Podstawowe metody amortyzacji: przykłady

Firma może przyjąć różne metody obliczania amortyzacji środków trwałych dla różnych grup. Jak stwierdzono w pkt 18 przepisów 6/01, wybraną metodę w odniesieniu do kategorii obiektów jednorodnych należy stosować przez cały okres użytkowania zawartych w niej wartości. Zastanówmy się, jakie są główne metody obliczania amortyzacji.

Klasyfikacja

Przepisy rachunkowe i podatkowe przewidują różne metody obliczania amortyzacji środków trwałych. W pierwszym przypadku ustawiono 4:

1. Metoda amortyzacji liniowej.
2. Proporcjonalnie do ilości towarów.
3. Przez sumę wszystkich liczb lat okresu użytkowania.
4. Zmniejszony bilans.

Przepisy podatkowe przewidują dwa sposoby. Jeden z nich pokrywa się z pierwszym z powyższej listy. Oprócz tego stosowana jest również nieliniowa metoda amortyzacji. Ta metoda nie odpowiada żadnej z metod dostarczonych w PBU.

Funkcje wyboru

Od 2009 r. W swojej polityce raportowania firma musi ustalić, która metoda amortyzacji będzie stosowana dla środków trwałych. Jednak nie jest instalowany osobno dla każdego systemu operacyjnego. Jest wybierany względem wszystkich obiektów odpowiedniej właściwości. Zgodnie z ogólną zasadą przyjęta metoda jest ustalona w polityce rachunkowości spółki na określony okres. W określonym okresie dozwolona jest tylko ta metoda. W drodze wyjątku pojawiają się obiekty, których wykaz podano w ust. 3, art. 259 Kod podatkowy. Zawsze stosuje się do nich metodę amortyzacji liniowej. Zgodnie z przepisami tego artykułu metoda ta dotyczy urządzeń przesyłowych, konstrukcji i budynków związanych z 8-10 gr. OS

Ważna uwaga

W normach Ch. 25 Kodeks podatkowy wprowadził możliwość korzystania z różnych metod obliczania amortyzacji - w celu zmiany metody ustalonej na bieżący rok. To przejście odbywa się zgodnie z pewnymi zasadami. W szczególności, przy zmianie metody ustalonej w polityce rachunkowości, już obsługiwane obiekty są przenoszone na nową metodę. W takim przypadku ustawodawstwo ustanawia pewne ograniczenia. Tak więc płatnik ma prawo zmienić nieliniową metodę amortyzacji nie więcej niż 1 raz w ciągu 5 lat. Zmiana na inną metodę jest dozwolona od początku roku (następnego okresu sprawozdawczego). Zasady, zgodnie z którymi dokonywane są zmiany, są określone w art. 322 Kod podatkowy.

Amortyzacja: metody rozliczania systemu operacyjnego

W 2009 r. Wprowadzono znaczące zmiany w przepisach podatkowych. Niektóre z nich zasadniczo zmieniły metody stosowane do obliczania kwot amortyzacji, które były używane do tego czasu. Zgodnie z przyjętymi standardami operacje przeprowadzane są w kilku etapach:

1. Dystrybucja środków trwałych na początku okresu sprawozdawczego. Jest wykonywany dla grup, które mają tę samą stawkę amortyzacji. Na tym samym etapie powstaje koszt systemu operacyjnego.
2. Obliczanie średniej rocznej wartości funduszy w odpowiedniej kategorii.
3. Ustalenie kwoty amortyzacji. Operacja ta polega na pomnożeniu ustalonej normy przez średnią wartość bilansową (średnią) składnika aktywów. W takim przypadku brane są pod uwagę współczynniki korekcyjne. Zostały zaprojektowane tak, aby odzwierciedlały rzeczywiste warunki pracy urządzeń w przedsiębiorstwie lub w warsztacie.
4. Określenie całkowitej kwoty odliczeń na nadchodzący okres dla wszystkich odpowiednich funduszy. To zadanie jest realizowane przez zsumowanie kwot uzyskanych w poprzednich krokach.

Podstawowe metody amortyzacji: metoda jednolita

Jest uważany za jeden z najczęstszych w praktyce. Metoda ta koncentruje się na jednolitym pogorszeniu moralnym i fizycznym systemu operacyjnego.W tym drugim przypadku użycie „liniowości” jest bardziej uzasadnione. Sytuacja przestarzała jest nieco inna. Faktem jest, że rozwój technologii produkcji, sprzętu i nauki jest nierównomierny. Pod tym względem starzenie się systemu operacyjnego w większości przypadków różni się w przyspieszonym tempie. Ładowanie linii nie zapewnia koncentracji zasobów niezbędnych do szybkiej i terminowej wymiany sprzętu, który podlega intensywnemu zużyciu. Dlatego firma powinna przewidzieć takie metody wykorzystania amortyzacji, które umożliwią ponowne wyposażenie produkcji w krótkim czasie.

Formula

Metoda liniowa przewiduje, że każdego roku koszt towarów obejmuje tę samą część ceny systemu operacyjnego. Przeniesiony udział można ustalić według uproszczonej formuły (bez wskaźnika wartości rezydualnej):

Фп = На x Фп (б) / 100%, gdzie:

• Przeniesiona część to FP.
• Stawka amortyzacji - Wł.

Ta metoda w pewnym stopniu obejmuje operację transferu wartości. Inne metody obliczania amortyzacji nie są tak proste i jasne.

Cechy metody jednolitej

Ta metoda memoriałowa zapewnia:

1. Równomierna dystrybucja składek do funduszu.
2. Stabilny i proporcjonalny podział amortyzacji na koszt produkcji.
3. Prostota i wysoka dokładność obliczeń.

Względność rozliczania części przekazywanej wartości zależy od następujących okoliczności:

1. Metoda jednolita przewiduje, że do czasu zakończenia okresu operacyjnego wartość likwidacji wyniesie zero. Koszt ten obejmuje kwotę sprzedaży wycofanych i zużytych systemów operacyjnych. Z reguły zależy to od ceny złomu.
2. Metoda liniowa zakłada równomierne zużycie funduszy przez cały okres eksploatacji.

Wady

W okresie operacyjnym występują przestoje sprzętu, awaria, niepełne obciążenie pracą na zmianę. Oznacza to, że w praktyce zużycie maszyny jest nierównomierne, co prowadzi do tego samego charakteru przeniesienia wartości OS na produkty. Ta metoda ponadto nie uwzględnia przestarzałego sprzętu. Zbycie takiego sprzętu przed zakończeniem standardowego okresu amortyzacji prowadzi do zaniżonej amortyzacji. Jego wartość określa wzór:

Н = (Фо + Рл) - Фл, w którym:

• Brak amortyzacji - N.
• Wartość rezydualna - Fo.
• Koszty utylizacji - Rl.
• Wartość odzysku OS - Fl.

Straty ze zbycia zaniżonych środków trwałych wpływają na wynik działalności spółki.

Alternatywny sposób

Aby zwiększyć zainteresowanie firm aktualizacją systemu operacyjnego, stosuje się metodę przyspieszonej amortyzacji. W takim przypadku w pierwszych trzech latach w obliczeniach uwzględniono podwyższone stawki. Pozwalają przypisać do kosztu wytworzonych towarów więcej niż 2/3 pierwotnej ceny systemu operacyjnego. Pozostała wartość jest przekazywana zgodnie ze stabilnymi (identycznymi) standardami dla każdego pozostałego roku pracy w ustalonym okresie (w jednolity sposób). Łącznie te metody amortyzacji pozwalają zarówno na moralne, jak i fizyczne zniszczenie sprzętu. W przypadku małych przedsiębiorstw obowiązuje preferencyjna funkcja. W pierwszym roku eksploatacji mają one prawo do dodatkowego umorzenia do połowy bilansowej (początkowej) wartości środków trwałych, których okres użytkowania wynosi ponad 3 lata. W przypadku większych przedsiębiorstw oferowane są konwencjonalne metody amortyzacji.

Ograniczenia

Metoda przyspieszonej amortyzacji ma zastosowanie tylko do aktywnej części środków trwałych, których normatywny okres użytkowania wynosi ponad trzy lata. Przepisy wymagają również, aby ta metoda była stosowana wyłącznie do funduszy ukierunkowanych na zwiększenie produkcji postępowych (nowych) rodzajów surowców, sprzętu i urządzeń, urządzeń VT, rozszerzenia eksportu towarów, a także wtedy, gdy zastępują przestarzały i zużyty sprzęt.Jednocześnie standardy są uzgadniane z organami państwa finansowego. Metody stosowania obliczonej w ten sposób amortyzacji powinny być wyłącznie ukierunkowane. W przeciwnym razie otrzymana dodatkowa kwota zostanie uwzględniona w podstawie opodatkowania, zgodnie z obowiązującym prawem. Przyspieszoną amortyzację przeprowadza się w oparciu o metodę jednolitą, gdy norma dla obiektu zapasowego zatwierdzonego w ustalonej kolejności zostanie zwiększona, ale nie więcej niż dwukrotnie.

Zalety komputerów

Nierówne metody amortyzacji w pierwszej połowie ustalonego standardowego okresu użytkowania składnika aktywów pozwalają zrównoważyć 0–75% jego wartości. W przypadku zastosowania pierwszej rozważanej metody rekompensata wyniesie nie więcej niż 50%. W drugiej połowie okresu użytkowania składnika aktywów amortyzacja zmniejsza się. Ta metoda pozwala zatem:

1. Aby uzyskać niezbędne oszczędności na odbudowę i techniczne wyposażenie produkcji.
2. Przyspieszenie odnowienia aktywnej części funduszy przedsiębiorstwa.
3. Obniż podatek dochodowy.
4. Aby zapobiec fizycznemu i moralnemu pogorszeniu się aktywnej części systemu operacyjnego - w celu utrzymania wysokiego poziomu technicznego sprzętu.

Nierówne metody amortyzacji przyczyniają się zatem do tworzenia podstawy do zwiększenia wielkości produkcji, poprawy jakości wytwarzanych produktów, obniżenia kosztów produkcji.

Zmniejszony bilans

Polega ona na tym, że kwota amortyzacji jest obliczana co roku zgodnie z wartością rezydualną środków trwałych i ustaloną normą. Innymi słowy, 100% należy podzielić przez okres użytkowania. Ta opcja z jednej strony wygląda na opłacalną dla przedsiębiorstwa, ponieważ może zapewnić jednolity zwrot kosztów. Podczas gdy sprzęt jest nowy, znaczna część kwoty amortyzacji i minimum kosztów naprawy są odpisywane. Następnie, gdy rozpocznie się proces starzenia się nieruchomości, koszty utrzymania wzrosną, ale jednocześnie zmniejszą się odliczenia. Jednak podobnie jak inne metody amortyzacji, ta metoda ma również wady. Niektóre z nich są bardzo znaczące dla przedsiębiorstwa.

Współczynnik korygujący

Jedną z istotnych wad metody zmniejszonego salda jest to, że do końca okresu użytkowania koszt składnika aktywów nie zostanie w pełni odpisany. Ta metoda polega na zastosowaniu współczynnika przyspieszenia. Wielu księgowych uważa tę możliwość za wyjście. Rzeczywiście, mechanizm redukcji resztkowej działa lepiej, gdy stosuje się współczynnik. Jednak niepisana kwota pozostanie w każdym przypadku, chociaż będzie mniejsza. Ponadto stosowanie współczynnika jest dozwolone tylko dla małych przedsiębiorstw (dla nich jest to 2) i właścicieli wynajmowanych nieruchomości (jego wartość dla nich wynosi 3). Jak pokazuje praktyka, nawet przy maksymalnym wskaźniku system operacyjny nie będzie w pełni amortyzowany. W rezultacie do końca okresu użytkowania firma nie będzie w stanie odpisać całej wartości obiektu. Pozostawienie tej części w bilansie jest wyjątkowo nieopłacalne dla przedsiębiorstwa. W przeciwnym razie firma będzie zmuszona zapłacić wygasły podatek od nieruchomości. Niektórzy specjaliści odpisują saldo z powodu dochodu netto. Jednak tej opcji nie można nazwać najlepszą. Wyjścia z sytuacji 2:

1. Odpisuj saldo jednorazowo w ostatnim okresie działania systemu operacyjnego.
2. Kontynuuj amortyzację tą samą metodą, aż do pełnej spłaty jej wartości.

Pozostałą kwotę można przypisać kosztowi produkcji, a nie wynikowi finansowemu. Konwencjonalne metody amortyzacji sugerują właśnie taką metodę jej przeniesienia.

Wady metody redukcji pozostałości

Ta metoda nie zapewnia pożądanego rezultatu, ponieważ w pierwszym roku naliczona kwota amortyzacji będzie równa wartości uzyskanej przy zastosowaniu opcji jednolitej. Z tego wynika, że ​​cena rezydualna obiektu metodą obniżonego salda będzie większa.Wraz z tym spłata wartości środków trwałych w postępującym spadku oznacza, że ​​amortyzacja nigdy nie może osiągnąć 100%. Jednak ta metoda jest jedyną, która pozwala na zastosowanie współczynnika korekcji. Wartość roczna opłaty amortyzacyjne przy stosowaniu metody określa się ją zgodnie z wartością rezydualną obiektu na początku okresu oraz normą ustaloną na podstawie okresu użytkowania i współczynnika nie większego niż 3.

Inne opcje

Metoda skumulowana działa jako rodzaj metody przyspieszonej. Ta opcja pozwala odpisać do 80% wartości systemu operacyjnego w ciągu pierwszych 3 lat działania. Obliczenia są następujące:

A = (Tm. - m + 1) Fb / S, gdzie:

• numer seryjny okresu, dla którego przeprowadzane są obliczenia - m;
• całkowita liczba lat okresu służby wynosi S (S = Tsl. (T + 1) / 2);
• amortyzacja - A.

Istnieje również metoda produkcji. Sugeruje, że odpisy amortyzacyjne zależą bardziej od ilości wytwarzanych produktów. Obliczenia są przeprowadzane co miesiąc w oparciu o rzeczywistą wielkość problemu. Ta opcja jest wygodna, gdy przeprowadzana jest likwidacja systemu operacyjnego przeznaczonego do produkcji określonej ilości towarów.

Praktyczne zastosowanie

Jak wspomniano powyżej, firma samodzielnie wybiera określone metody amortyzacji. Przykłady z praktyki pokazują jednak, że ta lub inna metoda nie zawsze jest korzystna dla firmy, chociaż na pierwszy rzut oka wydawała się najbardziej odpowiednia.

Rozważ hipotetyczną sytuację. Przedsiębiorstwo posiada wyposażenie w swoim bilansie. Należy do trzeciej grupy amortyzacji. Okres użytkowania wynosi 40 miesięcy, a początkowy koszt to 400 tysięcy rubli. Firma nabyła system operacyjny w 2007 r., Uruchomiona w lutym określonego roku. Amortyzację naliczono w sposób jednolity. Od 1 stycznia 2009 roku firma przeszła na metodę nieliniową. Załóżmy, że w tym dniu firma nie miała już systemów operacyjnych w trzeciej kategorii. Na lata 2007-2008 rozliczenia międzyokresowe przeprowadzono w wysokości 10 tysięcy rubli. (400 tys. / 40 miesięcy). 1 stycznia W 2009 r. Wartość końcowa wynosiła 180 000 rubli. Według tej wartości wyposażenie jest uwzględniane w całkowitym saldzie dla jego grupy amortyzacji. Po zmianie metody kwoty dla systemu operacyjnego są następujące:

• 180 000 x 5,6% = 10 080 rubli. - na styczeń.
• (180 000 - 10 080) x 5,6% = 9516 - dla lutego.
• (180 000 - 10 080 - 9 516) x 5,6% = 8983 rubli. - na marzec itp.

Z obliczeń wynika, że ​​od drugiego miesiąca kwota amortyzacji stała się mniejsza niż kwota zastosowana przed zmianą metody. W tych warunkach znajdujemy wartość końcową systemu operacyjnego, gdy jest on sprzedawany. Aby to zrobić, użyj wzoru podanego w ust. 1 art. 257 Kod podatkowy. Wartość końcowa wynosi 180 tysięcy rubli. (S), liczba pełnych miesięcy, w których sprzęt należał do swojej kategorii - n = 3. W ten sposób:

180 000 x (1 - 0,01 x 5,6) 3 = 151 421,4 rubli.

Obliczając wartość rezydualną w bezpośredni sposób, otrzymujesz tę samą wartość:

180 000 - 10 880 - 9516 - 8983 = 151 421 rubli.

Dodatkowe informacje

W przypadku, gdy w momencie zbycia składnika aktywów podlegającego amortyzacji całkowite saldo odpowiedniej grupy zostanie zmniejszone do zera, kategoria ta podlega likwidacji. Ustawodawstwo przewiduje specjalną zasadę, jeśli wskaźnik ten spadnie poniżej 20 tysięcy rubli. W miesiącu następującym po miesiącu, w którym osiągnięto tę wartość, płatnik może wykluczyć tę grupę. Jest to dozwolone, jeśli całkowite saldo nie wzrosło w wyniku uruchomienia nowych obiektów. Pozostała wartość po likwidacji grupy amortyzacji jest ujmowana w kosztach nieoperacyjnych bieżącego okresu. Przepis ten został ustanowiony w ust. 12, art. 259,2 Kod podatkowy. Procedura, zgodnie z którą przeprowadzana jest likwidacja środków trwałych pod koniec okresu użytkowania, jest opisana w paragrafie 13 tego artykułu.

Wniosek

Jak widać, firma ma kilka narzędzi, za pomocą których może przeprowadzać amortyzację. Wybierając tę ​​lub inną metodę, firma powinna wziąć pod uwagę szereg czynników. Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę cechy cyklu produkcyjnego, ostateczny cel firmy, możliwość jej zasobów. Powinieneś ocenić wszystkie zalety i wady istniejących metod, wykonalność wprowadzenia ich do działań księgowych.Po przeprowadzeniu analizy działalności gospodarczej wybraną opcję obliczania kwot amortyzacji należy zapisać w dokumentacji. Firma musi stosować wybraną metodę przez cały okres, na który została ustalona. W razie potrzeby firma może zmienić przyjęty system. Procedura dokonywania korekt została ustanowiona w Kodeksie podatkowym. Przed tym należy dokonać oceny stosowności takiego przejścia, ponieważ praktyka pokazuje, że dalekie od zawsze zmiany wcześniej przyjętego systemu przynosi przedsiębiorstwu pożądaną korzyść.