Rosyjskie prawo pracy przewiduje specjalną formę zatrudnienia, w której pracownik może nie spełniać ośmiogodzinnej normy pracy przewidzianej w umowie, pozostając w pełnym wymiarze godzin i nie podlegając karom ani żadnym innym sankcjom. Taka płatna redukcja długości dnia roboczego jest oficjalnie nazywana niepełnym wymiarem czasu i jest regulowana przez art. 93 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej.
Ustawodawcza regulacja pracy w niepełnym wymiarze godzin
W 2017 roku prezydent podpisał nowelizację ustawy federalnej nr 125. Zmiany wpłynęły na szereg parametrów:
- Art. 101 uzupełniono klauzulą stwierdzającą, że jeśli pracownik przedsiębiorstwa pracuje w niepełnym wymiarze godzin, pracodawca ma prawo ustawić dzień nieregularny tylko wtedy, gdy on (element pracy) pracuje przez cały dzień, ale nie przez cały tydzień.
- W godz. 1 artykuł Wprowadzono 108 dodatkowych warunków, zgodnie z którymi pracodawca ma prawo wskazać w lokalnych dokumentach korporacyjnych niemożność przerwy dla pracownika, ale tylko wtedy, gdy jego zmiana nie przekracza 4 godzin.
- Dodatek do części 3 art. 152: płatne lub rekompensowane dodatkowym wynagrodzeniem za czas przetwarzania w weekendy, święta i inne dni wolne od pracy nie będą brane pod uwagę przy ustalaniu kwoty dodatkowej pracy za nadgodziny.
- Artykuł 153 h. 3. Dodatkowa opłata jest należna za liczbę godzin faktycznie przepracowanych w dniu wolnym od pracy. Ponadto podwyższone wynagrodzenia są wypłacane, gdy część zmiany przypada w dniu wolnym od pracy.
Art. 93 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej jest artykułem bezpośrednio o niepełnym niewolniku. czas - był również edytowany.
Dodatkowe informacje
Długość pobytu pracowników z tej kategorii w trybie NRW nie może być ograniczona przez pracodawcę, jednak nie powinna przekraczać okresu czasu ze względu na okoliczności, które posłużyły za przyczynę ustanowienia tego trybu pracy. Oznacza to, że gdy tylko sytuacja pracowników z powyższych kategorii dobiegnie końca (ciąża się skończy, dziecko znajdzie opiekuna, chory członek rodziny wyzdrowieje), wtedy znów będą musieli pracować na pełny etat.
Prawo federalne reguluje standardy pracy w postaci czterdziestu godzin tygodniowo i 8 godzin dziennie. Jednocześnie występują odchylenia prawne od normy: zarówno w formie obniżki, jak i w postaci dodania dodatkowych godzin (nieregularny harmonogram pracy).
Należy zauważyć, że przenosząc pracownika do nowego trybu pracy, ma on prawo do samodzielnego tworzenia dla siebie wygodnych warunków, takich jak: odpowiedni harmonogram, dogodny czas zmiany, wybór między niepełnym i niepełnym wymiarem czasu pracy, przerwami, urlopem i zwolnieniem chorobowym - wszystkie te warunki określa pracownik w porozumieniu z pracodawcą, z uwzględnieniem lokalnych warunków pracy i produkcji.
Rodzaje NRV
Pojęcie „niepełny etat” obejmuje kilka rodzajów zatrudnienia:
- w niepełnym wymiarze godzin: jest to forma zmniejszonego zatrudnienia, które skraca czas trwania danej zmiany. Przy takim harmonogramie pracy przy obliczaniu całkowitego czasu pracy tygodniowo liczba ta zwykle nie przekracza piętnastu godzin;
- tydzień pracy w niepełnym wymiarze godzin: jak sama nazwa wskazuje, oznacza to zmniejszenie liczby dni roboczych w tygodniu, chociaż opracowywana jest pełna ośmiogodzinna zmiana. Jeśli oba zostaną zredukowane, taki reżim nazywa się mieszany;
- forma mieszana: pracownikowi zmniejsza się jednocześnie liczba dni roboczych i godzin pracy. Jest to najbardziej ekstremalna opcja, do której próbują się zastosować, jeśli nie ma innego wyjścia.Na przykład, gdy pracownik może pracować tylko cztery godziny, dwa dni w tygodniu.
Kto ma prawo do pracy w niepełnym wymiarze godzin. Wyjaśnienie
W art. 93, część 2 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, znajduje się adnotacja, że prawo zobowiązuje pracodawcę do natychmiastowej odpowiedzi na wniosek o utworzenie NRW przez niektóre kategorie elementu pracy. W szczególności po otrzymaniu pisemnego wniosku od następujących kategorii pracowników pracodawca musi go spełnić:
- Samotny rodzic lub opiekun zawierający dziecko poniżej czternastego roku życia lub niepełnosprawne dziecko poniżej pełnoletności.
- Osoby o statusie kobiet.
- Osoby opiekujące się osobami samozatrudnionymi, ciężko chorymi, o wysokim stopniu niepełnosprawności członkowie rodziny, którzy sami nie są w stanie samodzielnie się opiekować (zgodnie z oficjalnym wnioskiem lekarskim, dostępnością zaświadczeń instytucji medycznych i wszystkimi odpowiednimi aktami prawnymi).
Jak stwierdzono w części 1 art. 93 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej: jeżeli odpowiednie klauzule zostały omówione w umowie o pracę, pracodawca nie może samodzielnie ustalić harmonogramu pracy pracowników, zarówno w określonym terminie ustalonym z góry i negocjowanym z góry, jak i na czas nieokreślony.
Wprowadzenie do NRT pracodawcy
Wcześniej mówiono, że pracownicy mają prawo domagać się przyjęcia NIR, składając pisemne oświadczenie, że pracodawca nie może zignorować (jeżeli wymóg ten spełnia warunki określone w części 2 artykułu 93 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej). Jednak pracodawca jest postacią w stosunkach pracy i w niektórych przypadkach ma prawo wprowadzić w niepełnym wymiarze godzin element pracy w swoim własnym przedsiębiorstwie.
Zgodnie z art. 74 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, w przypadku poważnych nieplanowanych zmian organizacyjnych w przedsiębiorstwie, w przypadku kryzysu lub innych okoliczności, które mogą spowodować częściowe lub całkowite zmniejszenie zatrudnienia, pracodawca ma prawo do wprowadzenia tej formy zatrudnienia na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. Zatwierdzenie musi być negocjowane z głównymi organizacjami związkowymi.
Obowiązki pracodawcy
W stosunku pracy pracodawca ma obowiązek egzekwowania tego wymogu, który jest zagwarantowany pracownikowi przez prawo pracy, ale może kolidować z lokalnymi przepisami, jeśli takie warunki nie były wcześniej negocjowane. Innymi słowy, chociaż pracodawca jest zobowiązany zaktualizować wymóg przedstawiciela którejkolwiek z powyższych grup pracowników, musi on spełniać następujące warunki (komentarz do art. 93 Kodeksu pracy):
- Warunek musi zostać określony przez obie strony na etapie podpisywania umowy o pracę, z uwzględnieniem lokalnych cech procesu pracy.
- Należy omówić wszystkie ramy czasowe i warunki określonej formy zatrudnienia.
Wszelkie pytania dotyczące harmonogramów, przerw i warunków pracy są tworzone indywidualnie. Zadaniem pracodawcy jest znalezienie pośredniego środka między życzeniami pracownika, interesem firmy i wymogami prawa, aby stworzyć każdemu najlepsze warunki pracy.
W niektórych przypadkach władze mogą wprowadzić nieregularny dzień - jest to rodzaj zatrudnienia, który można ustawić tylko na ograniczoną liczbę stanowisk. Lista stanowisk z nieregularnymi godzinami pracy z reguły jest podawana wnioskodawcom na etapie realizacji umowy. Osoby zatrudnione na warunkach o nieregularnym harmonogramie są zaangażowane w poród, w tym poza ustalonymi limitami.
Zastosowanie NRV
Oświadczenie o chęci skrócenia czasu pracy jest wysyłane bezpośrednio do pracodawcy - w księgowości lub na jego adres korespondencyjny.
Do wniosku należy dołączyć:
- zaświadczenie o badaniu lekarskim w gabinecie ginekologa u kobiet w ciąży;
- akt urodzenia / przykładowy wniosek o opiekę nad dzieckiem;
- za opiekę nad poważnie chorymi krewnymi - zaświadczenie wydane przez instytucję medyczną.
Zamówienie NRV
Procedura wydawania przez pracodawcę nakazu wprowadzenia pracy w niepełnym wymiarze godzin zasadniczo różni się od przypadku, gdy została ona zainicjowana przez pracownika, ponieważ prawo znacznie ogranicza zakres takiego zlecenia.
Aby wprowadzić NRW w przedsiębiorstwie, pracodawca jest zobowiązany do przedstawienia argumentów w kierunku swojego stanowiska, ponieważ art. 74 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej wskazuje, że ma on prawo do zmiany długości pierwotnie ustalonego czasu pracy tylko pod jednym warunkiem: jeżeli pozwala to uniknąć zwolnienia pracowników z powodu trudnych warunków finansowych sytuacja w przedsiębiorstwie. Aby to zrobić, dostarczane są specjalne dokumenty księgowe potwierdzające trudną sytuację, czemu towarzyszą pisemne komentarze szefów działów, którzy nalegają na podjęcie tego kroku w celu oszczędzania miejsc pracy.
Wynagrodzenie
Art. 93 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej (w niepełnym wymiarze godzin) reguluje normy wynagrodzeń w trybie NRV. Artykuł wskazuje, że wynagrodzenie jest ustalane na podstawie wydanej kwoty. Oznacza to, że im mniej pracownik pracuje, tym mniej zarabia.
Oczywiście praca jest opłacana nie tylko przez podzielenie znormalizowanej płacy przez liczbę pominiętych dni, ale przez specjalny system czasu. Arkusze czasu to dokumenty odzwierciedlające cały czas spędzony w pracy, a także kwotę płatności za określony czas. Wraz ze spadkiem liczby dni spędzonych w pracy zmniejsza się również wysokość wynagrodzenia.
Należy zatem zauważyć, że wraz z wprowadzeniem tej formy zatrudnienia nie wprowadza się żadnych zmian w planie zatrudnienia pod względem początkowo ustalonego wynagrodzenia i nie wprowadza się żadnych zmian w umowie o pracę. Zmieniają się tylko rzeczywiste płatności, które od samego początku są określone w umowie o pracę.