wypłaty 30% środków w ramach przelewów międzynarodowych.
Straty reputacyjne to utrata zaufania do międzynarodowej społeczności bankowej. Z punktu widzenia tej społeczności instytucje finansowe, które nie są zaangażowane w system FATKA, są potencjalnie niechcianymi partnerami z powodu prania pieniędzy, uchylania się od opodatkowania itp.
Oprócz tych problemów prowadzenie spraw finansowych z bankami poza systemem FATKA zaczęło generować dodatkowe koszty związane z dodatkowymi działaniami administracyjnymi. To było błędne koło: im więcej banków akceptowało warunki FATKA, tym trudniej było pracować niezależnym finansistom.
FATKA i rosyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych
W kontekście rosyjskim prawo FATKA wiąże się z ciągłymi sprzecznościami legislacyjnymi. Przede wszystkim wynika to z tajemnicy bankowej i podatkowej, a także z poufności danych osobowych. Ponadto odliczenie 30% środków w formie kar nie jest w żaden sposób uzasadnione z punktu widzenia rosyjskich przepisów.
Oczywiście rosyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych nie mogło odstąpić od głosu i wyraziło opinię na temat naruszenia suwerenności krajów i, co najważniejsze, sprzeczności z prawem rosyjskim. Wymuszenie wymogów podatkowych państwa obcego i innych artykułów prawa uniemożliwia rosyjskim instytucjom bankowym współpracę z amerykańskimi agencjami skarbowymi. Ten punkt widzenia został wyrażony w specjalnym liście z Ministerstwa Spraw Zagranicznych RF w 2014 r., W momencie wejścia w życie ustawy FATKA.
Niezależne rozwiązania bankowe
Tak czy inaczej rosyjskie banki musiały znaleźć rozwiązania normalnej przyszłej działalności na szczeblu międzynarodowym. Nie ma umowy międzypaństwowej o prawie FATKA z Rosją. Dlatego każdy bank musiał przystąpić do systemu niezależnie za pomocą umów akcesyjnych.
Tekst takich umów zawiera informacje, które amerykańskie organy podatkowe zastrzegają sobie prawo do oceny dostarczanych przez nich raportów oraz dodatkowe informacje na potrzeby FATKA z rosyjskich banków. Prawo to pozwala im wykluczyć bank z listy organizacji, które dołączą do systemu FATKA, jeśli jego raportowanie przestanie im odpowiadać.
Bez teorii spiskowych
Krytycy teorii spiskowych wskazują, że amerykańskie organy podatkowe tego nie wymagają, ale proszą zagraniczne instytucje finansowe o poinformowanie ich, jeśli wśród ich klientów są pewne osoby posiadające obywatelstwo amerykańskie.
Na szczeblu rosyjskim stan statusu FATKI pozostawał niepewny. Ministerstwo Finansów odwołuje się do starych dokumentów i uważa, że wystarczający będzie traktat między USA a Federacją Rosyjską „O zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu i uchylaniu się od podatków ...” obowiązujący od 1992 roku.
Jeśli chodzi o ustawę FATKA w wersji europejskiej, większość krajów rozwiniętych, począwszy od Wielkiej Brytanii, Niemiec i Francji, od dawna zawiera umowy z USA, które zwalniają lokalne banki z osobnych umów. Ponadto umowy te mają charakter dwustronny: Stany Zjednoczone przekażą również informacje o amerykańskich rachunkach obywateli europejskich do służb podatkowych krajów partnerskich.
Historia wprowadzenia ustawy FATKA jest doskonałym przykładem badań behawioralnych w kontekście współpracy międzynarodowej w kontekście globalizacji.