Secesja to wycofanie się dowolnej części kraju. Termin ma korzenie łacińskie. W dosłownym znaczeniu słowo secessio oznacza „wyjeżdżam”. Secesja jest wynikiem separatyzmu. Pojęcie w tym znaczeniu zaczęło być stosowane podczas wojny o niepodległość w Ameryce. 
Informacje ogólne
Secesja tuż za kraje związkowe może być uznany przez system prawny. Na przykład został przewidziany w Konstytucjach ZSRR 1924, 1936 i 1977. Może nie zostać uznany przez Ustawę podstawową. Na przykład prawo do secesji nie jest przewidziane w Konstytucji SFRY. Jeśli nie zostanie to uznane, powstaje problem zastosowania zasady integralności terytorialnej lub możliwości samostanowienia przez ludność. Prawo międzynarodowe nadaje pierwszeństwo prawu do niezależności w przypadku kolonii.
Specyfika procedury
W Kanadzie i Wielkiej Brytanii, aby uzyskać niepodległość terytoriów kolonialnych i historycznych, wystarczy przeprowadzić referendum, by poprzeć secesję przez większość. Pomimo faktu, że publiczne spotkania nie przyniosły pozytywnych rezultatów, Szkocja i Quebec mają podobną szansę. Na tych terytoriach rośnie liczba zwolenników oddziału. Pozostaje Walia, Irlandia Północna i Anglia. Oni, jako podmioty federacji, mają prawo do secesji (jak dotąd teoretycznie). Prawo USA nie przewiduje (ale nie jest zabronione) podziału państw. Aby uzyskać niepodległość, Portoryko i niektóre kraje Pacyfiku również będą miały wystarczające wyniki referendum. Populacja tych stanów nie wyraziła jeszcze takiego pragnienia. 
Praktyczne zastosowanie okazji
W ciągu ostatnich dziesięcioleci sporo ruchów separatystycznych i ludzi walczyło o niepodległość. W wyniku rozpadu Jugosławii, Czechosłowacji, ZSRR, dekolonizacji Timoru Wschodniego i Namibii, zaprzestania stowarzyszenia niektórych wysp Pacyfiku z Ameryką, pojawiły się nowe kraje. Oprócz tego na niektórych terytoriach miała miejsce udana secesja. Są to kraje takie jak Sudan Południowy, Singapur, Bangladesz, Erytrea. W 1861 r. Państwa konfederackie oddzieliły się od Stanów Zjednoczonych. Walka o niepodległość przerodziła się w wojnę domową.
Charakterystyka porównawcza
Wielu uważa secesję za nieposłuszeństwo obywatelskie lub rewolucję. Należy tutaj powiedzieć, że w teorii nie ma szczególnego kompleksu cech wyróżniających te definicje. Na przykład pojęcie „nieposłuszeństwa obywatelskiego” jest stosowane przez różnych autorów na różne sposoby: zarówno wąsko, jak i szeroko. 
Jeśli porównamy secesję z rewolucją, różnica leży w celu tych wydarzeń. Separatyści nie dążą do obalenia istniejącego rządu, nie chcą dokonywać fundamentalnych zmian w systemie społeczno-politycznym, gospodarczym i konstytucyjnym kraju. Ich celem jest ograniczenie jurysdykcji władzy w celu usunięcia z jej wpływu grupy ludności i terytorium, na którym ona zamieszkuje. Zatem najważniejsza różnica między secesją a rewolucją polega na tym, że udany rozdział i uzyskanie niezależności nie zapewnia obalenia obecnego rządu (chociaż w praktyce może do tego doprowadzić). Separatyści nie zaprzeczają istnieniu władzy jako takiej. Opierają się wpływowi, jaki państwo wywiera szczególnie na ich grupę i na terytorium, na którym żyją. Próba odłączenia się jest dążeniem do niezależności od rządu.Jednak w tym przypadku absolutnie nie jest konieczne, aby było to całkowite usunięcie polityczne.
Ważna uwaga
W wielu przypadkach grupa separatystyczna może opowiadać się za oddzieleniem od jednego państwa w celu jego późniejszego przystąpienia do innego. Na przykład pewien procent ludności Transylwanii chce uzyskać niepodległość od Rumunii, a następnie stać się częścią Węgier. W tym względzie błędne jest definiowanie secesji jako odłączenia się od istniejącego stanu w celu utworzenia własnego suwerennego bytu. W praktyce w większości przypadków separatyści dążą do niepodległości. 
Różnice od nieposłuszeństwa obywatelskiego
Trudno je ustalić. W przeciwieństwie do secesji nieposłuszeństwo obywatelskie jest przeciwne rewolucji. Jest tego kilka przyczyn. Przede wszystkim należy powiedzieć, że nieposłuszeństwo obywatelskie, podobnie jak secesja, nie oznacza obalenia władzy. Ponadto w większości przypadków przewiduje uznanie jego zasadności. Uczestnicy nieposłuszeństwa otwarcie i świadomie dopuszczają się naruszenia prawa, opierają się określonej polityce lub działaniu władz. Robią to zgodnie ze swoim rozumieniem moralności politycznej. W przypadku secesji proces separacji jest bardziej konstruktywny.
