Skuteczny system bankowy jest niezbędny do pomyślnego rozwoju gospodarki. Zwiększona konkurencja na rynku finansowym zwiększa wymagania dotyczące poziomu systemu kredytowego. Jednym z elementów jego regulacji jest dobrze ukształtowana polityka odsetkowa banku komercyjnego (PPKB). Jeżeli stopy procentowe są odpowiednio ukształtowane, instytucja kredytowa będzie miała wystarczający poziom płynności i będzie w stanie terminowo iw pełni odpowiedzieć na podjęte zobowiązania.
Pojęcie i istota polityki odsetkowej banku komercyjnego
PPKB to zestaw środków w zakresie kształtowania stawek za przyciąganie i lokowanie środków, które mają na celu zapewnienie rentowności instytucji finansowej. Wpływają na to takie czynniki zewnętrzne:
- Warunki rynkowe
- Stopa inflacji
- Popyt na usługi.
- Poziom konkurencji.
- Zasady regulatora.
- Środowisko społeczne.
Wśród czynników zewnętrznych można wyróżnić:
- Zakres świadczonych usług.
- Kwalifikacje personelu.
- Wielkość i jakość bazy klientów.
Zysk bankowy to różnica między dochodem otrzymanym jako procent udzielonej pożyczki a kwotą środków płatnych z depozytu. Instytucja kredytowa osiągnie zysk, jeżeli będzie w stanie prawidłowo kształtować politykę odsetkową.
Kierunki
Polityka banków komercyjnych w zakresie stóp procentowych i stóp procentowych tworzona jest osobno dla różnych sektorów rynku. Oficjalna stopa dyskontowa regulatora jest stosowana w transakcjach pożyczek krótkoterminowych między bankami. Oddzielnie sformułowana polityka banków komercyjnych w zakresie stóp procentowych i stóp procentowych w odniesieniu do kredytobiorców. Stawki RZB określają stopę zwrotu z obligacji w momencie ich emisji i odsprzedaży na rynku wtórnym.
Operacje depozytowe
Operacje pasywne obejmują operacje, w ramach których instytucja finansowa tworzy własne zasoby. Należą do nich: pozyskiwanie środków od osób prawnych i osób fizycznych, prowadzenie rachunków, emisja papierów wartościowych, pożyczki od innych instytucji finansowych itp.
Ustanowienie polityki depozytowej banku komercyjnego jest główną dźwignią konkurencji na rynku. Podniesienie proponowanej oferty stanowi okazję do przyciągnięcia zasobów. Jeśli bank ma wystarczającą ilość pożyczonych środków i niewiele opcji ich opłacalnego wykorzystania, może obniżyć oprocentowanie depozytów.
Rozważ teoretyczne podstawy kształtowania polityki odsetkowej banku komercyjnego. Poziom płatności depozytu zależy od przyciągniętej kwoty i terminu lokowania środków. Wycena przeprowadzana jest po przeanalizowaniu stosunku stopy odzwierciedlającego wartość rynkową funduszy i koszt obsługi każdego kontraktu. Warto zauważyć, że wynagrodzenie odsetkowe nie jest zapewniane dla wszystkich rodzajów usług bankowych. Tak więc jednym z największych kosztów jest koszt prowadzenia rachunków bieżących klientów. Dlatego nie zapewnia się im dodatkowego dochodu. Część wydatków pokrywa sam klient w formie płatności za operacje.
Średnia cena przyciąganych depozytów jest obliczana w następujący sposób:
SD = RPD / 1 - Nr x 100%, gdzie:
- RAP - średni poziom oprocentowania depozytów.
- Нр - norma rezerwowa.
Stopa, która uwzględnia tempo wzrostu gospodarczego i inflacji, nazywa się nominalną wolną od ryzyka. W niestabilnej sytuacji gospodarczej instytucje finansowe nie są w stanie przewidzieć stopy inflacji. Dlatego analiza polityki stóp procentowych banku komercyjnego w zakresie depozytów przeprowadzana jest w oparciu o stopę dyskontową NBU.Jeśli często się zmienia, klienci otrzymują zmienną stopę pożyczki. Oznacza to, że istotą polityki stóp procentowych banków komercyjnych jest tworzenie i terminowa zmiana stawek za świadczone usługi.
Zasady polityki depozytowej banku komercyjnego
- Stawki różnią się w zależności od czasu, ilości przyciągniętych zasobów i kategorii klientów.
- Poziom rentowności zależy od stopy dyskontowej regulatora i poziomu rezerwacji.
- W przypadku operacji pasywnych należy ustawić rzeczywiste stawki, tzn. Nie powinny one przekraczać wydajności operacji aktywnych.
Analiza stopy procentowej banku komercyjnego
Polityka depozytowa rosyjskich banków komercyjnych determinuje poziom kosztów operacyjnych. Dlatego instytucja finansowa z jednej strony nie jest zainteresowana wysokim poziomem stawek, az drugiej strony jest zmuszona przyciągać klientów z interesującymi warunkami depozytowymi.
Ocena polityki depozytowej banku komercyjnego polega na obliczeniu wartości wszystkich pożyczonych zasobów. Proces odbywa się w następującym algorytmie:
- określa poziom aktualnych stawek;
- badana jest dynamika ich zmiany;
- obliczana jest rzeczywista wartość zasobów;
- analizowane są zmiany wydatków na depozyty w koszcie całkowitym.
Zgodnie z ustawą federalną „W sprawie banków i bankowości” instytucja finansowa nie ma prawa do jednostronnej zmiany stawek i czasu trwania umów. Przychody z lokaty wypłacane są w formie odsetek w gotówce, które są naliczane na saldzie lokaty na koniec dnia handlowego. W zależności od rodzaju depozytu, w obliczeniach wykorzystuje się wielkość zakładu i liczbę dni, przez które zasoby były przyciągane.
Stawki kredytu
Popyt i podaż usług bankowych wpływają na wysokość stawek. Dzisiaj instytucje finansowe mogą samodzielnie ustalać konkurencyjne stawki, koncentrując się na stanie rynku, rodzaju depozytu, kwocie i specyfice rachunku. Chociaż dziś rząd dostosowuje poziom stawek, aby zapewnić priorytetowy rozwój branż. Na przykład uproszczenie procesu udzielania pożyczek sektorom eksportowym umożliwia zmniejszenie deficytu handlowego i stworzenie takich samych warunków dla uczestników relacji kredytowych.
Odsetki od pożyczek są tworzone przy użyciu metody „stopa bazowa plus”. Oznacza to, że spread kredytowy jest dodawany do stopy dyskontowej (różnica w cenie dwóch opcji). Wartość tego ostatniego odzwierciedla poziom ryzyka banku zaciągającego kredyt, który jest przypisywany na podstawie międzynarodowego ratingu kredytowego. W przypadku instytucji o najwyższym ratingu (AAA) spread wynosi zero.
W przypadku banków, które nie mają oficjalnego ratingu, poziom ryzyka jest oceniany przez kredytodawcę niezależnie i zależy od wypłacalności, wiarygodności, płynności i innych wskaźników. Rating określa możliwość pożyczania środków poprzez emisję certyfikatów depozytowych i innych zobowiązań dłużnych. Instytucje z oceną „BB” to źródło jest prawie niedostępne. Instytucja kredytowa może kupować certyfikaty depozytowe od innych uczestników rynku, ale w bardzo wysokim odsetku.
Analiza polityki kredytowej
Stopa zwrotu z aktywnych operacji zależy od:
- Oficjalna stopa NBU;
- warunki rynkowe;
- koszt przyciągania zasobów;
- poziom ryzyka projektu;
- poziom wypłacalności pożyczkobiorcy.
Marża to różnica między odsetkami otrzymanymi i zapłaconymi. Jest przeznaczony do pokrycia kosztów, wszystkich ryzyk i generowania zysków. Bezwzględna marża jest obliczana jako różnica między całkowitymi przychodami i wydatkami oraz między odsetkami od poszczególnych aktywnych operacji.
Polityka odsetkowa banku komercyjnego odzwierciedla zasadę alokacji zasobów między operacje bankowe. Możesz zrestrukturyzować kapitał w oparciu o płynność aktywów lub pobrać zasoby ze „wspólnego kotła”.Aby wybrać najlepszy sposób alokacji zasobów, należy obliczyć faktyczny współczynnik marży:
- KFpm = (% otrzymanych -% zapłaconych) / por. za okres saldo aktywów.
- CFM na kredyt. opery. = (% otrzymanych -% zapłaconych środków) / por. saldo zadłużenia kredytowego za okres.
Wskaźnik adekwatności marży pokazuje minimalny poziom odsetek wymagany do pokrycia kosztów bankowych. Oblicza się go w celu ustalenia poziomu stawek dla przyszłych umów:
Dostać. = ((koszty operacyjne -% zapłacone) + (koszty administracyjne - inne wydatki)) / por. saldo rentownych aktywów.
Współczynniki można obliczyć na podstawie rzeczywistych danych i przewidywanych wartości. Porównanie wskaźników dla poszczególnych operacji pozwala ocenić realną rentowność wybranego kierunku banku.
Polityka stóp procentowych Banku Rosji
Po rozważeniu, w jaki sposób kształtuje się polityka stóp procentowych banku komercyjnego, zwracamy się do kwestii regulacji stóp procentowych przez bank centralny. Bank Rosji, jako pożyczkodawca ostatniej instancji, finansuje instytucje i ustala wytyczne cenowe. Na poziomie makro reguluje podaż pieniądza, udzielając pożyczek realnym sektorom gospodarki, a na poziomie mikro reguluje płynność organizacji.
Jeżeli istotą polityki stóp procentowych banków komercyjnych jest regulacja poziomu rentowności pojedynczej instytucji, to w przypadku banku centralnego zasada działania wygląda inaczej. Jeżeli organ regulacyjny dąży do zmniejszenia podaży pieniądza w obiegu w celu ograniczenia inflacji, wówczas stopa refinansowania wzrośnie. W rezultacie stopy kredytu wzrosną, a potencjał kredytowy kraju zmniejszy się. Jeśli celem Banku Centralnego jest ułatwienie bankom dostępu do refinansowania, wówczas stopa jest obniżana, a potencjał kredytowy kraju zwiększany. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę sytuację na rynku i czynniki wpływające na zmianę kursu. Zostaną one wymienione bardziej szczegółowo poniżej.
W taki sam sposób, w jaki polityka stóp procentowych banku komercyjnego ma na celu dostosowanie poziomu kosztów i dochodów instytucji finansowej, stopa refinansowania służy jako wskaźnik zmian na rynku. Jego upadek jest uważany za sygnał dla ekspansjonistycznej polityki Banku Centralnego, a wzrost - do ograniczenia. Jednocześnie regulator ustala stawki dla niektórych operacji: dyskonta, lombardu i na otwartym rynku.
Czynniki
Proces regulacji podaży pieniądza poprzez zmianę stopy refinansowania będzie skuteczny, jeżeli:
- Inflacja nie jest stała i ma charakter pieniężny.
- Zmiana stopy reguluje popyt na zasoby kredytowe. Jednocześnie rynek pieniężny powinien mieć ścisły związek z segmentem kredytowym realnych sektorów gospodarki. Oznacza to, że stopa powinna zrównoważyć poziom rentowności kredytobiorców i pokryć ryzyko inflacyjne.
- Stopa refinansowania nie powoduje wzrostu cen.
- Dynamika zmian oprocentowania nie stoi w sprzeczności z trendami na rynku pieniężnym. Przy niższych stopach procentowych wzrośnie popyt na pożyczki międzybankowe. Z kolei rynek repo powinien być płynny przez długi czas. Wtedy zmiany stawki wpłyną ogólnie na poziom rentowności.
Ryzyko stopy procentowej i polityka stóp procentowych banku komercyjnego w długim okresie zależą od stanu rynku, a mianowicie:
- Okres, przez który stopa wpłynie na poziom inflacji i stan realnego sektora gospodarki.
- Skutki ograniczenia akcji kredytowej na rynku. Na równych warunkach wzrost stopy refinansowania spowoduje wzrost kosztów pożyczek w kraju.
- Jeśli poprawa polityki depozytowej banku komercyjnego zostanie przeprowadzona w kontekście rosnącego zaufania publicznego do instytucji, zmiany stopy refinansowania dochodów instytucji nie będą miały dużego wpływu.
- Czy instytucje finansowe udzielą pożyczek gospodarstwom domowym i przedsiębiorcom za pośrednictwem pożyczek międzybankowych.
- Wzrost stopy refinansowania nie powinien powodować nierównowagi na rynku papierów wartościowych.
- Korekty stawek powinny być płynne, a nie nieregularne. W krajach rozwiniętych, w tym w Federacji Rosyjskiej, zmiany stóp procentowych wynoszą 0,25 pp tylko przy znacznych odchyleniach realnej stopy inflacji od planowanej. Przy mniejszych odchyleniach koszty związane ze zmianą zmienności przewyższą korzyści ekonomiczne.
- Nieefektywna polityka odsetkowa banku komercyjnego może być przyczyną słabo rozwiniętego sektora finansowego w kraju.
Zarządzanie ryzykiem
Polityka stóp procentowych realizowana na poziomie regulatora powinna ograniczać inflację, zapewniać stabilność systemu krajowego i promować rozwój poszczególnych sektorów gospodarki. System zarządzania ryzykiem można zbudować na jednej z następujących zasad:
- Im wyższa marża, tym niższe ryzyko stopy procentowej. Innymi słowy, rentowność z aktywnych operacji powinna przekraczać zobowiązania.
- Istotą koncepcji „spreadu” jest określenie różnicy między średnimi stawkami dla zobowiązań aktywnych i pasywnych. Im większy, tym niższy poziom ryzyka.
- Pojęcie luki polega na analizie nierównowagi aktywów i pasywów przy zmiennej stopie nadwyżki aktywów nad pasywami przez pewien okres.
Światowy trend
Jedną z zasad kształtowania polityki stóp procentowych banków jest regulacja oczekiwań inflacyjnych. Jeśli decyzje Banku Rosji mają na celu ograniczenie rosnących cen, wówczas Bank Centralny na całym świecie wyznaczył sobie cel osiągnięcia określonego poziomu inflacji. Starają się utrzymać wysokie ceny (2% rocznie), walcząc z deflacją. Ponadto eksperci często krytykują Bank Centralny Federacji Rosyjskiej za utrzymanie stopy refinansowania na poziomie 9,5%.
Bank Centralny innych krajów buduje swoje zadania wokół „celów inflacyjnych”. Polityka Banku Rosji ma na celu nie tylko ukierunkowanie stopy inflacji na poziomie 4%, ale także wspieranie rozwoju gospodarczego kraju jako całości. Po kryzysie finansowym w 2008 r. Organy regulacyjne stały się bardziej odpowiedzialne za zdrowie całej gospodarki kraju. Zaczęli zwracać większą uwagę na politykę fiskalną, regulacje finansowe i kursy walut.
Sytuacja na rynku
Stopa refinansowania na poziomie 9,75% od początku roku jest dwukrotnością realnej stopy inflacji, co utrudnia rozwój gospodarki kraju jako całości. Firma nie może przyciągać inwestycji w nowe projekty. Po przeprowadzeniu zachodnich sankcji zagraniczne firmy stały się niedostępne dla rosyjskich firm. Wobec braku przystępnych pożyczek wszystkie działania ekonomistów zmierzające do przyspieszenia wzrostu PKB są daremne.
Działania Banku Centralnego są bardziej ukierunkowane na wzmocnienie rubla. Potwierdza to także szereg scenariuszy ekonomicznych dla rozwoju kraju. Tak więc, zgodnie z prognozami, w średnim okresie cena baryłki ropy wyniesie 40 USD. Doprowadzi to do wzrostu cen towarów importowanych, a następnie krajowych. Niektórzy eksperci twierdzą, że realna inflacja wynosi 7-8%, a zatem obecna stopa refinansowania nie jest bardzo wysoka. Spadek stopy refinansowania doprowadzi do spadku rentowności depozytów. Odsetki od depozytów w wartościach rzeczywistych mogą nie pokrywać inflacji.
Prognozowane wartości
Pomimo tej prognozy rozwoju gospodarki kraju 28.04.2017 Bank Rosji obniżył stopę do 9,25%. Według ekonomistów do końca 2017 r. Poziom refinansowania spadnie do 8,5%, a do końca 2018 r. Do 7,5%. Zmiany te dotkną wszystkich Rosjan.
Po kilku miesiącach niższe kursy doprowadzą do spadku kursu walutowego. Eksperci przewidują, że wraz ze wzrostem importu i zakupem przez Ministerstwo Finansów waluty obcej w czerwcu 2017 r. Dolar będzie kosztował 60 rubli. Jednocześnie obniżenie stopy obniży koszt pożyczek, co wpłynie na konsumpcję. Sberbank zapowiedział już obniżenie oprocentowania kredytów konsumpcyjnych do 13,9%. Pożyczki dla osób fizycznych staną się bardziej przystępne, ale nie dla wszystkich. Dostępność pożyczek zostanie zrównoważona zaostrzeniem wymogów dla pożyczkobiorców.
Wybrana polityka pieniężna Banku Centralnego ma również na celu rozwiązanie innego problemu gospodarki: przedsiębiorcy nie inwestują w swój rozwój. Dostępność pożyczek powinna złagodzić ten problem.
W kwietniu 2017 r. Wzrost cen wyniósł 4,3%. Niższe stawki powinny jeszcze bardziej obniżyć inflację. Ale w praktyce wzrost cen zależy w dużej mierze od aktywności konsumenckiej ludności, która jest bardzo słaba wśród Rosjan. Ponadto stabilny kurs rubla i dobre zbiory są również czynnikami hamującymi inflację.
Jak prawdziwe prognozy ekspertów okażą się jasne za kilka miesięcy. W międzyczasie możesz przygotować się na obniżenie kosztów kredytów konsumpcyjnych.