Stagflacja jest zjawiskiem, w którym mechanizmy produkcyjne działają wolniej niż w normalnych czasach. Jest to nierozerwalnie związane z procesami inflacyjnymi, ponieważ to deprecjacja pieniądza stymuluje pogorszenie stanu całego systemu.
Znaczenie tego terminu
Stagflacja to stan gospodarki, w której rozwija się inflacja, spada poziom dobrobytu i stabilności w otoczeniu rynkowym. Jest depresja i stagnacja. Prześledzono powiązanie tej koncepcji ze stagnacją, czyli zamknięciem produkcji i gwałtownym wzrostem cen towarów i usług.
Inflacja i stagflacja są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ w zmieniającym się stanie rynku wiele przedsiębiorstw produkcyjnych nie ryzykuje inwestowania w swoją pracę, z powodu których nie ma rozwoju, a wszystko spada. Gospodarka państwowa rozwija się cyklicznie. Za każdym razem nowa sytuacja wprawia ludzi w osłupienie, odrywając ich od rzeczy, do których są przyzwyczajeni.
Kapitał jest już odtwarzany przez inne mechanizmy. Stagflacja jest warunkiem wywołanym przez nieodpowiednio szybki wzrost cen. Przed latami 60. i 70. kryzysy miały nieco inny charakter. Potem koszty produkcji spadły, ale w latach 70. 80. ubiegłego wieku sytuacja zmieniła się dramatycznie, co jeszcze bardziej utrudnia przedsiębiorcom ubezpieczenie ryzyka.
Kiedy i gdzie pojawiła się nazwa
Stagflacja to koncepcja, której początki sięgają 1965 roku. Jako pierwszy zabrał głos Jan MacLeod, który przeszedł do historii jako członek Parlament Wielkiej Brytanii. Wspomniał o tej koncepcji na spotkaniu Izby Gmin.
Stagflacja to gra słów w jego wykonaniu. Po prostu połączył w jednym okresie stagnację i inflację, koncentrując się na analogii z chorym dzieckiem urodzonym z tego związku. Brzmiało to jak dowcipna diagnoza. Cóż, nie tracić panowania nad sobą i zachować poczucie humoru w krytycznej sytuacji to cecha naprawdę dobrego polityka.
Kiedy zjawisko zaczęło pojawiać się po raz pierwszy
Stagflacja charakteryzuje się stagnacją produkcji, która z kolei wynika z cyklicznego rozwoju procesów gospodarczych. Można to wyraźnie zobaczyć, zagłębiając się w historię lat 70. ubiegłego wieku. Do tego czasu kryzysy występowały właśnie z powodu rosnących kosztów towarów.
Jednak lata 1974–1975 zmieniły ludzkie poglądy na temat tych procesów. Stagflacja to stan gospodarki, w którym ceny rosną. W USA nastąpił wzrost wartości o 10%. Kiedy w przyszłości planowano recesję, wydarzyło się mniej więcej to samo.
Stagflacja jest w większości przypadków konsekwencją narzucenia ekspansywnego zarządzania w państwie, zwiększonego popytu. Zdarzają się zdarzenia, które zmniejszają potencjał ekonomiczny produkcji. Na poziomie zaopatrzenia naruszenia są wywoływane przez okropne otoczenie biznesowe.
Małe możliwości
Stagflacja charakteryzuje się niskim poziomem zwrotności, na który organizacja może liczyć, aby zaoszczędzić pieniądze i nadal osiągać zyski. Trudno uniknąć bankructwa.
Wyruszenie w otwartą podróż na rynek w okresie inflacji jest tym samym, co stanie na pokładzie statku, który podczas burzy wyrzuca fale z jednej strony na drugą. Nie wiadomo przecież, czy możliwe będzie bezpieczne dotarcie do brzegu.
Stagflacja charakteryzuje się obawą przedsiębiorców o kapitał i reputację. W końcu, nawet nie chcąc, możesz zostać bez pieniędzy i zawieść klientów, których oczywiście nie zapomną.Ludzie w tym czasie i tak nie mają zbyt wielu okazji do zdobywania nowych drogich rzeczy, więc spadek występuje zarówno po stronie popytu, jak i podaży.
Nawet podstawowe potrzeby stają się znacznie trudniejsze do zdobycia, nie mówiąc już o towarach o drugim priorytecie. Oczywiście, jeśli chodzi o mąkę lub cukier, nie ma dokąd pójść. Ale nikt nie anulował nękania ze strony konkurentów. Nawet w przypadku dostaw takich produktów firma może stać się zubożała z uwagi na fakt, że zostanie ona wyprzedzona przez przeciwnika mocniej stojącego na nogach.
Wszyscy cierpią
Oczywiście ludzie nie przestaną jeść, chociaż mogą sobie coś odmówić. Na przykład produkcja czekolady może być uciskana przez tańsze ciasteczka, na które ludzie będą się przełączać, oszczędzając pieniądze i odmawiając sobie tej przyjemności na rzecz czegoś prostszego.
Nadal musimy płacić za komunikację, energię elektryczną, transport publiczny i leki. Ale ludzie będą wyciskać swoje wydatki najlepiej, jak mogą, z których oczywiście ucierpią sprzedawcy. A ponieważ przedsiębiorcy nie chcą ryzykować i podejmować działań, które mogą doprowadzić ich do upadku, ucierpi na tym osoba, która wcześniej miała więcej możliwości.
Na rynku kupujący może wybierać spośród wielu konkurencyjnych firm. Ale jeśli ci z kolei nie czują się chronieni, po prostu uznają, że gra nie jest warta świeczki i lepiej nie brać udziału w rywalizacji. Jedynym sposobem, aby grać bezpiecznie, jest położyć superprofity, co oczywiście negatywnie wpływa na atrakcyjność w oczach konsumenta. Waluta krajowa zyskuje obniżoną wartość. Tak więc sytuację w tym przypadku można nazwać bardziej niż uciążliwą dla wszystkich stron.
Precedensy w historii
Szukając przykładów stagflacji, możemy przejść do historycznego tła następujących wydarzeń:
- Kryzys 1991-1996 w Rosji. Ceny wzrosły ponad dziesięciokrotnie, PKB spadł do niedopuszczalnego poziomu - trzykrotnie.
- Innym przykładem jest Ukraina w latach 2008-2009. Stan jego gospodarki również nie był zachęcający, ponieważ na tle spadającego PKB rosły ceny towarów i usług, a waluta była coraz tańsza.
Ostatnie manifestacje
Ukraina wyróżniała się tym, że w pierwszym kwartale 2008 r. Stopy inflacji osiągnęły 9,7%, podczas gdy rząd chciał to ukryć i ujawnił inne dane - 0,1%. Oczywiście w tak niesprzyjającym środowisku produkcja natychmiast się załamała. Rok temu tempo wzrostu cen przekroczyło już 12,9%.
Grupa ratingowa Standard & Poor's dokonała oceny i stwierdziła, że w połowie 2008 r. Ukraińskim władzom udało się zgromadzić dług zewnętrzny w wysokości 35,7 mld USD, co stanowiło 30% wszystkich zobowiązań rządowych. Wiele banków nie ma się czym chwalić, ponieważ widziały luki w negatywnym kierunku płynności krótkoterminowej.
Istnieje duża zależność od depozytów klientów, które oczywiście nie są przyjmowane z powodu niepewnego stanu gospodarki. W przypadku aktywów płynnych udział ten wynosił tylko 12% ogólnej liczby aktywów. Jest to całkowicie niewystarczające, aby stworzyć stopniowo rozwijającą się gospodarkę. Jednak w ostatnich miesiącach obserwujemy stabilizację rynku.
