Podczas procesu sąd bada różne dowody. Wśród nich są między innymi zeznania. Mają one szczególne znaczenie w sprawach karnych. Ustawodawstwo ustanawia odpowiedzialność za odmowę składania zeznań. Przyjrzyjmy się bliżej jego cechom. 
308 artykuł Kodeksu karnego: odmowa zeznań
Ta norma (a nie art. 52 Kodeksu karnego, który utracił moc prawną, jak uważają niektóre osoby nieoświecone), przewiduje karę dla świadka i ofiary za odmowę udzielenia informacji istotnych w postępowaniu karnym. Osoby odmawiające składania zeznań napotykają:
- Do 40 tysięcy rubli. grzywna lub kara pieniężna w wysokości dochodu sprawcy przez 3 miesiące.
- Do 460 godzin obowiązkowej pracy.
- Do 3 miesięcy aresztować.
- Do roku pracy naprawczej.
Zagrożenie publiczne
Polega na tym, że odmowa składania zeznań przez świadka lub dla ofiar utrudnia lub uniemożliwia podejmowanie obiektywnych decyzji proceduralnych. To z kolei nie chroni interesów uczestników postępowania sądowego.
Obiektywną stroną przestępstwa jest bezczynność. Jednak w niektórych przypadkach brak działania może nastąpić po aktywnej akcji. Na przykład jednostka może napisać oświadczenie o odmowa zeznań.
Sposoby unikania obowiązku
Oświadczenie temat zeznania może wyrazić się, nie stawiając się na wezwanie upoważnionego pracownika (śledczego / śledczego) lub sądu. 
Jak wspomniano powyżej, osoba może oświadczyć na piśmie niechęć do dostarczenia niezbędnych informacji. Jednocześnie może odmówić złożenia zeznań zarówno w całej sprawie, jak i na temat okoliczności dotyczących konkretnej osoby lub pojedynczego odcinka.
Temat może odnosić się do faktu, że nic nie pamięta lub nie ma wymaganych informacji. Należy powiedzieć, że ukrywanie niektórych informacji podczas przesłuchania nie jest uważane za odmowa zeznań, ale jako świadome fałszywe zeznanie.
Motywy
Odmowa złożenia zeznań może być spowodowane:
- niechęć osoby do pomocy organom ścigania lub sądowi;
- chęć pomocy oczywisto winnemu obywatelowi w uniknięciu odpowiedzialności;
- strach przed zemstą ze strony podmiotu, przeciwko któremu osoba musi zeznawać;
- niechęć do wciągnięcia się w konflikt i tak dalej.
Ważna uwaga
Zgodnie z ogólnymi zasadami motywy (a także cele aktu) nie mają decydującego wpływu na kwalifikacje. Jeśli jednak w obliczu rzeczywistego niebezpieczeństwa dla ofiary lub świadka w związku z udziałem w postępowaniu organy ścigania nie podejmą żadnych działań w celu zapewnienia bezpieczeństwa, można ustalić wymuszony charakter bezczynności osób.
W związku z tym w takich sytuacjach odmowę udzielenia wymaganych informacji można uznać za czyn popełniony w ekstremalnych okolicznościach. 
Funkcje konstrukcyjne
Corpus delicti jest formalne. Akt zostaje uznany za ukończony z chwilą natychmiastowej odmowy złożenia zeznań.
Pomimo braku w art. Notatki 308, podobne do tych, które są obecne w normie 307, mogą być stosowane przez analogię do osoby, która dostarczyła niezbędnych informacji po wyrażeniu odmowy zeznania.
Kodeks karny zawiera coś takiego jak „wyrzuty sumienia”.Polega ona na usunięciu odpowiedzialności z osoby, jeśli pomaga ona dochodzeniu w ustaleniu prawdy. W związku z tym, jeżeli podmiot, który uprzednio odmówił podania informacji, zgadza się następnie przedstawić niezbędne dowody, zgodnie z art. 308 nie jest karany.
Aspekt subiektywny
Wina obywatela wyraża się w formie bezpośredniego zamiaru. Podmiot wie, że został wezwany na przesłuchanie i jest zobowiązany do przekazania organom ścigania znanych mu informacji, ale nie chce tego robić. Rozumie jednak konsekwencje niepowodzenia i nie robi nic, aby temu zapobiec.
Wyjątki
W art. 308 istnieje notatka, zgodnie z którą obywatel nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli odmówi złożenia zeznań przeciwko:
- Ja
- Ich krewni.
- Małżonkowie
W takich przypadkach potwierdza się zgodność z prawem odmowy składania zeznań na podstawie art. 51 Konstytucji. 
Ponadto prawo określa krąg osób obdarzonych immunitetem świadka. Ich odmowa będzie uzasadniona ze względu na ich status.
Bliscy krewni
Ich lista jest zdefiniowana w Kodeksie postępowania karnego, Kodeksie postępowania cywilnego. Krąg bliskich krewnych nie powstał w kompleksie rolno-przemysłowym. Kodeks zawiera jednak link do art. 14 Zjednoczonego Królestwa. Następujący obywatele są uważani za bliskich krewnych:
- Legalnie żonaty. Chodzi o oficjalnie zarejestrowany związek w urzędzie stanu cywilnego. Fakt rejestracji musi zostać potwierdzony zaświadczeniem wydanym w określony sposób.
- Rodzice i dzieci, w tym adoptowane.
- Siostry i Bracia (krewni).
- Wnuki, dziadkowie.
Immunitet świadka
Mają ograniczony krąg osób. Lista osób obdarowanych immunitetem świadka obejmuje:
- Członkowie izb Zgromadzenia Federalnego (członkowie Rady Federacji i deputowani Dumy Państwowej).
- Komisarz ds. Praw człowieka.
- Komisarze w celu ochrony interesów przedsiębiorców.
Kwestie proceduralne
Po otrzymaniu odmowy udzielenia informacji od ofiary lub świadka, który pozostaje w związku małżeńskim z pozwanym lub jego krewnym, sąd ma prawo odnieść się do zeznań złożonych wcześniej przez te podmioty, z zastrzeżeniem szeregu warunków. 
Przede wszystkim należy wyjaśnić tym osobom ich proceduralne prawo do odmowy składania zeznań na podstawach przewidzianych przez prawo.
Po drugie, ofiara i świadek powinni mieć świadomość, że wszystkie informacje, które przekazują, mogą następnie zostać wykorzystane jako dowód, nawet jeśli odmówią.
Ocena legalności awarii
Aby ustalić legalność niechęci danej osoby do składania zeznań przeciwko komukolwiek, sąd musi poznać charakter tej odmowy oraz przyczyny, które ją spowodowały. Do najczęstszych przypadków uznania zasadności odmowy należą:
- Oskarżony i świadek to jedna osoba.
- Świadectwo obywatela może być wykorzystane przez organy ścigania przeciwko niemu.
- Nie ustalono korpusu delicti w działaniach podmiotu, w którego udział upoważnieni pracownicy mieli przesłuchać świadka.
Opcjonalnie
W praktyce sądowej istnieje wiele przykładów, w których osoby, które odmawiają udzielenia informacji, nie są karane na podstawie kodeksu karnego. Na przykład taka sytuacja jest możliwa, jeśli zostanie ustalone, że chociaż bezczynność formalnie jest oznaką przestępstwa, ale z uwagi na jej nieistotność nie stanowi zagrożenia dla procesu. Innymi słowy, cel sprawiedliwości zostanie osiągnięty bez świadectwa tej osoby.
Warto powiedzieć, że zeznanie, co do zasady, nie jest prawem, ale obowiązkiem podmiotu wezwanego do przesłuchania. Jeżeli dana osoba napotyka przeszkody w stawianiu się w trakcie rozmowy, powinna jak najszybciej poinformować o tym odpowiednią upoważnioną osobę. 
Powody braku możliwości przybycia i złożenia zeznań muszą być ważne. W związku z tym muszą być poparte dokumentami. Na przykład, jeśli pacjent jest chory, musi przedstawić zaświadczenie wydane przez instytucję medyczną.