Art. 70 Kodeks postępowania karnego. Wyzwanie eksperta. Komentarze

Jeden z uczestników postępowanie karne jest ekspertem. Zaangażowanie tego tematu jest uwarunkowane potrzebą uzyskania opinii na temat zagadnień, na które odpowiedzi wymagają szczególnej wiedzy. Jednak ekspert nie zawsze wypełnia swoje obowiązki. W Art. 70 Kodeks postępowania karnego Ustalono okoliczności, w których ten uczestnik procesu podlega zaskarżeniu. Rozważmy je bardziej szczegółowo.

Podstawy do rzucenia wyzwania ekspertowi

Są one ustalone w 2 częściach 70 artykułu CPC. Wyzwanie eksperta kryminalistycznego realizowane jest:

1. W przypadku wystąpienia okoliczności określonych w art. 61 Kodeks postępowania karnego. Poprzednie zaangażowanie podmiotu w postępowanie karne jako specjalista lub ekspert nie stanowi podstawy do wyzwania.
2. Jeżeli dana osoba jest / była urzędnikiem i inna zależność od uczestników postępowania (ich przedstawicieli).
3. Po identyfikacji niekompetencja ekspertów.

Decyzja o wykluczeniu przedmiotu z produkcji podejmowana jest zgodnie z zasadami zapisanymi w pierwszej części art. 69 CPC.

Niuanse uczestnictwa

Udział podmiotu w jednej produkcji jako specjalisty i eksperta nie jest prawnie zabroniony. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę jeden niuans. Zakaz nie ma zastosowania, jeśli badany był najpierw specjalistą, a następnie ekspertem, a nie odwrotnie. Działając jako ekspert, obywatel nie może zmienić swojego statusu prawnego na status specjalisty. W przeciwnym razie zostaną naruszone postanowienia art. 61 i 71.

Dotyczy to w szczególności przypadków, w których specjalista pomaga w przejmowaniu substancji lub przedmiotów podczas czynności dochodzeniowej, a następnie rozstrzyga kwestia jego własnego badania. W takich sytuacjach wyzwanie eksperta nie zaimplementowane.

Poprzednie zaangażowanie podmiotu w proces

Ten fakt nie jest przyczyną. ekspert od wyzwań w żadnych sytuacjach. Jeżeli obywatel uczestniczył w charakterze specjalisty w badaniu miejsca przestępstwa, a następnie przeprowadził badanie lub badanie substancji / przedmiotów zatrzymanych z tego miejsca, świadectwo sporządzone na podstawie wyników takiej analizy lub wniosek może być dowodem w sprawie objętej dochodzeniem.

Niekompetencja

Kompetencje należy rozumieć jako obecność pewnej wiedzy w określonej dziedzinie. Innymi słowy, przedmiot musi posiadać wiedzę w niektórych sprawach. W związku z tym własność osoby, której obecność nie pozwala na zaklasyfikowanie jej jako podmiotów posiadających przynajmniej wiedzę lub wystarczającą wiedzę w dziedzinie wiedzy niezbędnej do przeprowadzenia obiektywnego i pełnego badania oraz przygotowania uzasadnionej opinii, należy uznać za niekompetencję.

Na tę właściwość może wskazywać brak specjalnego wykształcenia, wystarczającego doświadczenia zawodowego, kwalifikacji itp.

Ocena zgodności

Aby ustalić, czy ekspert jest kompetentny, czy nie, powinien to być śledczy, śledczy, sędzia własnej opinii. Jednakże ich ustalenia nie mogą pokrywać się ze stanowiskiem oskarżonego / podejrzanego, prokuratora, obrońcy, ofiary, oskarżonych i powodów oraz ich przedstawicieli.

Odmowa złożenia wniosku ekspert od wyzwań musi być zmotywowany. Niezgodność z opinią wnioskodawcy musi być uzasadniona.

Odmowa eksperta przeprowadzenia badań

Ustawodawstwo przewiduje, że obywatel upoważniony do przeprowadzenia egzaminu może zwrócić decyzję o wyznaczeniu go bez egzekucji, jeżeli uzna, że ​​nie ma wystarczającej wiedzy do przeprowadzenia procedury.

Jak ustalono w części 1 art. 16 ustawy federalnej nr 73, ekspert stanowy musi sporządzić uzasadnione pisemne zawiadomienie o niemożności wyciągnięcia wniosku, jeśli postawione mu pytania wykraczają poza jego kompetencje, otrzymane materiały są nieodpowiednie do badań i wniosków, a osoba odmowa dodania. Ta wiadomość jest wysyłana do organu lub podmiotu, który zlecił badanie.

Niektórzy prawnicy tak uważająraport ekspercki w takich sytuacjach nie powinno tak być. Jednak według innych analityków taki temat powinien zostać wykluczony z produkcji.

Objaśnienia

Wiadomość eksperta o niemożności wypełnienia powierzonych mu obowiązków stanowi podstawę do podjęcia decyzji w sprawie odwołania przez śledczego, sędziego, oficera śledczego. Zasada zapisana w części 1 art. 16 ustawy federalnej nr 73 dotyczy tylko ekspertów państwowych. Wielu prawników uważa, że ​​należy objąć nim inne kompetentne osoby.

Jeśli ekspert rozumie, że postawione mu pytania wykraczają poza zakres wiedzy, którą posiada, lub jeśli obecny poziom rozwoju naukowego nie pozwala mu odpowiedzieć, to w każdym razie ma prawo napisać uzasadnione pisemne oświadczenie na ten temat.

Należy zauważyć, że przed przeprowadzeniem badania ekspert jest ostrzegany w sądzie lub na etapie wstępnego dochodzenia w sprawie odpowiedzialności określonej w art. 307 kodeksu karnego za wyciągnięcie celowo fałszywych wniosków. W związku z tym odmowę wysłania raportu o niemożności przeprowadzenia badania można uznać za niespełnienie obowiązków powierzonych obywatelowi.

Zawiadomienie eksperta można uznać za formę samowystąpienia.

Usługi lub inne uzależnienia

Jest uważany za bezwarunkową podstawę do zakwestionowania, nawet jeśli w momencie uczestnictwa danej osoby w procesie już się nie odbywa.

Urzędnik nazywa się zależnością związaną z miejscem zatrudnienia podmiotu, posiadającym specjalną wiedzę lub w jakiś sposób związaną z miejscem pracy, zawodem pracownika.

Pojęcie „zależności” implikuje pozycję podmiotu, w której poddaje się on czyjejś mocy, woli. Co więcej, według słownika Ożegowa brakuje niezależności i wolności. Niezależny to osoba ćwicząca swoje zachowanie bez zewnętrznego wpływu i pomocy we własnym zakresie. Wolność należy rozumieć jako brak ograniczeń lub ograniczeń w czymś. Na podstawie tych definicji możemy wywnioskować, że w niektórych przypadkach, gdy miało miejsce podporządkowanie, osoba ta nadal nie była zależna, ponieważ nie była pozbawiona wolności i niezależności. W tym przypadku okazuje się, że nie ma rzeczywistych podstaw do wyzwania. Jednak tak nie jest.

W takim przypadku wątpliwości należy interpretować na korzyść obiektywnego badania okoliczności zdarzenia. Nawet jeżeli taki podmiot nie zostanie uznany za niepodlegający cechom określonym w klauzuli 2 klauzuli 2 części 70 artykułu CPC, nie jest on uprawniony do działania w charakterze eksperta, zgodnie z wymogami części 2 art. 61 Kodeksu. Zgodnie z tą normą dana osoba nie może brać udziału w badaniach, jeśli istnieją okoliczności, które sugerują, że ma bezpośredni lub pośredni interes w rozstrzygnięciu sprawy.

Opcjonalnie

Jest jeszcze jedna recepta, o której należy wspomnieć. Zgodnie z częścią 3 artykułu 18 ustawy federalnej nr 73 lekarz, który wcześniej udzielał pomocy medycznej w tym temacie, nie może brać udziału w badaniu kryminalistycznym żyjącego obywatela. Ograniczenie to dotyczy przypadków kryminalistycznych badań psychiatrycznych przeprowadzanych bez bezpośredniego badania obywatela. Lekarze ci podlegają odpowiednio wyzwaniom.

Podejmując decyzję o usunięciu eksperta państwowego lub specjalisty medycznego, sędzia, oficer przesłuchujący, śledczy musi odnieść się do przepisów części 2 art. 61 kodeksu postępowania karnego i art. 18 Ustawa federalna nr 73.