Konfederacja jest daleka od najczęstszej formy państwa. Obecnie istnieją jednostki krajów, które korzystają z tego typu urządzeń. Zapewnia bardzo szeroką niezależność podmiotów formacji tego państwa. Przyjrzyjmy się bliżej temu, co stanowi państwo konfederackie.
Definicja tego terminu
Natychmiast ustalmy, co oznacza pojęcie państwa konfederacyjnego. Z uwagi na fakt, że znaczenie tego terminu jest dość niejasne, politolodzy nie są zgodni co do tego, którą definicję należy uznać za bardziej przejrzystą. Niemniej jednak, na podstawie wspólnej płaszczyzny między różnymi opiniami w tej sprawie, można sformułować znaczenie tego terminu, co zasadniczo zadowoli wszystkie strony.
Konfederacja jest formą państwa, w którym jej poddani zachowują swoją suwerenność i mają wszelkie oznaki państwowości. Mają własne władze i ustawodawstwo. Często prawa podmiotów na ich terytorium mają pierwszeństwo przed Unią.
Powstanie konfederacji wiąże się z ogólnymi celami i celami poszczególnych jej części. Najczęściej dotyczą one sfery polityka zagraniczna i obrona. Reszta tematów jest jak najbardziej niezależna.
Klasyfikacja stanów według formy układu
Zgodnie z formą urządzenia istnieją trzy główne typy podmiotów: stan jednolity, federalny i konfederacyjny.
Stan jednolity oznacza maksymalną zależność od centrum regionów, dla których nie ma oznak suwerenności. Federacja zakłada istnienie ograniczonych suwerennych praw dla swoich poddanych, a nawet elementów państwowości. Jednak przepisy federalne są często uważane za wyższe niż przepisy regionalne. Konfederacyjna struktura państwa oznacza jeszcze większą niezależność poddanych. Mają prawo nawiązywać stosunki zewnętrzne i dowolnie wycofywać się z państwa, jeśli chcą. Ponadto ustawodawstwo krajowe podmiotów ma pierwszeństwo przed ustawodawstwem krajowym.
Ponadto w prawie międzynarodowym istnieją różne podmioty międzypaństwowe: związki, bloki, stowarzyszenia, wspólnoty narodów, związki. Jednak w pełnym tego słowa znaczeniu podmioty te nie mogą być nazywane państwami, ponieważ interakcja ich podmiotów dotyczy tylko niektórych obszarów, a nawet tych, które mają prawo odmówić przestrzegania polityki ogólnounijnej, jeżeli jest ona sprzeczna z interesami narodowymi.
Konfederacja jest bowiem skrzyżowaniem federacji ze stowarzyszeniem międzypaństwowym. To, podobnie jak federacja, można uznać za odrębną integralną władzę, ale z absolutnym prawem podmiotów do samodzielnego rozwiązywania problemów wewnętrznych i ze swobodą wyjścia, jak w stowarzyszeniach międzypaństwowych.
Z kolei konfederację można podzielić na tradycyjną i miękką. Pierwszy dotyczy bardziej rygorystycznych obowiązków między podmiotami niż drugi.
Najważniejsze cechy
Zdefiniujmy główne cechy państwa konfederacyjnego. Obejmują one następujące punkty definiujące:
- obecność suwerenności i państwowości we wszystkich bytach;
- prawo do secesji (wyjście);
- członkowie konfederacji mają własne ustawodawstwo, władze i siły zbrojne;
- brak wspólnego obywatelstwa;
- obowiązkowe zatwierdzanie wszystkich decyzji organów konfederacyjnych na szczeblu lokalnym;
- decyzje we wszystkich kwestiach ogólnych podejmowane są przez podmioty jednomyślnie, a nie na podstawie zasady większości;
- pierwszeństwo regionalnych przepisów przed związkami;
- obecność wspólnego organu zarządzającego konfederacji.
Obecność wszystkich tych czynników wskazuje, że opisany stan jest typową konfederacją. Jednocześnie istnieją różne formy przejściowe. Na przykład Unia Europejska ma oznaki zarówno miękkiej konfederacji, jak i międzypaństwowego stowarzyszenia.
Zatem państwo konfederacyjne charakteryzuje się bardzo słabym organem centralnym i wymaga ratyfikacji wszystkich ogólnych uchwał przez każdy podmiot indywidualnie.
Przykłady historyczne
Teraz spójrzmy na konkretne przykłady stanów konfederackich, które istniały w historii.
Jednym z najwcześniejszych i najbardziej znanych przykładów konfederacji jest Szwajcaria. Ten podmiot publiczny pojawił się w 1291 roku. To wtedy trzy kantony (wspólnoty) podpisały traktat związkowy, który oznaczał utworzenie Związku Szwajcarskiego. Później dołączyły do niego kolejne 23 kantony. Jednak w 1848 r. Przyjęto konstytucję, która przekształciła kraj w federację, ale oficjalna nazwa państwa nadal brzmi jak Konfederacja Szwajcarska. Niemniej 557 lat istnienia systemu konfederatów w kraju to najdłuższy okres w historii istnienia takiej formacji.
Średniowieczne państwo Rzeczypospolitej było także swoistą konfederacją Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Ta formacja państwowa trwała od 1569 do 1795 r., Kiedy to została ostatecznie podzielona między Imperium Rosyjskie, Prusy i Austrię.
Samo imperium austro-węgierskie od 1867 do 1918 roku można również uznać za szczególną formę konfederacji. Związek Niemiecki, który istniał w latach 1815–1866, był również konfederackim podmiotem państwowym.
W początkowej fazie swojego istnienia Stany Zjednoczone były w rzeczywistości konfederacją 13 kolonii. Ten okres w historii kraju trwał od 1776 do 1789 roku. Ale w 1789 r. Przyjęto konstytucję z późniejszymi zmianami, co znacznie wzmocniło wpływy rządu centralnego.
Podczas wojny domowej w latach 1861–1865 zbuntowane państwa ogłosiły utworzenie Skonfederowanych Stanów Ameryki, dążąc do prawa do ich maksymalnej niezależności.
Ostatnie Konfederacje
Konfederacje powstały przez cały XX wiek. To prawda, że ich istnienie było bardzo ulotne. Państwa te obejmują UAR, który w latach 1958–1961 obejmował Syrię i Egipt, aw 1963 r. Także Irak. W 1958 r. Federacja Arabska istniała, pomimo swojej nazwy, która miała strukturę konfederacyjną. Składał się z Jordanii i Iraku. W latach 1960–1962 Ghana, Gwinea i Mali utworzyły Unię Państw Afrykańskich. W latach 1982 - 1989, z powodu zjednoczenia Senegalu i Gambii, istniało konfederacyjne państwo Senegambii. Ponadto historia zna jednostki państwowe FAR (1971) i AIR (1974), które odpowiednio zjednoczyły Syrię, Libię, Egipt i Tunezję, Libię.
Ostatnim stanem, który można uznać za typową konfederację, jest Unia Serbii i Czarnogóry, która istniała w latach 2003–2006.
Konfederacje we współczesnym świecie
Dzisiaj na świecie nie ma konfederacji w ich typowej formie. Ale niektóre stany mają znaki, dzięki którym ich formę organizacji można przypisać konfederatowi, a nie innemu.
Przede wszystkim należy wspomnieć o Bośni i Hercegowinie. Składa się z trzech elementów: Republiki Serbskiej, Federacji Bośni i Hercegowiny oraz odrębnego okręgu Brcko, kontrolowanego przez siły pokojowe. Na terytorium każdego podmiotu terytorialnego istnieje własne ustawodawstwo, jednostka monetarna, są wojska, co odpowiada znakom konfederacji.
Ponadto niektórzy analitycy polityczni uważają, że struktura Unii Europejskiej wykazuje oznaki miękkiej konfederacji.
Tak wyglądają współczesne państwa konfederackie.
Przyczyny kruchości
Jeśli nie weźmiesz pod uwagę historii Szwajcarii i Wspólnoty Narodów, możemy stwierdzić, że prawie wszystkie państwa o strukturze konfederacyjnej są krótkotrwałe.
Wynika to z faktu, że zjednoczenie różnych podmiotów publicznych ma na celu osiągnięcie konkretnych celów. Po rozwiązaniu zadań albo stan upadnie, albo stanie się federacją, jeśli badani zrozumieją potrzebę nieograniczonego związku.
Konfederacyjna wartość urządzenia
Konfederacyjnego systemu rządowego nie można przypisać głównym formacjom, które obecnie istnieją na świecie. Główne kierunki rozwoju stanu pozostają federalne i jednolite. Dlatego obecnie nie ma czystych konfederacji, a kiedy powstają, najczęściej są zjawiskiem przejściowym.
Jednocześnie nie można powiedzieć, że konfederacja jest jednym ze skutecznych narzędzi rozwiązywania problemów wspólnych dla wielu podmiotów państwowych. Chociaż ten związek jest tymczasowy.
