Na obecnym etapie rozwoju globalnej społeczności światowej rozwinęło się dwuznaczne, ambiwalentne podejście do zrozumienia tak ważnej kategorii społecznej jak narodowość. Jest tego kilka przyczyn.
Społeczność społeczna
Przeważnie rozbieżne poglądy na temat rozumienia natury narodowości obserwowane są dzisiaj podobnie jak w krajach warunkowego Zachodu i Wschodu. W najogólniejszym sensie przynależność do dowolnej grupy należy uznać za jedną z form społeczności społecznej.
Jest ich wiele i wszystkie spełniają różne kryteria. Znany językoznawczy, kulturowy, religijny. Najwyższym przejawem wspólnoty społecznej jest przynależność do cywilizacji. Naukowcy podają różne klasyfikacje społeczności cywilizacyjnych, ale w kontekście współczesnych realiów najbardziej wskazane jest rozważenie 9 głównych: zachodniej, islamskiej, grzechu, japońskiej, hinduskiej, południowoamerykańskiej, afrykańskiej, prawosławnej i buddyjskiej.
Klasyfikacja opiera się na kryteriach geograficznych i religijnych.
Jeszcze wyższą formą społeczności jest rasa, z której tradycyjnie wyróżnia się trzy rasy: rasy kaukaskiej, mongoloidy i negroidu.
Aby odkryć istotę pojęcia narodowości, należy przejść od większego do mniejszego. Nat społeczność to kolejna forma separacji w obrębie konkretnej cywilizacji. W ramach prawosławnych rozróżnia się na przykład Rosjan, Ukraińców, Białorusinów itp.
Różnice w podejściu do zrozumienia na Zachodzie i Wschodzie
Wracając do kwestii sprzecznego podejścia do koncepcji narodowości, warto od razu zauważyć, że w krajach zachodnich, przede wszystkim w Europie i USA, nie jest zwyczajowo koncentrować się na pochodzeniu człowieka.
Powodem tego jest przerośnięta polityka wielokulturowa. Jego celem jest wyeliminowanie wszystkich różnic na poziomie krajowym i stworzenie jednolitego, jednorodnego społeczeństwa.
W zachodnich kręgach naukowych pojęcie to nosi nazwę „tygla”, którego przykład można zaobserwować w Stanach Zjednoczonych. Współczesna społeczność amerykańska jest pochodną fuzji wielu narodowości: są to Brytyjczycy, Latynosi, Afroamerykanie, Chińczycy i przedstawiciele wielu innych narodowości.
Rdzenni Amerykanie są obecnie dyskryminowaną mniejszością, zmuszoną do życia na rezerwacie, aby nie utracić kultury i tożsamości. Chociaż takie podejście do zrozumienia narodowości pomaga w pewnym stopniu zintegrować społeczeństwo, to jednak zawiera szereg problematycznych kwestii.
W szczególności na przykładzie Europy, w której promowana jest także polityka wielokulturowości, można zaobserwować przewagę imigrantów z Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu nad rodzimymi Niemcami, Francuzami, Brytyjczykami itp. Ten stan rzeczy wynika z odmowy narodów Europy ochrony integralności ich narodów i ich dziedzictwo kulturowe. Według krajów zachodnich podział etniczny stwarza konflikty i sprzeczności między ludźmi różnego pochodzenia.
Dlatego w większości dokumentów europejskich koncepcja ta jest interpretowana tak poprawnie, jak to możliwe. „Narodowość” oznacza w nich wyłącznie przynależność terytorialną do dowolnego państwa. W rzeczywistości obywatelstwo. A czynniki antropologiczne, kulturowe i historyczne nie są brane pod uwagę.
Jakie są konsekwencje koncepcji uśredniania?
Przesunięcie nacisku z prawa do obywatelstwa na rzecz budowania powszechnego społeczeństwa jest obarczone stopniową erozją całej tożsamości narodowej, co widać teraz we Francji, gdzie ludność arabska przeważa nad Francuzami.
Z drugiej strony odwrotną tendencję można zaobserwować wśród krajów obozu poradzieckiego. Dawne państwa radzieckie, zwłaszcza kraje WNP, są zwykle wytrwałe w utrzymywaniu integralności i nienaruszalności swoich narodowości.
Bez wyjątku wszystkie narody żyjące na terytorium Rosji i krajów sąsiednich są bardzo pełne szacunku dla ich historycznego pochodzenia. Rosjanie, Białorusini, Ukraińcy, Kazachowie, Ormianie, Azerbejdżanie, Gruzini - każdy przedstawiciel tych społeczności szanuje i chroni swoją historię narodową.
Różnica między narodową a etniczną
Należy to wziąć pod uwagę. Przed określeniem znaków obywatelstwa należy zidentyfikować różnice między takimi przecinającymi się kategoriami, jak narodowość i pochodzenie etniczne.
Granica między pojęciami jest bardzo cienka. Termin „naród” pochodzi od grupy etnicznej. I jest to grupa społeczna, która powstała i ugruntowała się w całej historii, która nie zawsze jest przywiązana do określonego terytorium, podatnego na izolacjonizm.
Naród jest społecznością społeczną, zjednoczoną językiem, kulturą, historią, terytorium, cechami życia gospodarczego i wspólnym systemem społeczno-politycznym. Przekształcenie etnosu w naród ma miejsce, gdy etnos staje się przedmiotem stosunków międzynarodowych. I odpowiednio, zyskuje światowe uznanie.
Chociaż naród jest pochodną grupy etnicznej, koncepcja ta jest jeszcze bardziej różnorodna i szeroka. W rezultacie zawiera wiele grup etnicznych. Żywym przykładem jest naród chiński. Obejmuje grupy etniczne Hana, Huizu i innych.
Dlaczego warto zachować tożsamość narodową
Teraz warto przejść do równie ważnego tematu. Mianowicie - na znaki obywatelstwa, które w rzeczywistości tworzą jedną lub drugą narodowość. Należą do nich:
- cechy antropologiczne (cechy biologiczne i fizjologiczne);
- element kulturowy (zwyczaje, tradycje, kreatywność, folklor);
- wspólna baza językowa (jeden język charakterystyczny dla narodu);
- terytorialne i geograficzne miejsce pochodzenia (niekoniecznie miejsce zamieszkania, ponieważ wiele mniejszości narodowych jest rozproszonych po całym świecie: społeczność żydowska w Odessie, ukraińska diaspora w USA i Kanadzie itp.);
- ogólna historia;
- istnienie skonsolidowanego rdzenia narodowego reprezentowanego przez państwo wraz z organami władzy wykonawczej, ustawodawczej i sądowniczej, systemem politycznym.
Każdy z rozpatrywanych składników ma szczególne znaczenie. Utrata co najmniej jednego z nich jest znakiem wskazującym na degradację narodu i regres tej wspólnoty społecznej.
Przygnębiający jest fakt, że niektóre kraje świadomie odmawiają uznania wyjątkowości kultury i historii własnego narodu tylko ze strachu przed zranieniem uczuć innych ludzi. W pełnoprawnym społeczeństwie świadomość i akceptacja różnic między indywidualnością narodową nie powinna być powodem publicznej krytyki. Każdy musi się tego nauczyć i nie bać się określać i wskazywać swojej narodowości w społeczeństwie.
Narodowość jako cecha społeczna
Jest to element formujący w procesie socjalizacji obywateli. Narodowość wpływa na proces dorastania osoby i jej formację jako osoby (głównie na pozycjonowaniu społecznym) w najbardziej bezpośredni sposób.
Przykładem są wydarzenia w Niemczech w przededniu II wojny światowej, kiedy znacznie zwiększona wrogość publiczna wobec Żydów spowodowała, że przestali się pochodzić i zmusili ich do ukrycia swojej narodowości,aby nie zostać upokorzonym i pobitym. W tych warunkach Żydzi stali się nie tylko osobami spoza Europy Zachodniej. Stali się zakładnikami swojego pochodzenia. Tak więc narodowość w znacznym stopniu determinuje status społeczny danej osoby.
Postanowienia Konstytucji Federacji Rosyjskiej
Warto też na nie zwrócić uwagę. Dokładniej, artykuł mówiący o prawie do obywatelstwa. Nie zagłębiając się w filozofię i abstrakcyjne rozumowanie, dla uzasadnienia tego prawa wystarczy sięgnąć do podstawowych dokumentów regulacyjnych regulujących zasady struktury społecznej państwa.
Artykuł 26 Konstytucji Federacji Rosyjskiej reguluje istnienie prawa każdego obywatela naszego kraju do swobodnego i dobrowolnego określenia jego obywatelstwa. Artykuł stanowi, że obywatel nie jest zobowiązany do przedstawienia biologicznych i dokumentacyjnych dowodów swojego pochodzenia przy jego wyborze.
Przepisy te obowiązują zarówno w przypadku urodzenia obywatela mieszanej rodziny, gdy rodzice są przedstawicielami różnych narodowości, jak i w przypadkach, gdy pojawił się w rodzinie jednego obywatelstwa, ale wychował się w domu dziecka.
Na podstawie tych dwóch przypadków możesz udzielić porady. Przyda się tym, którzy nie wiedzą, jak ustalić obywatelstwo w dokumentach. Wszystko jest proste. Osoba z rodziny mieszanej ma całkowitą swobodę, według własnego uznania, obywatelstwa jednego z rodziców. A jeśli ktoś urodził się w jednej rodzinie i wychował w innej? Następnie powinien wybrać narodowość, język, kulturę i mentalność, które pochłonął w większym stopniu.
Antropologia rosyjska
Kwestia narodowości rosyjskiej została naukowo zrozumiana pod koniec XIX wieku. To wtedy zaczęły pojawiać się badania antropologiczne w Rosji. Od 1890 r. Do połowy XX wieku w rosyjskiej nauce ostatecznie opracowano wspólny „rosyjski portret”.
Odnotowuje się wysoką jednorodność antropologiczną rosyjskich populacji. Wszystkie mają te same nacięcia i kształt warg, szerokość kości nosowej i chrząstki, szerokość czaszki. Według tych parametrów są one podobne do populacji Europy Zachodniej. Pod względem parametrów brzucha i objętości kończyn Rosjanie są podobni do mieszkańców Europy Środkowej.
Istnieją inne cechy:
- stosunkowo lekka pigmentacja skóry, włosów, cieni do powiek; procent jasnych odcieni włosów wynosi około 30%, a oczu - 46-50%;
- średni wzrost brwi i linii włosów na twarzy;
- dominacja wysokiego profilu poziomego i średnio posadzonego nosa;
- średnia szerokość czaszki i twarzy;
- słabe nachylenie przedniej części i mniejsze rozwinięcie brwi.
Podsumowując, chciałbym powiedzieć, że wszystkie narodowości są wyjątkowe i wyjątkowe na swój sposób. Każdy powinien pamiętać swoją przynależność i nie dopuszczać do dyskryminacji lub naruszenia na tej podstawie. Ponieważ wszyscy mieszkamy na tej samej planecie - to nasz wspólny dom.