Zbieranie dowodów reprezentuje jeden z etapów procesu dowodowego. Obejmuje wykrywanie, zajęcie, a także rejestrowanie informacji. W Art. 86 Kodeks postępowania karnego Wyodrębniono 3 kategorie uczestników postępowania, które mają możliwość zastosowania różnych metod gromadzenia dowodów w sprawie. Rozważ bardziej szczegółowo normę. 
Pierwsza grupa przedmiotów
W godz. 1 86 artykułów ustalono, że gromadzenie dowodów w ramach postępowania karnego prowadzi śledczy, prokurator, sąd, śledczy. Wskazane osoby prowadzą czynności dochodzeniowe i inne czynności proceduralne zapisane w CPC i mające na celu wykrywanie, zatrzymywanie i rejestrowanie informacji.
Należy zauważyć, że prokurator nie ma prawa brać udziału w dochodzeniu wstępnym. W związku z tym dowody są gromadzone przez ten podmiot tylko na etapie sądowym postępowania. Działania prokuratora sprowadzają się do udziału w postępowaniu o statusie prokuratora, rekultywacji i reprezentacji oficjalne dokumenty na podstawie 21 artykułów Kodeksu (część 4), a także dodatkowych materiałów do instancji kasacyjnej.
Uprawnienia sądu
Sąd bada wszystko podczas procesu, jakie są dowody. Jednocześnie materiały i informacje mogą być zarówno uzasadniające, jak i obciążające. Biorąc to pod uwagę, istnieje ryzyko, że sąd podejmie oskarżenie lub uniewinnienie, w zależności od ilości dowodów.
Tymczasem sąd nie należy do organów ścigania, nie jest stroną obrony ani prokuratury. Wzywa się go do stworzenia odpowiednich warunków dla stron do wykonywania ich obowiązków i praw proceduralnych.
Biorąc pod uwagę powyższe, należy zawęzić interpretację uprawnień sądu zawartych w tym dokumencie Art. 86 Kodeks postępowania karnego. Działania instancji mają charakter pomocniczy (dodatkowy) w stosunku do stron postępowania.
Metody gromadzenia materiałów i informacji
W art. 86 Kodeks postępowania karnego ustalono, że prokurator, śledczy, sąd, oficer przesłuchujący mogą przeprowadzać czynności dochodzeniowe i inne czynności proceduralne. Te ostatnie obejmują w szczególności wysyłanie wniosków, wymagań, instrukcji, wiążących dla organizacji, instytucji, przedsiębiorstw, obywateli i pracowników. Inne czynności proceduralne, w przeciwieństwie do dochodzeń, mają w mniejszym stopniu możliwość zastosowania środków przymusu. 
Ustawodawstwo przewiduje karę pieniężną za nieprzestrzeganie obowiązków proceduralnych. Jest on jednak ustanowiony tylko dla bezpośrednich uczestników produkcji. Nie dotyczy to osób wykonujących wnioski, instrukcje i wymagania.
Pomimo faktu, że sąd nie jest wymieniony wśród podmiotów, które mają prawo do wysyłania wniosków itp., Możliwość ta jest przewidziana w innych normach Kodeksu.
Na przykład zgodnie z art. 115 kodeksu postępowania karnego (część 7) kierownictwo banków (innych instytucji finansowych) w przypadku zajęcia pieniędzy i innych kosztowności należących do oskarżonego / podejrzanego jest zobowiązane do udzielenia informacji na temat tej nieruchomości na żądanie sądu.
Interpretując normy, należy wziąć pod uwagę, że ustawodawca opiera się na zasadzie pełnej władzy sądu. Zgodnie z art. 6 ustawy federalnej o systemie sądowym decyzje sądów federalnych, regionalnych i sędziów pokoju, które weszły w życie, ich instrukcje, wnioski, wnioski, nakazy, odwołania, inne odwołania są wiążące dla wszystkich władz terytorialnych i państwowych, stowarzyszeń publicznych, pracownicy, inni obywatele i osoby prawne w całym kraju.
Druga grupa osób
Zainstalowała część 2 Art. 86 Kodeks postępowania karnego. Druga grupa obejmuje:
- pozwany / powód cywilny;
- oskarżony / podejrzany;
- ofiara;
- przedstawiciele tych osób.
Podmioty te mogą zbierać i dostarczać wyłącznie na piśmie białe księgi, a także przedmioty do zapoznania się z materiałami produkcyjnymi. Informacje są przekazywane śledczemu, sądowi, oficerowi przesłuchującemu. Oni z kolei muszą zawrzeć materiały w bazie dowodów. 
Moce obrońcy
W sądzie osoba ta zwykle działa po stronie oskarżonego / podejrzanego. W 3 częściach 86 Kodeksu postępowania karnego kompetencje tego podmiotu zostały określone w zakresie gromadzenia dowodów. Zwykle ustalane są sposoby przeprowadzenia tych działań:
- odbiór dokumentów, przedmiotów itp.;
- badanie przedmiotów (w tym specjalistów) za ich zgodą;
- zwracanie się o materiały do władz terytorialnych / państwowych, stowarzyszeń publicznych, podmiotów prawnych, które z kolei są zobowiązane do dostarczenia wymaganych informacji lub ich kopii.
Na podstawie zasady równości stron postępowania materiały zebrane przez prawnika powinny stać się dowodami, a także informacjami uzyskanymi przez przesłuchującego / śledczego.
Tymczasem, w rozumieniu przepisów art. 159 Kodeksu postępowania karnego (część 2), w ramach wstępnego dochodzenia pracownicy ci mogą nie spełnić wniosku adwokata o dołączenie materiałów, jeżeli uznają, że okoliczności, które prawnik nalega na udowodnienie, nie mają znaczenia dla sprawy. Dlatego wcześniej jak zbierać dowody, strona obrony musi przeanalizować wyniki dochodzenia, aby opracować kompetentną taktykę.
Niuanse
Po zakończeniu wstępnego dochodzenia i dostarczeniu materiałów do obrony, śledczy muszą dowiedzieć się, którzy specjaliści, świadkowie, biegli muszą zostać wezwani do sądu na przesłuchanie i potwierdzenie obrony. Akt oskarżenia musi zawierać dowody, na których opiera się prawnik. 
Do wniosku należy dołączyć listę osób wezwanych przez obronę. Dobry prawnik wskazuje nie tylko ich F.I.O., ale także miejsce zamieszkania / pobytu. Warto zauważyć, że prokurator lub śledczy nie może arbitralnie uzupełniać ani zmniejszać tej listy. Zasada ta wskazuje, że tworzenie listy nie należy do kompetencji tych pracowników. Utworzenie listy jest wyłącznym prawem do obrony. Dobry prawnik musi to w pełni zrozumieć.
Śledczy nie może odmówić obrony umieszczenia na liście informacji o jakichkolwiek dowodach lub świadkach. Ponadto sąd jest zobowiązany spełnić wniosek adwokata o wezwanie i przesłuchanie na spotkaniu specjalistów lub świadków, którzy pojawili się z jego inicjatywy. W związku z tym obrońca może uzyskać ponowne przesłuchanie osób, którym odmówiono rozmowy na wstępnym etapie.
Dowody pochodne
Jako dodatkowe dokumenty prawnik może udzielić sądowi (śledczemu / śledczemu) pisemnych wyjaśnień, które otrzymał podczas przesłuchania. Fakt ten nie wyklucza, ale obejmuje późniejsze przesłuchanie tych podmiotów jako świadków. Wynika to z faktu, że pisemne wyjaśnienia są uważane za dowody pochodne. Biorąc pod uwagę zasadę bezpośredniego badania materiałów produkcyjnych, jeśli są dostępne, należy dążyć do odkrycia początkowych dowodów. Będą one z kolei ustnymi wyjaśnieniami osób, które złożyły zeznania. 
Nielegalne działania sądów i śledczych
W wielu przypadkach sądy i funkcjonariusze śledczy odmawiają dołączenia pisemnych wyjaśnień do akt sprawy. Wyjaśniając swoją pozycję, podmioty te odnoszą się do części 3 Art. 86 Kodeks postępowania karnego. Przepis normy odnosi się tylko do ankiety przeprowadzonej przez pełnomocnika obywateli za ich zgodą. Po otrzymaniu pisemnych wyjaśnień od tych samych podmiotów w Art. 86 Kodeks postępowania karnego nic nie jest powiedziane. To stanowisko jest niezgodne z prawem.
Przede wszystkim taka odmowa nie bierze pod uwagę faktu, że jeśli prawo przewiduje jakikolwiek sposób na uzyskanie dowodów, wówczas metoda ta obejmuje również odpowiednią formę informacji.
Po drugie, na podstawie przepisów art. 53 kodeksu postępowania karnego adwokat może korzystać z wszelkich środków i środków w celu utrzymania pozycji nie zakazanej przez kodeks. Oznacza to, że wyjaśnienia na piśmie są do przyjęcia do sprawy, ponieważ ustawodawstwo nie zabrania tego.
Jeśli mówimy o innych dowodach (dokumentach, przedmiotach), które zostały uzyskane przez adwokata i przedstawione na rozprawie do rozpatrzenia, to w rozumieniu norm prawnych podlegają one również włączeniu do akt sprawy przez śledczego / przesłuchującego i przekazane sądom wraz z dowodami z oskarżenia. 
Ważność materiałów i informacji
Ustawodawstwo ustanawia szereg wymagań, które muszą spełniać materiały zebrane przez strony, w szczególności pełnomocnika do obrony.
Przede wszystkim podstawowe źródło, które można zweryfikować, musi być niezawodnie znane.
Dowody może zebrać tylko prawnik, który może uczestniczyć w postępowaniu.
Do sprawy można załączyć pisemne wyjaśnienia, jeżeli otrzymano je za zgodą respondentów. Należy ostrzec osoby, że podane przez nich informacje zostaną przedstawione w sądzie jako dowód.
Ograniczenia dla prawnika
Obrońcy nie wolno przesłuchiwać obywateli uprzednio przesłuchanych przez przesłuchującego oficera / śledczego w celu przekonania ich do odmowy lub zmiany zeznań.
Prawnik nie może popełniać potajemnych działań, które kwalifikują się jako wyszukiwanie operacyjne, ani wykorzystywać ich wyników. Wynika to z faktu, że produkcja takich działań leży w kompetencjach wyspecjalizowanych jednostek odpowiednich organów państwowych. Tymczasem prawnik może korzystać z usług prywatnych detektywów. 
Otrzymywanie i żądanie informacji
Konieczne jest rozróżnienie tych dwóch działań. Uzyskiwanie dowodów, przedmiotów, informacji wymaga bezpośredniego dostępu do źródła. W tym samym czasie obrońca otrzymuje nośnik danych bez żadnego żądania lub tworzy go niezależnie, sporządzając diagramy, wideo / zdjęcia itp.
Prośba adwokata służy do uzyskania dowodów. Niektóre referencje, cechy, inne dokumenty są w posiadaniu określonych osób odpowiedzialnych za ich wykonanie. Nie ma publicznego dostępu do takich materiałów.
Żądania prawnika nie można uznać za sformalizowany dokument. Jednak przy jego kompilacji należy kierować się ogólnymi i specjalnymi zasadami. Aby wniosek nie został zignorowany, wskazane jest wskazanie w nim odniesień do aktów prawnych, które stanowią podstawę do podjęcia działań w celu odzyskania dowodów, a jednocześnie nakładają na adresata obowiązek ich przedstawienia. Przydatne będzie również przypomnienie o czasie przeznaczonym na realizację wniosków, odpowiedzialność za niezgodną z prawem odmowę dostarczenia niezbędnych danych, a także na wysłanie fałszywych informacji.
Często prawnicy muszą dosłownie zagrać w „kombinację szachową”, aby uzyskać właściwe informacje. Jednak niezależnie od złożoności sprawy należy pamiętać, że wszystkie działania muszą być wykonywane w ramach prawa. Odmowa posiadania przez osoby posiadające tę lub inną informację zawsze może zostać podważona.