Prawa spadkowe. Kodeks cywilny

System prawa spadkowego jest uważany za jedną z najstarszych instytucji prawnych. Składa się z zestawu zasad regulujących stosunki dotyczące przenoszenia obowiązków i możliwości zmarłego na następców. Podstawą prawa spadkowego są ściśle powiązane zasady woli i ochrony interesów majątkowych. Rozważ bardziej szczegółowo tę instytucję.

Ogólna charakterystyka

Prawa spadkowe są uważane za najbardziej konserwatywne z obecnych możliwości prawnych osób fizycznych. Niemniej zmiany, które zaszły w życiu społeczno-gospodarczym, wpłynęły na tę instytucję. Mieszkania, grunty i inne przedmioty stały się osobistą własnością ludzi i są przekazywane następcom. Głównym aktem regulacyjnym dotyczącym danego stosunku jest kodeks cywilny.

Prawo spadkowe dotyczy nie tylko bliskich krewnych, ale także osób trzecich, jeżeli właściciel wyrazi chęć uczynienia ich następcami. Obecne akty prawne zawierają wiele niedociągnięć i luk. Prowadzi to do wzrostu liczby kontrowersyjnych sytuacji, komplikuje czynności notariuszy, wprowadza zamieszanie w kolejności, w jakiej wdrażane jest prawo spadkowe. Praktyka stosowania zasad wymaga poważnych modyfikacji istniejących zasad. Na szczególną uwagę zasługuje przeniesienie udziału zmarłego w sprywatyzowanych mieszkaniach, w których nie bliscy krewni działają jako właściciele. W takich sytuacjach sporządzana jest testament.

Specyfika

Dziedziczenie to szczególna koncepcja prawna. Jest to zestaw możliwości prawnych i zobowiązań majątkowych, które należą do zmarłego właściciela i są przekazywane w sposób określony następcom prawnym. W tym przypadku nie mówimy o całości jakichkolwiek rzeczy lub przedmiotów. Konstytucja gwarantuje sukcesję małżeńsko-rodzinną i dziedziczną. Jest nierozerwalnie związany z własnością prywatną. Akty normatywne gwarantują jednostce swobodę woli. Pozwala to ludziom, według własnego uznania, rozporządzać mieniem po ich śmierci w ramach prawa. obecne standardy chronią interesy małoletnich i innych niepełnosprawnych następców.

Koncepcja

Prawa spadkowe należy rozpatrywać w szerokim i wąskim znaczeniu. W tym drugim przypadku koncepcja implikuje możliwość powołania osoby do dziedziczenia, a także zbywania własnej własności na wypadek śmierci. W obiektywnym (szerokim) znaczeniu dziedziczenie jest podsektorem prawa cywilnego.

Ramy prawne

Istnieją różne źródła prawa spadkowego. Niektóre relacje podlegają prawu federalnemu. Na przykład prawo federalne regulujące działalność AO, LLC, spółdzielni produkcyjnych i tak dalej. Źródła prawa spadkowego - są to przepisy Wielkiej Brytanii, Podstawy norm dotyczących notariuszy. Gwarancja sukcesji, jak wspomniano powyżej, została ustanowiona w Konstytucji.

Kodeks cywilny: prawo spadkowe

Pojęcie dziedziczenia zostało ustalone w ust. 1 art. 1110. W trakcie dziedziczenia majątek zmarłego właściciela zostaje przeniesiony na inne osoby jako całość. Ta kolejność jest ogólna (uniwersalna). Oznacza to, że kompleks możliwości prawnych i obowiązków właściciela przechodzi jednocześnie na następców w tej samej formie. W ten sposób urzeczywistnia się prawo sukcesji. Przyjęcie spadku oznacza, że ​​następca staje się właścicielem zdolności i obowiązków prawnych od momentu otwarcia sprawy.Ten moment nie zależy od okresu faktycznego użytkowania nieruchomości.

Data rejestracji zaakceptowanych praw majątkowych nie ma znaczenia, jeśli procedura ta jest zapewniona. Przeniesienie własności jako całości oznacza, że ​​następca nie może odmówić żadnej jego części. Na przykład akceptując prawa do mieszkania, nie może zaakceptować praw i obowiązków wynikających z umowy o prawie autorskim. Uniwersalność sukcesji obejmuje prawie wszystkie przypadki przeniesienia własności. Wyjątkiem jest sytuacja, w której właściciel przekazuje określone przedmioty konkretnym osobom na podstawie testamentu, jeśli po tym nie ma nieprzydzielonych rzeczy. Dziedzictwo może zawierać takie obowiązki i prawa, których następca nawet nie podejrzewał.

Klasyfikacja

Dostępne są następujące typy praw spadkowych:

1. Z woli.
2. Zgodnie z prawem (porządek ogólny).

Cechą tego ostatniego przypadku jest to, że ma on miejsce tylko w obecności szeregu czynników prawnych. Należą do nich:

1. Śmierć właściciela.
2. Przyjęcie spadku przez następcę.
3. Obecność pewnego związku między właścicielem a osobą, na którą ma zostać przekazana nieruchomość (krewna, małżeńska itp.).

Podczas dziedziczenia przez testament, oprócz dwóch pierwszych czynników, wymagany jest dokument - pisemna testament zmarłego.

Niuanse

Akty regulacyjne przewidują różne okoliczności, w których wykonywane jest prawo spadkowe. Dziedziczenie przez prawo może nastąpić, jeżeli nie zostanie zmienione przez wolę iw innych przypadkach. Może się to jednak zdarzyć, jeśli istnieje pisemne wyrażenie woli zmarłego. Dzieje się tak, jeżeli testament pozbawił dziedziczenie wszystkich spadkobierców testamentem, nie wskazując innych osób, którym jego własność może zostać przeniesiona.

W takiej sytuacji ust. 2 art. 1151. Zgodnie z nim państwo staje się spadkobiercą, a majątek - escheat. Reguły dopuszczają inne przypadki ogólnego zastosowania w obecności testamentu. Tak więc, jeśli zmarły zbył tylko część nieruchomości, pozostała część przechodzi na następców na wspólnej podstawie. Osoba wskazana w testamencie może odmówić skorzystania z prawa spadkowego. Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej w takich przypadkach zezwala na przekazanie należnego mu mienia innym osobom, jeżeli są one wskazane w pisemnej woli zmarłego.

Skład nieruchomości

Jakie obiekty są dziedziczone? Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej zawiera art. 1112. Stanowi, że przedmioty przekazywane następcom obejmują rzeczy, inne wartości, możliwości prawne i zobowiązania majątkowe, które należały do ​​właściciela w dniu jego śmierci. Przy określaniu przedmiotów, do których stosuje się prawo spadkowe, Kodeks stwierdza, że ​​ich skład może obejmować akcje uczestnika spółki osobowej w wierze, LLC, pełne udziały w kapitale zakładowym, akcje członka konsumenta lub spółdzielni produkcyjnej.

Wyjątki

Trzeba powiedzieć, że prawa spadkowe nie obejmują wszystkich prawnych możliwości i obowiązków, które należały do ​​zmarłego właściciela. Niektóre z nich, na przykład, mogą przestać istnieć wraz ze śmiercią, a niektóre mogą trafić do innych osób, które nie są następcami. Tak więc, zgodnie z ust. 2 art. 1112 obowiązki i prawa związane z osobą zmarłego nie są uwzględnione w składzie spadku. Należą do nich na przykład możliwość otrzymania alimentów na dziecko, odszkodowania za szkody wyrządzone zdrowiu i życiu, inne dobra niematerialne. Ponadto spadkobiercy nie mogą liczyć na emerytury, świadczenia dla zmarłego, a także na obowiązki i prawa przysługujące mu na podstawie umowy społecznej. zatrudnienie, zadania itp. Lista ustanowiona w art. 1112 nie jest uważany za wyczerpujący.

Otwieranie skrzynki

Z tym wiąże się duża liczba okoliczności, które są prawnie istotne dla uczestników relacji.Przy otwieraniu sprawy ustalane są podmioty prawa spadkowego. Wraz z tym określa się możliwość przekazania (art. 1156). W ramach sprawy spadkowej ustalana jest ilość nieruchomości oraz normy obowiązujące w tej sprawie. Ponadto określono potrzebę zapewnienia przeniesienia własności. W odpowiednim czasie podejmowane są odpowiednie działania notarialne i faktyczne dotyczące przyjęcia spadku lub jego odrzucenia. Okoliczności te determinują znaczenie normatywnej definicji miejsca i czasu otwarcia sprawy.

Ważna uwaga

Czas otwarcia biznes spadkowy oznacza datę śmierci obywatela. Przepis ten jest zapisany w art. 1114, ustęp 1. Z reguły data jest podana w akcie zgonu. W przypadku odmowy ustalenia przez urząd stanu cywilnego faktu śmierci osoby, można ją ustalić w sądzie. W takim przypadku za dzień śmierci uznaje się datę określoną w orzeczeniu sądu. W przeciwnym razie czas na otwarcie sprawy ustala się, gdy dana osoba zostanie uznana za zmarłą. Zgodnie z ogólną procedurą data ta jest dniem, w którym sąd orzeka o uznaniu obywatela za skuteczny.

Kwestie kontrowersyjne

Przed przyjęciem trzeciej części Kodeksu cywilnego kwestia dziedziczenia przez osoby dziedziczące się jedna po drugiej, gdy zmarli tego samego dnia, ale w różnych momentach, nie została uregulowana w ustawodawstwie. Na przykład podczas wypadku mąż zmarł na miejscu wypadku, a żona zmarła po kilku godzinach w klinice. Orzecznictwo w takich sytuacjach było dość zróżnicowane. W niektórych przypadkach podejmowano decyzje, zgodnie z którymi następcą była osoba, która zmarła tego samego dnia, ale po pewnym czasie. Słońce uznało takie decyzje za nieprawidłowe. Obecnie problem ten został rozwiązany na poziomie legislacyjnym. Zgodnie z ust. 2 art. 1115 osoby, które zmarły w różnym czasie, ale tego samego dnia, uważa się za zmarłe w tym samym czasie i nie będą dziedziczyć po sobie. Otwarcie sprawy odbywa się po każdym z nich, a krewni każdego z nich są wezwani do sukcesji.

Kwestia terytorialna

Miejscem otwarcia sprawy spadkowej jest ostatni adres właściciela. Może to jednak nie pokrywać się z miejscem śmierci osoby. Jeśli obywatel zmarł w innym mieście, podczas podróży, w szpitalu itd., Otwarcie spadku nastąpi do jego preferowanego lub stałego miejsca zamieszkania do tej chwili.

Oddzielnie określone zasady dla przypadków, w których ostatnie miejsce zamieszkania osoby, która była właścicielem nieruchomości na terytorium Rosji, jest nieznane lub znajduje się poza jego granicami. W takich sytuacjach otwarcie spadku odbywa się w wiosce, w której znajdują się przedmioty należące do zmarłego. Mogą znajdować się w różnych częściach kraju lub regionu. W takich sytuacjach spadek zostaje otwarty w miejscu nieruchomości lub najcenniejszej części nieruchomości. Wartość jest ustalana zgodnie z wartością rynkową.

Uczestnicy związku

Osobą może być spadkodawca, którego własność po jego śmierci zostaje przekazana innym podmiotom na podstawie przepisów wykonawczych. Może być tylko indywidualny. Spadkobierca jest podmiotem, któremu podlegają obowiązki i prawa zmarłego. Może to być osoba wskazana w testamencie. Spadkobiercami mogą być obywatele rosyjscy, częściowo lub całkowicie obezwładnieni, w tym także cudzoziemcy mieszkający w Federacji Rosyjskiej. Dla następców ustanowiono jeden warunek wstępny. Muszą być godnymi spadkobiercami.

Niegodni następcy

Prawa spadkowe nie dotyczą osób, o których mowa w art. 1117. Następców, którzy popełnili umyślne działania przeciwko zmarłemu lub jego krewnym, uważa się za niegodnych.Kategoria ta obejmuje także podmioty, które utrudniały realizację ostatniej woli właściciela, wyrażonej przez niego w testamencie. W tym drugim przypadku okoliczności należy ustalić w sądzie. Następców uważa się za niegodnych, jeżeli:

1. Swoim zachowaniem przyczyniły się do zwiększenia wolumenu udziału z ich powodu lub próbowały popełnić takie działania.
2. Nielegalnie próbowali wezwać ich do dziedziczenia.

Następca, któremu obowiązkowy udział w majątku zmarłego uważa się również za niegodnego. Jednym z warunków jest popełnienie umyślnych nielegalnych działań. Osoba musi zrozumieć, że jej zachowanie jest niezgodne z prawem, przewidzieć prawdopodobieństwo lub nieuchronność negatywnych konsekwencji, a jednocześnie życzyć sobie, aby wystąpiły. Rodzice zmarłych dzieci nie są spadkobiercami, jeżeli zostali sądowo pozbawieni praw rodziców i nie zostali im przywróceni w dniu wszczęcia sprawy.

Przeniesienie własności

W miejscu otwarcia sprawy następcy składają wniosek. Jest on przekazywany notariuszowi, upoważnionemu do wydania odpowiedniego certyfikatu. Wniosek można złożyć osobiście lub przez przedstawiciela, a także można go przesłać pocztą. Ta metoda przyjmowania spadku jest uważana za najczęstszą. Drugi sposób polega na tym, aby następcy wykonywali określone czynności. Powinni wskazać faktyczną akceptację spadku. Lista działań znajduje się w art. 1153 (s. 2). Jest uważany za otwarty i można go uzupełnić innymi uzasadnionymi faktami i wydarzeniami. Na przykład, jeżeli spadkobierca spłacił długi zmarłego, wówczas czynność tę można uznać za faktyczne oświadczenie o przyjęciu spadku. Co więcej, jego uznanie za następcę można podważyć. Ciężar odrzucenia spoczywa w tym przypadku na osobie zainteresowanej.

Termin

Ustawa określa ogólny termin, w którym dziedzictwo musi zostać przyjęte. Jest sześć miesięcy od daty śmierci. W przypadku przekroczenia terminu przewidziana jest możliwość jego przywrócenia. Jest wykonany w sądzie. Prawo ustanawia dwa warunki przywrócenia tego terminu:

1. Istnieją dobre powody zaginięcia.
2. Odwołanie do sądu w ciągu sześciu miesięcy po zniknięciu okoliczności, które uniemożliwiły terminowe odwołanie się do notariusza.

Ważność uzasadnienia określa sąd. Brak informacji o następcy w sprawie otwarcia sprawy spadkowej zostanie uznany za istotną okoliczność, jeśli nie powinien on wiedzieć o śmierci spadkodawcy. To z kolei jest określane z uwzględnieniem charakteru relacji między zmarłym a osobą ubiegającą się o udział w nieruchomości.

Odrzucenie sukcesji

Jest dozwolony na podstawie art. 1157 (str. 1). Spadkobierca może odmówić udziału wskazując osoby, na rzecz których to czyni, lub nie wymieniając ich. Przepis art. 1157 nie dotyczy wykreślonej własności. Zrzeczenie się spadku musi nastąpić w ciągu sześciu miesięcy od daty otwarcia sprawy. Po zakończeniu nie można go zmienić ani odwołać. Następca ma prawo odmówić przyjęcia już przyjętego spadku. W takim przypadku przywrócenie utraconego terminu w sądzie jest dozwolone.

Jednak następca, który przyjął dziedzictwo poprzez faktyczne działania, może skorzystać z tej okazji. Jeżeli złożył wniosek w kancelarii notarialnej, przywrócenie terminu nie jest dozwolone. Ustawodawstwo ogranicza krąg osób, na korzyść których można zrezygnować z udziału. Nie obejmuje niegodnych następców. Możesz odmówić na rzecz spadkobierców testamentem lub prawem. W przypadku naruszenia zakazów przewidzianych w normach, działanie to zostanie uznane za nieważne.