Informacje na temat wpływu promieniowania, charakterystycznych dla niego objawów i objawów pozwalają na postawienie prawidłowej diagnozy. W udoskonaleniu liczniki promieniowania są czasami używane do określania rodzaju radionuklidów i znalezienia ich lokalizacji.
Funkcje wpływu
W eksplozji nuklearnej bezpośredni efekt promieniowania powoduje pierwotne uszkodzenie w wyniku oparzenia. Skóra znajdująca się po stronie wypadku, podlegająca profilowi i powierzchownym oparzeniom. Uszkodzenie kontaktowe jest charakterystyczne dla obszarów o ciasnym dopasowaniu. Wtórne oparzenia są spowodowane płomieniami towarzyszących pożarów.
Pojawienie się uszkodzenia nie zmienia się w wyniku zewnętrznego wpływu neuronów lub promieni gamma. W tym samym czasie naskórek adsorbuje promienie beta, dzięki czemu oprócz zmieniających się objawów zewnętrznych obserwuje się słabe gojenie się ran. Występowanie takich patologii podczas niszczenia przedsiębiorstw energetycznych i ataków nuklearnych jest charakterystyczne.
Ostre uszkodzenie promieniowaniem powstaje w wyniku fali uderzeniowej wybuchu. Przy ich bezpośrednim wpływie zauważono pojawienie się barotraumy. Pośrednia fala uderzeniowa powoduje pojawienie się tak zwanych wtórnych skorup z uszkodzonych drzew i konstrukcji. Wśród urazów mechanicznych najczęstsze są zamknięte i otwarte złamania kończyn, stłuczenia i pęknięcia narządów wewnętrznych w połączeniu z innymi urazami.
Zmiany wewnętrzne
Narażenie na radionuklidy prowadzi do ogólnoustrojowych zmian hemostazy, zmniejszenia ochronnych niespecyficznych układów organizmu, zatrucia i zmiany procesów regeneracyjnych. Duże dawki promieniowania charakteryzują się utratą elektrolitów i płynów przez ścianę jelita.
Uszkodzenie radiacyjne spowodowane przepływami fotonicznymi i neuronowymi nie stanowi zagrożenia dla życia i zdrowia personelu leczącego. Poszkodowani przy przyjęciu do placówki medycznej są dezynfekcja oraz monitorowanie poziomu promieniowania za pomocą dozymetru. Stopień zanieczyszczenia jest znacznie zmniejszony po zdjęciu ubrań. Odpowiednie odkażanie jest możliwe po leczeniu odsłoniętej skóry. Jeśli uszkodzenie zagraża życiu pacjenta, dezynfekcję przeprowadza się po pogotowiu.
Leczenie
Opieka medyczna w przypadku obrażeń popromiennych polega na zmniejszeniu zewnętrznego wpływu promieniowania, stosowaniu leków podtrzymujących oraz leczeniu istniejących obrażeń. Konieczna jest izolacja pacjentów z ostrą chorobą popromienną, a następnie środki wspierające szpik kostny. Wstępna prognoza jest sporządzana na podstawie poziomu limfocytów w pierwszym dniu, towarzyszących objawów, odstępu czasu między promieniowaniem a pierwszymi objawami choroby. Na podstawie zebranych danych udzielana jest pierwsza pomoc w przypadku obrażeń popromiennych.
Promieniowanie może być napromieniowane i zanieczyszczać. To ostatnie dotyczy kontaktu z materiałami radioaktywnymi i ich konserwacji. Zanieczyszczenia są podzielone na wewnętrzne i zewnętrzne.
Materiał może dostać się do organizmu poprzez uszkodzenie skóry, podczas oddychania lub połykania. W przypadku zanieczyszczenia wewnętrznego istnieje szansa na przeniesienie pierwiastków do różnych narządów, a następnie naświetlanie promieniowaniem. Wszelkie radionuklidy stwarzają ryzyko wewnętrznego zanieczyszczenia, nawet niewielka ich liczba również stanowi duże ryzyko dla pacjenta.
Początkowe objawy pojawiają się jako reakcje ogólne i miejscowe w ciągu kilku dni. Występuje wzrost temperatury, dreszcze, bóle głowy, nudności, zaczerwienienie skóry. W przypadku wysokich dawek promieniowania charakterystyczne jest zaburzenie świadomości.
W okresie utajonym pacjenci zauważają poprawę zdrowia przez kilka tygodni, podczas gdy zmiany patologiczne w tkankach i narządach są kontynuowane.
Oznaki wysokiej ekspozycji
Klinicznie wyrażone objawy uszkodzenia popromiennego obejmują dodanie powikłań zakaźnych, powtarzające się krwawienia, zmniejszenie ogólnej odporności, poważne uszkodzenie przewodu pokarmowego i układu krwionośnego. W przypadku sprzyjającego przebiegu stan pacjentów poprawia się po kilku tygodniach, dotknięte narządy przywracają swoje funkcje.
Wysokie dawki promieniowania przyczyniają się do dużych zmian, charakteryzujących się złożonym przebiegiem z prawdopodobieństwem śmierci w pierwszym dniu.
Zmiany skórne
Uszkodzenie skóry przez promieniowanie to uszkodzenie skóry i tkanek przylegających do niej na skutek ostrego promieniowania. Często towarzyszy uszkodzeniu ogniskowemu promieniowaniem i może osiągnąć martwicę. Opóźnione efekty obejmują zwiększone zwłóknienie i zmiany pigmentacji. Atroficzne cienkie powłoki mogą być łatwo uszkodzone przez każdą siłę mechaniczną lub obrażenia. Obecność nieleczącego się obszaru skóry o zwiększonej bolesności i braku danych dotyczących uszkodzeń termicznych może wskazywać na możliwość ekspozycji na promieniowanie.
Występowanie zmian ogniskowych jest możliwe dzięki zastosowaniu radioterapii. Niebezpieczne są również urządzenia do dezynfekcji produktów, medycznych i przemysłowych źródeł promieniotwórczych o wysokim promieniowaniu, wśród których znajdują się urządzenia do radioterapii i promieniowania rentgenowskiego. Uszkodzenie skóry przez promieniowanie może być również spowodowane przez fluoroskopię. Rozwój owrzodzeń popromiennych jest możliwy zarówno w ciągu kilku tygodni, jak i po 2-3 latach. Takie urazy charakteryzują się obecnością silnego bólu.
Diagnostyka
W celu wykonania diagnozy wymagane jest zebranie danych historycznych, zakończenie badań laboratoryjnych, identyfikacja towarzyszących objawów przedmiotowych i podmiotowych. Przy określaniu stopnia narażenia największe znaczenie mają nasilenie objawów i czas trwania kursu, a także ofiary podzielone zgodnie z przewidywanymi konsekwencjami. Objawy charakterystyczne dla okresu prodromalnego, takie jak drżenie, wymioty lub nudności, są niespecyficzne i nie mogą być wykorzystane do postawienia diagnozy. Wielu pacjentów z niewystarczającą ekspozycją na promieniowanie z powodu choroby popromiennej skarży się na podobne objawy, co jest szczególnie charakterystyczne po wypadkach w reaktorach i masowych atakach terrorystycznych, które powodują silne poczucie niepokoju i przypływ adrenaliny.
Pilne działanie
Pierwsza pomoc w przypadku szkód spowodowanych promieniowaniem polega na przeniesieniu ofiar do bezpiecznego obszaru i wdrożeniu szeregu środków mających na celu wyeliminowanie zanieczyszczenia. W celu usunięcia radionuklidów z organizmu stosuje się lewatywę oczyszczającą i płukanie żołądka. Istnieją specyficzne antidotum, które są substancjami, które mogą tworzyć silne związki z izotopami. Jodek potasu jest skuteczny w profilaktycznym stosowaniu w stosunku do radioaktywnego jodu; do infekcji wewnętrznej nuklidami strontu i radu stosuje się związki z siarczanem baru.
Co jest potrzebne do opieki w nagłych wypadkach
Aby zatrzymać wymioty i nudności w ostrym uszkodzeniu popromiennym, podaje się leki zawierające chlorpromazynę i atropinę.Stosowanie substytutów krwi i adrenaliny jest wymagane w przypadku jednoczesnej niewydolności sercowo-naczyniowej. Powikłania zakaźne mogą zapobiegać działaniom przeciwbakteryjnym i ważne jest ciągłe monitorowanie poziomu białych krwinek we krwi. Wraz ze spadkiem konieczna jest transfuzja krwi. Niektóre skomplikowane przypadki wymagają przeszczepu szpiku kostnego.
Ochrona
Istnieją standardowe zasady bezpieczeństwa dla osób zaangażowanych w transport i leczenie ofiar. W przypadku odzieży używanej stosuje się specjalnie oznaczone pojemniki. Wymagana jest ciągła zmiana personelu medycznego, a także stosowanie poszczególnych urządzeń w celu określenia poziomu narażenia, aby zapobiec uszkodzeniom spowodowanym promieniowaniem. Zapobieganie im jest możliwe dzięki ekranowaniu źródła, maksymalnej odległości od niego i zapobieganiu zanieczyszczeniu przez pierwiastki o aktywności radiacyjnej.
Podczas stosowania efektu jonizującego promieniowania do medycznych procedur diagnostycznych najbardziej wrażliwe obszary ciała, które nie wymagają leczenia ani diagnozy, należy przykryć ołowianym ekranem lub fartuchem.
Pomimo skutecznej redukcji wpływu promieni rentgenowskich o niskim ładunku energii podczas badań i diagnostyki, taki sprzęt ochronny jest nieskuteczny w osłonie wysokoenergetycznych promieni promieniowania, które charakteryzują wypadki w elektrowniach jądrowych. Aby ograniczyć uszkodzenia spowodowane promieniowaniem chemicznym w przypadku narażenia na radionuklid, należy przestrzegać standardowych środków bezpieczeństwa. Konieczna jest izolacja poszkodowanych po pierwszej pomocy, a także środki odkażające.
Narzędzia do zapobiegania
Zmniejsza się liczba zgonów podczas przyjmowania specjalnych leków, takich jak tiol o właściwościach wiązania rodników, przyjmowanych przed lub podczas napromieniania. Amifostyna jest skutecznym środkiem ochrony radiologicznej do wstrzykiwań w tej kategorii. Pozwala to uniknąć niektórych skutków ubocznych radioterapii. Pomimo wysokiej skuteczności preparatów z tiolem podczas ich stosowania obserwuje się objawy alergiczne, wymioty i spadek ciśnienia. Istnieją eksperymentalne kompozycje chemiczne i środki, które zmniejszają śmiertelność wśród zwierząt po wcześniejszym podaniu przed napromieniowaniem. Ale dawki zapewniające wymagany poziom ochrony są zbyt toksyczne, więc nie uzyskały dystrybucji.
Konsekwencje uszkodzenia przez promieniowanie
Duże dawki promieniowania charakteryzują się wczesnym początkiem oczywistych konsekwencji - od kilku minut od momentu urazu do kilku dni. Pojawienie się odległych objawów jest możliwe po dwóch do trzech latach. Po ekspozycji na promieniowanie u potomstwa pojawiają się mutacje na poziomie genów, które mogą mieć wrodzone wady rozwojowe.
Szczególną uwagę należy zwrócić na właściwą organizację opieki nad ofiarami obrażeń popromiennych. Pacjenci przebywają na oddzielnych pudełkach z regularną dezynfekcją powietrzną za pomocą specjalnych urządzeń bakteriobójczych. Takie środki są konieczne, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo powikłań zakaźnych.
