Rodzaje dziedziczenia w Federacji Rosyjskiej z przykładami

Dziedziczenie jest jedną z najważniejszych i najważniejszych kategorii prawa cywilnego. Czasami złożoność działania tych zasad powoduje pewne trudności dla sędziów w rozwiązaniu konkretnego problemu. W postępowaniu w danej sytuacji konieczne jest określenie rodzajów dziedziczenia, o których dowiesz się później.

Rodzaje dziedziczenia w Rosji: art. 111 Kodeksu cywilnego

Zgodnie z rosyjskim kodeksem cywilnym istnieją następujące rodzaje spadku:

• Zgodnie z prawem.
• Zgodnie z wolą.
• Zgodnie z prawem do reprezentacji.

Krewni prawnie uprawnieni

Dziedziczenie na mocy prawa uważa się za otrzymanie spadku po śmierci obywatela, które odbywa się w określony sposób bez zmian wprowadzonych przez ustawodawcę. W takim przypadku prawa i obowiązki poprzedniego właściciela przechodzą na spadkobierców w kolejności wyraźnie ustalonej w Kodeksie.

W takiej sytuacji niektóre rodzaje spadku są prawnie regulowane przez artykuły od 1142 do 1145. Zgodnie z tymi standardami dzieci, małżonek i rodzice spadkodawcy są uważani za spadkobierców pierwszego rzędu.

Jeśli spadkobiercy pierwszej linii nie, wówczas własność zostaje przeniesiona na spadkobierców drugiego etapu: braci, siostry, dziadków. Co więcej, kompletność lub niekompletność pokrewieństwa nie ma znaczenia, podobnie jak ta, po której stronie działają krewni: ojciec lub matka. Rodzaje dziedziczenia w Federacji Rosyjskiej, zgodnie z prawem, określają spadkobierców trzeciego etapu przy braku powyższych kroków: wujka i ciotki spadkodawcy.

Brak wyżej wymienionych krewnych determinuje dalszą ścieżkę własności, która jest przekazywana spadkobiercom 4. i 5. stopień pokrewieństwa. Z reguły do ​​takich osób należą prababki, pradziadkowie, dzieci siostrzeńców lub siostrzenic, kuzynów i dziadków, kuzynów i ciotek. W przypadku braku wszystkich powyższych kategorii osób pasierbica, pasierbowie, macocha lub ojczym odziedziczą jako ostatni priorytet - jest to ostatnia kategoria, o której wspominają niektóre rodzaje dziedziczenia przez prawo.

Dziedziczenie przez prawo: rzeczywistość

Jednym z uprawnień posiadanych przez rodzaje spadków w prawie cywilnym jest prawo do przeniesienia własności na podstawie interesów spadkodawcy. Jednak pomimo korzystnej możliwości samodzielnego rozporządzania dobytkiem nawet po śmierci, spadek spadkowy jest znacznie gorszy od procesu przeniesienia własności przez prawo. Jeśli weźmiemy pod uwagę przykłady dziedziczenia w Federacji Rosyjskiej na przykładach, na przykład badając orzeczenia sądowe, możemy zobaczyć ścisły związek między prawnymi spadkobiercami a przeniesieniem własności. Ponadto istnieją następujące obiektywne przyczyny tego trendu:

• Brak testamentu jako dokumentu o mocy prawnej.
• Spadkodawca przenosi tylko część swoich praw i obowiązków, nie wskazując przeniesienia pozostałych uprawnień.
• Nieważność testamentu.
• Odmowa spadkobiercy przyjęcia spadku.
• Śmierć spadkobiercy i nieobecność osoby zmarłej.

Procedura przyjęcia spadku

Moment nabycia spadku następuje po upływie sześciu miesięcy od daty śmierci spadkodawcy. Po tym okresie osoby prawne nabywają prawo do dziedziczenia, tzn. Mają pełny zestaw uprawnień własności. Wszelkie rodzaje dziedziczenia wymagają obowiązkowego wyrażenia woli spadkobiercy o przejęciu nieruchomości na własność.

Jednym z najpoważniejszych naruszeń kolejności przyjęcia spadku jest obecność lub spełnienie jakichkolwiek warunków lub zastrzeżeń. Bezpośrednim momentem otwarcia spadku jest złożenie pisemnego wniosku do notariusza dotyczącego przyjęcia spadku w miejscu odziedziczonej nieruchomości. Procedura wpisu do spadku musi zostać wykonana w ciągu dwóch kwartałów od daty otwarcia spadku.

Badając przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące kolejności dziedziczenia, należy zwrócić uwagę na rolę osób niepełnosprawnych, które pozostały na utrzymaniu spadkodawcy przez okres nie dłuższy niż jeden rok. Ta kategoria należy do liczby prawnych spadkobierców w sposób określony przez Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej, ale nie twierdzi, że jest własnością jako spadkobiercy osoby z I i II etapu.

Korelacja pojęć „niepełnosprawność” i „zależność” w prawie spadkowym

Rozważane rodzaje i rodzaje dziedziczenia implikują takie pojęcia jak „niepełnosprawność” i „zależność”, które na pierwszy rzut oka wydają się podobne, ale mają znaczne różnice.

Niepełnosprawność występuje w związku z osiągnięciem określonego wieku:

• 55 lat dla kobiet;
• 60 lat dla mężczyzn.

Ponadto występuje wśród obywateli poniżej 16 roku życia (studentów poniżej 18 lat). Niepełnosprawność może być również spowodowana stanem zdrowia (osoby niepełnosprawne z grupy I, II lub III).

W obecności jednego z wyżej wymienionych powodów nie ma znaczenia, czy obywatelowi przyznano emeryturę, czy też nie. Należy zauważyć, że rodzaje spadku, które krótko charakteryzują kategorie możliwych spadkobierców, nie są klasyfikowane jako niepełnosprawni: emeryci, którzy otrzymali ten status w służbie, na przykład pracownicy departamentu policji, służby penitencjarnej, górnicy, tancerze i tak dalej. Z drugiej strony realizacja pracy po osiągnięciu wieku emerytalnego nie pozbawia osoby statusu osoby niepełnosprawnej.

Określenie statusu osoby zależnej

Pojęcie osoby pozostającej na utrzymaniu oznacza obecność osób w pełni wspieranych przez spadkodawcę lub otrzymujących od niego pomoc, która była jedynym sposobem utrzymania. Z reguły osoby pozostające na utrzymaniu faktycznie uzyskały status członka rodziny zmarłego. Należy zauważyć, że nieregularnie otrzymana pomoc materialna nie stanowi podstawy do uzyskania statusu osoby pozostającej na utrzymaniu. W prawie cywilnym nie ma również przepisu dotyczącego obowiązkowego wspólnego życia spadkodawcy i osoby otrzymującej środki utrzymania.

Na podstawie powyższego osoba pozostająca na utrzymaniu to osoba, która bez względu na obecność i stopień pokrewieństwa otrzymywała regularną pomoc finansową od spadkodawcy, który był głównym i niezastąpionym źródłem środków niezbędnych do istnienia, niezależnie od ich wspólnego miejsca zamieszkania. Zależności nie uwzględniają kategorii, takich jak stan zdrowia i faktyczny wiek.

Dziedziczenie reprezentacji

Prawo do reprezentacji jest jedną z instytucji obejmujących wspólne dziedzictwo. Pojęcie, podstawy, rodzaje dziedziczenia z tytułu prawa do reprezentacji znajdują odzwierciedlenie w 1140 artykułach Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej.

Ta kategoria prawna zapewnia dzieciom spadkobiercy zgodnie z prawem, które zmarły przed otwarciem spadku, prawo do dochodzenia roszczeń majątkowych zmarłego. Przedstawiciele spadkobierców z kolei pozbawieni dziedziczenia, którzy są zwolnieni z takiego prawa przez samego spadkodawcę. Dzieci zmarłego spadkobiercy nie dziedziczą, jeżeli istniały podstawy do pozbawienia spadku przez prawo, na przykład próba zabicia spadkodawcy.

Rodzaje dziedziczenia: według woli

Odrębne rodzaje dziedziczenia zyskują coraz większą popularność. Roli certyfikowanego dokumentu w sprawie przeniesienia własności po śmierci nie można przecenić, ponieważ dziedziczenie przez testament pozwala:

• Określ przyszły los dziedzicznej masy.
• Przekazać osobie całą swoją własność lub podzielić ją na części.
• Nie ograniczaj zakresu prawa do kręgu spadkobierców wybranego przez spadkodawcę.
• Istnieje możliwość testowania własności państwu i organizacjom publicznym.
• W razie potrzeby jednego lub wszystkich spadkobierców można wyłączyć z testamentu.

Warto zauważyć, że wielokrotnie wspominając w normach pojęcie „woli”, prawodawca nie podał jasnej definicji tego terminu. W tym względzie doktryna prawa cywilnego podaje następującą definicję: testament jest jednostronną transakcją reprezentującą osobisty porządek obywatela na wypadek śmierci. Wola ma na celu rozdzielenie masy majątkowej między osoby, którym spadkodawca nadał status spadkobierców. Można to zrobić zarówno ustnie, jak i na piśmie. Ten dokument musi być poświadczony przez notariusza.

Testament jako rodzaj transakcji cywilnoprawnej

Główną cechą woli jako transakcji cywilnej jest jej ukierunkowanie na cel, to znaczy przekształca się ona w realne relacje w przypadku śmierci osoby, która sporządziła dokument. Pojęcie dziedziczenia, rodzaje dziedziczenia, kategorie spadkobierców itd. - testament obejmuje wszystkie aspekty prawa spadkowego. W obecności prawidłowego, sporządzonego zgodnie z prawem testamentu stanowi on podstawę do dziedziczenia w sposób określony przez spadkodawcę.

Procedura notarialnego testamentu

Specjalna procedura notarialnego poświadczenia woli przez notariusza charakteryzuje się następującymi cechami:

1. Jednym z obowiązków noatriusa jest ustalenie tożsamości spadkodawcy po przejrzeniu jego dokumentów (paszportu, prawa jazdy lub oficjalnego prawa jazdy) i sprawdzeniu zdolności prawnej osoby.
2. Podczas procedury certyfikacji spadkodawca jest zobowiązany do wyjaśnienia przepisów prawa dotyczących obowiązkowego udziału, co zostało odnotowane w testamencie.
3. Wypełniony testament podpisuje spadkodawca pod nadzorem notariusza po jego odczytaniu na głos.
4. Notariusz nie ma prawa podpisywać testamentu, w którym znajdują się przekreślone słowa, kleksy, poprawki, postscriptum, a także dokumenty napisane i podpisane ołówkiem. Wszystkie nazwiska wymienione w tekście powinny być zapisane słownie, bez skrótów.
5. Notariusz nie poświadcza testamentu sporządzonego w jego imieniu.

Formy pozbawienia spadku

Formy pozbawienia spadkobiercy prawa do rozporządzania spadkiem są następujące:

1. Pozbawienie prawa do dziedziczenia poprzez bezpośrednie odniesienie do osób, które po śmierci nie będą mogły otrzymać spadku
2. Pozbawienie dziedziczenia poprzez wyznaczenie ściśle określonego kręgu osób jako spadkobierców, to znaczy milczenie na temat któregokolwiek ze skarżących.

Jednak wraz z możliwościami pozbawiania statusu prawnego spadkobierców ustawodawca stwierdził niemożność pozbawienia własności bliskich niepełnosprawnych krewnych. Ponadto art. 1149 Kodeksu cywilnego wymienia listę krewnych, którzy domagają się uzasadnionego udziału w spadku.