Typowe instrukcje produkcyjne: opis procesu, bezpieczeństwo przeciwpożarowe, ochrona pracy w przedsiębiorstwie

W wielu nowoczesnych firmach zaangażowanych w produkcję towarów, w celu optymalizacji interakcji pracowników i kierownictwa wydawane są instrukcje produkcyjne. Są uważane za lokalne źródła regulacyjne o tej samej mocy prawnej, w szczególności w przypadku umów o pracę. Jaka jest specyfika odpowiednich instrukcji? Jak się je rozwija?

Co to jest instrukcja produkcji?

Zgodnie z instrukcją produkcji zwyczajowo rozumie się lokalny akt prawny, który reguluje funkcję pracowniczą pracownika, określa listę jego obowiązków, uprawnień, a także warunki odpowiedzialności za niektóre działania. Należy zauważyć, że ochrona pracy w przedsiębiorstwie obejmuje kompilację przez pracowników firmy odpowiedzialnej za zarządzanie personelem, wraz z rozważanym dokumentem, takich źródeł, jak instrukcje bezpieczeństwa pożarowego i instrukcje ochrony pracy.

Wszystkie rodzaje oznaczonych źródeł są zestawiane zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej, a także na podstawie wewnętrznych norm korporacyjnych ustanowionych w danym przedsiębiorstwie. Ochrona pracy w przedsiębiorstwie - proces, który wymaga największej uwagi przy opracowywaniu rozważanych rodzajów dokumentów.

Instrukcje produkcyjne rejestrują normy, które charakteryzują określoną pozycję w firmie. Odzwierciedla więc zasady, które określają, jaką pracę pracownik musi wykonać, wymagania dotyczące poziomu kwalifikacji pracownika.

Rozważmy bardziej szczegółowo funkcje korzystania z danych dokumentów.

Cel instrukcji produkcji

Dlaczego firma potrzebuje instrukcji produkcji? Celem tego dokumentu, jeśli przestrzegasz norm oficjalnych źródeł prawa i praktyk ładu korporacyjnego, jest zapewnienie regulacji regulacyjnej zarządzania personelem w firmie. Instrukcja produkcji reguluje:

• kluczowe kwestie zarządzania personelem;
• interakcja pracowników o różnych profilach z kolegami i kierownictwem;
• procedura wykonywania przez określonych specjalistów funkcji pracy.

Tworzenie instrukcji produkcyjnych charakteryzujących się wysoką jakością opracowania pozwala firmie:

• zbudować skuteczny system podziału pracy w organizacji;
• stymulować wydajność pracy;
• zapewniać kontrolę nad działaniami poszczególnych pracowników lub ich grup;
• podnieść poziom odpowiedzialności pracowników firmy za własne działania w procesie rozwiązywania zadań związanych z rozwojem biznesu.

Obecność w korporacyjnym systemie zarządzania dokumentami instrukcji produkcji pozwala firmie przyspieszyć proces dostosowywania nowych pracowników do specyfiki lokalnych zadań produkcyjnych. Przyczynia się to do stabilności procesu produkcji towarów, świadczenia usług, stymuluje rozwój biznesu i rozwój nowych obiecujących segmentów.

Związek instrukcji produkcji z innymi źródłami wewnętrznymi

Rozważany dokument jest dość ściśle powiązany z innymi lokalnymi przepisami wydanymi przez przedsiębiorstwo. Przede wszystkim należy zauważyć, że instrukcja produkcji jest źródłem, które można podzielić na kilka kategorii.Które?

Istnieją źródła, takie jak instrukcje produkcji dotyczące bezpieczeństwa pożarowego. W związku z tym szczególną uwagę zwraca się na zasady reagowania pracowników na wystąpienie zagrożenia pożarowego. Może uzupełniać główną instrukcję produkcji lub być publikowany jako osobne źródło lokalne.

Istnieją instrukcje sanitarne przemysłowe. Ustalają normy odzwierciedlające sposób, w jaki pracownicy powinni postępować, aby utrzymać niezbędny poziom warunków sanitarnych dla pracy. Dokument ten może ponownie uzupełnić główny lub zostać opublikowany jako niezależne źródło lokalne.

W niektórych przypadkach dane źródło może regulować funkcje pracy nie według stanowisk, ale obszarów działalności specjalistów. Na przykład można sporządzić instrukcje produkcyjne dotyczące działania instalacji elektrycznych. Istnieją dokumenty o podobnym celu związane z innymi obszarami ochrony pracy - niezwiązanymi bezpośrednio z funkcjami pracy pracowników przedsiębiorstw. Istnieją więc instrukcje produkcyjne i techniczne, które w swojej strukturze można zbliżyć do instrukcji obsługi niektórych środków trwałych używanych w produkcji.

Dokument ten jest opracowywany dla każdego stanowiska przez specjalistów z działu personalnego firmy. W tym celu można zastosować typową instrukcję produkcji dla określonego stanowiska, a także różne źródła prawa. Na przykład Podręcznik kwalifikacji, zatwierdzony przez Ministerstwo Pracy Federacji Rosyjskiej dekretem nr 37, opublikowany 08.21.1998. Często zaangażowany w te cele i branżowe źródła prawa, rekomendacje ekspertów i analityków.

To, które źródło należy wykorzystać do opracowania optymalnego opisu stanowiska, zależy od wielkości przedsiębiorstwa, rodzajów produktów i cech organizacji procesu produkcyjnego. Wymagania dotyczące odpowiednich dokumentów przedkładanych przez organizację nadrzędną, właścicieli firmy i inwestorów również mogą być znaczące.

Instrukcje produkcyjne jako źródło regulacji procesu technologicznego i umowy o pracę

Instrukcja produkcji jest związana z umową o pracę pracownika. W niektórych przypadkach ich postanowienia są powielane lub wzajemnie uzupełniane. W wielu firmach specjaliści HR wolą zawrzeć jak najwięcej norm charakteryzujących instrukcje produkcyjne, a mianowicie w umowie o pracę. Wynika to z chęci zminimalizowania kosztów pracy związanych z zarządzaniem dokumentami: im mniej źródeł lokalnych norm, tym łatwiej jest zorganizować ich rachunkowość.

Ale to nie zawsze jest skuteczne. Faktem jest, że w niektórych przypadkach konieczne jest dołączenie opisu procesu technologicznego do instrukcji produkcji, podczas gdy czasami problematyczne jest umieszczenie odpowiedniego sformułowania w umowie o pracę. Proces technologiczny jest jednym z głównych kryteriów odróżniających instrukcje produkcyjne od innych rodzajów lokalnych źródeł norm. Aby pracownik firmy prawidłowo upewnił się, że jego praca spełnia określone kryteria, pracodawca musi mieć możliwość zapoznania się z oficjalnym źródłem wymagań dotyczących swojej funkcji pracy.

Jeżeli instrukcje te są odrębnymi źródłami, umowy zawarte przez spółkę z pracownikami Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej zwykle zawierają odniesienie do nich. Można zauważyć, że zarówno instrukcja produkcji, jak i umowa o pracę mają taką samą moc prawną z punktu widzenia prawa. Jeśli pracownik naruszy normy, do których się zobowiązał, aby postępować zgodnie z instrukcjami - w tym tymi, które charakteryzują ten proces, wówczas mogą powstać te same konsekwencje prawne, które pojawią się, jeżeli nie będą przestrzegane postanowienia umowy.

Opisy produkcji i pracy

Tak więc instrukcja produkcyjna może być stosowana w firmie wraz z innymi źródłami ochrony pracy. Niektóre z nich są do niej podobne, uzupełniają ją. W szczególności instrukcja produkcji jest bardzo podobna do opisu zadania.

W niektórych przypadkach uzasadnione jest uznanie ich za synonimy.Do opracowania opisu stanowiska można użyć tych samych źródeł prawa, które wymieniono powyżej. Ale tak naprawdę instrukcja produkcji charakteryzuje głównie stanowiska pracy, dlatego najczęściej opracowuje ją dział personalny przedsiębiorstw przemysłowych. W odpowiednim dokumencie znaczące miejsce zajmuje opis procesu technologicznego, który pracownik firmy musi realizować w ramach swojej własnej funkcji pracy.

Oznacza to, że zakres tego dokumentu jest węższy. Instrukcja produkcji reguluje aktywność pracowników w firmach przemysłowych. Z kolei przedsiębiorstwa usługowe częściej publikują dokumenty drugiego typu. Ale pod względem struktury oba będą prawie takie same.

Struktura instrukcji produkcji

Przeanalizujmy zatem, w jakiej strukturze można przedstawić typową instrukcję produkcji. Rozważany dokument najczęściej składa się z następujących kluczowych sekcji:

• „Przepisy ogólne”.
• „Wymagania kwalifikacyjne”.
• „Funkcje produkcyjne”.
• „Obowiązki”.
• „Prawa”.
• „Odpowiedzialność”.

W niektórych przypadkach instrukcja produkcji jest uzupełniana innymi sekcjami - na przykład regulującymi procedurę nagradzania pracownika za wybitne osiągnięcia w pracy.

Wskazana struktura dokumentu ma ogólnie zastosowanie do opisu stanowiska. Jak zauważyliśmy powyżej, głównym kryterium odróżniającym poszczególne typy dokumentów jest zakres.

Procedura opracowywania instrukcji produkcji jest zwykle zatwierdzana przez lokalne akty prawne firmy zatrudniającej, ponieważ na poziomie oficjalnym takie źródła prawa nie są akceptowane w Federacji Rosyjskiej. Przeanalizujemy bardziej szczegółowo procedurę opracowywania danego źródła.

Funkcje opracowywania instrukcji produkcji

Przede wszystkim możesz przestudiować pytanie: w związku z którym firma musi opracować instrukcje produkcyjne? Z reguły taka potrzeba staje się aktualna:

• gdy firma tworzy dodatkowy personel pracowników (na przykład w związku z rozszerzeniem produkcji, otwarciem nowych oddziałów);
• ze znaczną zmianą funkcji pracy, która jest regulowana przez lokalne standardy przyjęte wcześniej;
• przy zmianie treści umów o pracę z pracownikami z różnych przyczyn (na przykład przy modernizacji produkcji).

Instrukcja produkcyjna - dokument, który można polecić do opracowania w firmie na zalecenie wyższej struktury, ekspertów, firm audytorskich. Dane źródło może zostać wydane jako niezależne źródło lub zatwierdzone jako aneks do umowy o pracę. W rosyjskich firmach główne rodzaje dokumentów wykorzystywanych w systemie ochrony pracy (w szczególności produkcja, opisy stanowisk) opracowuje się przy użyciu obu metod.

Ale ogólnie obie procedury charakteryzują się podobnymi etapami. Przestudiujemy je bardziej szczegółowo.

Przede wszystkim specjaliści HR pracują nad tekstem dokumentu. W tym celu może być zaangażowana typowa instrukcja produkcji, a także oficjalne źródła prawa, jak zauważyliśmy powyżej.

Część dokumentu odzwierciedlająca jego ogólne przepisy z reguły nie powoduje trudności w projekcie. Ta część instrukcji należy do tych, które charakteryzują się minimalnymi różnicami przy porównywaniu dokumentów opracowanych dla różnych stanowisk lub grup funkcji pracy.

Niektóre niuanse charakteryzują projekt sekcji „Wymagania kwalifikacyjne”. Są one najczęściej rozpatrywane w kontekście:

• obowiązki zawodowe;
• niezbędna wiedza pracownika;
• poziom wykształcenia specjalistycznego i inne kryteria kwalifikacji.

Jeśli w procesie tworzenia dokumentu stosowana jest typowa instrukcja produkcji, wówczas zawarte w niej sformułowania mogą powierzchownie regulować specyfikę funkcji pracy w danym przedsiębiorstwie. W związku z tym dział personalny firmy może wymagać uzupełnienia odpowiednich norm o te, które bardziej efektywnie odzwierciedlają charakterystykę procesu produkcyjnego w firmie. Aby rozwiązać ten problem, może być zaangażowana taka sama pomoc ekspertów i analityków.

Kolejną kluczową sekcją dokumentu są Funkcje produkcyjne. Konieczne jest zwrócenie szczególnej uwagi na jego opracowanie: z reguły to właśnie dla niego charakterystyczne są normy odzwierciedlające specyfikę regulacji określonej funkcji pracy.

Na przykład instrukcje produkcyjne dotyczące działania instalacji elektrycznych mogą regulować funkcje, które są bardzo różne od tych, które charakteryzują pracę, na przykład ślusarza. Może to wynikać ze specyfiki sprzętu używanego przez specjalistę z profilu, dla którego dokument jest przygotowywany. Instrukcja produkcyjna ślusarza będzie zawierać normy, które bardziej szczegółowo regulują inną funkcję pracy.

Sekcja „Obowiązki” instrukcji należy również do tych, które zawierają formuły odzwierciedlające specyfikę konkretnej pozycji w przedsiębiorstwie. Technik hydraulik ponosi jedną odpowiedzialność, a pracownik inną. Na przykład hydraulika ma nieodłączne funkcje zapewniające prawidłowe działanie systemów grzewczych, zaopatrzenia w wodę, terminową naprawę odpowiedniej infrastruktury. Z kolei pracownik może być odpowiedzialny za prawidłową instalację tych systemów, sprawdzając ich początkową wydajność.

Z kolei takie sekcje, jak „Prawa” i „Odpowiedzialność” mogą zawierać wystarczająco uniwersalny język. Instrukcja produkcyjna pracownika, ślusarza, specjalisty od instalacji elektrycznych może mieć prawie takie same standardy w odniesieniu do oznaczonych części danego dokumentu.

Kolejnym etapem tworzenia instrukcji produkcji jest projekt. Badamy jego funkcje bardziej szczegółowo.

Cechy projektu instrukcji produkcji

Rozwiązując odpowiedni problem, można skupić się na oficjalnych źródłach prawa - takich jak na przykład GOST R 6.30-2003. Ten GOST reguluje procedurę tworzenia wewnętrznej korporacyjnej dokumentacji administracyjnej w przedsiębiorstwach. Główne wymagania, które zawiera odpowiednie źródło:

• strony instrukcji powinny być ponumerowane;
• tekst dokumentu powinien być wydrukowany na jednej stronie każdego arkusza;
• konieczne jest zapewnienie obecności w strukturze dokumentu pieczęci zatwierdzającej (poprzez umieszczenie w nim niezbędnych szczegółów dokument staje się oficjalny).

Niektórzy eksperci zalecają również umieszczenie pieczęci zatwierdzającej w dokumencie. Jego uzupełnienie poprzez podanie niezbędnych szczegółów pozwala oficjalnie potwierdzić fakt, że instrukcja produkcji została zatwierdzona przez zainteresowane strony. Na przykład - menedżerowie wyższej organizacji. Zatwierdzenie i zatwierdzenie są obowiązkowymi aspektami certyfikacji instrukcji.

Jeśli instrukcja produkcji jest niezależnym dokumentem, może zawierać załączniki. Na przykład, w tym standardy związane z bezpieczeństwem pożarowym, specyfika korzystania z niektórych zasobów produkcyjnych, które są częścią środków trwałych firmy. Jeżeli dany dokument jest uzupełniony załącznikami - fakt ten należy w nim zaznaczyć. Na przykład w osobnym zdaniu, że instrukcja jest uzupełniona wnioskami o takich i takich liczbach na takiej i takiej liczbie arkuszy.

Źródło musi zostać podpisane przez specjalistę ds. Zasobów ludzkich lub inną osobę odpowiedzialną za opracowanie odpowiedniego dokumentu. Wiele firm ćwiczy także certyfikację instrukcji produkcji przez bezpośrednich przełożonych pracowników, którzy je tworzą. Ale do oficjalnego zatwierdzenia źródła, jak zauważyliśmy powyżej, używana jest osobna pieczęć, którą można uzupełnić odpowiednim elementem potwierdzającym zatwierdzenie instrukcji produkcji.

Można zauważyć, że w przypadkach, w których dany dokument jest załącznikiem do innego lokalnego źródła - na przykład oddzielnej kolejności kierownictwa, należy na nim umieścić odpowiedni znak. Oznacza to, że zapisano, że instrukcja jest dodatkiem o takiej liczbie do takiego normatywnego źródła. Odpowiedni dokument należy oczywiście formalnie wprowadzić do obrotu w przedsiębiorstwie.

W jaki sposób pracownik otrzymuje instrukcję?

Po przygotowaniu instrukcji należy ją przekazać pracownikowi. Procedura ta powinna zostać formalnie ustalona. Dokument można przekazać osobiście, pod warunkiem, że opatrzono go podpisem:

- na samej instrukcji - w osobnej kolumnie;

- w specjalnym dokumencie poświadczającym fakt zapoznania się z produkcją i innymi instrukcjami w przedsiębiorstwie.

Dokument może zostać przekazany po przeprowadzeniu takiej procedury jak odprawa w miejscu pracy. Z reguły jest przeprowadzana natychmiast po przybyciu osoby do pracy w firmie. Szkolenie w miejscu pracy można przeprowadzić przy użyciu standardów zawartych w danej instrukcji. W ramach takiego algorytmu inne dokumenty stosowane w systemie ochrony pracy mogą być przekazywane pracownikowi firmy. Takie jak na przykład instrukcje bezpieczeństwa.

Odprawa, o której mowa, może być przeprowadzana zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo. W pierwszym przypadku optymalne jest dostarczanie instrukcji produkcji zoptymalizowanych dla określonej pozycji. W drugim scenariuszu szkoleniu produkcyjnemu może towarzyszyć przekazanie pracownikom dokumentów odzwierciedlających specyfikę grupy funkcji pracy. Ale w zasadzie możliwa jest również sytuacja odwrotna - jeśli jest to optymalne z punktu widzenia regulacji procesów produkcyjnych w przedsiębiorstwie.

Podsumowanie

Instrukcja produkcji jest najważniejszym lokalnym źródłem w przedsiębiorstwie. Jest to szczególnie ważne, jeśli chodzi o firmę przemysłową. Może być alternatywą dla opisu stanowiska pracy lub uzupełnienia go, wraz z instrukcjami bezpieczeństwa pożarowego i ochrony pracy. Wspomniane źródło ma taką samą moc prawną jak umowa o pracę, która jest podstawowym dokumentem prawnym w relacji między pracownikiem a pracodawcą.

Opracowywanie instrukcji produkcji jest zwykle przeprowadzane przez dział personalny. Dokument może być uzgodniony z kierownictwem i musi zostać zatwierdzony przez niego. Aby skompilować odpowiednie źródło, można użyć typowej instrukcji produkcji, a także głównych źródeł prawa regulujących rozwiązywanie takich problemów.

Z jednej strony instrukcja produkcji charakteryzuje się uniwersalnością (wiele postanowień jednego dokumentu opracowanych dla konkretnego stanowiska może być zastosowanych do regulowania aktywności zawodowej w zupełnie innym profilu), z drugiej strony obejmuje włączenie określonych sformułowań, które charakteryzują określoną funkcję pracy. Uniwersalność przedmiotowych instrukcji można również wyrazić w podobieństwie etapów, podstawowych procedurach generowania dokumentów, zasadach uczestnictwa kompetentnych pracowników w opracowywaniu instrukcji.