Kraje wchodzące w skład WNP od dłuższego czasu starają się wchodzić w interakcje między sobą na poziomie prawnym, zawierając coraz więcej traktatów i konwencji. Jednym z najbardziej uderzających przykładów takiej polityki jest pojawienie się konwencji z Kiszyniowa z 2002 r. „W sprawie pomocy prawnej i stosunków prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych”. Utworzono go w celu wyjaśnienia szeregu kwestii, które nie były omawiane w poprzednich sytuacjach, zwłaszcza kwestii ekstradycji i zapobiegania możliwym konfliktom prawnym.
Konwencja Mińska
Konwencje w Mińsku i Kiszyniowie są ze sobą nierozerwalnie związane, ponieważ te ostatnie zostały utworzone na podstawie tych pierwszych. Konwencja z Mińska przyjęta w 1993 r. Zaproponowała również szereg decyzji w dziedzinie pomocy prawnej. Składał się z pięciu części, które zawierały 87 artykułów.
- Pierwsza część konwencji była poświęcona czysto ogólnym przepisom, które zostały opracowane dla tej sytuacji w dziedzinie ochrony prawnej i pomocy prawnej.
- Druga część zawierała informacje, które regulowały pojawiające się stosunki w dziedzinie prawa cywilnego i rodzinnego zarówno w teorii, jak i na poziomie proceduralnym.
- W trzeciej części określono zasady uznawania i wykonywania orzeczeń w krajach, które podpisały umowę.
- Cały czwarty rozdział poświęcony był przestępstwom, w tym procedurze ścigania i ekstradycji.
- Ostatnia część zawierała przepisy końcowe.
Strony konwencji
Do 2002 r. Stało się jasne, że konwencja mińska nie może w pełni objąć całego spektrum prawa wymaganego przez kraje WNP. Dlatego w Kiszyniowie zwołano spotkanie, które miało przyjąć nowy dokument. W tym roku stronami konwencji z Kiszyniowa stały się tylko 3 kraje - Białoruś, Azerbejdżan i Kazachstan. Po podpisaniu umowy w kilku innych krajach - Armenii, Kirgistanie, Tadżykistanie. Weszło w życie dopiero 27 kwietnia 2004 r. W tej chwili Rosja zasadniczo odmawia podpisania tego dokumentu, a Ukraina podpisała z pewnymi zastrzeżeniami, ale go nie ratyfikowała.
Struktura konwencji
Konwencja z Kiszyniowa w swojej strukturze bardzo przypomina konwencję mińską. Składa się również z 5 sekcji o tych samych nazwach, ale liczba artykułów w nim została znacznie zwiększona - obecnie jest ich 124. Warto zauważyć, że większość tekstu pozostała w oryginalnej formie, ponieważ prawie wszystkie uzupełnienia zostały dodane do sekcji 4, które dotyczy postępowania karnego.
Kluczowe cechy
Teraz porozmawiamy o tym, jak Konwencja Kiszyniowa o pomocy prawnej różni się od Mińska. Najważniejsze cechy to fakt, że procedura ekstradycji została znacznie ułatwiona.
Zgodnie z jego warunkami terminologia i indywidualne oznaki przestępstwa popełnionego przez oskarżonego w celu podjęcia decyzji nie mają już znaczenia. Ponadto Konwencja po raz pierwszy ustanowiła pewną liczbę praw do ochrony. Teraz osoby, które zostały zatrzymane lub podlegały innym ograniczeniom, mogły spokojnie złożyć skargę do sądu lub innej właściwej instytucji, którą ma strona wzywająca.
W pewnym sensie konwencja z Kiszyniowa zawiera znacznie większą liczbę przepisów, które chronią prawa i wolności osób wymagających ekstradycji. Państwa miały też znacznie więcej powodów, by całkowicie odmówić ekstradycji. Ponadto konwencja zabrania kary śmierci.
Wyniki
Możemy śmiało powiedzieć, że Kiszyniów Konwencja znacznie ułatwiła możliwość aktywnego ścigania ponadnarodowych grup przestępczych w krajach, które ją podpisały. Na pewnym poziomie stwarza nawet okazję dla grup zadaniowych z różnych krajów Wspólnoty Niepodległych Państw do zjednoczenia i przeprowadzenia wspólnych działań. W końcu, nawet będąc na terytorium zupełnie innego kraju, uczestnicy procesu mieli całkiem normalne prawa w odniesieniu do konkretnych spraw karnych.
W pewnym sensie w takiej sytuacji jasne jest, dlaczego Rosja odmówiła ratyfikacji tego traktatu. Jeśli na Białorusi i w innych krajach, które podpisały konwencję, rola prokuratury w takich przypadkach jest mniej lub bardziej znacząca, ponieważ uważnie monitorują śledztwo, Federacja Rosyjska w tej sprawie bardziej polega na sądzie i samych śledczych, a zatem rola prokuratorów w nadzorze jest minimalna .
Upoważnione organy
Bezpośrednim upoważnionym organem odpowiedzialnym za stosunki z innymi państwami jest Najwyższy Sąd Gospodarczy Republiki Białorusi. Zgodnie z hierarchią poniżej znajdują się sądy gospodarcze regionów, które są również zobowiązane do zapewnienia pomocy prawnej wszystkim organom centralnym państw należących do konwencji z Kiszyniowa.
Prawo rodzinne
Rozdział dotyczący spraw rodzinnych jest dość interesujący w konwencjach w Mińsku i Kiszyniowie. Z czasem praktycznie się to nie zmieniło, ponieważ postanowiono zachować główne przepisy w pierwotnej formie. Konwencja kontroluje małżeństwo między przyszłymi małżonkami o różnych obywatelstwach, a także reguluje stosunki osobiste i majątkowe, szczególnie w przypadkach, gdy małżonkowie mieszkają w różnych krajach. Oczywiście są artykuły związane z rozwodem. Ta sekcja pozwala określić, które ustawodawstwo należy zastosować we wszystkich powyższych przypadkach.
Wniosek
W tym artykule rozmawialiśmy o głównych postanowieniach konwencji z Kiszyniowa i ich obecnym zastosowaniu. Pojawienie się konwencji w jakiś sposób stało się nową rundą w stosunkach między krajami WNP. Można zrozumieć, że normatywny akt prawny przyznaje szerszy zakres praw osobom, które podlegają ekstradycji, praktycznie bez względu na sprawy rodzinne i cywilne. Treść konwencji, jak pokazała praktyka, nie zadowoliła większości krajów, ponieważ podpisała ją i ratyfikowała raczej niewielka liczba państw w porównaniu do Mińska. Niemniej jednak ten dokument regulacyjny stwarza szerokie perspektywy interakcji państw w dziedzinie tłumienia nielegalnych działań.