Strefa funkcjonalna terytorium. Funkcje i funkcje

Warunkiem wdrożenia planowania przestrzennego każdej osady jest podział na strefy terytorium. Konieczne jest ustanowienie procedury korzystania z witryn z punktu widzenia zamierzonego celu.

Celem podziału na strefy jest stworzenie wygodnej, przemyślanej przestrzeni. Jego główna zaleta polega na racjonalnym podziale obszaru na niektóre części.

Obecnie strefy funkcjonalne są dostępne we wszystkich miastach na świecie. Wszystkie znajdują się w osadach, w zależności od rodzaju i celu. Te dwa wskaźniki są brane za podstawę podziału terytorium.

Strefowanie terytorium w mieście

Podczas sporządzania dokumentu do planowania urbanistycznego wykonuje się planowanie i strukturę przestrzenną obszaru. Jednocześnie odbywa się podział na strefy miejskie, co pomaga zapobiegać wpływowi negatywnych czynników przemysłowych na zdrowie ludzi. W tym przypadku na ziemi istnieje podział na następujące kategorie:

1. Mieszkalne Na tych obszarach zlokalizowane są obszary mieszkalne, a także domy kultury i tereny zielone.
2. Przemysłowe W procesie podziału na strefy na tych obszarach zapewniona jest budowa przedsiębiorstw produkcyjnych.
3. Magazyn narzędzi. Strefa ta jest niezbędna do umieszczania garaży i magazynów, miejsc do przechowywania towarów i innych przedmiotów o podobnym przeznaczeniu.
4. Rekreacyjny. W takich obszarach znajdują się plaże, parki i inne miejsca przeznaczone do krótkotrwałego relaksu ludzi.

Ponadto osada z pewnością obejmuje zewnętrzną strefę transportu. Mieści stacje towarowe i pasażerskie, przystanie itp. Strefowanie terytoriów osad zapewnia miejsca znajdujące się poza budynkami. Są przeznaczone na cmentarze i działki pomocnicze, szkółki drzew itp. Przy wyznaczaniu stref na terytorium miasta przydzielane są również obszary rezerwowe. Mogą być tymczasowo używane do różnych celów.

Rozważ cechy głównych stref znajdujących się w granicach osad.

Obszar mieszkalny

Budowa miast rozpoczęła się w czasach starożytnych, kiedy ludzie zaczęli się łączyć, aby chronić swoje klany i terytoria. U zarania rozwoju społeczeństwa ludzkiego takie osady były małymi wioskami. Składały się one z kilku chat i znajdowały się wokół jakiegoś kultowego miejsca. W starożytnym świecie i w średniowieczu terytorium miast było już znacznie zwiększone, a nawet wtedy zaczęły się w nich wyróżniać strefy mieszkalne. Takie miejsca są w nowoczesnych miastach. Jednak w przeciwieństwie do starożytnych osad, w których rozwój odbywał się spontanicznie, nowoczesne planowanie urbanistyczne zapewnia pracę opartą na jasnym, wcześniej przygotowanym planie, który uwzględnia wszystkie potrzeby ludności.

Istnieją obszary mieszkalne dla każdego funkcjonalnego podziału na strefy współczesnych osad. I podobna zasada jest przestrzegana niezależnie od ich wielkości. Tak więc podział na strefy osady miejskiej przewiduje podział obszarów mieszkalnych z ich podziałem na mikroregiony i dzielnice. Wszystkie te składniki razem tworzą jedną jednostkę administracyjną.Mikro-dzielnice w dużych miastach i megalopoli są z pewnością oddzielone krajobrazem i autostradami. Zjednoczyć takie części osiedli instytucji publicznych.

Struktura mieszkaniowa

Przy planowaniu stref zagospodarowania przestrzennego terenów gmin uwzględnia się ich granice w oparciu o istniejącą naturalną ulgę. Może to być na przykład rzeka, góra, wąwóz i inne naturalne przeszkody.

Istnieje jednak wiele przykładów miast, które początkowo znajdowały się na jednym brzegu rzeki, ale wraz z rozwojem rozszerzyły się i „przeszły” na drugą stronę. W takich przypadkach lokalizacja fotowoltaiki przestaje wpływać na podział na strefy terytorium. I cechy stref z naturalnego krajobrazu nie zmienią się. Przykładami takich miast są Kijów z Dnieprem, Dusseldorf z Renem, Budapeszt z Dunajem.

Jaki jest podział obszarów mieszkalnych osad? Ich struktura w planowaniu przestrzennym terytorium zależy bezpośrednio od zajmowanego obszaru. Na przykład w metropolii kilka dzielnic wchodzi w obszary mieszkalne. Ponadto w każdym z nich może mieszkać od 150 do 250 tysięcy osób, co odpowiada skali przeciętnego miasta. Strefy stref mieszkalnych na terytorium średnich miast to kilka obszarów mieszkalnych. W małych miasteczkach jest tylko jeden.

Umieszczenie obszarów mieszkalnych

Obszary mieszkalne, na których przewidziano funkcjonalne zagospodarowanie przestrzenne terytorium, przeznaczone są pod budowę domów dla ludności. Jednocześnie kwartały mieszkalne powinny być zlokalizowane w pewnej odległości od strefy przemysłowej i szkodliwej produkcji. Ponadto plany zagospodarowania przestrzennego przewidują:

• liczba budynków z odległością między nimi;
• sztuczny lub naturalny teren rekreacyjny;
• drogi, które mają łączyć dzielnice mieszkalne ze sobą oraz z centrum wsi;
• warunki klimatyczne, w tym kierunek wiatrów i odpływów burzowych.

Jeżeli podczas planowania terytorium strefy mieszkalnej stanie się oczywiste, że przepływy powietrza przenoszą się głównie z przedsiębiorstw do obszarów mieszkalnych, obszar ten nie jest uważany za mieszkaniowy. Ponadto budowa zakładu lub fabryki wymaga organizacji zielonej strefy. W przypadku branż niebezpiecznych ich odległość od obszarów mieszkalnych powinna wynosić co najmniej 1000 m. Średnie wskaźniki zagrożenia przewidują utworzenie zielonej strefy 500 m. Przedsiębiorstwa, których emisje nie stanowią szczególnego zagrożenia dla zdrowia ludzi, mogą być zlokalizowane 300 m od obszarów mieszkalnych. Wcale nieszkodliwe - na 50-100 m.

W każdym razie, przy wyznaczaniu stref na terytorium miasta, wszystkie niezbędne wskaźniki podlegają dokładnej analizie i rozliczeniu. Tylko w tym przypadku obudowa zostanie zbudowana w optymalnie wygodnym i bezpiecznym miejscu.

Rozwiązania architektoniczne

Zgodnie z planowaniem przestrzennym terytoriów odbywa się również planowanie budowy. Tak więc, przed zaprojektowaniem kolejnego mikrodokrętu, architekt będzie musiał sformułować złożony pomysł. Rodzajem „szkieletu” obszaru mieszkalnego jest budynek, w którym mieszczą się organy zarządzające, przedszkola i obiekty kulturalne, obiekty sportowe i handlowe. Wszystko w takich dzielnicach powinno być zlokalizowane w taki sposób, aby każdy z mieszkańców mikrod powiatu mógł z łatwością dostać się we właściwe miejsce poprzez alejki dla pieszych lub wewnętrzne podjazdy.

Ważna jest także liczba i kierunek działalności sklepów, rynków i innych obiektów wchodzących w skład dzielnicy mieszkaniowej, a także styl architektoniczny przyjęty do ich budowy. Przy profesjonalnym podejściu należy wziąć pod uwagę naturalne cechy obszaru i historycznie ustalony smak ulic miasta.

Lokalizacja przedsiębiorstw przemysłowych

Przy funkcjonalnym zagospodarowaniu przestrzennym terytoriów osadnictwa należy przewidzieć miejsce na budowę fabryk.Aby to zrobić, w planach rozwoju obszarów miejskich wyróżniono obszary przemysłowe. Na ich terytorium znajdują się różne przedsiębiorstwa z ich głównymi i pomocniczymi zakładami produkcyjnymi.

Przy wyznaczaniu stref na tereny osiedli lokalizację terenów przemysłowych należy zaplanować w taki sposób, aby zapewnić ich racjonalne połączenie z mikropowiatami. Pozwoli to mieszkańcom wioski spędzić minimalną ilość czasu na drodze do miejsca pracy. Ponadto racjonalne warunki pozwalają na terminową obsługę przedsiębiorstw przez transport wewnętrzny i zewnętrzny zgodnie z ich wymaganiami funkcjonalnymi.

Witryny przemysłowe

Przy wyznaczaniu stref na terytorium miasta obszar obszarów przeznaczonych do umieszczenia na nich fabryk i roślin jest określany na podstawie warunków ich lokalizacji w strukturze miasta. W zależności od wartości produkcji można zapewnić ich wielopiętrową konstrukcję, a także wykorzystanie podziemnej przestrzeni.

Przy strefowaniu obszarów przemysłowych z reguły przydzielane są cztery rodzaje obszarów:

1. Miejsce, w którym znajdują się pomocnicze obiekty fabryczne i budynki. Ich lista obejmuje zarządzanie wejściem i fabryką, lokale i budynki usług kulturalnych, edukacyjnych, medycznych i laboratorium. Obejmuje to również obszar przed fabryką, a także parking dla pojazdów osobowych.
2. Obszar produkcji Obejmuje główne warsztaty związane z zaopatrzeniem, przetwarzaniem i montażem produktów. Dotyczy to również działek użytkowych obsługujących to przedsiębiorstwo.
3. Obszar, na którym znajdują się urządzenia do magazynowania energii i magazynowania.
4. Obszar transportu Obejmuje różne urządzenia transportowe, na przykład tory i stacje rozrządowe.

Czasami budynki należące do 1, a także do 3 i 4 stref, są organizowane w celu obsługi kilku przedsiębiorstw jednocześnie, a nawet całego obszaru przemysłowego.

Tworzenie kompleksów

Jeżeli konieczna będzie przebudowa obszarów przemysłowych podczas podziału na strefy terytorium, należy przewidzieć regulację ich zagospodarowania z jednoczesną identyfikacją rezerw, aby zapewnić możliwość dalszego rozwoju zatrzymanego przedsiębiorstwa.

Obecnie istnieje tendencja do grupowania zakładów i fabryk w kompleksy. Jednocześnie brane są pod uwagę przedsiębiorstwa posiadające wspólne źródło surowców, proces technologiczny, wzajemne wykorzystanie odpadów lub produktów itp. Istnieją jednak pewne ograniczenia. Faktem jest, że przy nadmiernej koncentracji mocy dochodzi do znacznego wzrostu szkodliwych emisji, co jest nie do przyjęcia z punktu widzenia służb sanitarnych.

Taśmy przemysłowe

Podczas podziału na strefy działki z umieszczonymi na nich fabrykami i roślinami można budować w oparciu o zasadę liniowego rozwoju. Jest to możliwe, gdy obszary przemysłowe znajdują się wzdłuż linii kolejowej. Główną wadą takiej lokalizacji strefy jest niemożność jej dalszego rozwoju ze względu na pobliskie trasy. Obszary taśm są zwykle planowane w obecności roślin bliskich lub jednorodnych w swojej klasie zagrożenia.

Głębokie obszary przemysłowe

Ten typ strefy produkcyjnej przewiduje rozwój fabryk w kierunku miasta. W takim przypadku jedna z tras transportowych jest wprowadzana dość głęboko w obszar przemysłowy. Taka tętnica jest przeznaczona do głównego ruchu ludzkich przepływów.

Cały obszar przemysłowy przy użyciu takiego schematu jest podzielony na dwie taśmy. Każdy z nich rozwija się z miasta i przylega do zabudowy mieszkaniowej. Dzięki tej decyzji tory kolejowe z reguły zbliżają się do miasta i pokrywają tę strefę niemal ze wszystkich stron.Główną wadą takiego podziału na strefy jest duży zasięg terytorium przemysłowego, a także znaczne wydłużenie miejskich szlaków transportowych.

Strefy ochrony sanitarnej

Takie terytoria są niezbędnym elementem w projektowaniu każdego obiektu. Strefy ochrony sanitarnej to pasma oddzielające przedsiębiorstwa przemysłowe, a także inne źródła biologicznego, chemicznego i fizycznego wpływu na zdrowie ludzi i środowisko, od obszarów mieszkalnych.

Takie miejsca są projektowane w celu zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza, doprowadzając wartości tych wskaźników do ustalonych standardów. Należy jednak pamiętać, że jest to możliwe dopiero po wdrożeniu przez przedsiębiorstwa niezbędnych środków ochrony środowiska.

Podczas funkcjonalnego podziału na strefy strefy ochrony sanitarnej musi być odpowiednio zagospodarowany, zagospodarowany i zorganizowany. Głównym zadaniem w tym przypadku jest zapewnienie rzeczywistej ochrony obszarów mieszkalnych przed zanieczyszczeniem. Ponadto strefa ochrony sanitarnej jest opracowywana z uwzględnieniem innej funkcji. Ta strona musi spełniać wszystkie wymagania, które pozwalają na koordynację architektoniczną i kompozycyjną obszarów mieszkalnych i przedsiębiorstw przemysłowych.

Na terytorium stref ochrony sanitarnej z reguły sadzi się drzewa i krzewy. Wielkość zajmowanego przez nich obszaru zależy bezpośrednio od szerokości strefy. Jeśli jego wartości mieszczą się w odległości 300 metrów, rośliny powinny zajmować co najmniej 60% całego terytorium. Przy szerokości 300-1000 m - co najmniej 50%, a przy wartościach 1000-3000 m - co najmniej 40%.

Rośliny, które są w stanie wykazać odporność na zanieczyszczenie atmosfery, gleby, a także emisje przemysłowe, powinny być wykorzystywane do stref ochrony sanitarnej. Jednocześnie konieczne jest zapewnienie rozmieszczenia korytarzy wentylacyjnych w tej sekcji. Mogą to być koleje i drogi, stawy, linie energetyczne i inne otwarte przestrzenie. Podczas projektowania strefy ochrony sanitarnej takie korytarze wentylacyjne nie powinny być kierowane w stronę obszarów mieszkalnych.

Tworząc projekt, programiści powinni podjąć następujące decyzje:

• ze środkami mającymi na celu ochronę ludności przed szkodliwym wpływem emisji przemysłowych;
• z reżimem użytkowania terytorium ochronnego.

Powierzchnia wspólna i magazynowa

Podczas opracowywania planów rozwoju obszarów miejskich na takie tereny przeznacza się 1,5–2% terytorium osady. Jednocześnie należy wyznaczyć strefy dla magazynów, które pomogą zminimalizować przepływy towarów, z wyjątkiem ruchu tranzytowego.

Na tych stronach znajdują się budynki i konstrukcje należące do kilku grup branżowych, a mianowicie:

• przemysł;
• handel;
• budownictwo;
• przemysł paliwowy i inne obszary.

Przy opracowywaniu planu zagospodarowania przestrzennego następujące zasady mogą wpływać na zasady i formy umieszczania na terenie osiedla obiektów magazynowych:

• intensywność użytkowania;
• organizacja funkcjonalna i przestrzenna w strukturze miasta;
• rozwiązanie przestrzenne i przestrzenne budynków magazynowych.

Podstawą układu jest podział na strefy określonego terytorium. W takim przypadku rozróżnia się następujące sekcje:

• obszary magazynowe przeznaczone do pełnienia funkcji odbioru, dalszego przechowywania, a także wysyłania różnych towarów;
• strefy transportowe niezbędne do realizacji ruchu towarowego;
• obszary przeznaczone na usługi przemysłowe i domowe;
• strefy ochrony sanitarnej.

Podczas projektowania magazyny znajdują się w pobliżu komunikacji samochodowej, kolejowej i innej, łącząc je ze wszystkimi rodzajami transportu miejskiego i zewnętrznego.

Tereny rekreacyjne

W procesie planowania urbanistycznego w dowolnej miejscowości zapewnia się terytorium, które jest niezbędne do przywrócenia zdrowia i siły ludności. W mieście takimi obszarami są parki i ogrody, a także inne miejsca przeznaczone do rekreacji. Czasami takie terytoria są rozumiane jako podmiejskie parki leśne.

Środowisko, które powstaje w strefie rekreacyjnej, powinno zapewnić osobie komfort estetyczny, psychologiczny, bioklimatyczny i fizyczny, przyczyniając się do dobrego wypoczynku. Staje się to możliwe, jeśli:

• wystarczające obszary terenu krajobrazowego, specjalnie przystosowane do różnych form i rodzajów zajęć rekreacyjnych;
• obiekty usługowe w strefie rekreacyjnej, o dogodnej lokalizacji (punkty sprzedaży, posiłki, parkingi, wypożyczalnia sprzętu itp.), znajdujące się w odległości 250–300 m od miejsc koncentracji ludzi;
• Dogodne połączenia komunikacyjne łączące tereny rekreacyjne i dzielnice mieszkaniowe.

Projekt takich miejsc powinien uwzględniać wielkość takich terytoriów w wysokości 500-1000 metrów kwadratowych na użytkownika.

Jednym z najważniejszych wskaźników, który odzwierciedla jakościowe cechy rekreacji, jest komfort psychiczny osoby. To zależy od liczby kontaktów wizualnych i akustycznych między osobami, które przybyły do ​​tej strefy. Zapewnienie komfortu psychologicznego w parkach miejskich pozwala na znalezienie nie więcej niż 8 osób w promieniu 25 metrów. Ten sam wskaźnik w parku leśnym wynosi 60 m, a w strefach leśnych - 100 m.

Ponadto teren rekreacyjny powinien zapewniać komfortowy krajobraz. Ta koncepcja jest kombinacją właściwości społeczno-psychologicznych, technicznych i biomedycznych, które mogą zaspokoić określone potrzeby lub wymagania ludzkiego życia.

Tak więc, jeśli osada znajduje się na wybrzeżu morskim, ta strefa rekreacyjna powinna zostać przekształcona w obszar uprawny, na którym znajduje się infrastruktura inżynieryjna, która umożliwia ludziom odpoczynek. Są to hotele, plaże, domy wypoczynkowe, pensjonaty, służby ratownicze itp.

Do krótkotrwałej rekreacji osób mieszkających w miastach przeznaczone są również podmiejskie strefy leśne. Główną właściwością tych terytoriów jest odmienny naturalny skład rosnących tam roślin. Plantacje drzew, które często są tworzone przez ludzkie ręce, reprezentowane są przez gatunki liściaste, drobnolistne i iglaste.

Tereny leśne są zwykle wyposażone w ścieżki rowerowe i piesze. Na ich terytorium funkcjonują punkty usługowe i handlowe, są place zabaw dla dzieci itp. Podczas projektowania takich stref dla obszarów zajmowanych przez elementy technogenne przydzielane są minimalne obszary. Ponadto wszystkie takie obiekty powinny być rozmieszczone optymalnie dla wygody korzystania z nich.