Jednym z głównych wskaźników sukcesu polityki gospodarczej w kraju jest dochód jego obywateli. Najczęściej przy jego ocenie stosuje się wskaźnik taki jak średnia płaca. Pozwala dowiedzieć się, jaki jest poziom dochodów przeciętnego obywatela, choć ma też oczywiście swoje wady. Dowiedzmy się, jaka jest średnia płaca pracowników i pracowników w Rosji, a także w innych krajach.
Istota terminu „średnia płaca”
Średnie wynagrodzenie, zgodnie z metodologią, jest obliczane poprzez podzielenie całkowitego wynagrodzenia na jednostkę czasu (rok, miesiąc itp.). Obliczenia przeprowadza się w celu ustalenia, jaki dochód dana osoba otrzymała w danym okresie. Jeśli weźmiemy tę definicję w kontekście całego regionu lub państwa, wówczas między innymi łączną pensję należy podzielić przez liczbę wszystkich osób zatrudnionych na tym terytorium. Wynik tych obliczeń jest nazywany dochód na mieszkańca. Ponadto oblicza się średnie płace w kontekście konkretnej branży gospodarka narodowa. W takim przypadku stosuje się ten sam schemat, ale brane są pod uwagę tylko dane dla określonego sektora gospodarki.
Wady tego wskaźnika
Jednocześnie średnia płaca nie może być jedynym wskaźnikiem charakteryzującym poziom życia w kraju, ponieważ należy również wziąć pod uwagę czynnik cenowy. Są jednak inne wady tego uśrednionego podejścia. Na przykład obliczanie średnich wynagrodzeń nie uwzględnia momentu stratyfikacji społecznej. Jeśli przesadzasz, średnia płaca pięciu osób, z których cztery otrzymują tysiąc rubli miesięcznie, a jeden - milion, wynosi 200 800 rubli miesięcznie. Ale to prawie nic nie mówi o realnym dochodzie tych pięciu osób.
Ponadto średnia płaca w kraju nie obejmuje dochodu uzyskanego poza oficjalnym miejscem pracy lub w przypadku braku rejestracji. Tak zwane wynagrodzenie w kopertach nie jest uwzględniane w jej obliczeniach.
Praktyczne obliczenia
Przeciętne wynagrodzenie pracowników i pracowników w kraju jest brane pod uwagę przede wszystkim w celach statystycznych, w celu ustalenia poziomu dochodów obywateli, a także w celu porównania go z odpowiednimi wskaźnikami innych państw. Ponadto czasami ten wskaźnik jest wykorzystywany przy obliczaniu określonych pozycji budżetu kraju lub regionu.
Dla każdej osoby można również obliczyć średnie wynagrodzenie. Jego obliczenia są przeprowadzane do różnych celów. Na przykład osoba może ubiegać się o nią, zwracając się do organów rządowych o dotacje, pomoc materialną lub pożyczkę z banku. W takich przypadkach potwierdzeniem obliczenia jest zaświadczenie o przeciętnym wynagrodzeniu. Ponadto obliczenia dokonywane są bezpośrednio w przedsiębiorstwie - w celu ustalenia wielkości urlopu, zwolnienia chorobowego i innych płatności. W takim przypadku nie jest wymagane zaświadczenie o przeciętnym wynagrodzeniu, wszystko regulują obliczenia w gospodarstwie, zgodnie z Kodeksem pracy i innymi aktami prawnymi.
Chociaż lista możliwych opcji nie jest ograniczona do tej listy.
Procedura obliczeniowa w Rosji
Procedura obliczania średniego wynagrodzenia w Rosji jest regulowana przez ustawy i rozporządzenia organów państwowych Federacji Rosyjskiej. Podstawą są w szczególności dekret rządu Federacji Rosyjskiej nr 922 z 24 grudnia 2007 r. Oraz kodeks pracy.
Zgodnie z tymi aktami prawnymi średnie wynagrodzenie pracowników przedsiębiorstw i organizacji oblicza się na podstawie ostatnich dwunastu miesięcy pracy danej osoby w przedsiębiorstwie w wysokości faktycznie naliczonego dochodu i faktycznie przepracowanego czasu. Okres obliczeniowy jest brany za ostatni pełny miesiąc włącznie.
Przeciętne wynagrodzenie obejmuje wszystkie rodzaje wynagrodzenia materialnego za pracę otrzymaną w danym przedsiębiorstwie, w tym dopłaty, dodatki i premie. Płatności o charakterze społecznym i wszystkie dochody niezwiązane z zapłatą za pracę nie są brane pod uwagę. Na przykład pomoc materialna, wyjazdy służbowe, zwrot wcześniej wydanych środków na potrzeby gospodarstwa domowego i tak dalej.
Pomoc w zakresie średnich zarobków
Zaświadczenie o średniej pensji dla ustalenia wielkości dochodu obywatela jest dokumentem potwierdzającym odpowiednie obliczenia. Nie istnieje jeden formularz dla Federacji Rosyjskiej. Dlatego format tego dokumentu jest często dowolny. Dotyczy to przede wszystkim certyfikatów wydawanych w celu złożenia w różnych instytucjach bankowych.
Ale arbitralność formularza nie neguje obecności obowiązkowych szczegółów. W zaświadczeniu należy podać nazwisko, imię, patronimikę pracownika, nazwę firmy, datę wydania, podpis szefa, okres, za który obliczane jest średnie wynagrodzenie, miesięczny podział zarobków i łączna średnia kwota.
Niemniej jednak zdarzają się przypadki, gdy poszczególne organizacje, do których dana osoba się stosuje, wymagają przedstawienia zatwierdzonego dokumentu. Najczęściej sami wydają formularz certyfikatu do wypełnienia w przedsiębiorstwie. Przede wszystkim dotyczy to agencji rządowych. Na przykład, aby otrzymać dotację, musisz posiadać certyfikat potwierdzający średnią pensję według ściśle określonego standardu.
Każde przedsiębiorstwo musi wydać wspomniany dokument na żądanie swojego pracownika.
Dynamiczne wskaźniki średnich płac w Rosji
Średnia arytmetyczna płaca w Rosji przez lata po rozpadzie ZSRR bardzo się wahała. Tak więc w momencie rozpadu Unii w grudniu 1991 r. Liczba ta wynosiła 101,36 w przeliczeniu na dolary. W 1992 roku osiągnął minimum. Wówczas średni miesięczny dochód Rosjanina wynosił zaledwie 23,96 dolara. Znaczący wzrost rozpoczął się w kolejnych latach, a średnia arytmetyczna płaca w Rosji przekroczyła 180 USD miesięcznie. Ale potem nastąpiło niewykonanie zobowiązania, a średnia pensja w 1999 r. Ponownie spadła do prawie 73 USD.
Po nominale rubla i niewykonaniu zobowiązania rozpoczął się powolny, ale stały wzrost średnich płac. W 2013 r. Osiągnął szczyt wyrażony w dolarach i wyniósł 856 USD, czyli 26,6 tys. Rubli. Ale potem przyszedł kryzys gospodarczy i dewaluacja rubla. Doprowadziło to do tego, że chociaż w 2015 r. Średnia płaca wzrosła do 30 tysięcy rubli, w przeliczeniu na dolary prawie o połowę w porównaniu do 2013 r. Wyniosła 449 USD.
Prognozy na najbliższą przyszłość są rozczarowujące. W krótkim okresie spodziewany jest niewielki wzrost średniej płacy w rublach, ale jednocześnie poziom wynagrodzeń w ekwiwalencie dolara, a także realne dochody ludności spadną. W rzeczywistości trend ten zaobserwowano już niedawno. To, jak silny będzie spadek, zależy w dużej mierze od rozwoju dalszej sytuacji gospodarczej w całym kraju.
Średnia pensja w regionach Rosji
W Rosji w 2015 r. Najwyższe przeciętne wynagrodzenie robotników było w Moskwie. Osiąga wielkość 60,8 tys. Rubli, czyli prawie dwa razy więcej niż średni poziom rosyjski. Następnie następuje autonomia Nieniecowa - 54,1 tys. Rubli, Autonomia Czukot - 51,0 tys. Rubli, Region Magadan - 50,8 tys. Rubli, Republika Sacha - 48,6 tys. Rubli.Najniższe średnie wynagrodzenie pracowników w Rosji odnotowano w regionach Nowosybirsk (16,0 tys. Rubli) i Kemerowo (15,9 tys. Rubli).
Tak więc największa średnia pensja w Federacji Rosyjskiej jest wypłacana w stolicy i Dalekowschodnim Okręgu Federalnym, a najmniejsza - w niektórych regionach Syberii.
Średnia pensja według gałęzi
Według branży obliczana jest również średnia płaca. Jego definicja realizowana jest poprzez podzielenie całkowitego dochodu wszystkich osób zatrudnionych w danym sektorze gospodarki narodowej przez ich liczbę i czas faktycznej pracy.
Najwyższy poziom wynagrodzenia w 2014 r. Znajdował się wśród osób zatrudnionych w działalności finansowej (pracownicy banków itp.). Ich średnia miesięczna pensja wynosiła 66 605 rubli. Pracownicy zajmujący się wydobyciem różnych minerałów otrzymali nieco mniej - 57 080 rubli. Pracownicy agencji rządowych i przemysłu wojskowego otrzymali już znacznie niższe wynagrodzenie, chociaż w porównaniu z innymi segmentami gospodarki wciąż jest dość duże - 40 219 rubli. Następnie śledzili pracowników transportu i komunikacji (36 769 rubli), pośredników w obrocie nieruchomościami (36 521 rubli), a także tych zajmujących się hodowlą i rybołówstwem ryb (35 663 ruble).
Najniższy poziom średnich wynagrodzeń w 2014 r. Odnotowano w branży hotelarsko-restauracyjnej (19 720 rubli) i rolniczej (17 312 rubli). Jeszcze mniej przyjmowanych osób zajmujących się produkcją wyrobów włókienniczych. Tam średni dochód wynosi nieco ponad 11 tysięcy rubli miesięcznie.
Podsumowując, możemy powiedzieć, że największe wynagrodzenia w Rosji otrzymują pracownicy sektora finansowego, branży telekomunikacyjnej, firm wydobywających zasoby i specjaliści ds. Technologii informatycznych. Najmniej ze wszystkich korzysta w usługach, rolnictwie i przemyśle lekkim.
Średnie wynagrodzenia w innych stanach świata
W różnych krajach świata średnia płaca znacznie się różni. Ponadto, nawet w jednym stanie, może się znacznie zmienić w stosunkowo krótkim okresie. Wynika to z faktu, że w przeciwieństwie do minimalnego wskaźnika płac, średnia wartość nie jest nigdzie regulowana i nie ma wyraźnego związku z jej wartością. Na poniższym wykresie można zobaczyć, jak w 2012 r. Wartość ta wyglądała dla różnych krajów świata (pod względem dolarów amerykańskich).
W 2015 r. Sytuacja uległa znacznej zmianie. Tak więc w Norwegii średni dochód wynosi 4600 USD, w USA - 4400 USD, w Niemczech i Japonii - 4100 USD każdy. Korea Południowa pozostaje w tyle pod tym względem, choć ma również wspomniany wskaźnik na bardzo przyzwoitym poziomie - 2400 USD. W Grecji, która obecnie przeżywa ostry kryzys, według standardów europejskich dochód ludności niski, ale wystarczająco przyzwoity w porównaniu do wielu innych krajów. Średnia płaca w tym stanie wynosi 1500 USD.
Największe dochody wśród krajów poradzieckich otrzymują mieszkańcy Estonii. Ich średnia pensja wynosi 1200 $. Ale Kazachstan utrzymuje mistrzostwo wśród państw WNP ze wskaźnikiem 660 USD, chociaż do niedawna Rosja była na czele, co w chwili obecnej, jak wspomniano powyżej, średnia płaca spadła do 449 USD. W przybliżeniu na tym samym poziomie są dochody mieszkańców Białorusi. Ale na Ukrainie są jeszcze niższe i wynoszą od 120 do 220 dolarów amerykańskich. Zamyka listę krajów WNP pod względem średnich płac w Tadżykistanie. Ma tę wartość w wysokości 120 USD.
Jeśli spojrzymy na świat jako całość, to outsiderami pod względem średnich płac są obecnie Zambia (82 USD), Kambodża (75 USD), Benin (63 USD) i Nigeria (36 USD). Dlatego widzimy, że najwyższe płace są dla obywateli Stanów Zjednoczonych, Europy Zachodniej i Japonii, a najniższe są mieszkańcami kilku krajów w Afryce i Azji Południowo-Wschodniej. Te ostatnie mają bardzo niski standard życia.
Problemy z obliczeniami
Ale przed porównaniem średniej płacy dla różnych krajów musisz poznać kilka istotnych niuansów. Po pierwsze, jak wspomniano powyżej, często w krajach o wysokich dochodach ceny są również dość wysokie. Nie zapominaj również, że wszystkie analogie między średnią pensją są sporządzane w jednej światowej walucie (dolar, euro itd.), A gwałtowny spadek wartości waluty krajowej w niektórych krajach (dewaluacja) w większości przypadków wyprzedza inflację. Chociaż jest to bardziej charakterystyczne dla niestabilnych gospodarek lub okresu kryzysu.
Zatem nawet przy wysokiej średniej płacy ogólny poziom życia w danym stanie może być niższy niż w kraju, w którym jego wielkość jest mniejsza.
Ponadto istnieje inny problem, z którym związany jest wskaźnik „przeciętnego wynagrodzenia”. Obliczenia dokonywane są wyłącznie na podstawie oficjalnie naliczonych wynagrodzeń. Oznacza to, że kwoty wydane w kopertach nie są brane pod uwagę przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop i zwolnienia chorobowego i nie są uwzględniane w ramach stażu pracy i nikt nie uwzględnia ich przy wydawaniu zaświadczeń o uzyskaniu pożyczki. Niemniej jednak jest to prawdziwa pensja obywateli, choć ukryta. Oczywiście ten rodzaj dochodu nie jest uwzględniony w cytowanych statystykach krajów. Oznacza to, że w jednym kraju średnia oficjalna pensja może być wyższa niż w drugim, ale ze względu na wysoki poziom zaciemnienia rzeczywista średnia pensja w innym kraju jest wciąż wyższa.
Cóż, nie należy zapominać, że w obliczeniach z reguły naliczana jest pensja, czyli tak zwane „brudne”, bez odliczania podatków i opłat. Ale to zależy od poziomu presji podatkowej w każdym kraju, ile z podanych kwot należy odjąć więcej pieniędzy, aby otrzymać średnią pensję. Znów jest niuans. W jednym kraju płace nominalne mogą być wyższe, aw innym - płace realne.
Inne sposoby określania jakości życia
W związku z tym możemy stwierdzić, że wskaźnik przeciętnego wynagrodzenia, chociaż jest raczej ważnym elementem charakteryzującym ogólne dobrobyt obywateli danego państwa, nie może być uważany za kluczowy. Przy określaniu poziomu życia ludności każdego kraju należy zastosować cały szereg ważnych czynników, które tylko razem będą w stanie stworzyć bardziej lub mniej całościowy obraz dla ekspertów.
Jedną z takich zintegrowanych metod oceny jest Human Development Index (HDI). Do 2013 r. Nosił nazwę Human Development Index (HDI). Chociaż istnieją spory dotyczące jego całkowitej obiektywności, ponieważ do obliczenia tego wskaźnika stosuje się szereg czynników subiektywnych, takich jak poziom wykształcenia i wolności. Oczywiście wskaźnik ten dokładniej charakteryzuje poziom życia w danym kraju niż przeciętne wynagrodzenie. W tej chwili światowymi liderami, zgodnie z obliczeniami HDI, są Norwegia, Australia i Szwajcaria. Rosja jest na 57 miejscu, Ukraina na 83.
Ponadto istnieją alternatywne metody obliczania dobrobytu populacji. Jednym z nich jest wskaźnik jakości życia. W jego obliczeniach stosuje się również zintegrowane podejście. Obecnie światowymi liderami tego wskaźnika są ta sama Szwajcaria, Australia i Norwegia. Rosja zajmuje 72 miejsce, Ukraina - 78 miejsce.
Jak zapewne zauważyliście, przywódcy tutaj są tacy sami, ale osiedlili się tylko w odwrotnej kolejności, w przeciwieństwie do rankingu krajów według wskaźnika rozwoju społecznego.
Ogólna charakterystyka wskaźnika
Jak widzimy, średni poziom wynagrodzenia nie może w pełni scharakteryzować poziomu życia ani realnych dochodów ludności. Niemniej jednak wskaźnik ten pozostaje dość ważnym czynnikiem przy określaniu szeregu podstawowych wartości przy obliczaniu budżetu określonego państwa lub udzielanych im gwarancji socjalnych dla jego obywateli.Ponadto średnie wynagrodzenie konkretnej osoby jest głównym kryterium przy obliczaniu świadczeń z ubezpieczenia społecznego przysługujących jej w związku z czasową niezdolnością do pracy, przy obliczaniu emerytury lub urlopu oraz szeregu innych płatności. Chociaż starszeństwo odgrywa tutaj ważną rolę, a także szereg innych istotnych czynników wykorzystywanych w obliczeniach przez struktury państwowe.
