Jurysdykcja umowna w sprawach cywilnych jest jedną z najbardziej palących kwestii, przed którymi stoi urzędnik podejmujący decyzję o wszczęciu postępowania. Musi wskazać granice kompetencji instancji rozstrzygającej spór. 
Terminologia
Przede wszystkim należy wyjaśnić różnicę między jurysdykcją a jurysdykcją. Oba te terminy odnoszą się do ustalenia uprawnień sądu do rozstrzygnięcia konkretnego sporu. Po otrzymaniu wniosku sędzia musi najpierw ustalić, że sprawę należy rozpatrzyć w sądzie, a nie w innym organie właściwym.
Następnie musisz zrozumieć poziom systemu, na którym zostanie przeprowadzony przegląd merytoryczny. Ostatecznie należy ustalić, w którym z wielu jednorodnych statków zostanie wszczęte postępowanie.
Wyjaśniając różnicę między powyższymi pojęciami, wskazane jest odwołanie się do wcześniej obowiązujących przepisów. W szczególności, zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego z 1964 r., Instytucja jurysdykcyjna służyła do rozgraniczenia kompetencji między sądami i innymi organami sądowymi, a jurysdykcja określała kompetencje między instancjami w ramach systemu sądowego. Przed przyjęciem obecnego kodeksu postępowania cywilnego ten ostatni termin łączył dwie koncepcje. Jurysdykcja obejmowała dwie definicje: samą jurysdykcję i jurysdykcję.
Obecnie istnieją dwa niezależne systemy. Pierwsza grupa obejmuje przypadki ogólnej jurysdykcji. Na ich czele stoi Sąd Najwyższy. W ramach drugiego systemu rozpatrywane są inne spory. Składa się z sądów arbitrażowych, kierowanych odpowiednio przez Najwyższy Arbitraż. 
Instytucje ogólnej jurysdykcji
System ten obejmuje sądy trzech poziomów:
- Miasto (dzielnica).
- Regionalne: Sankt Petersburg i Moskwa, regionalne, prowincjonalne, republikańskie, autonomiczne regiony i okręgi.
- Sąd Najwyższy
Władze wojskowe ogólnej jurysdykcji są równe władzom miejskim (powiatowym) lub regionalnym.
Kompetencje
Sądownictwo pełni różne funkcje. W szczególności wykonują:
- Rozpatrywanie, rozstrzyganie sporów merytorycznych. Zadanie to jest realizowane przez sądy pierwszej instancji.
- Weryfikacja ważności i legalności definicji i decyzji wyżej wymienionych organów, które jeszcze nie weszły w życie. Zadanie to wykonują sądy drugiej instancji.
- Przegląd nadzorczy definicji i decyzji, które weszły w życie.
- Rewizja nowych okoliczności decyzji, definicji, decyzji, które weszły w życie.
W niektórych przypadkach jeden sąd może pełnić kilka funkcji. 
Organy pierwszej instancji
Są one implikowane przy ustalaniu jurysdykcji. Wspólną cechą jest prawo wszystkich sądów do rozstrzygania sporów cywilnych jako organu pierwszej instancji. Ale każdy z nich może rozpocząć produkcję tylko w ramach swoich kompetencji. Możliwe jest również rozróżnienie jurysdykcji w sprawach cywilnych i sądach. W tym drugim przypadku określa się zakres zastosowań, co leży w kompetencjach tego organu. W pierwszym przypadku organ ma bezpośrednie ustalenie, w którym zostanie wszczęte postępowanie.
Jurysdykcja umowna
Jako jeden z warunków prawidłowego wdrożenia możliwości wniesienia pozwu zaleca się przestrzeganie zasad jurysdykcji. Artykuł 120 kodeksu postępowania cywilnego zawiera przepis szczególny.Zgodnie z nim właściwość terytorialną można zmienić. Jest to możliwe za zgodą stron sporu. Ze względu na fakt, że jedną z odmian, w których może być reprezentowana właściwość miejscowa, jest umowna, można ją również zmienić.
Wyprzedaż
Jurysdykcja umowna (w artykule przedstawiono modelową umowę, w której jest ona ustalona) jest czasem określana jako dobrowolna (wybrana dobrowolnie). Umowa musi być na piśmie. Można go przedstawić jako niezależny dokument. Wyraża wolę stron sporu dotyczącą wyboru organu, który rozważy ich sprawę. Umowa może być również zapisana w protokole z posiedzenia. Jest to realizowane w przypadku, gdy złożono wniosek o przekazanie postępowania innemu organowi. Umowa może stanowić odrębną klauzulę w umowie między stronami. Z uwagi na fakt, że przepisy określają konkretną formę pisemną, można ją zapisać w każdym akcie odzwierciedlającym wolę stron sporu dotyczącą wyboru organu do rozpatrzenia sporu. 
Ważna uwaga
Dość często jurysdykcja umowna w umowie jest określana ogólnie. W szczególności ustalono, że spory, które mogą powstać na podstawie takich umów, podlegają kontroli ogólnej jurysdykcji. Powinien znajdować się w miejscu, w którym znajduje się wierzyciel lub jego oddział. W praktyce często pojawiają się trudności w interpretacji tego warunku. To z kolei zwiększa prawdopodobieństwo, że uprawniony organ nie zastosuje jurysdykcji objętej umową. Gdy w umowie używane jest wyrażenie „w lokalizacji organizacji”, zakłada się, że korzysta z możliwości ustalenia organu. Jest to możliwe z adresem wierzyciela. Zgodnie z nim w rzeczywistości możliwe jest ustanowienie organu, w którym spór będzie rozpatrywany, jeżeli jurysdykcja umowna jest ustalona w umowie pożyczki.
Tak więc w dekrecie Prezydium w Petersburgu GS wyjaśnił. W szczególności stwierdza, że umowa pożyczki jest nieodłącznie związana z umowami o przystąpieniu. Mają charakter publiczny. Zgodnie z częścią 1 art. 428 Kodeksu cywilnego jako umowa o przystąpieniu, taka umowa działa, w której warunki są określone przez jednego z uczestników formularzy lub innych standardowych formularzy. Mogą być zaakceptowane przez drugą stronę tylko przez przystąpienie do proponowanego dokumentu jako całości. Stanowisko to jest jednak sprzeczne z przepisami Kodeksu cywilnego. Umowa, w tym pożyczka i gwarancja, zawierana między powodami a pozwanymi, stanowi wyraz uzgodnionej woli stron. Pod tym względem fakt jego podpisania wskazuje na działanie opcjonalne (dobrowolne), popełnione według własnego uznania. To samo należy powiedzieć, gdy w umowie zawarto klauzulę, na podstawie której ustalono właściwość umowną. 
Ochrona konsumentów
W tej dziedzinie spory pojawiają się dość często. Właściwe organy w niektórych przypadkach błędnie interpretują art. 17 w części 2 ustawy o ochronie praw konsumentów, która nie przewiduje wyłącznej jurysdykcji. Porozumienie stron w sprawie wyboru organu w tej sprawie nie narusza tego wymogu i jest zgodne z przepisami art. 32 GK. Zgodnie z nim strony sporu mogą zmienić jurysdykcję umowną.
Uzasadnienie
W umowach o kredyt i umowach poręczeniowych zawartych z pozwanymi strony zmieniają swoją właściwość umowną. W rezultacie ustalono, że wszelkie spory wynikające z tych dokumentów lub odnoszące się do ich naruszenia, rozwiązania lub nieważności powinny być rozpatrywane w organie o ogólnej jurysdykcji, w którym znajduje się oddział organizacji występującej z roszczeniem.W oparciu o zasadę dyspozycyjności w postępowaniu cywilnym uczestnicy, korzystając z prawa wyboru między kilkoma instancjami, ustalili jurysdykcję we wszystkich sprawach związanych ze spełnieniem warunków umowy.
Ustawodawstwo nie określa obowiązkowego zawarcia porozumienia w tej sprawie bezpośrednio w przypadku sporu. Jednak władze często przyjmują inne podejście. Zgodnie z nim jurysdykcję umowną uznaje się za niezgodną z prawem. W związku z naruszeniem ogólnych zasad archiwizacji zwracają aplikacje. Jest to uzasadnione faktem, że warunek określony w umowie nie pozwala jednoznacznie ustalić sądu, w którym należy rozpatrzyć roszczenie. 
Kontrowersyjny moment
W niektórych przypadkach sądy nie stosują zasad jurysdykcji umownej. W postępowaniu cywilnym dotyczy to w szczególności rozpatrywania umów o przystąpieniu. Wynikają w tym przypadku z faktu, że pozwany działa jako strona potencjalnie słaba. Podczas zawierania umowy dołącza do niego, nie mogąc wpływać ani zmieniać jego warunków.
Przykład
Tekst tego, jak będzie wyglądać orzeczenie sądu, znajduje się poniżej:
„Argument w kasacji dotyczący rozpatrzenia sprawy z naruszeniem jurysdykcji, ponieważ zgodnie z warunkami umowy postępowanie powinno zostać przeprowadzone w miejscu, w którym znajduje się wierzyciel, musi zostać odrzucony. W tym przypadku istnieje nieporozumienie przepisów. Sąd pierwszej instancji nie wziął pod uwagę akapitu dotyczącego jurysdykcja umowna zawarta w umowie gwarancji. Warunek ten jest sprzeczny z art. 32 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z jego postanowieniami jurysdykcja dobrowolna oparta jest na umowie stron. Gwarancja dotyczy umowy do przyłączenia się.
Zgodnie z sytuacją w części 1 art. 528. jako umowę o przystąpieniu uznaje się tę, w której warunki określone są przez jedną ze stron w formularzach lub innych standardowych formularzach. Można je zaakceptować jedynie poprzez dołączenie do proponowanej umowy jako całości. Ponadto nie należy wykorzystywać swobody zawierania umów z naruszeniem gwarancji przewidzianych prawem. Postanowienia zawarte w części 2 art. 17 ustawy o ochronie praw konsumentów nie mają charakteru rozporządzającego.
W związku z tym nie można ich zmienić za zgodą stron. Wskazanie przez bank jurysdykcji umownej w umowie ignoruje główne znaczenie tej normy. W szczególności w zakresie udzielania gwarancji stronie słabej ekonomicznie i społecznie uczestniczącej w celowo nierównych stosunkach z kontrahentem wykonującym operacje bankowe. Ogranicza to znacznie konsumentów, często mieszkających poza organizacją, w zakresie możliwości korzystania z ich prawa do ochrony interesów. Zatem klauzula umowy jest sprzeczna z prawem. Na mocy części 1 art. 16. warunek zostanie uznany za nieważny. ”
Rozstrzyganie sporów w innych przypadkach
W takim przypadku chodzi o sposób zastosowania jurysdykcji umownej w procesie arbitrażowym. W szczególności art. 35 odpowiedniego Kodeksu stanowi, że rozpatrywanie sporów odbywa się w miejscu zamieszkania lub lokalizacji pozwanego. W AIC jurysdykcję umowną określa również art. 36, 37. Strony mogą zmienić ogólne zasady poprzez zawarcie umowy. Należy go jednak podpisać przed przesłaniem wniosku do rozpatrzenia. Jeżeli umowa określa właściwość umowną w arbitrażu, uczestnicy mogą określić konkretny organ, w którym będzie prowadzone postępowanie. Przed wysłaniem wniosku do uprawnionego organu należy upewnić się, że przedawnienie nie wygasło. 
Ogólne zasady
Prawo stanowi, że powód w niektórych przypadkach może, według własnego uznania, określić trybunał arbitrażowy w celu ochrony swoich interesów. Zasady w tym przypadku są następujące:
- Wniosek do pozwanego, którego lokalizacja nie została ustalona, może zostać przedstawiony w miejscu jego własności lub pod ostatnim znanym adresem zamieszkania.
- Umowa może obejmować kilka stron. Jeśli mieszkają w różnych miejscach, pozew zostaje złożony w miejscu zamieszkania lub lokalizacji jednego z nich.
- Oskarżony może przebywać w innym stanie. W takim przypadku może mieć zastosowanie międzynarodowa jurysdykcja umowna. W szczególności pozew jest składany w lokalizacji majątku strony zobowiązanej w Federacji Rosyjskiej.
- Zgłaszane jest roszczenie wynikające z warunków umowy, w której wskazane jest miejsce wykonania.
- Pozew przeciwko osobie prawnej wynikający z działalności oddziału lub przedstawicielstwa znajdującego się w innej dzielnicy / mieście / regionie i tak dalej może być wniesiony tam, gdzie znajduje się filia.
Światowa praktyka
W prawie prywatnym międzynarodowym jurysdykcję należy rozumieć jako podział kompetencji sądów krajowych różnych państw w zakresie rozstrzygania sporów o charakterze międzynarodowym. Kwestię tę reguluje nowy kodeks postępowania cywilnego (zmieniony w 2002 r.). Art. 402 w rozdziale 44 określa ogólną (ogólną) zasadę. Zgodnie z nim, jeśli osoba prawna lub obywatele działający jako oskarżeni mają siedzibę lub zamieszkują w Federacji Rosyjskiej, wówczas sądy rosyjskie rozpatrują spory z udziałem zagranicznych roszczeń. Ustęp 3 tego artykułu przewiduje również szereg dodatkowych kryteriów, na podstawie których kompetencje organów krajowych są uznawane, jeżeli pozwany przebywa za granicą.