Ustawodawstwo dotyczące postępowania karnego ustanawia procedurę łączenia i rozdzielania spraw karnych. Jego obecność pozwala znacznie przyspieszyć produkcję, aby zapewnić podejmowanie uzasadnionych i legalnych decyzji. Rozważmy bardziej szczegółowo podstawy i procedurę łączenia spraw karnych.
Informacje ogólne
Połączenie spraw karnych w jednym postępowaniu odbywa się w odniesieniu do:
- Jeden podmiot uczestniczy w kilku aktach.
- Kilku obywateli, którzy są wspólnikami jednego / kilku ataków.
- Osoby oskarżone o nieprzyrzeczone wcześniej ukrywanie czynów objętych dochodzeniem w ramach sprawy.
Podana lista znajduje się w części 1 artykułu CPC. W drugiej części tej normy zapisano kolejną podstawę łączenia spraw karnych. Odbywa się to w sytuacjach, w których nie można ustalić oskarżonego, ale dochodzenie ma wystarczające dowody na kilka przestępstw popełnionych przez jednego obywatela lub grupę osób.
Decyzję o łączeniu spraw karnych podejmuje prokurator.
Czas trwania postępowania określa się w sprawie, której dochodzenie trwa dłużej niż reszta. W przypadku łączenia spraw karnych czas trwania dochodzenia w sprawie innych przestępstw jest pochłaniany przez najdłuższy okres. Ponadto nie są brane pod uwagę. Odpowiedni przepis został ustalony w 4 części 153 artykułu CPC.
Łączenie spraw karnych: cechy
Instytucja ta, zapisana w przepisach dotyczących postępowania karnego, zapewnia obiektywność, kompletność i kompleksowość dochodzenia. Upoważniony organ ma prawo (ale nie we wszystkich przypadkach) połączyć kilka (dwa lub więcej) przypadków w jednym. Oczywiście musi istnieć ku temu podstawa, ustanowiona w art. 153 kodeksu.
Kompletność, obiektywność i kompleksowość dochodzenia nie powinny być sprzeczne z innymi zasadami karnymi. W szczególności korzystanie przez oskarżonego z prawa do obrony jest możliwe wyłącznie na podstawie konkretnego, indywidualnego zarzutu. W przypadku ciągłego, niekończącego się badania kryminalnej przeszłości, obywatel zostałby pozbawiony tego prawa.
Chęć ujawnienia wszystkich czynów obejmujących wszystkie podmioty nie jest zgodna z prawem do osądzenia bez nieuzasadnionej zwłoki. Nieuzasadniona kombinacja spraw karnych może prowadzić do opóźnienia procesu, naruszenia prawnych terminów nie tylko dochodzenia, ale także postępowania sądowego, a także aresztowania obywatela.
Nowoczesne spojrzenie na problem
Trzeba powiedzieć, że w obecnym kodeksie postępowania karnego, w porównaniu z kodeksem RSFSR, priorytety łączenia spraw karnych uległy nieznacznej zmianie. W poprzednim ustawodawstwie była to reguła, a we współczesnym - wyjątek od reguły.
Wynika to z faktu, że obecny CPC nie stosuje zasady obiektywnej prawdy. We współczesnym ustawodawstwie zniesiono instytucję zwracania materiałów do dodatkowego dochodzenia przez sąd, a procedura łączenia spraw karnych była skomplikowana.
Na podstawie przepisów Kodeksu obowiązek ustalenia prawdy spoczywa na prokuraturze i organach śledczych. W związku z tym mają prawo do łączenia spraw. Z uwagi na fakt, że materiały nie zostaną połączone, CPC nie przewiduje żadnej odpowiedzialności. Przeciwnie, nieuzasadnione połączenie spraw karnych może prowadzić do uznania dowodów za niedopuszczalne, a zatem do unieważnienia wyroku.
Specyfika dowodów
Zwykle w celu łączenia spraw karnych konieczne jest potwierdzenie udziału osób w przestępstwach.W tym względzie łączenie materiałów odbywa się po wydaniu decyzji w sprawie zaangażowania obywateli, jak zostali oskarżeni. W drodze wyjątku możliwe jest powiązanie z podejrzanymi, a nawet niezidentyfikowanymi podmiotami.
Nie należy jednak zapominać o domniemaniu niewinności. Zgodnie z tą zasadą nie można uznać osoby za winną, dopóki wyrok nie stanie się skuteczny. W związku z tym, według niektórych ekspertów, łącząc sprawy, mówienie o zaangażowaniu oskarżonego lub (a tym bardziej podejrzanego w popełnienie przestępstwa) jest niewłaściwe, tak jak ma to miejsce w części 1 artykułu 153 Kodeksu postępowania karnego. Eksperci uważają, że przepisy normy należy interpretować zawężająco. W szczególności eksperci sugerują, aby nie mówić o popełnieniu przestępstwa przez podmiot, ale o obecności statusu proceduralnego podejrzanego / oskarżonego w kilku przypadkach.
Niuanse
Druga część normy dotyczy możliwości łączenia materiałów zebranych w związku z niezidentyfikowanymi podmiotami, jeżeli istnieją dowody na czyn popełniony przez tego samego obywatela (lub przez te same osoby). Dowody mogą służyć jako przedmioty wskazujące na konkretną metodę popełnienia napadu. Na przykład banknoty należące do jednej partii fałszywych pieniędzy mogą zostać ujawnione.
Połączenie roszczeń wzajemnych w jednym postępowaniu w ramach oskarżenia prywatnego może być szczególnym rodzajem połączenia materiałów.
Ograniczenia
Łączenie spraw z przyczyn nie zapisanych w art. 153 jest niedozwolone. Na przykład zabronione jest łączenie konsekwencji kryminalnych ze wspólnością, zaniedbaniem działań osób, które nie były wspólnikami itp.
Kluczowym warunkiem połączenia jest wszczęcie postępowania (przestępstwa będące przedmiotem dochodzenia). Z tego wynikają następujące postanowienia:
- Nie można łączyć spraw, które zostały zakończone i zawieszone bez ich wznowienia lub unieważnienia odpowiedniej uchwały.
- Jeżeli dochodzenie ujawni nowy akt (zgodnie z którym pierwotna sprawa nie została otwarta), zgodnie z przepisami art. 146 kodeksu postępowania karnego konieczne jest podjęcie decyzji o wszczęciu sprawy, a następnie połączenie ich w jedno postępowanie.
- Jeśli początkowo wszczęto postępowanie przeciwko konkretnemu podmiotowi, a partnerzy zostali zidentyfikowani podczas dochodzenia, przed dołączeniem do nich należy również wnieść sprawę przeciwko tym osobom.
Ważna uwaga
Dochodzenie w sprawie czynu bez wszczynania postępowania uważa się za znaczne naruszenie standardów postępowania karnego. Zostanie uznany za niezgodny z prawem, nawet jeśli jest maskowany przez związek lub decyzję o otwarciu innej produkcji.
Na przykład wszczęto sprawę przeciwko podmiotowi, który naruszył procedurę przenoszenia broni. W ramach tej produkcji ustalana jest wina tego obywatela w innych aktach. Następnie osoba zostaje obciążona opłatą, która nie jest związana z okolicznościami, na podstawie których sprawa została wszczęta. Ta praktyka jest niezgodna z literą prawa.
Funkcje decyzji
Aby połączyć sprawy, prokurator musi przyjąć odpowiedni akt. Decyzja może zostać podjęta na wniosek funkcjonariusza dochodzeniowego lub śledczego.
Kwestię łączenia jednej sprawy z drugą można również rozwiązać za zgodą na rozpoczęcie produkcji zgodnie z przepisami art. 146 Kodeksu postępowania karnego.
Czas
Zasady ich obliczania są ustalone w 4 części 153 artykułu. Czas zatrzymania osoby jest regulowany przez standardy Kodeksu 94, 100 i 109.
Okres dochodzenia jest równy czasowi przedstawienia sprawy, w której jest on największy. W takim przypadku data wzbudzenia nie ma znaczenia.
Reguły 4 części 153 tego artykułu zapewniają stworzenie warunków dla działań niezgodnych z prawem z terminem na przeprowadzenie dochodzenia. Na przykład, zgodnie z informacjami operacyjnymi, obywatel popełnił trzy kradzieże. Ale śledczy nie otwiera wszystkich spraw jednocześnie lub jednego z trzema odcinkami.Najpierw wszczyna postępowanie w sprawie pierwszego przestępstwa, a po 2 miesiącach - zawiesza je. Natychmiast tego dnia śledczy otwiera sprawę dotyczącą drugiego odcinka. Następnie również zatrzymuje. Następnie wykonuje te same czynności w odniesieniu do trzeciej kradzieży. Po wygaśnięciu ostatniego przestępstwa wszystkie sprawy zostają połączone, a okres dochodzenia wynosi 2 miesiące. W rzeczywistości na ściganie zostało już sześć miesięcy.
Podobną procedurę obliczania przedawnienia ustanowioną na podstawie instrukcji Prokuratora Generalnego z 1996 r. (Zmienionej w 1999 r.) Uznano za nieważną i niepodlegającą zastosowaniu orzeczenia Sądu Najwyższego z 1999 r.
Opcjonalnie
Zasady zapisane w art. 153 kodeksu postępowania karnego mogą być również stosowane przy łączeniu spraw w ramach publicznego oskarżenia o postępowanie sądowe. W części 7 31 norm Kodeksu przydział jest wyraźnie dozwolony, aw art. 33 połączenie nie jest wykluczone. W rzeczywistości zjednoczenie spraw będzie w tym przypadku stworzeniem jednej produkcji z kilku, otwartych osobno.
Dość często śledczy podczas wykonywania operacji poszukiwania operacyjnego jednego aktu ujawnia oznaki innych przestępstw popełnionych przez oskarżonego / podejrzanego. Ale w tym przypadku nie ma podstaw do otwierania nowych spraw i łączenia ich w jedno. W takiej sytuacji dopuszczalne jest dochodzenie w ramach prowadzonego postępowania i innych nowo ustalonych przypadków bezprawnej działalności jednego podmiotu.
Wniosek
Połączenie spraw dotyczących zarzutu udziału w kilku przestępstwach w jednym postępowaniu daje śledczemu, a następnie sądowi, możliwość przeprowadzenia pełnej i kompleksowej oceny zakresu i charakteru nielegalnych działań obywatela. W związku z tym gwarantuje to sprawiedliwe zdanie sprawcy.
Zaletą tej sprawy jest to, że w przypadku dochodzenia w sprawie kilku czynów z udziałem tego samego obywatela w ramach tego samego postępowania nie ma potrzeby zbierania za każdym razem informacji o jego osobowości i innych charakterystycznych materiałach. Pracownik prowadzący dochodzenie może szybko nawiązać kontakt z oskarżonym / podejrzanym, stworzyć bardziej sprzyjające warunki do identyfikowania i badania jego powiązań, kręgu kontaktów, prawdopodobnych wspólników, patronów. Wszystkie te okoliczności mają oczywiście pozytywny wpływ na przebieg dochodzenia nie tylko pierwszego, ale także innych przestępstw, w które zaangażowany jest jeden obywatel.
Następnie sprawy zjednoczone w jednym postępowaniu zyskują pewną strukturę, porządek. To znacznie ułatwia proces. W takim przypadku baza dowodów jest uzupełniana tylko niezbędnymi materiałami. Sprawa nie powiela wcześniej zidentyfikowanych informacji, ustalonych okoliczności. Dzięki temu sąd ma możliwość pełnej oceny obiektywnej strony przestępstwa i podjęcia właściwej decyzji.